บทที่ 42 เขาต้องการเพียงแค่จูบเดียวหรือ
“จูบฉัน”
ในเสียงต่ำ หลบซ่อนความเป็นธรรมชาติไว้
คาย์อันหยอกล้อด้วยสายตา
ไม่มีทาง นี่เป็นความสนุกที่ชั่วร้ายของเขา
ชีวิตที่น่าเบื่อเกินไป มักจะต้องการสิ่งเหล่านี้มาเติมเต็ม
ในช่วงสามเดือนที่อยู่เมือง S เจี่ยนถง ก็คือสิ่งเติมเต็มของชีวิตที่น่าเบื่อของเขา
คาย์อัน ต้องการที่จะเห็นผู้หญิงคนนี้ที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง การต่อสู้ดิ้นรนและการพัวพันอีกครั้ง
แต่คราวนี้ สิ่งที่เขากำหนดกลับผิดคาด
ผู้หญิงคนนั้น เพียงแค่ชะงักเล็กน้อย จากนั้น จึงเงยหน้าขึ้นมาเงียบๆ ถามเขาด้วยสีหน้าจริงจัง: “คุณผู้ชายไม่ใช่ล้อเล่น?”
“ไม่ใช่” เขายิ้มจางๆ ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่วินาทีต่อมา ใบหน้าที่สงบนิ่งก็ชะงักการยาวนาน ดวงตาเบิกกว้างขึ้น
มองสายตาระยะใกล้แล้วไม่อยากจะเชื่อ หน้าที่อยู่ใกล้สายตาตรงหน้านั้นใบหน้าไม่สวยเลย
มีสัมผัสอุ่นและแห้งบนริมฝีปากอย่างชัดเจน เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อความรู้สึกแบบนี้ที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เพียงเพราะริมฝีปากของเขาไม่เคยจูบริมฝีปากที่หยาบกว่าผ้าลินิน: “คุณ ……”
“จูบ” นี่ของ เจี่ยนถง ไม่ได้เรียกว่า “จูบ” แต่เป็นความต้องการของลูกค้า เธอปฏิบัติตามคำเชื้อเชิญ เช็คธนาคารในฝ่ามือ
มันไม่ร้อนเหมือนเมื่อก่อน เธอคิดว่ามันตลกดี เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่า จูบของเธอมีค่ามาก … หนึ่งแสน!
ฮ่า ฮ่า ~
เจี่ยนถงยืนเขย่งเท้าลงและถอยไปข้างหลังอย่างใจเย็นสามก้าว สามก้าว เป็นระยะที่ปลอดภัยเล็กน้อย
“คุณ … ทำไม?” ดวงตาของคาย์อัน เต็มไปด้วยความสงสัย สิ่งที่เกี่ยวกับการต่อสู้และความยุ่งเหยิงที่เขาคาดหวัง? ไม่มีสิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะได้เห็นหรือ?
เจียนถงเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม: “เพราะฉัน เป็นแค่กะหรี่ ใครก็ตามที่ให้เงิน ฉันสามารถจูบเขาได้โดยไม่ลังเล”
หนึ่งจูบนับอะไร?
ชายคนนี้เคยขอให้เธอ แสดงฉากจูบกับบอดี้การ์ดของเขาต่อหน้าทุกคน
จูบเดียว หนึ่งแสนหยวน … เธอได้รับไม่ใช่หรือ?
รอยยิ้มของเจี่ยนถง ยิ่งไม่จริงใจ … เธอเป็นแค่กะหรี่!
คาย์อันคิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงคนนี้ จะพูดคำเสื่อมเสียโดยไม่ปิดบัง ชั่วขณะหนึ่ง สายตาที่มองไปยังผู้หญิงตรงหน้า มีบางอย่างมีความซับซ้อนที่ตัวเองไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำ
เขายกมือขึ้นและเหลือบไปที่นาฬิกา: “วันนี้ก็ถึงตรงนี้เถอะ คุณหนูเจี่ยน พวกเราจะพูดถึงเรื่องนี้ในครั้งต่อไป”
พูดจบก็จากไป
ระหว่างทางเดิน บนใบหน้าที่สวยงามของคาย์อัน เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น … น่าสนใจมาก!
“คุณเป็นแค่กะหรี่งั้นเหรอ … ต้องการป้องกันอำพรางออกด้วยมือตัวเอง!” เขาตั้งหน้าตั้งตารอเจี่ยนถงที่จะถูกปลดเปลื้องการอำพราง สนิทสนมจนแทบจะเปลือยร่าง จะดีกว่าที่จะเกิดการนองเลือดต่อหน้าเขา
ในตอนนั้น ริมฝีปากของเธอซึ่งหยาบและแห้งยิ่งกว่าผ้าลินิน ยังคงสามารถพูดว่า “ฉันเป็นเพียงกะหรี่เท่านั้น”ได้อย่างง่ายดาย
นิ้วขาวลูบริมฝีปาก และหรี่ตาในทันใด!หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า นำมาเช็ดริมฝีปากสามครั้ง แล้วเดินไปที่ทางเข้าลิฟต์ “ติ๊งต๋อง” ประตูลิฟต์เปิดออก ขาสูงยาวของเขาก้าวเข้าไป ยกมือขึ้น นั่นคือผ้าเช็ดหน้าแถบสีน้ำเงินเข้มบนพื้นหลังสีขาว ลอยลงไปในถังขยะที่ทางเข้าลิฟต์
เจี่ยนถงยืนอยู่ในชั้นบ็อกซ์ ก้มหน้าลงจ้องมองที่ปลายเท้าของตัวเอง ดวงตาหม่นลงเล็กน้อย … ชายแปลกหน้าเมื่อกี้ ต้องการ จูบเดียวจริงหรือ?
เขาใช้เงินหนึ่งแสน ซื้อ แค่จูบเดียวจริงหรือ?
รูม่านตาของเธอขยายใหญ่ขึ้น และยกมือขึ้นปิดหน้าอกของเธอ … เธอรู้ – ไม่ใช่
อยากจะโต้แย้งคนนั้นเสียงดัง อยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความไม่พอใจ: “ฉันเป็นแค่กะหรี่ แต่กะหรี่ก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน! คุณอยากเห็นความยุ่งเหยิงและดิ้นรนคนแค่ไหน แต่ฉันก็จะรู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน”
เธออยากจะตะโกนออกมามาก
มีครั้งหนึ่ง ที่เธอเกือบจะตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจภายใน แต่เมื่อเธอจะพูดเธอก็จำได้ว่า: เธอมีศักดิ์ศรีตรงไหน?
กะหรี่ก็มีศักดิ์ศรีเช่นกัน แต่ ในกะหรี่ เธอคนเดียวไม่มี!
เช็คธนาคารในมือของเธอกำไว้อย่างแน่น และทุกตัวเลขบนเช็คนั้น ในสายตาของเจี่ยนถงแล้วล้วนเป็นสีเลือด
……
“ตุ๊ง ตุ๊ง”
“เข้ามา”
ซูเมิ่งเงยหน้าขึ้น “ทำไมคุณถึงมาที่นี่? ร่างกายดีขึ้นแล้วหรือ? พักผ่อนอยู่ที่บ้านอีกสักสองสามวันไม่เป็นไรหรอก”
“พี่เมิ่ง ฉันไม่เป็นไร” เธอวางเช็คในมือลงบนโต๊ะของซูเมิ่งอย่างเบามือ: “คราวนี้รบกวนพี่เมิ่งแล้ว รบกวนพี่เมิ่งนำจำนวนเงินในเช็คนี้ เก็บเข้าที่บัตรธนาคารนั้น”
ซูเมิ่งเหลือบมองเช็ค “หนึ่งแสน? เงินนี้เอามาจากไหน?” พึ่งจะถามจบ ซูเมิ่งก็ปิดปากตัวเอง เม้มริมฝีปากและมองไปที่เจี่ยนถงสักพัก: “คุณเพิ่งรับคำสั่ง?”
เจี่ยนถงไม่ได้พูดอะไร เป็นการบอกเป็นนัย
“ทำไมเขาให้เงินคุณมากมายขนาดนี้?”
ซูเมิ่งลุกขึ้นยืน หนึ่งแสน มันไม่ใช่การบริโภคครั้งใหญ่ในตงหวง แต่ก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือรางวัลที่ไม่รวมเครื่องดื่มและการบริโภคอื่น ๆ ซูเมิ่งจับไหล่ของเจี่ยนถง:
“คุณทำอะไร”
เธอกลัวมากจริงๆ เพื่อเงิน คนหัวอ่อนคนนี้ ทุ่มเทสุดชีวิต เธอเห็นมันในสายตา
เมื่อมองไปที่ความกังวลอย่างจริงใจในดวงตาของซูเมิ่ง หัวใจที่มึนชาของเจี่ยนถงก็อบอุ่นขึ้นเล็กน้อย ไม่อยากให้ซูเมิ่งกังวล เธอหลุบตาลง: “พี่เมิ่ง เขาเพียงแค่ต้องการหนึ่งจูบ”
“หนึ่งจูบ? ง่ายๆแบบนี้?” แม้แต่ซูเมิ่งผู้รอบรู้ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง แต่วินาทีต่อมาซูเมิ่งก็เงียบ … ง่าย? ไม่มันไม่ง่าย
หนึ่งจูบ?
มันไม่ใช่แค่นั้น
เธออยู่ในสถานที่เรื่องรักๆใคร่ๆของหญิงชาย เห็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยและผู้มีอันจะกินที่ระบายรสนิยมแย่ ๆ ของพวกเขาเมื่อพวกเขาไปเที่ยวกลางคืน
สามารถได้รับรางวัลจากบุคคลที่มีเงินหนึ่งแสนของผู้ชายประเภทนี้ จะเป็นผู้หญิงแบบไหน?
ซูเมิ่งมองไปที่เจี่ยนถง ไม่ใช่ว่าดูถูกเจี่ยนถง แต่มองจากรูปลักษณ์ภายนอก เจี่ยนถงเธอ…..ไม่ใช่สเปคของผู้ชายเหล่านั้นจริงๆ
รูปลักษณ์ภายนอกของเจี่ยนถงที่จะดึงดูดผู้ชาย…ซูเมิ่งรู้สึกว่า มีไม่กี่คนในโลกนี้
ผู้ชายหรอ ต้องดูรูปโฉมก่อน
“เพียงแค่ หนึ่งจูบ?” ซูเมิ่งถามเบา ๆ
“อือ”
ซูเมิ่งเงียบยิ่งกว่าเดิม ถ้า วันนี้ลูกค้าผู้ใจดีท่านนี้ เพียงแค่ต้องการจูบจากเจี่ยนถง นั่นแสดงให้เห็นว่าสิ่งต่างๆไม่ง่าย
“ในอนาคต คุณไม่ต้องไปพบคนนี้อีกแล้ว” ซูเมิ่งตัดสินใจ
เธออยู่ในสถานที่ที่มีเรื่องรักๆใคร่ของชายหญิงมาจนถึงทุกวันนี้ คนที่ประสบความสำเร็จอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
เพียงแค่อาศัยข้อมูลที่เจียนถงให้มา ก็รู้ว่าคนคนนี้มีเจตนาที่ไม่ดีต่อเจี่ยนถง แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคนคนนี้คิดอย่างไรกับ
เจี่ยนถง ผู้หญิงหัวอ่อนคนนี้ แต่ซูเมิ่งรู้ว่าเธอไม่สามารถให้ เจี่ยนถงเจอคนนี้ได้อีกต่อไป
ซูเมิ่งเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เจี่ยนถงที่เงียบขรึมอยู่ตรงหน้าเธอ ทันใดนั้นสายตาก็จับจ้องที่หน้าผากของเธอ และทันใดนั้นเธอก็ยื่นมือออกมาเปิดผมหน้าม้าของเจี่ยนถงอย่างรวดเร็ว ม่านตาของซูเมิ่งหดตัว ตะโกนทันที:”นี่เกิดอะไรขึ้น!”
ซูเมิ่งคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เจี่ยนถงตอบสนองไม่ทัน เมื่อเจี่ยนถงตอบสนอง ซูเมิ่งก็ได้เห็นแล้ว เธอรีบวางผมที่ซูเมิ่งรวบขึ้นมาเพื่อปกปิดบาดแผลบนหน้าผากของเธอด้วยความตื่นตระหนก:
“ฉันไม่ระวังเลยชนประตู ไม่มีอะไร”
