ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 606 ถูกขัง

ก่อนหน้านี้ที่มีการถล่มลงมาครั้งหนึ่ง หูเจียซินโกรธมาก เธอตำหนิผู้ที่รับผิดชอบโครงการนั้นกลางบริษัท และเตือนพวกเขาว่าหากมีครั้งต่อไปอีกพวกเขาจะถูกไล่ออกทันที

ดังนั้นกลุ่มผู้ที่รับผิดชอบโครงการนี้จึงเข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิม เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก

ทั้งหมดนี้ก็เพื่อเตรียมความพร้อมในทุกๆ ด้าน

โดยเสริมความแข็งแรงเข้าไปอีกหลายชั้น ซึ่งจะเป็นโครงการที่แข็งแรงกว่าเหมืองทองคำทั่วไปมาก

ในกรณีนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพังลงมา

และผู้ที่ดูแลโครงการเหล่านี้ก็ได้ไปที่เหมืองกับหูเจียซินด้วย พวกเขาก็คงไม่เอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงหรอกใช่ไหม?

“เป็นไปไม่ได้ เสาไม้หลักข้างบนฉันใช้วัสดุที่แข็งแรงที่สุดแล้วนะ ทำไมมันถึงพังลงมาพร้อมกันอย่างนี้ล่ะ แปลกมาก!”

เหล่าคนดูแลโครงการนี้ต่างก็พูดไม่ออก พวกเขาใช้วัสดุโครงสร้างที่รับน้ำหนักได้ เว้นแต่ว่าเสาไม้ห้าหกต้นจะแตกออกพร้อมกันมันถึงจะทำให้ด้านบนพังลงมาได้

แต่สถานการณ์แบบนี้มันเป็นไปได้ยากเหลือเกิน เสาไม้ที่ใช้เป็นคานด้านบนได้ผ่านการคัดสรรมาอย่างดี คุณภาพผ่านการทดสอบอย่างแน่นอน

และตั้งแต่มีเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว พวกเขาก็ยิ่งระวังมากขึ้น วัสดุที่ใช้ก็สูงกว่ามาตรฐานระดับประเทศหลายเกรด เพราะพวกเขากลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นอีก และทำให้หูเจียซินโมโหอีก

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเรื่องเกิดขึ้น

“ประธานหูครับ นี่ไม่ใช่ความผิดพลาดของเราจริงๆ ครับ นี่เป็นอุบัติเหตุครับ!”

หูเจียซินขมวดคิ้ว “ฉันรู้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้ รีบคิดหาวิธีออกไปจากที่นี่เร็ว”

ตอนนี้หูเจียซินเริ่มเชื่อคำพูดของฉินจุนแล้ว จับไปที่กระเป๋าของตัวเอง แล้วก็นึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าพกเครื่องรางที่ฉินจุนให้เธอจริงๆ เธอจะสามารถหนีออกไปได้ไหม?

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย แต่ตอนนี้ออกซิเจนไม่เพียงพอแล้ว พวกเขาจะถูกขังตายอยู่ข้างใต้ในไม่ช้าก็เร็ว

หยิบวิทยุสื่อสารออกมาแล้วตะโกนออกไป 2-3 ครั้ง แต่ก็ไม่มีการตอบสนองเลย ทางด้านล่างถูกปิดกั้นไปแล้ว จึงทำให้วิทยุสื่อสารไม่มีสัญญาณ

ผู้ดูแลโครงการและพนักงานหลายคนก็เริ่มขุดแล้ว แต่เครื่องมือที่อยู่ในมือของพวกเขานั้นมีจำกัดจริงๆ และหินที่พังทลายลงมาอย่างนี้จะมีแรงกดทับอยู่ด้านบน แม้ว่าจะใช้เครื่องจักรงัดมันออกก็อาจจะเป็นไปได้อย่างยากลำบาก

พวกเขาพยายามอยู่นานแต่ก็ไม่มีผลใดๆ ตอนนี้ทุกคนเริ่มหายใจลำบากแล้ว จึงไม่กล้าออกแรงมาก พวกเขารู้สึกหายใจไม่ออกทันทีที่เริ่มออกแรง

ทุกคนนั่งลงกับพื้น ไม่มีใครพูดอะไร รู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง

หูเจียซินก็เงียบเช่นกัน ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมาก น่าจะฟังคำพูดของฉินจุน โยนตู้ปลาที่พังๆ นั่นทิ้งไป มาเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

และในตอนที่หูเจียซินกำลังหมดหวังนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก

“หูเจียซิน?”

แม้ว่าเธอจะไม่ได้สนิทกับฉินจุนเป็นพิเศษ แต่เมื่อกี้เธอก็คิดถึงแต่สิ่งที่ฉินจุนพูด ดังนั้นเมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอรู้ได้ทันทีว่าคือฉินจุนมาช่วยเธอแล้ว!

หูเจียซินดีใจมาก

“คุณมาได้ยังไง!”

ฉินจุนพูด “ผมมาช่วยคุณไง มีกี่คนที่ติดอยู่ด้านใน?”

หูเจียซินทั้งประหลาดใจทั้งดีใจ ตอนแรกคิดว่าแม้ว่าจะรู้ว่าพวกเขาติดอยู่ด้านใน แต่ผู้คนข้างนอกก็คงไม่กล้าเข้ามาด้านในอย่างแน่นอน สุดท้ายก็น่าจะเป็นหน่วยดับเพลิงหรือทหารที่มาช่วยพวกเขา

แต่คาดว่าเมื่อถึงตอนนั้นพวกเขาก็คงหายใจไม่ออกตายไปเสียแล้ว

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เข้ามาเป็นคนแรกคือฉินจุน ผู้ชายคนนี้ไม่กลัวตายหรือไง!

แม้จะรู้ว่าฉินจุนเข้ามาช่วยเธอเพราะเห็นแก่หน้าของหลิ่วชิงชิง แต่หูเจียซินก็รู้สึกซึ้งมาก

“คุณฉินคะ เรามีกันแปดคนค่ะ คุณรีบหาทางให้พวกเขาดึงรถขนหินออกไป!”

แม้ว่าถนนจะถูกปิดตายแล้ว แต่ว่ารถขนหินยังอยู่ข้างใน ต้องให้ด้านนอกใช้เครื่องจักรดึงรถขนหินไปด้านหลัง บางทีมันอาจจะสามารถทำลายก้อนหินเหล่านี้ได้

ฉินจุนเหลือบมองเชือกลวดที่ถูกทับอยู่ใต้หิน ถ้าใช้เครื่องจักรดึงมันอาจจะทำให้เชือกขาดได้

ถ้าหากเชือกลวดขาดในขณะที่เชือกกำลังถูกดึงด้วยแรงมหาศาล มันอาจจะถูกดึงออกมาแต่ไปในทิศทางใดก็ไม่อาจคาดเดาได้ หรืออาจจะดึงไม่ออกเลย

พวกหูเจียซินอยู่ในพื้นที่เล็กๆ เชือกลวดอาจจะไปโดนใครก็ได้ เชือกลวดชนิดนี้มีความหนาประมาณข้อมือ ถ้าควบคุมไม่ดีอาจจะทำให้ถึงตายได้

ดังนั้นฉินจุนจึงไม่คิดว่านี่เป็นแผนที่ดีเท่าไหร่นัก

“พวกคุณอยู่ข้างใน หาหลบในที่ปลอดภัยนะ”

“โอเค”

ตอนนี้คำพูดของฉินจุนให้ความรู้ปลอดภัยกับหูเจียซฺนมาก เธอจึงเชื่อฟังฉินจุนอย่างไม่ลังเลเลย ผู้คนที่อยู่ในนั้นก็ไปหาที่ที่ปลอดภัยเพื่อหลบ

ฉินจุนอยู่ข้างนอก คว้าเชือกลวดเหล็กด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วออกแรงดึง

ครืด!

รถบรรทุกหินที่อยู่ด้านในเริ่มขยับแล้ว

ฉินจุนออกแรงอย่างต่อเนื่อง!

รถบรรทุกหินค่อยๆ เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ถูกฉินจุนดึงเข้ามาใกล้หินก้อนใหญ่หลายก้อนที่อยู่ด้านบนนั้น

เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงต้าน ฉินจุนจึงใช้เท้าทั้งสองข้างออกแรงถีบพื้น และออกแรงดึงอีก!

ฉินจุนแข็งแรงมาก สามารถหยุดรถไฟได้ด้วยมือข้างเดียว นี่แค่หินไม่กี่ก้อนเท่านั้น!

โครม! เมื่อฉินจุนออกแรงดึง รถบันทุกก็กระแทกหินก้อนใหญ่แตกในทันที และสามารถทะลุผ่านมาได้ หินจึงพังครืนลงมา!

หลังจากฝุ่นควันจางหายไปก็มีเส้นทางเดินปรากฏขึ้นตรงหน้า

“รีบออกมาเร็ว”

ได้ยินเสียงฉินจุนชัดเจนกว่าตอนแรกมาก หูเจียซินดีใจมาก เมื่อควันจางหายไป ก็เห็นรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น พวกเขาจึงรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

“อ๊าย!”

หูเจียซินที่เดิมทีร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว และบวกกับขาดออกซิเจน เธอจึงเดินโซเซและหกล้มลงกับพื้นทันที หัวเข่ากระแทกลงบนหิน

หูเจียซินเดินกะเผลกๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ฉินจุนอุ้มหูเจียซินขึ้นมาทันที นับจำนวนคนจนครบ และหลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครตกหล่น ทุกคนจึงรีบวิ่งขึ้นไปด้านบน

“ทุกคนหายใจเข้าออกลึกๆ อย่ากลั้นหายใจเด็ดขาด”

เดิมทีก็ขาดออกซิเจนอยู่แล้ว ถ้ากลั้นหายใจอีก ก็อาจจะเป็นลมสลบอยู่ที่นี่ได้

ถ้าหมดสติและกลิ้งตกลงไป แม้แต่ฉินจุนก็ไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้

เพื่อเอาชีวิตรอด ทุกคนจึงระมัดระวังกันมาก และทำตามคำพูดของฉินจุน

หลังจากวิ่งมานานกว่าสามนาที ในที่สุดพวกเขาก็ออกมาได้อย่างปลอดภัย

หูเจียซินอยู่ในอ้อมแขนของฉินจุน มองเขาไม่วางตา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหลงไหล

หลังจากออกมาได้แล้ว ทุกคนต่างก็ทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างหมดแรง หอบอย่างหนัก และหูเจียซินก็สลบไป

ฉินจุนรีบวางเธอลงบนพื้น จากนั้นก็ปลดกระดุมคอเสื้อของเธอ ให้เธอหายใจได้สะดวกขึ้น

ฉินจุนจับที่ริมฝีปากของเธอ และเริ่มเป่าปาก

แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง แต่ในสายตาของแพทย์ก็เป็นแค่การเป่าปากเพื่อช่วยหายใจ

และถึงแม้ว่าเป็นคนแก่คนอื่นๆ เป็นลมหมดสติไป ฉินจุนก็ต้องทำการเป่าปากช่วยหายใจอย่างนี้ให้กับพวกเขาเช่นกัน

หลิ่วชิงชิงมองดูอยู่ด้านข้าง และไม่มีความรู้สึกอึดอัดใดๆ แต่ใบหน้าเธอกลับเต็มไปด้วยความกังวลใจ

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหูเจียซินก็ได้สติ หายใจยาวด้วยความโล่งอก

“ไม่มีใครบาดเจ็บใช่ไหม?”

“ไม่มีครับ ประธานหูไม่ต้องกังวลครับ ผมให้คนไปจัดการกับการถล่มด้านล่างแล้วนะครับ คราวนี้มันเป็นอุบัติเหตุที่แปลกมากครับ”

การเกิดอุบัติเหตุแบบนี้มันไม่สามารถวิเคราะห์หาสาเหตุได้เลย จู่ๆ เสาไม้หลายต้นหักพร้อมกันอย่างกะทันหัน จึงพูดได้แค่ว่ามันโชคร้ายมาก

หูเจียซินไม่ได้หาเหตุผลต่อ เพราะเธอรู้ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องของฮวงจุ้ยจริงๆ ที่ทำให้เกิดความโชคร้ายอย่างนี้

“คุณฉิน ขอบคุณนะคะ”

คราวนี้หูเจียซินจริงจังขึ้นกว่าเดิม ขอบคุณฉินจุนจากใจจริง ถ้าไม่ได้เขา พวกเขาหลายคนคงติดอยู่ด้านในแล้ว

ฉินจุนยิ้ม “ไม่เป็นไร ต่อไปก็ระวังตัวด้วย”

หลังจากพูดจบหูเจียซินก็ลุกขึ้นและถาม

“เมื่อกี้ใครเป็นคนบังคับรอกเหรอคะ ทำได้ไม่เลวเลยนะคะ