บทที่538 อันตราย
หญิงงามจมลงทะเลสาบ เธอจมอยู่ในทะเลสาบเป็นเวลานาน
รองเจ้าสำนักเทียนเหมินอยู่บนผิวน้ำ ตอนนี้กลุ่มพลังงานมืดดำในตัวของเขาค่อยๆ ลดลงบ้างแล้ว สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยลายยันต์มากมาย เสมือนกับงูเล็กมากมายแปะอยู่บนใบหน้า
ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เสมือนกับเลือดสองหยด
สภาพของเขาไม่ต่างอะไรกับปีศาจร้ายในแดนนรก
ซวบ!
ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง ดวงตาสีแดงก่ำกวาดมาที่ลู่เสี้ยงหยาง
ในเวลานี้เอง ลู่เสี้ยงหยางหดหัวกลับมา หลบอยู่ที่หลังหินใหญ่
ลู่เสี้ยงหยางหัวใจเต้นโครมคราม หายถี่รัว จิตใจไม่สงบ เมื่อสักครู่เหมือนว่าปีศาจร้ายจะรู้สึกถึงการมีอยู่ของเขาเข้าแล้ว
“บัดซบ ถูกพบเข้าแล้ว” เม็ดเหงื่อในตัวของลู่เสี้ยงหยางไหลหยด เจ้าสำนักเทียนเหมินใช้วิชามาร เป็นเรื่องลับสุดยอด ตอนนี้ถูกคนนอกพบเข้า ได้ยังไงกัน เขาต้องสังหารตัวเขาทิ้งแน่
ยังไงซะหากเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป รองเจ้าสำนักเทียนเหมินจะกลายเป็นศัตรูของสำนักใหญ่ทั้งห้า ถูกไล่ล่าจากผู้คน
เมื่อนึกได้อย่างนั้น หัวใจของลู่เสี้ยงหยางตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เหงื่อแตกโชก ก่อนที่จะตั้งสติ ต่อให้อีกสักครู่จะถูกรองเจ้าสำนักเทียนเหมินไล่ฆ่า เขาก็คงไม่มีทางที่จะอยู่นิ่งให้ถูกฆ่าอย่างง่ายดายแน่
ให้ตาย กระต่ายตกใจยังกัดคน แถมนี่เขายังเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง
หากแต่เกินความคาดหมายของลู่เสี้ยงหยาง รองเจ้าสำนักเทียนเหมินเพียงแต่มองมาที่เขา ก่อนที่จะไม่แยแสเขา ก่อนที่ร่างที่ปกคลุมไปด้วยไอควันสีดำ จะพุ่งลงไปยังใต้น้ำ
ดูเหมือนว่าเมื่อเทียบว่าสังหารลู่เสี้ยงหยางแล้ว รองเจ้าสำนักเทียนเหมินรีบร้อนที่จะสังหารหญิงงามเสียมากกว่า
ซู๊ด!
ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจออกมา เสื้อผ้าในร่างกายชุ่มไปด้วยน้ำเหงื่อ แต่โชคดี ที่เขารอดตัวไปได้
เขาไม่กล้าอยู่นานไปมากกว่านี้ เขาขยับฝีเท้า วิ่งไปทางอื่น
ใครจะไปรู้ว่าหญิงงามยังทนไปได้อีกนานแค่ไหน หากเธอถูกฆ่า ตัวเขาเองก็ยากที่จะรอดไปได้
ลู่เสี้ยงหยางวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ด้วยความเร็วที่มากที่สุด เวลานี้ลอยได้ก็คงจะดี
หากมองจากที่ไกลๆ ก็จะสามารถมองเห็นปลายเท้า เหยียบอยู่บนผืนหญิงลอยล่องไม่หยุด ราวกับรถสปอร์ต
ลู่เสี้ยงหยางวิ่งหนี พลางหันกลับไปมองทางด้านหลัง เกรงว่ารองเจ้าสำนักเทียนเหมินจะไล่ตามเขามา ดีที่ไม่เห็นเงาร่างของรองเจ้าสำนักเทียนเหมิน
หลังจากที่ผ่านไปสิบนาที ข้างหน้าของลู่เสี้ยงหยางปรากฏสายน้ำสายหนึ่ง
แม่นำ้ไม่กว้างมากนัก เพียงแค่สองเมตร แต่น้ำลึก จนไม่สามารถมองเห็นใต้น้ำ
ทะเลสาบเมื่อสักครู่คือต้นน้ำ ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางคงจะอยู่กลางสายน้ำ น้ำในแม่น้ำนี้ คงไหลมาจากทะเลสาบเมื่อสักครู่นี้
ลู่เสี้ยงหยางก้มหน้าลงจับจ้องแม่น้ำ มองอยู่สักครู่ สูดหายใจเข้า ก่อนที่จะจุ่มหัวลงไป
บอกตามตรง ระดับปรมาจารย์ พลังของพวกเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง ลู่เสี้ยงหยางไม่แน่ใจ ว่ารองเจ้าสำนักเทียนเหมินนั่นจะหาจุดที่ตั้งของเขาผ่านพลังจิตหรือไม่
เพราะงั้นจึงคิดว่าจะหนีมาจากแม่น้ำ ซ่อนตัวอยู่แถวแม่น้ำ หวังว่าภายใต้การกัดเซาะของกระแสน้ำ จะสามารถยับยั้งจากค้นหาของรองเจ้าสำนักเทียนเหมินได้
ในนาทีต่อมา ในขณะที่ลู่เสี้ยงหยางคิดจะหนี ทันใดนั้นเขานิ่งอึ้งไป ร่างที่สวยงามค่อยๆ ลอยขึ้นจากในแม่น้ำ
ร่างที่งดงามนี้ ร่างกายห่อหุ้มด้วยชุดกระโปรงยาวสีขาว รูปร่างเซ็กซี่ ที่ดูเหมือนเทพธิดา
เธอไม่ใช่ใครอื่น เธอคือหญิงงามที่เผชิญหน้ากับรองเจ้าสำนักเทียนเหมิน
ในตอนนี้ผ้าที่ปิดหน้าของเธอเอาไว้ไม่มีอยู่แล้ว เผยให้เห็นใบหน้าชัดเจน
ลู่เสี้ยงหยางเหลือบมอง รู้สึกในหัวว่างเปล่า
ใบหน้าที่งดงามของหญิงสาว หน้าผากเรียบเนียนไร้ที่ติ แม้ว่าดวงตาของเธอจะปิดอยู่ แต่ก็ยังคงจินตนาการถึงความงดงามของเธอได้ ขนตาของเธองอนงาม ที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ ริมฝีปากสีชมพูเนียนนุ่ม
ความงามเช่นนี้ หญิงสาวที่สง่างามถึงเพียงนี้ ไม่ควรอยู่บนโลกมนุษย์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ผ่านไปพักครู่ ลู่เสี้ยงหยางถึงดึงสติกลับคืนมาได้ เขาสับสน ว่าจะช่วยผู้หญิงคนนี้ดีหรือไม่
อันดับแรก ตัวเขาเองก็ยังเอาตัวไม่รอด รองเจ้าสำนักเทียนเหมินไม่ได้ฆ่าเธอทิ้งซะ เขาไม่มีทางจบอยู่แค่นี้แน่ เขาต้องค้นหาไปทั่วหุบเหวนี้แน่
ไม่แน่ว่าเขาอาจจะถูกจับได้เมื่อไหร่
ในครั้งนี้ เขาเห็นหญิงสาวประลองฝีมือกับรองเจ้าสำนักเทียนเหมิน เธอเองก็เป็นอีกคนที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา ใครจะไปรู้ว่าหากเขาช่วยเธอ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา จะสังหารเขาทิ้งหรือไม่
เอ่อ!
ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจ ก่อนที่จะบ่นพึมพำกับหญิงสาว “โทษที ผมเองก็ยังเอาตัวไม่รอด เธอหน้าตาดีขนาดนี้ โชคต้องเข้าข้างแน่ ลาก่อน”
จบคำเขายกฝีเท้าเตรียมวิ่งหนีต่อ
แต่เพียงไม่กี่ก้าว ลู่เสี้ยงหยางก็หันกลับไป เขาไม่สามารถไร้มนุษยธรรมได้
ลู่เสี้ยงหยางโกรธเกลียดรองเจ้าสำนักเทียนเหมินจากใจจริง ยังไงซะเขาก็เป็นถึงรองเจ้าสำนักเทียนเหมิน ไม่คิดเลยว่าจะเข้าสู่ทางวิชามารได้
การกระทำแบบนี้ เขาไม่สามารถทนได้จริงๆ
“ช่างเถอะ ใครสั่งให้มีมนุษยธรรมขนาดนี้ อดทนเห็นหญิงงามแบบนี้ถูกทำร้าย เอาเถอะ ช่วยเธอสักครั้งแล้วกัน” ลู่เสี้ยงหยางปลอบใจตนเอง พลันโน้มตัวลง ช้อนร่างของหญิงงามขึ้นมาไว้
เปรี้ยง!
ลู่เสี้ยงหยางสั่นไหว แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าปิดกั้น แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ ถึงคงอุณหภูมิที่เอวและคู่ขาของเธอได้
“ให้ตาย สะใจ สะใจนัก เขาจะช่วยเธอแบบเฉยๆ ไม่ได้ ต้องเอาเปรียบสักหน่อย”
ลู่เสี้ยงหยางนึกคิดอย่างลามก มือทั้งสองข้างอดไม่ได้ที่จะบีบเบาๆ
ฮ่าฮ่า ความรู้สึกอ่อนนุ่มแบบนี้ทำให้รู้สึกดีชะมัด
แต่ตอนนี้สถานการณ์คับขัน ไม่ใช่เวลาจะมาเชยชมความงามของหญิงสาว ลู่เสี้ยงหยางก้าวฝีเท้าออกอุ้มหญิงสาวหนีเอาชีวิตรอด
เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที ลู่เสี้ยงหยางมาถึงในถ้ำที่เขาลูกหนึ่ง
เขาวางร่างของหญิงสาวลง ก่อนที่จะนั่งลงกับพื้น ถอนหายใจเฮือกใหญ่ คลื่นพลังงานกระทบผ่านร่างของลู่เสี้ยงหยางบนฟากฟ้า
ในตอนนี้เอง ลู่เสี้ยงหยางขนลุกชัน จิตวิญญาณสั่นสะเทือน ราวกับจะระเบิดออกให้ได้
