ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 545 ยาเทวดา

หวังหรงหรงที่อยู่อีกด้านหนึ่งอึ้งไป เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหวังหรงหรง ยอมรับฉันจริง ๆ เหรอคะ?”

“ใช่ ฉันผู้จัดการฝ่ายบุคคล นามสกุลของฉันคือซุน เรียกฉันว่าผู้จัดการซุนก็ได้”

“อ่าผู้จัดการซุนสวัสดีค่ะ ๆ ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ยอมรับฉัน!”

แม้ว่าหวังหรงหรงจะวางมาดได้ แต่เธอก็ต้องสุภาพกับผู้นำ

“ขอโทษนะคะ ฉันสามารถเข้าไปทำงานที่แผนกใดได้บ้าง?”

ผู้จัดการซุนเงียบไปพักหนึ่ง หวังหรงหรงไม่ได้เขียนข้อกำหนดของงานในเรซูเม่นี้ และไม่ได้ระบุว่าต้องการเข้าร่วมแผนกใด

พิจารณาจากการศึกษาและประสบการณ์ของหวังหรงหรง เธอได้เป็นพนักงานทำความสะอาดก็ไม่เลวแล้ว

แต่นี่คือผู้สมัครที่ประธานหลิ่วกำชับมาด้วยตนเอง ดังนั้นเขาจึงประมาทไม่ได้

“ตอนนี้แผนกลอจิสติกส์ของเรายังขาดหัวหน้าฝ่ายนั้นอยู่ งั้นเดี๋ยวช่วงบ่ายมาทำการรับรองการเข้าทำงานก่อนก็แล้วกัน แล้วมาทำตำแหน่งหัวหน้าต่อเลย คุณโอเคมั้ย?”

ผู้จัดการซุนเก่งเรื่องงาน ประมาณว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นญาติของคุณหลิ่ว ให้เธอเป็นหัวหน้าฝ่ายไปก่อน ผู้จัดการด้านลอจิสติกส์ไม่ค่อยยุ่งกับงาน และเงินเดือนค่อนข้างสูง หลายคนมาอ้อนวอนเธอ เพราะมันเป็นเรื่องที่ดี

หวังหรงหรงรู้สึกมีความสุขทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้

“จริงเหรอคะ! เยี่ยมมาก ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

หลังจากวางสาย หวังหรงหรงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“แม่! หนูได้รับการว่าจ้างเรียบร้อยแล้ว และพวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการให้หนูเป็นหัวหน้าแผนกโลจิสติกส์!”

น้าคนเล็กก็ตื่นเต้นเช่นกัน

“จริงเหรอ! ลูกสาวของฉันเก่งเกินไปแล้ว หัวหน้าแผนกโลจิสติกส์ แผนกโลจิสติกส์ก็ดี งานนี้ดีจริง ๆ ”

“ลูกสาวของฉันมีความสามารถมาก!”

“ก็ใช่น่ะสิ บอกแล้วว่าไม่ต้องขอก็ได้”

“ไม่สิ ถ้ารู้ว่าเขาจะรับเข้าทำงานตั้งแต่ตอนแรก พวกเราก็ไม่ต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือหรอก มันน่าเกลียดจริง ๆ!”

“เดี๋ยวหนูจะเข้าไปรับงานที่นั่นสักหน่อย ไปให้พวกเขาเห็นถึงที่บ้าน”

“ได้!”

ความมั่นใจในตนเองของแม่และลูกสาวที่ดีที่สุดก็ปะทุขึ้นทันที โดยคิดว่างานนี้ได้มาจากความแข็งแกร่งของหวังหรงหรง

พวกเธอไม่ได้จริงจังกับการโทรครั้งก่อนของฉินจุนจริง ๆ พวกเธอคิดเกี่ยวกับการโทร และพูดสองสามประโยคเพื่อจัดการงานให้หวังหรงหรงได้แล้วเหรอ? มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

หวังหรงหรงนั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานแบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินทันที และมาที่ประตู ซึ่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็สุภาพ

“หัวหน้าหวังมาแล้ว”

เสียงเรียกว่าหัวหน้าหวัง และทัศนคติที่เคารพนับถือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ทำให้ความมั่นใจในตนเองของหวังหรงหรงปะทุขึ้นในทันที

นี่เป็นช่องว่างในสถานะ ตอนที่มาครั้งก่อน รปภ. มีท่าทีที่ไม่แยแส พวกเธอยังต้องทำท่าเกรงใจต่อพวกเขา ตอนนี้ที่เธอสามารถเข้ามาบริษัทและเป็นหัวหน้าแผนกได้โดยตรง ก็เป็นคิวของ รปภ. ที่ต้องมาเคารพและสุภาพต่อเธอแล้ว

หวังหรงหรงยิ้มและพยักหน้า ยืดเอวของเธอ ด้วยความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอ และเดินเข้าไปในบริษัท

เมื่อเธอมาที่สำนักงานของผู้จัดการซุน เธอได้ทำการรับเข้าทำงานอย่างรวดเร็ว และออกชุดชุดทำงานอย่างเป็นทางการ โดยพูดคุยสั้น ๆ เกี่ยวกับข้อกำหนดของงาน

ในความเป็นจริง หัวหน้าแผนกลอจิสติกส์มีงานเยอะ แต่หวังหรงหรงเป็นครอบครัวที่เกี่ยวข้องกัน และเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในแวบแรก เรามาสอนประเด็นที่ง่ายที่สุดให้เธอ

หวังหรงหรงคิดว่างานของเธอเรียบง่ายอย่างนั้น และเธอก็รู้สึกดีขึ้นในทันใด

ใครว่าการหางานมันเหนื่อยและทำงานหนัก นี่ไม่ดีเหรอ การได้นั่งในสำนักงานที่หรูหราเช่นนี้ สวมชุดมืออาชีพที่สวยงาม แล้วตะโกนใส่คนอื่นห้าหรือหกคนก็ไม่เจ๋งเกินไป

หลังอาหารเย็นตอนเที่ยง หวังหรงหรงเข้าไปในโรงอาหาร และรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นคุณยายที่เข้ามาอยู่ในการ์เด้นท์

มีโรงอาหารขนาดใหญ่เช่นนี้เลยเหรอ?

มีอาหารหลักมากกว่ายี่สิบชนิด นี่มันสุดยอดมากเลยใช่มั้ย?

หวังหรงหรงไปทำงานในวันแรก เธอตื่นเต้นมาก เธอแตะใบหน้าและคิดว่า ‘ความสวยมีประโยชน์จริง ๆ ‘

แม้กระทั่งตอนนี้ หวังหรงหรงยังคงรู้สึกว่าเธอสามารถหางานนี้ได้เพราะหน้าตาของเธอ

หลังเลิกงานตอนเย็น น้าคนเล็กมารอที่ประตูตั้งนานแล้ว

เมื่อเลิกงาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะให้เกียรติทีละคน

“ลาก่อน หัวหน้าหวัง!”

“กลับดี ๆ นะครับ หัวหน้าหวัง!”

“…”

เมื่อเห็นความงามในเมืองที่สวยงามเหล่านั้นทักทายเธออย่างสุภาพ หัวใจของหวังหรงหรงก็พองโตถึงขีดสุด

น้าคนเล็กมองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า คิดว่าลูกสาวของเธอมีความหวังจริง ๆ

“สาวน้อย น่าทึ่งมาก เธอกลายเป็นผู้นำเมื่อเธอเข้ามาในบริษัท!”

หวังหรงหรงอมยิ้ม “แม่ หนูได้หน้ามาก แม่ดูชุดที่หนูใส่สิ”

หวังหรงหรงสวมชุดผู้นำ ซึ่งล้ำหน้ากว่าคนงานปกขาวเล็กน้อย

น้าคนเล็กยกนิ้วให้ “สวยมาก ไปเถอะ ไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอก เอาไปอวดบ้านของหวังตงเสวี่ยกัน!”

หลังจากพูดจบ แม่และลูกสาวก็ขึ้นแท็กซี่ และรีบไปที่บ้านของหวังตงเสวี่ย

ไม่นาน เมื่อพวกเธอมาถึงบ้านของหวังตงเสวี่ย ครอบครัวก็กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในบ้าน พร้อมทานอาหารเย็น

แม่และลูกสาว หลังจากลงจากรถ ซูฮวนก็ผงะไป

“สาวน้อย หรงหรง พวกเธอมาแล้ว เราเพิ่งกินข้าวเย็น มา เข้ามาหาอะไรกินด้วยกันสิ”

เมื่อเห็นเสื้อผ้าของหวังหรงหรง ซูฮวนก็ผงะไป

“เสื้อผ้าของหรงหรงคือ …”

หวังหรงหรงยกหน้าอกขึ้น เพื่อให้เห็นป้ายชื่อได้ชัดเจน

“แบรนด์เครื่องสำอางเฉิวยวิน หัวหน้าแผนกโลจิสติกส์”

ซูฮวนรีบเช็ดมือของเธอ ก้มศีรษะลงและเหลือบมอง เธอตกใจมาก

“โอ้ หรงหรงน่าทึ่งมาก เธอเข้าไปในแบรนด์เฉิงยวินนี้แล้วจริง ๆ เหรอ?”

น้าคนเล็กหัวเราะเล็กน้อย และไม่สามารถซ่อนความสุขของเธอได้

“แน่นอน ลูกสาวของฉันคือใครกัน ที่สามารถเข้าบริษัทใหญ่ด้วยความพยายามของเธอเอง และเธอจะเป็นผู้นำทันทีที่เธอเข้ามา!”

ซูฮวนไม่ได้คาดหวังว่าหวังหรงหรงจะหางานทำได้

“ฉันมีความสุขมากสำหรับเธอ หรงหรงมีข่าวดีแล้ว”

อย่างไรก็ตาม หวังตงเสวี่ยขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่ชุดของหวังหรงหรง เธองงงวยเล็กน้อย

“เธอเป็นหัวหน้าแผนกลอจิสติกส์ของแบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินเหรอ? เท่าที่ฉันรู้ แม้แต่พนักงานธรรมดาก็ต้องมีวุฒิปริญญาตรีเป็นอย่างน้อย หากเธอต้องการเป็นหัวหน้าฝ่าย เธอต้องมีผลงานที่โดดเด่น และประสบการณ์การทำงานที่โชกโชน เธอ ..”

ก่อนที่หวังตงเสวี่ยจะพูดจบ น้าคนเล็กก็ไม่มีความสุขในทันใด

“เธอหมายความว่ายังไง เธอจะบอกว่าลูกสาวของฉันทำไม่ได้งั้นเหรอ! อย่างที่ฉันพูด ลูกสาวของฉันแตกต่างจากคนอื่น และสามารถเข้าสู่บริษัทใหญ่ได้โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของเธอเลย

“อย่างไรก็ตาม บริษัทใหญ่นี้ไม่สามารถเข้ามาแบบลวก ๆ ได้ใช่มั้ยล่ะ พวกเธอเขียนเรซูเม่ยังไงกัน …”

“พอแล้ว!” น้าคนเล็กไม่พอใจ

“หวังตงเสวี่ย ไม่ต้องคำพวกนี้แล้ว ขอความช่วยเหลือจากพวกเธอก็ไม่ได้รับความสนใจ ตอนนี้ลูกสาวของฉันใช้ความสามารถของตัวเองเข้าไปในบริษัทแล้ว พวกเธอยังพูดต่าง ๆ นานาอีก ทำไม อิจฉาเหรอ?”

หวังหรงหรงเยาะเย้ย และกล่าวว่า

“แม่ หนูคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของหนูอาจจะอยากเข้าไปทำงานที่แบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวินด้วย เพราะตอนนี้เธอเป็นสมอเรือเล็ก ๆ และงานของเธอก็ยังไม่มั่นคง บางทีมันอาจจะเสี่ยงได้ตลอดเวลา นี่คืองานประจำ มันต่างออกไป”

น้าคนเล็กสีหน้าเปลี่ยนไป “อะไรนะ เธอต้องการพาพี่สาวของเธอใช้เส้นสายเข้าบริษัทเหรอ ไม่ดีเลย ลูกสาวของฉันเพิ่งได้เป็นหัวหน้า ฉันจะเลือกที่รักมักที่ชังได้ยังไง ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูผู้นำคนอื่น ๆ คงจะโดนด่าไม่ใช่น้อยนะ!”

“ไม่มีทาง ๆ ”

น้าคนเล็กคิดว่าหวังตงเสวี่ยต้องการเข้าร่วมบริษัทด้วย แต่เธอปฏิเสธ

เธอไม่สามารถช่วยเหลือความโปรดปรานนี้ได้ และเธอก็ยืนหยัดที่จะไม่ช่วย