บทที่ 545 ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
แม้ว่าพลังของจู๋หวินในตอนนี้จะถูกปิดผนึก แต่เธอมีเซนส์ที่ดี ถึงขั้นสูงกว่าลู่เสี้ยงหยางด้วยซ้ำไป
ในหัวของเธอ ปรากฏเงาของร่างหนึ่งเร่งมาทางนี้ด้วยความเร็วสูง ไม่ถึงหนึ่งนาที พวกเขาทั้งคู่ก็จะถูกพบตัว
“ไม่ได้ สถานการณ์ของเราในตอนนี้หนีไม่รอดแล้ว มีแต่ต้องคิดหาวิธีอื่นในการหลอกล่อรองเจ้าสำนักเทียนเหมินออกไป” ความกังวลใจเผยบนใบหน้าของจู๋หวินชัดเจน
ลู่เสี้ยงหยางหนังตากระตุก เขารู้ดีว่าประโยคนี้เธอตั้งใจพูดให้เขาฟัง ตอนนี้พลังของจู๋หวินถูกปิดผนึก ไม่ต่างจากหญิงชาวบ้านธรรมดา จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เธอไปหลอกล่อรองเจ้าสำนักเทียนเหมินออกไป ถ้างั้นหน้าที่นี้ก็ตกเป็นของเขา
แผนการไหลเวียนเข้ามาในหัวของลู่เสี้ยงหยางอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า ก่อนที่จะกล่าว “น่าโมโหชะมัด ความสามารถของผมต่ำเกินไป หากผมคิดหาวิธีทำให้รองเจ้าสำนักเทียนเหมินบาดเจ็บได้ ถ้างั้นผมสามารถใช้ยาพิษในการรั้งเขาเอาไว้”
จู๋หวินส่ายหน้า ลอบถอนหายใจ นักบู๊ระดับแปดอย่างลู่เสี้ยงหยาง คิดที่จะต่อกรกับนักบู๊ระดับปรมาจารย์ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับมดตัวหนึ่งที่ไม่สามารถทำร้ายมนุษย์ได้
แต่สักพักจู๋หวินก็นึกบางอย่างได้ จึงกล่าวกับลู่เสี้ยงหยาง “ฉันมีวิธี เพียงแต่ค่อนข้างเสี่ยง”
ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยถามอย่างเด็ดขาด “วิธีอะไร?”
จู๋หวินไม่พูดอะไร ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้อยากลิ้มรสความหอมหวานของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชายก่อนตายหรอกใช่ไหม
แต่ เห็นได้ชัดว่าลู่เสี้ยงหยางคิดมากไปเอง ไม่นานเขาก็เห็นชุดเกราะอ่อนที่จู๋หวินสวมใส่ ที่ใต้กระโปรงของเธอ
ชุดเกราะอ่อนมีสีฟ้า ซึ่งทำมาจากหยกสีฟ้าชั้นดี ด้านบนตัวชุดเกราะระยับวับวาว ทำให้รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรที่สามารถทำลายได้
ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจ จู๋หวินคิดจะทำอะไร?
จู๋หวินกล่าว “ชุดเกราะอ่อนของฉันตัวนี้กลั่นมาจากวัสดุชั้นดี สามารถกันดาบและอาวุธทุกชนิดได้ แถมชุดเกราะอ่อนนี่ได้รับแรงกระแทกละก็ เข็มสั้นที่ซ่อนอยู่ด้านในจะเด้งออกมาโดยอัตโนมัติ”
จู๋หวินพาลู่เสี้ยงหยางทดลองด้วยตนเองหนึ่งรอบ โดยดาบยาวของเธอทิ่มแทงเบาๆ ที่ชุดเกราะอ่อน
เคร้ง！
เป็นไปอย่างที่ว่า เข็มสั้นมากมายที่มีความยาวหนึ่งเซนติเมตรยื่นออกมาจากชุดเกราะอ่อน
ลู่เสี้ยงหยางสายตาประกาย
จู๋หวินกล่าว “นายสวมชุดเกราะนี่เอาไว้ หาวิธีให้รองเจ้าสำนักเทียนเหมินประชิดตัวนาย เข็มสั้นบนชุดเกราะพวกนี้ทำร้ายเขาได้”
“อืม คงต้องเป็นอย่างนั้นเสียแล้ว” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า แม้ว่าแผนการนี้จะเสี่ยงอยู่บ้าง แต่เขาไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว
หากรองเจ้าสำนักเทียนเหมินโกรธจัดปล่อยท่าไม้ตายสังหารเขาจากระยะไกล เขาจะต้องตายแน่ ยังจะทำร้ายรองเจ้าสำนักเทียนเหมินได้อย่างไร
จู๋หวินถอดชุดเกราะที่เธอสวม อย่างเด็ดขาด
ลู่เสี้ยงหยางหนังตากระตุกยิก เพียงแค่ได้เห็นเนื้อหนังขาวนวลบริเวณกระดูกไหปลาร้า ก็ถูกจู๋หวินห้ามปราม ให้หันหลังกลับไป
ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะแห้ง หันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว แต่ภาพที่เขาเห็นเมื่อสักครู่ได้ฝังรากลึกเข้าไปในหัวของเขาเรียบร้อยแล้ว
สวยงามมากจริงๆ
ไม่นาน จู๋หวินถอดชุดเกราะอ่อนออกมา ยื่นให้กับลู่เสี้ยงหยาง
ลู่เสี้ยงหยางเสื้อคลุมออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะสวมใส่มัน ก่อนที่เขาจะนำชุดกระโปรงที่จู๋หวินถอดออกมาในคราวแรกสวมใส่กับตัว
ไม่ผิดหรอกตอนนี้เขาปลอมกายเป็นจู๋หวิน เพื่อล่อให้รองเจ้าสำนักเทียนเหมินตกหลุมพราง มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้นจึงจะมีโอกาสรอดชีวิตไปได้
หลังจากที่สวมใส่ชุดกระโปรงเป็นที่เรียบร้อย ลู่เสี้ยงหยางนำผ้าสีเขียวปิดบังใบหน้าเอาไว้
ขอเพียงแค่ไม่จากด้านหน้า มองจากด้านหลัง ลู่เสี้ยงหยางพอจะดูคล้ายจู๋หวินอยู่บ้าง
ลู่เสี้ยงหยางทอดถอนใจ ดีที่ลู่เสี้ยงหยางรูปร่างผอมแห้ง หากเป็นบุคคลที่รูปร่างอ้วนท้วมต่อให้สวมชุดของจู๋หวินก็มิอาจล่อลวงรองเจ้าสำนักเทียนเหมินได้แน่
จู๋หวินเผยสายตาสนอกสนใจ เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางสวมใส่เสื้อผ้าของเธอ
โดยเฉพาะชุดเกราะอ่อนเมื่อสักครู่ เธอสวมใส่กับตัวตลอด ตอนนี้เธอส่งต่อไปให้กับลู่เสี้ยงหยาง ก็เท่ากับว่ามีความสัมพันธ์เนื้อแนบเนื้อทางอ้อมต่อกัน
เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ ใบหน้าของจู๋หวินแดงก่ำ อับอายจนตัวม้วน
น่าเสียดายที่ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน ลู่เสี้ยงหยางไม่มีเวลาให้ชื่นชมหญิงงามตรงหน้า พลันหันหลังมุ่งออกไปยังนอกกระท่อม
ลู่เสี้ยงหยางกระตุ้นพลังให้ถึงขีดสุดร่างของเขาทิ้งเงาลำแสงเอาไว้ที่กระท่อม ใบหน้าที่หนาทึบข้างๆ ล้มระเนระนาด
ลู่เสี้ยงหยางตกตะลึง ชุดเกราะอ่อนและชุดกระโปรงในจู๋หวินที่เขาสวมใส่ มีกลิ่นหอมกรุ่นแผ่ซ่านออกมา ที่ยากจะอธิบาย ที่เต็มไปด้วยความเย้ายวน
โดยเฉพาะบนชุดเกราะอ่อน ที่มีอุณหภูมิหลงเหลืออยู่ ต้องเป็นเร่าร้อนในร่างของจู๋หวินอยู่แล้ว
ซวบ！
ในเวลานี้เอง พลังจิตที่กล้าแกร่ง ล็อกเป้าหมายที่เขา
ลู่เสี้ยงหยางสะดุ้งโหยง รองเจ้าสำนักเทียนเหมินตามมาแล้ว
เป็นไปตามคาด กลางอากาศที่ห่างจากลู่เสี้ยงหยางไปกว่าร้อยเมตร รองเจ้าสำนักเทียนเหมินลอยเข้ามาด้วยความเร็วสูง
ในระยะทางที่ใกล้ขนาดนี้ เขาไม่จำเป็นต้องใช้พลังจิตในการล็อกเป้าหมาย ในดวงตาของเขาก็สามารถมองเห็นการเต้นของหัวใจได้ชัดเจน
“เหอะ นางบ้า เราตามไล่ล่าเธอตั้งหลายวัน ในที่จะก็โผล่หัวออกมาได้สักที วันนี้จะเป็นวันตายของเธอ” รองเจ้าสำนักเทียนเหมินกล่าว
จบคำ เขาเร่งความเร็ว เมื่อห่างจากลู่เสี้ยงหยางเพียงสามสิบเมตร เขาเลิกเหาะกลางอากาศ หากแต่เดินด้วยเท้า ไล่ตามหลังของลู่เสี้ยงหยาง
คราวนี้รองเจ้าสำนักเทียนเหมินมีความเชื่อมั่นเต็มที่ ว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้เงื้อมมือของเขา
เขารู้สึกดีกับความรู้สึกนี้ เพราะงั้นจึงไม่รีบที่จะตามไปสังหารหล่อน
เสมือนกับแมววิ่งไล่ตะครุบหนู รองเจ้าสำนักเทียนเหมินค่อยๆ มุ่งไปที่เงาร่างอย่างช้าๆ
ลู่เสี้ยงหยางวิ่งหนีสุดแรงเกิด เขารับรู้อันตรายที่อยู่เบื้องหลังของเขา ที่คืบคลานใกล้เข้ามาทุกที
หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ใครจะไปรู้ ว่ารองเจ้าสำนักเทียนเหมินนั่น จะใช้ท่าไม้ตายสังหารเขาภายในอึดใจเดียวหรือไม่
“ฮ่าฮ่า นางบ้า วันนี้จะเป็นวันตายของเธอ เธอขโมยของวิเศษจากสำนักเทียนเหมิน ตอนนี้เอาคืนมาซะดีๆ ฉันจะให้เธอตายเร็วหน่อย จะไม่ทำให้เธอต้องทรมาน ตายทั้งเป็น” เสียงหนึ่งระเบิดดังขึ้นที่แก้วหูของลู่เสี้ยงหยาง
ลู่เสี้ยงหยางขนลุกซู่ไปทั้งตัว โดยเฉพาะแผ่นหลัง ที่รูขุมขนขยายกว้าง ลมหนาวพัดผ่านอย่างไม่รู้จบ ทิ่มแทงเข้าสู่ร่างกายอย่างบ้าคลั่ง
เขารู้ดีว่ารองเจ้าสำนักเทียนเหมินลงมือแล้ว
ไม่รู้ว่าเขาจะใช้ท่าไม้ตายสังหารเขาผ่านกลางอากาศหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้นเขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เพราะงั้นในสถานการณ์แบบนี้ ลู่เสี้ยงหยางทำได้เพียงพนันสักตั้ง
ความตายและความเป็นเท่ากัน
มีชีวิตรอดก็เท่ากับสวรรค์เมตตา หากตายก็เป็นสิ่งที่ฟ้าดินได้กำหนดเอาไว้แล้ว
