The Man from Hell TMFH ตอนที่ 154 : อักษรรูนแปลก ๆ
เมื่อเห็นชายฉกรรจ์กล้ามโต ที่ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าเสือ แขกเหรือทุกคนในลานของคฤหาสน์ก็เคร่งเครียดขึ้นมาในทันที!
ชายเหล่านั้นต่างปลดปล่อยพลังฉีที่แข็งแกร่งและ รุนแรงออกมาทั่วบริเวณ ด้วยมือที่หยาบกร้านและเจตนาสังหารที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาของพวกเขา คนที่เห็นต่างรู้ได้เลย ว่าคนเหล่านี้นั้นผ่านการสังหารผู้คนมามากมาย
“พวกเขาเป็นชายฉกรรจ์ที่โหดร้ายอย่างมาก!”
เมื่อพวกเขาหลายสิบคนเดินเข้ามาแล้วหยุดยืนอยู่ที่ลานของคฤหาสน์ พลางปล่อยพลังฉีที่รุนแรงของพวกเขาให้กระจายไปโดยรอบ ทุกคนในงานต่างก็หวาดกลัวถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นตามมา
‘คนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มนั้นก็คือผู้พลังระดับ S…’
แขกหลายคนเริ่มมีเหงื่อออกอย่างควบคุมไม่ได้
แค่ผู้มีพลังระดับ S คนเดียวนั้นก็แทบจะไม่มีใครเทียบได้ในเมืองเจียงซีแล้ว ไม่ต้องพูดถึงอีกหลายสิบคนที่มีคนที่อ่อนแอที่สุดคือพลังระดับ S เลยด้วยซ้ำ
คนที่เดินนําหน้ามานั้นเป็นชายวัยกลางคนที่มีคิ้วคมเหมือนดาบ และดวงตาที่ดุร้ายราวกับเสือ มันช่างน่ากลัวอย่างมาก และแน่นอนเขาเป็นผู้มีพลังระดับ SSS!
ในขณะนั้นทั้งลานก็ตกอยู่ในความโกลาหล แม้แต่เหล่าเชลยทั้ง 10 คนก็ยังรู้สึกว่าเปลือกตาของพวกเขากําลังตระทุกอย่างแรง
“บลัดดี้ … บลัดดี้ครอส!”
ใบหน้าของบลัดดี้โกสท์ซีดลงอย่างน่ากลัว
เขาสังเกตเห็นสัญลักษณ์ที่ปักอยู่บนเสื้อผ้าและสลักอยู่บนหีบของพวกเขา – สัญลักษณ์กระบี่กางเขนเปื้อนเลือด!
พวกเขาคือกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอส ซึ่งเป็น 1 ใน 10 กลุ่มทหารรับจ้างระดับเหรียญทอง
“ถ้าพวกบลัดดี้ครอสกลับมาแบบนี้ เจ้านายของฉัน…”
ดวงตาของบลัดดี้โกสท์เต็มไปด้วยความเศร้าโศก ขณะเดียวกันความเกลียดชังและเคียดแค้นก็ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาด้วย
เขาเกลียดความจริงที่ว่าเขาอ่อนแอเกินไปที่จะต่อสู้กับเล้งซื่อเพื่อเย่เฟิงได้!
หมาป่าคลั่ง เฟยเชี่ยนและเชลยคนอื่น ๆ ต่างพากันคร่ำครวญขณะที่พวกเขารู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก
พวกเขาถึงกับอยากฆ่าตัวตายเพื่อติดตามเย่เฟิงไปในโลกหลังความตาย!
“ฮ่าฮ่า… บลัดดี้เดม่อน! ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่านายจะมาถึงที่นี่คนแรก!”
ในขณะนั้นเล้งซื่อมีความสุขอย่างยิ่ง
เขาจ้องไปที่ชายวัยกลางคนที่มีพลังระดับ SSS ที่ยืนข้างหน้ากลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอส — บลัดดี้เดม่อน!
ชื่อนี้เป็นที่น่ากลัวอย่างมากภายในแวดวงทหารรับจ้าง
อย่างไรก็ตามเล้งซื่อรู้สึกประหลาดใจกับอักษรรูนสีดําสนิทบนหน้าผากของเขาซึ่งทําให้เขาดูแปลก ๆ ไปสักหน่อย
ทว่าเขาไม่ได้สนใจรายละเอียดเหล่านี้มากนัก เขาถามบลัดดี้เดม่อนอย่างตรงไปตรงมา
“บลัดดี้เดม่อน ส่งหัวมันมาสิ! ฉันเตรียมเงินไว้ 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐเรียบร้อยแล้วสําหรับนาย!”
‘500 ล้านดอลลาร์สหรัฐ !’
หลังจากได้ยินเล้งซื่อพูดเช่นนั้น แขกแต่ละคนและเชลยทั้ง 10 คนก็จับจ้องไปที่บลัดดี้เดม่อน
น่าแปลกที่บลัดดี้เดม่อนเพียงแต่ยืนนิ่งราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคําพูดของเล้งซื่อแม้แต่น้อย
‘หืมม ?’
เล้งชื่อขมวดคิ้วทันที
เมื่อเขาต้องการถามเหตุผล เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากด้านนอกลาน กลุ่มชายฉกรรจ์อีกกลุ่มกําลังเดินเข้ามา ดูรวม ๆ แล้วก็หลายสิบคน คนที่อ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาก็มีพลังระดับ S เช่นกัน
พลังฉีที่รุนแรงของพวกเขาสามารถเทียบได้กับกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอสเลยทีเดียว!
“กลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟ!”
เมื่อเห็นพวกเขา เล้งซื่อก็ตกตะลึงในทันที จากนั้นเขาก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม!
จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทําไม บลัดดี้เดมอนถึงไม่ยื่นหัวของเยเพิ่งให้เขา อาจเพราะกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอสไม่ได้ฆ่าเย่เฟิงด้วยตัวพวกเขาเอง!
จากนั้นเล้งซื่อก็จับจ้องไปที่ชายตรงหน้า เขาเป็นชายฉกรรจ์ผู้แข็งแกร่งที่ตัวสูงอย่างมาก ขณะที่เล้งซื่อทักทายเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ฮ่าฮ่า วูล์ฟคิง! ยินดีด้วย! กลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟจะได้หน้าอย่างมากเลยนะเนี่ย!”
เล้งซื่ออรีบทักทายหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟอย่างกระตือรือร้น
ในขณะเดียวกันเขาก็สังเกตเห็นอักษรรูนสีดําสนิทบนหน้าผากของวูล์ฟคิงซึ่งเหมือนกันกับของบลัดดีเดม่อน
แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อมองดูหัวหน้าของทหารรับจ้างทั้งสองด้วยรอยยิ้มกว้าง เล้งซื่อก็เอ่ยปากถามอย่างร้อนใจว่า “ตอนนี้พวกนาย สามารถเอาหัวของมันมาให้ฉันได้แล้ว! ฉันแทบอดใจรอไม่ ไหวแล้วที่จะได้เห็น!”
เล้งซื่อตื่นเต้นมาก เขาได้เตรียมตัวละครและเหล่าเชลยที่ต้องบูชายัญไว้แล้ว ขาดแค่ตัวละครหลักของงาน หัวของเย่เฟิง งานแต่งงานครั้งนี้ก็จะสมบูรณ์แบบ!
แต่ในขณะนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าของคนอีกกลุ่มกําลังเดินเข้ามา รอยยิ้มชั่วร้ายของเล้งซื่อก็แข็งค้างทันที
ด้วยสายตาที่กําลังสงสัยของเขา ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา!
“กลุ่มทหารรับจ้างเดมอน!”
เล้งซื่อขมวดคิ้วขณะที่เขาไม่คิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างสามกลุ่มจะกลับมา!
แต่มันก็เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!
เสียงฝีเท้าของคนอีกหลายกลุ่มดังขึ้นทีละกลุ่ม ขณะที่ชายฉกรรจ์หลายคนที่ดูดุร้ายยิ่งกว่าเสือและหมาปาค่อย ๆ ทยอยหลังไหลเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลกง!
“กลุ่มทหารรับจ้างคิง!”
“กลุ่มทหารรับจ้างเดวิล!”
“กลุ่มทหารรับจ้างรากษส!”
ในขณะที่กลุ่มทหารรับจ้างยังคงมาถึงที่ละกลุ่มอย่างต่อเนื่อง ก็มีเหล่าผู้มีพลังจํานวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ยืนรวมตัวกันอยู่ที่ลานกว้าง!
เมื่อกลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารเดินเข้ามา ใบหน้าของเล้งซื่อก็มืดมนและตื่นตระหนกอย่างมาก!
“ไม่…มีบางอย่างผิดปกติ!”
เล้งซื่อรู้สึกว่าเปลือกตาของเขากําลังกระตุกอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่นานเขาก็พบว่ากลุ่มทหารรับจ้างทั้ง 9 กลุ่มที่เขามอบหมายให้สังหารเย่เฟิงนั้นได้มาถึงแล้ว!
มีแค่กลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารเท่านั้นที่สูญเสียหัวหน้าทหารไป 2 – 3 คนกลุ่มทหารรับจ้างอีก 8 กลุ่มที่เหลือนั้นอยู่ครบอย่างสมบูรณ์เหมือนในตอนแรก!
‘นั่น…เป็นไปไม่ได้ ‘
‘เย่เฟิงถูกฆ่าโดยกลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารตั้งแต่แรกเลยงั้นเหรอ ?’
เล้งซื่อแทบไม่อยากจะเชื่อ
นอกจากนี้เล้งซื่อ ก็ยังเห็นอักษรรูนสีดําสนิทที่กลางหน้าผากของเหล่าผู้มีพลังระดับ SSS ทั้ง 9 คนอีกด้วย
‘นั่นมันคืออะไรกันแน่!’
คําถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของเล้งซื่อ
จากนั้นเสียงฝีเท้าของคนอีกกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา และทําให้เล้งซื่อตะลึง
“ยังมีอีกงั้นเหรอ ?”
กลุ่มทหารรับจ้างทั้ง 9 ก็มาถึงแล้ว ใครกันที่จะมาอีก!
ไม่เพียงแต่เล้งซื่อ แม้แต่หมาป่าคลั่งและเชลยคนอื่น ๆ ก็ตกอยู่ในความงุนงง ขณะที่พวกเขารู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากําลังเต้นแรง
ทันใดนั้นพวกเขาแต่ละคนก็มีประกายความหวัง!
“จะเป็นเขาหรือเปล่า ? จะเป็น…”
หมาปาคลั่งและคนอื่น ๆ แทบกลั้นหายใจขณะที่มือและ หลังของพวกเขาเปียกชื้นเนื่องจากความคาดหวังและความตื่นเต้น!
ภายใต้การจ้องมองของทุกคน เหล่าคนกลุ่มใหญ่ก็ค่อย ๆ ทยอยเดินเข้ามาที่ลานอย่างช้า ๆ!
ในที่สุดเมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าของกลุ่มที่เดินเข้ามาความโกลาหลต่าง ๆ ก็เริ่มขึ้น!
แขกแต่ละคนตกใจมากราวกับว่าพวกเขาเพิ่งเห็นผี
ใบหน้าของเล้งซื่อเริ่มมืดมนในทันที
นอกจากนี้เหล่าผู้มีพลังระดับ SSS 9 คน ทหารรับจ้างที่มีพลังระดับ SS อีก 20 คนและพวกผู้มีพลังระดับ S อีกกว่า 100 คน ต่างคุกเข่าลงด้วยเข่าข้างหนึ่งและยกมือขึ้นมากุมบริเวณหน้าอกตรงกับหัวใจแล้วกล่าวทักทายอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “เจ้านาย!”
เสียงนั้นดังก้องไปทั่ว!
ผู้คนกว่า 100 คนต่างคุกเข่าลง มันช่างเป็นฉากที่น่าตกใจอย่างมาก!
ในเสี้ยววินาทีทั้งลานก็ตกอยู่ในความเงียบงันเจ้านาย ?
“นั่น…มันเป็นไปไม่ได้”
แขกเหรื่อในงานแต่ละคนเผยความกลัวอย่างมากบนใบหน้าของพวกเขา!
ร่างกายของเล้งซื่อสั่นสะท้าน เขาขนลุกไปทั่วทั้งร่างแล้วหลุดตะโกนออกมาว่า “เย่เฟิง! แก…แกยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?!”
“เป็นไปไม่ได้! ทําไมพวกนายถึงเรียกเขาว่าเจ้านาย! มันเป็นไปไม่ได้”
เล้งซื่อแทบไม่เชื่อสายตาของเขาเอง
‘พวกเขาล้วนเป็นทหารรับจ้างที่เก่งกาจ กลุ่มทหารรับจ้างแต่ละกลุ่มมีประวัติที่ยอดเยี่ยมและความภาคภูมิใจอย่างมาก’
‘เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะละทิ้งความภาคภูมิใจและยอมรับว่าใครเป็นเจ้านาย!’
“แต่ตอนนี้…’
‘เป็นเพราะ…อักษรรูนสีดํานั่นหรือเปล่า?’
เล้งซื่อรู้สึกได้ถึงพลังที่เย็นยะเยือกแล่นจากปลายเท้าจรดหัวของเขา!
เขากลัวจนแทบจะหัวใจวาย!
