บทที่68 ความเกลียดของฉินมู่มู่
ฉินมู่มู่รู้สึกว่าไม่โอเคมาก
คนที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง ก็คือคนที่ตัวเองหายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่เขา
แต่ดูเหมือนว่า จะแตกต่างจากคนที่เธอคิดจินตนาการวาดฝันไว้
เซียวเหิงยิ้มมุมปากขึ้น ลากเก้าอี้สไตล์ยุโรปเรียบๆ แล้วนั่งลงตรงหน้าของฉินมู่มู่ “ นั่งสิ ” เขาชี้ไปอีกด้านหนึ่ง
สีหน้าของฉินมู่มู่ไม่สู้ดีนัก การสำลักน้ำสี่นาทีนั้น ทำให้เธอรู้ถึงความเป็นความตาย
“ คุณเซียวคะ ฉัน……”
“ จุ๊ๆ~ ” ชายบนเก้าอี้ยกนิ้วขึ้น แล้วค่อยๆจู๋ปากของตัวเองขึ้น “ อย่าเพิ่งพูดอะไร ให้ฉันมองเธอดีๆก่อน ”
เสียงของเซียวเหิงนั้นมีเสน่ห์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แม้แต่รอยยิ้มที่มุมปาก ยังทำให้ฉินมู่มู่หลงได้อย่างเหลือเชื่อ “ โซ้ม ” ฉินมู่มู่โดนเข้าให้ หน้าแดงระเรื่อ ใจของเธอเต้นเร็วตึกตักไม่เป็นจังหวะ……คุณเซียวหมายความว่าอย่างไร?
เขาบอกว่า เขาจะตั้งใจมองตัวเองดีๆ……นี่หมายความว่าอะไรกัน?
คำตอบออกมาจากใจที่เต้นเร็วนั้น ฉินมู่มู่เงยหน้าขึ้นอย่างประหม่า และมองไปที่เซียวเหิงที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ไปสบตาเข้ากับดวงตาที่จดจ่อคู่หนึ่ง คุณเซียวเขากำลังมองตัวเองอย่างตั้งใจ!
ในเวลาเดียวกัน ก็มีประโยคหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของฉินมู่มู่
ผมยาวสลวยของหญิงสาวเปียกโชก เธอนั่งอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่อ่อนระทวยผสมไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวอาลัย น้ำบริเวณโคนผมของเธอค่อยๆหยดย้อยจากต้นมาสู่ปลายและไหลลงบนพื้น ในขณะเดียวกันก็ซึมซาบเข้าไปในเสื้อของเธอ แสดงให้เห็นถึงเรือนร่างที่อยู่ภายใน
เสื้อผ้าที่เปียกโชกนั้นแสดงให้เห็นถึงสรีระที่ถูกบดบังอยู่ภายใน สีหน้ากิริยาท่าทางของเธอตอนนี้มันช่างดูบริสุทธิ์ดั่งดอกบัวในยามรุ่งอรุณ แต่ในอีกมุมหนึ่งก็ช่างดูน่าสงสารอนาถใจอยู่ไม่น้อย
เซียวเหิงขยับขึ้นทันที!
ทันใดนั้น ก็สบตาเข้ากับฉินมู่มู่ที่อยู่ตรงหน้า เมื่อฉินมู่มู่เงยหน้าขึ้นก็ตกใจ ภายในแววตาที่ลึกล้ำของเซียวเหิง เธอรู้สึกราวกับว่าใจจะหลุดออกมาได้
“ คุณเซียวคะ…… ”
เรียกขึ้นด้วยท่าทางที่เขินอาย ในทันที!
“ เฮ้อ ฉันมองไม่ออกจริงๆเลย ว่าใบหน้าที่บริสุทธิ์ผุดผ่องนี้ จะมีใจที่ดำอำมหิต ”
สีหน้าของฉินมู่มู่ดำดิ่งลง รอยแดงที่แก้มยังคงไม่จางลง
ริมฝีปากสั่นระริก เธอโกรธจนตัวสั่น “ จะมากเกินไปแล้วนะคะคุณเซียว คุณเกินไปแล้ว ”
“ คุณอย่าร้องไห้ ผมเกลียดผู้หญิงที่ชอบร้องไห้ฟูมฟาย ”
ฉินมู่มู่ “ สะอึก ” กัดริมฝีปากแน่น แล้วจ้องมองไปอย่างไม่พอใจ
เซียวเหิงลุกขึ้นยืน “ คุณลองบอกสิ ผมควรลงโทษหรือไม่ควรลงโทษคุณดี? ”
ลงโทษอีกแล้ว!
“ ทำไมกัน? ฉันก็ไม่ได้ไปก้าวก่ายคุณเซียว! ” ฉินมู่มู่หงุดหงิด
“ หึ ทำไมคุณโง่ขนาดนี้นะ ยังต้องถามอีกเหรอ ” เซียวเหิงใช้สายตามองไปที่ฉินมู่มู่ “ คุณทำร้ายเจี่ยนถง ก็เหมือนกับทำร้ายผมไง ”
ทำไมเป็นเจี่ยนถงอีกแล้ว
ทำไมทุกคนก็พูด“ เจี่ยนถงๆๆ ” อะไรกันเนี่ย
เธอมีอะไรดีกันแน่? ไม่ว่าจะคุณเซียว หรือนายใหญ่ พวกเขาต่างก็ยืนกรานอยู่ข้างเธอ!
ทันใดนั้นฉินมู่มู่ก็เงยหน้าขึ้น สายตาที่เต็มไปด้วยความริษยา “ เจี่ยนถงไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไรเลย! คุณเซียวโดนเธอหลอกแล้ว!
คุณเซียวดูภายนอกเธอใสๆซื่อๆ แท้จริงแล้วเธอร้ายลึกมาก เธอก็แค่แสร้งทำเป็นน่าสงสาร! ”
เซียวเหิงยืนขึ้นทันทีโดยไม่พูดอะไร ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า แล้วกวาดสายตาไปที่ฉินมู่มู่ที่อยู่ข้างล่าง พูดขึ้นเบาๆ
“ ผมรู้แล้วว่าควรลงโทษคุณอย่างไรดี ”
ถ้าเกิดสงสารสามารถแสร้งได้ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ตรงหน้าเขา ถึงได้ตัวเกรง และประหม่าไปหมด หลังจากที่เขารู้ความลับของเธอ
เธอน่าจะเปิดชุดให้เห็นเอวด้านหลัง และบอกให้โลกรู้ รีบมาดูสิ ไตฉันหายไปข้างหนึ่ง ฉันน่าสงสารมาก พวกคุณทุกคนต้องสงสารฉัน
แต่ว่าเจี่ยนถงไม่ใช่ ผู้หญิงคนนั้นเก็บซ่อนความลับไว้อย่างลึกล้ำ มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครแตะต้องได้
มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เซียวเหิงรู้สึกว่า เธอสามารถที่จะเก็บซ่อนความลับนี้ไปชั่วชีวิตได้
ยกมือขึ้น กดโทรติดต่อกับใครอยู่ ไม่นานนัก ก็ได้มีชายกำยำที่ใบหน้าไร้ความรู้สึกเข้ามาสองคน
เซียวเหิงชี้ไปที่พรมบนพื้น “ คุณฉินเธอบอกว่าอยากเรียนดำน้ำ พวกนายสองคนช่วยเธอหน่อย พาเธอไปที่สระว่ายน้ำในสวนด้านหลัง ”
ดำน้ำ ตามชื่อเลย ดำลงไปในน้ำ
ชายกำยำทั้งสองคนนี้ต่างเข้าใจดี ว่าสระว่ายน้ำจะดำน้ำได้อย่างไรกัน?
ในตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเจน แต่ก็เข้าใจดี และไม่สนใจการขัดขืนของฉินมู่มู่ จับกันไปคนละข้าง เสมือนกับว่าเป็นหุ่นยนต์ ลากฉินมู่มู่มุ่งไปที่สระว่ายน้ำด้านหลังในสวน
“ คุณเซียว! คุณเซียว! คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะคะ! คุณทำไม่ได้! ฉันจะฟ้องคุณ ฉันจะฟ้องคุณ ฉันจะฟ้องคุณแน่นอน! ”
เธอกลับเห็นเพียง คุณเซียวที่เธอนึกถึงทุกลมหายใจ ทำแค่เพียงเอามือล้วงกระเป๋า เงยหน้ามองชายกำยำทั้งสองนั้นหนึ่งประโยค “ อย่าฆ่าตายหล่ะ ฉันยังต้องใช้เวลาจัดการปัญหาที่ไร้สาระนี้อยู่ ”
“ ครับ คุณชาย ”
“ คุณฉิน ผมเคยบอกคุณหรือเปล่า ว่าคุณนี่มันจริงๆ…… ” เซียวเหิง “ หึ ” เบาๆ “ มันน่าขยะแขยง ”
เซียวเหิงเข้าใจเสิ่นซิวจิ่น หลังจากที่เสิ่นซิวจิ่นลงโทษฉินมู่มู่อย่างง่ายดาย แล้วพาคนของตัวเองจากไป เซียวเหิงในตอนนั้นก็คิดได้ และรู้ว่าจะเกิดอะไรตามมา เสิ่นซิวจิ่นก็ทำมาเป็น “ คนดี ”ขึ้นมา ดังนั้นจึงทิ้งคนไว้กับเขาแล้ว และตัวเองก็จากไป
เซียวเหิงและเสิ่นซิวจิ่น เป็นศัตรูและเพื่อนร่วมผลประโยชน์กันมาตั้งแต่เด็ก มีประโยคหนึ่งบอกว่า คนที่คุณเข้าใจที่สุด ถ้าไม่ใช่คนที่คุณสนิทที่สุด ก็เป็นศัตรูของคุณ
การกระทำของเสิ่นซิวจิ่นในครั้งนี้ผิดปกติมาก เสิ่นซิวจิ่นไม่รู้เหตุผล แต่……ศัตรูไม่ขยับเขาไม่ขยับ
เสิ่นซิวจิ่นจากไปหลังจากลงโทษเพียงเล็กน้อย ฉะนั้น เซียวเหิงก็ไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าคนให้ตาย
ต้องบอกเลยว่า บนโลกใบนี้ เซียวเหิงรู้จักเสิ่นซิวจิ่นดีกว่าคนส่วนใหญ่ซะอีก
เจี่ยนถงไม่ยอมให้เสิ่นซิวจิ่นฆ่าฉินมู่มู่ เสิ่นซิวจิ่นจึงพาฉินมู่มู่ไปหาเซียวเหิงถึงที่ เรื่องที่ตัวคุณเองเป็นคนก่อฉันพาคนมาส่งให้ถึงที่แล้ว เซียวเหิง คุณเองจะจัดการอย่างไงก็แล้วแต่
ในเมื่อตัวเองไม่สามารถฆ่าฉินมู่มู่ตายได้ ถ้าอย่างนั้นก็ให้เซียวเหิงฆ่าตายแล้วกัน
สำหรับเซียวเหิงแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าทำครั้งนี้เสิ่นซิวจิ่นถึงได้จัดการแปลกๆ แต่ยังคงยึดมั่นในหลัก ศัตรูไม่ขยับฉันก็จะไม่ขยับ……โอเคเลย สิ่งที่เสิ่นซิวจิ่นทำได้แต่กลับไม่ทำ ฉันเซียวก็จะไม่ทำเช่นกัน
ทั้งสองคนนี้ ไม่มีใครเป็นคนดีทั้งนั้น
เซียวเหิงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขาไม่ได้ไปสระน้ำในสวนด้านหลัง เขาคีบบุหรี่แล้วดูด และดูทีวีอยู่อย่างไม่สนใจไยดีในห้องนั่งเล่น
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
ชายกำยำทั้งสองกลับมาแล้ว “ คุณชายครับ ตามคำสั่งของคุณ พวกเราช่วยสอนคุณผู้หญิงคนนั้นดำน้ำแล้วครับ แต่คุณผู้หญิงคนนั้นโง่เกินไป สำลักน้ำมากเกินไป สภาพร่างกายดำน้ำต่อไม่ไหวแล้วครับ ”
“ คนหล่ะ? ” เซียวเหิงถามขึ้นเบาๆ สายตายังไม่ละจาก ทีวี
“ อยู่สวนด้านหลังครับ ”
“ อ่อ ” เซียวเหิงพูด ยกข้อมือขึ้นแล้วมองเวลา “ นี่ก็ดึกมากแล้ว เชิญคุณฉินกลับไปเถอะ ”
“ ครับ คุณชาย ”
……
กลางคืนที่มืดมิด ผู้หญิงคนหนึ่งถูกโยนออกจากประตูเหล็กขนาดใหญ่ของวิลล่า
ฉินมู่มู่เจ็บไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะลำคอ และได้ไอขึ้นอย่างหนัก
ร่างที่เปียกปอน ลมกลางดึกที่โชยมา ฉินมู่มู่ที่เดินอยู่ข้างถนน หนาวจนตัวสั่น
ในแววตาของเธอมีแต่ความเกลียดชัง เมื่อมองแวบแรก ความเกลียดชังนี้ มันช่างดูน่ากลัวราวกับสัตว์ประหลาด ที่จะกลืนกินทุกสิ่งลงไปได้ เจี่ยนถง! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจี่ยนถง!
เป็นเพราะเธอทั้งนั้น! ถ้าไม่มีเธอ เธอก็คงไม่ต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้!
เธอบอกว่าจะช่วยตัวเองขอร้องอ้อนวอน ที่แท้ก็เป็นคนโกหก! เจ้าเล่ห์!
ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้ขอร้องอ้อนวอนให้ตัวเองเลย!
