บทที่ 239 : เมื่อลู่ซานเป่ยทําตัวสบายๆ เขาไม่เหมือนม นุษย์จริงๆ!
อีกประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง อันเฉียวก็โทรเข้ามาบอกว่าภายในสิบห้านาที่จะถึงห้อง
“โอ้ ไม่นะ!” เวลากําลังจะหมดแล้ว
โชคดีที่หลินว่านว่านได้ไตร่ตรองและใช้ความระมัดระวังอยู่เสมอ เธอได้นําชุดที่เธอเคยซื้อก่อนหน้านี้มาด้วย
แม้ว่ามันจะไม่แพงเกินไป เธอใช้ทักษะการเย็บปักถักร้อยของเธอและเพิ่มลวดลายให้กับชุด เธอตัดความยาวให้สั้นลงตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันเท่ากัน
หลินว่านว่านกําลังจะเข้าห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุด เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
ดึงด่อง!
หลินว่านว่านเปิดประตู เธอเห็นกูโมยืนอยู่ข้างนอกเธอ ยกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ
กูโมเดินเข้ามาในห้องราวกับคุ้นเคย ขณะที่เขาวางกล่องของขวัญสวยงามสองกล่องไว้บนโต๊ะเขาก็บ่นขณะที่เหงื่อออกอย่างมาก
“คอนโดมิเนียมนี้เปลี่ยวมากจริงๆ ผมต้องใช้เวลาค้นหา มันจึงมีความล่าช้าบ้าง ขอโทษด้วยกับเรื่องนั้น คุณรอนานไหม?”
“อย่ากังวลไปค่ะ คุณมาทันเวลา” หลินว่านว่าน ยิ้มด้วยความเข้าใจและหยิบกล่องทั้งสองขึ้นมา “ฉันไปเปลี่ยนก่อนนะคะ”
“ครับ”
กูโมกําลังจะจากไปเมื่อเขาจําบางสิ่งได้ในทัน เขาเกาหัวของเขาแล้วขอโทษ
“นายท่านต้องการให้ผมบอกกับคุณว่า เสื้อผ้าอาจไม่หรูหรา พวกเขารีบทํากันมาก มันอาจดูธรรมดา หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”
รีบร้อนทําอะไร?
ลู่ซานเป่ยบอกก่อนหน้านี้ว่าเพื่อนนักออกแบบชุดนั้นส่ง มาให้เขาก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ?
ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะปรับแต่งสําหรับเธอ
“ขอฉันดูหน่อย!” หรวนเบาเอ๋อเดินไปและเปิดกล่องด้วยความสนใจ
มีเสื้อคลุมในกล่องแรกและรองเท้าส้นสูงในกล่องที่สอง
หรวนเบาเอ๋อหยิบชุดออกมาและส่ายมันเบาๆ ในช่วงเวลานั้นมันตื่นตา
“โอ้ มันช่างเหมาะจริง!”
หรวนเบาเอ๋อกลัวว่าจะทําให้ตาพร่ามัว เธอรีบพับชุดแล้ววางกลับเข้าไปในกล่อง เธอแตะหลินว่านว่านที่ไหล่ เห็นอาการตะลึงนั้นแต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้
“ด้วยสิ่งนี้ เธอไม่สามารถเก็บภาพลักษณ์ธรรมดาได้ แม้ว่าจะต้องการ ไปเปลี่ยนมาเร็ว ฉันจะดูให้ว่าเธอดูดีในทุกส่วนสําหรับวันนี้!
ดูซีรีย์ ฟรีได้ที่ series-max.com
…..
หลินว่านว่านกุมหัวและหัวเราะอย่างขมขื่น นี่คือสิ่งที่เขาเรียกง่ายๆ ?
เธอแค่อยากจะบอกว่าเมื่อลู่ซานเปยบอกว่ามันธรรมดา ความหมายของเขาไม่เหมือนความหมายของมนุษย์จริงๆ!
…….
ในเวลาเดียวกันนั้น เพียงแค่ถึงเวลาเปิดงานเล็กน้อยของการเดินสู่พรมแดงเทศกาลภาพยนตร์ซิลเวอร์เดียร์ ผู้สื่อข่าวที่ปักหลักอยู่ข้างนอกได้มารอนานแล้วและแฟนๆที่ซื้อตั๋ว ได้รีบเข้ามาทันทีเพื่อได้อยู่ในจุดที่ดีที่สุด
ในขณะที่ทุกคนกําลังคาดหวังอย่างจริงจังก็มีดนตรีไพเราะให้ฟัง คนแรกที่เดินออกมาคือประธานคณะกรรมการตัดสินของซิลเวอร์เดียร์ คุณโจวเถียนฮั่ว ศิลปินแห่งชาติและเป็นที่เคารพนับถืออย่างยิ่ง
ถัดไปก็เป็นดาราที่มาร่วมงานเริ่มปรากฏตัวทีละคนๆ :
เมื่อไอดอลของพวกเขาปรากฏตัว แฟนๆทั้งสองด้านของพรมแดงโบกสะบัดแท่งไฟในมือของพวกเขาและตะโกนชื่อพวกเขาอย่างหลงใหล
บรรยากาศแห่งความตื่นเต้นมาถึงจุดสูงสุดด้วยการปรากฏตัวของลั่วหาน
“ลั่วหาน ลั่วหาน ลั่วหาน!”
“ลั่วหาน ฉันรักคุณ ฉันอยากให้กําเนิดลูกของคุณ!
“ลั่วหานมองฉัน ฉันอยู่นี่!”
เสียงเชียร์ของช่วงเวลานี้น่าตกใจมากจนผู้สื่อข่าว ไม่กี่คนปิดหูโดยไม่รู้ตัว ขณะที่พวกเขาถ่ายภาพลั่วหานบนพรมแดง พวกเขาพูดคุยกับคนรอบข้าง
“ความนิยมของลั่วหานเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา รางวัลนักแสดงนําชายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในซิลเวอร์เดียร์จะต้องเป็นของเขาในครั้งนี้ ฉันได้ยินมาว่าเขามีแผนที่จะเข้าสู่เวทีระดับสากลในปีนี้ด้วย?”
“ฉันได้ข่าวลือบางอย่างออกมาว่า ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบทแสดงนําชายคนที่สองสําหรับการสร้างหนังของฮอลลีวูดครั้งใหญ่!”
“เขาเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศเรา!”
ลั่วหานไม่ได้หยุดบนพรมแดง เขาจากไปหลังจากทํามือเรียบง่ายและเซ็นชื่อ ปล่อยแฟนๆ ผู้หญิงของเขาผิดหวัง
ไม่นานหลังจากนั้นก็มีความโกลาหลจากฝูงชนอีกครั้ง
บทที่ 240 : การแข่งขันด้วยความงามจากภาพลักษณ์
“เร็ว ดูนั่นสิ! เหมิงลั่ว ก็มา!”
“ฉันพนันได้เลยด้วยความแซ่บเธอต้องเปลือยโชว์แน่ เธอจะเผลอทําหน้าอกหลุดอีกครั้ง!”
แน่นอน เหมิงลั่วผู้สวมชุดสีแดงเชือกมัดคอเซ็กซี่ดูเหมือนจะก้าวเท้าพลาดร่างกายของเธอเอนไปเล็กน้อย และชุดคว้านต่ําเลื่อนลง ทําให้มองเห็นที่ปิดหัวนมชมพูเล็ดออกมา
ฉากนี้ดึงดูดความสนใจจริงๆแต่มีคนไม่มากที่สนใจ
เพราะซูม่านเอื้อมาถึงพอดี
“ว้าว! เทพธิดาหญิง!”
ภาพทั้งหมดอยู่ในความโกลาหลอีกครั้ง
สื่อเล็งกล้องไปที่ซูม่านเอ๋อซึ่งดูสง่างาม “ผู้จัดงานตั้งใจรึเปล่า? ทําไมจัดให้ซูมานเอื้อปรากฏตัวต่อจากเหมิงลั่วในปีนี้อีกครั้ง นี่จงใจทําให้เหมิงลั่วลําบากใจใช่ไหม?”
“ชุดของเธอสวยมากและมันถูกออกแบบโดยเซี่ยกัวเฟิง นี่เป็นผลงานของดีไซเนอร์ของบันนี่-ลูลู่!”
“ดูเหมือนว่าซูม่านเอ๋อจะขโมยซีนในวันนี้เพียงลําพัง มันให้ความรู้สึกเหมือนคนอื่นๆเป็นตัวประกอบให้เธอโดดเด่น นั่นก็น่าเวทนาเช่นกัน”
ไม่ใช่นักข่าวที่คิดอย่างนั้น แฟนๆของซูมานเอ๋อก็รู้สึกได้รับเกียรติเช่นกัน
ขณะที่พวกเขาโบกป้ายไฟอยู่รอบๆ พวกเขาก็ตะโกนชื่อเธอดังลั่น
ท่ามกลางความปั่นป่วนผู้หญิงสองสามคนมองดูหน้ากันซึ่งเต็มไปด้วยความคาดหวัง “ต่อไปควรเป็นแม่ตาหวานใช่ไหม?”
“น่าจะใช่ ตอนนี้เธอมีคนสนับสนุนไม่มาก เราต้องตะโกนดังๆขึ้นเพื่อให้คนอื่นไม่ดูถูกเรา เข้าใจนะ?”
“เราจะ!”
เสียงกระซิบของพวกเขาดึงดูดความสนใจของแฟนคลับนักแสดงอื่นๆ
“ดูถูก? หลินว่านว่านเป็นแค่มือใหม่ในระดับต่ํา เราไม่มองให้เสียเวลาหรอกถ้าเราต้องการ!”
“เธอไม่เหมาะที่จะทับรอยเท้าเทพธิดาหญิงซูม่านเอ๋อของเราด้วยซ้ํา เธออยู่ในวงการบันเทิงแค่ช่วงสั้นๆ แต่แค่โชคดี ถ้าไม่งั้นเธอมีคุณสมบัติพอในการเดินพรมแดงพร้อมกับเทพธิดาของเราได้อย่างไร?”
“ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะไม่มาที่นี่เพื่อสร้างความลําบากให้ตัวเอง หลินว่านว่านเป็นนักแสดงระดับต่ําที่สุดในประวัติศาสตร์ของการเดินพรมแดงงานซิลเวอร์เดียร์หรือไม่?”
“ฮ่าๆๆๆ
แฟนๆของซูม่านเอ๋อวิจารณ์หลินว่านว่านอย่างรุนแรง เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ใบหน้าของผู้หญิงไม่กี่คนนั้นแดงเข้ม
“เธอ…” หนึ่งในนั้นทําอะไรไม่ถูก แต่ก้าวไปข้างหน้า โดยต้องการหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง
“ลืมมันไปเถอะ” อีกคนดึงเธอกลับมา การแสดงออกของเธอหดหู่ “อย่าสร้างปัญหาให้ว่านว่านเลย”
เหตุผลที่พวกเขาชอบหลินว่านว่านก็เพราะพวกเขาประทับใจกับการแสดงของเธอในฐานะไป๋เฉียนเฉียน พวกเขาค่อยๆรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสาและน่ารักจึงกลายเป็นแฟนตัวยงของเธอ
มันเป็นเช่นเดียวกับที่คนดังทุกคนต้องการการสนับสนุน จากแฟนๆ แฟนๆก็หวังว่าดาราที่พวกเขาชื่นชอบจะทําให้พวกเขาภูมิใจ
น่าเสียดายที่หลินว่านว่านไม่สามารถทําสิ่งนี้ได้ในขณะนี้
“สิ่งที่พวกเขาพูดก็ไม่ผิดเหมือนกัน…”
หลังจากเหตุการณ์นี้มีแฟนบอยของหลินว่านว่านจํานวนหนึ่งที่เศร้าใจ ความตื่นเต้นก่อนหน้าของพวกเขาหายไป
ทันใดนั้นมีคนตะโกน “รถยนต์อีกคันอยู่ที่นี่! เป็นมาย’ครุ่นล่าสุด รถคันนี้ราคาไม่เบาเลยนะ ใครมาถึง?”
“ตามลําดับรายชื่อ มันควรเป็นหลินว่านว่านใช่ไหม?”
“เอ่อ? เป็นไปได้ไหมที่เธอจะเช่ารถคันนี้?”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แม้ว่าแฟนของว่านว่านจํานวนหนึ่งจะรู้สึกหดหูใจ พวกเขาก็ยกการ์ดสนับสนุนในมือขึ้นสูงและเตรียมที่จะตะโกนชื่อของเธอ
มายบัคสีดําหยุดลง เมื่อประตูเปิดขึ้นชายหนุ่มหน้าตาดี สวมชุดสูทสีน้ําเงินลงจากรถก่อน จากนั้นเขาก็เดินไปอีกด้านหนึ่งและเปิดประตูรถเหมือนสุภาพบุรุษ
“นี่ไม่ใช่แฟนฉาวของหลินว่านว่านคนที่เป็นข่าวเหรอ? ทําไมเธอถึงพาเขามาที่นี่? บุคคลที่ไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิงจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้างาน ทําไมเขาถึงเดินบนพรมแดงได้ในตอนนี้!”
“ชูววส์ มารอดูกัน…”
![เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/121497.jpg?resize=151,215 "เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]")
