TMFH ตอนที่ 137 : เลือดปีศาจ
เวลากลางคืน เมืองเจียงเป่ยนั้นมืดและเหน็บหนาวอย่างมาก!
ลมหนาวพัดผ่านรอบ ๆ ขณะใบไม้ร่วงหล่นบนพื้นดินจนเกือบหมด!
ขบวนของรถโรลส์รอยพุ่งฝากระแสลมที่กําลังพัดแรงนั่น
ป้ายทะเบียนของโรลส์รอยซ์ที่อยู่ด้านหน้าสุด มีข้อความว่า Bei A.88888!
คนในพื้นที่คงจะรู้ดีว่ารถลีมูซีนคันนี้เป็นของผู้อํานาจใต้ดินของเมืองเจียงเป่ย – วัลเทอร์!
ขณะมองดูทิวทัศน์ผ่านหน้าต่างของรถ วัลเทอร์กําลังจมอยู่กับความสับสนในใจ
เขาเพิ่งกลับมาถึงที่เมืองเจียงเป่ย เพราะเขานั้นได้เดินทางไปต่างเมืองมา 2 วัน ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองเจียงซีคืนนั้น ได้ถูกสลักไว้ในใจของเขาไปแล้ว
“หมาน้อย นายคิดว่ามันมีปีศาจอยู่บนโลกนี้ไหม ?”
เด็กหนุ่มที่เป็นคนขับรถลีมูซีนตกตะลึงทันทีเมื่อเขาได้ยินคําถามของวัลเทอร์
เขาสงสัยว่าเจ้านายของเขาเจออะไรมาในเมืองเจียงซี เพราะหลังจากที่เขากลับมา นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
เหมือนหมกมุ่นอยู่กับปีศาจ เขายังคงพูดถึงคนบางคนราวกับว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเทพเจ้าในจิตใจของเขา!
“เจ้านายครับ โลกของเรามีวิทยาศาสตร์เป็นศูนย์กลาง! ไม่มีผีหรือเทพ ไม่ต้องพูดถึงปีศาจเลย!” วูล์ฟฮาวด์บอกกับวัลเทอร์ด้วยรอยยิ้ม
“นายแน่ใจไหม ?”
วัลเทอร์แปลกใจ ขณะที่เขาเผยความผิดหวังผ่านดวงตาของเขา
“แต่ฉันอาจจะเจอปีศาจจริง ๆ ก็ได้นะ!”
ภาพของเด็กหนุ่มในชุดสีดําปรากฏอยู่ตลอดเวลาในความคิดของวัลเทอร์
เมื่อใดก็ตามที่เขานึกถึงรูปลักษณ์ที่ดูเหมือนปีศาจที่ชั่วร้ายของเด็กหนุ่มคนนั้น เขาสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว!
หลังจากที่วัลเทอร์พูดจบ เขาก็มองกลับมาที่ถนนผ่านหน้าต่างรถ
ทันใดนั้นเขาเห็นชายหนุ่มในชุดดําเดินไปตามถนนอย่าง ช้า ๆ สีหน้าของเขาตกใจมากราวกับว่าเขาพึ่งจะเห็นผี!
“หยุด! เร็วเข้า หยุดเดี๋ยวนี้!”
วัลเทอร์คํารามใส่วูล์ฟฮาวด์
วูล์ฟฮาวด์เหยียบเบรกอย่างแรงในทันที!
ทันใดนั้นทั้งขบวนก็หยุดลง!
จากนั้นวัลเทอร์ก็เปิดประตูและก้าวออกจากรถด้วยความเร็วราวสายฟ้า
ทุกคนลงจากรถด้วยท่าทางสับสน
ทว่าวัลเทอร์ไม่สนใจต่อท่าทางที่สับสนของพวกเขา ขณะที่เขายังคงจ้องมองไปที่ปลายถนนราวกับว่าเขากําลังมองหาเทพเจ้าในใจของเขา
อย่างไรก็ตามไม่มีใครอยู่ที่ตรงนั้น!
“ฉัน ฉันตาฝาดไปหรือเปล่า ?”
ในตอนนั้นวัลเทอร์รู้สึกอยู่ในใจลึก ๆ ว่าเด็กหนุ่มในชุดดําที่ปลายถนนนั้นคล้ายกับคนที่หลอกหลอนเขาอยู่ในห้วงความคิด
แต่ตอนนี้
“เจ้านาย! คุณกําลังมองหาอะไรงั้นเหรอ ?” วูล์ฟฮาวด์เดินเข้ามาหาวัลเทอร์และถามเขาด้วยความสับสน
หลังจากได้ยินคําพูดของเขา วัลเทอร์ก็ถอนหายใจลึก ๆ “ไปกันเถอะ! ฉันคงเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป!”
หลังจากพูดแล้ววัลเทอร์ก็กลับขึ้นรถตามด้วยคนอื่น ๆ ทั้งหมด!
ขบวนรถยังคงตระเวนค้นหารอบเมืองเจียงเป่ยจนหมด!
ในเวลาเดียวกันเย่เฟิงหยุดอยู่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง
หลังจากมาถึงเมืองเจียงเป่ย เขาได้ไปยังร้านขายยาแต่ละแห่งในเมือง ทว่าเขาก็ได้รับคําตอบเหมือนกันคือ – มีคนซื้อหญ้าหยางบริสุทธิ์ไปจนหมด!
ส่วนใครเป็นคนสั่งซื้อนั้น เจ้าของร้านขายยาก็จําไม่ได้
บาร์ไนท์สเคปเป็นหนึ่งในบาร์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงเป่ย!
เย่เฟิงรู้ว่าที่นี่เป็นสถานที่ ที่ใช้สําหรับหาข้อมูลอย่างดีที่สุด เนื่องจากเป็นสถานที่ที่มีผู้คนจากทั่วทุกมุมโลก
อยู่รวมในสถานที่เดียวกัน
เขาได้ยินเสียงเพลงเฮฟวี่เมทัลที่ดังกระหึ่มซึ่งมันนั้นแทบจะบาดเข้าไปหู
มีชายและหญิงจูบกันตรงทางเดิน เต้นกันอย่างร่าเริงบนเวทีและนัวเนียกันอยู่ที่มุมห้อง
สถานที่แห่งนี้กลายเป็นศูนย์รวมการจําหน่ายสุราและยาเสพติดสารพัดชนิด
เย่เฟิงไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ขณะที่เขาเดินตรงไปยังที่เคาน์เตอร์
“คุณอยากดื่มอะไรครับ ?”
บาร์เทนเดอร์ถามขณะที่ยื่นเมนูเหล้าและเครื่องดื่มให้กับเย่เฟิง
เย่เฟิงไม่ได้มองไปที่เมนูด้วยซ้ำ เขาแค่ชี้ไปที่ชั้นวางเหล้าหลังเคาน์เตอร์แล้วพูดว่า “วิสกี้กลั่นสกอตแลนด์หนึ่งขวด! เหล้ารัมเกรนาดาหนึ่งขวด! แล้วก็วอดก้าบัลกันอีกหนึ่งขวด!”
“อะไรนะ!”
หลังจากได้ยินคําพูดของเย่เฟิง บาร์เทนเดอร์ก็ตกตะลึงในทันที
เหล้าและเครื่องดื่ม 99% ในบาร์นี้ถูกผสมกับน้ำเพื่อให้มันดื่มง่ายและไม่แรงจนเกินไป!
มีแค่ 1% เท่านั้นที่ดื่มพวกมันแบบไม่ผสม อย่างไรก็ตาม พวกมันก็ถือว่าเป็นเหล้าที่แรงที่สุด!
เย่เฟิงสั่งเหล้าที่แรงที่สุดทั้ง 3 อย่างนี้
บาร์เทนเดอร์รู้ดีว่าเหล้าที่แรงเหล่านี้แทบไม่มีคนเลือก เพราะคนทั่วไปดื่มได้เพียงแค่แก้วเดียวเท่านั้น ทว่าผู้ชายคนนี้สั่งที่เดียว 3 ขวด!
“คุณแน่ใจเหรอครับ ? พวกมันเป็นเหล้าที่แรงที่สุดในบาร์ของเรา!” บาร์เทนเดอร์ถามเย่เฟิง
หลังจากได้ยินคําพูดของบาร์เทนเดอร์ เย่เฟิงก็พยักหน้าขณะที่เขาวางเงินลงบนโต๊ะ
เมื่อดูการเคลื่อนไหวของเขา บาร์เทนเดอร์ยักไหล่ขณะที่เขารับเงินมาอย่างหมดหนทางและวางขวดเครื่องดื่มที่แรงทั้ง 3 ขวดต่อหน้าเย่เฟิง
“ฉันขอใช้เชคเกอร์ของนายได้ไหม” เย่เฟิงกล่าวพลางยิ้มจาง ๆ
เอิ๊ยด!
เอิ๊ยด!
เอิ๊ยด!
เหล้าทั้ง 3 ขวดถูกเปิดในเสี้ยววินาที จากนั้นเขาก็เทขวดทั้งหมดลงในเชคเกอร์!
เมื่อเห็นสิ่งที่เย่เฟิงทํา บาร์เทนเดอร์ก็รู้สึกขนลุกซู่!
” บ้าไปแล้ว! ผู้ชายคนนี้บ้าแน่ ๆ” บาร์เทนเดอร์เอ่ยกับเย่เฟิงขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลง
ลูกค้าและพนักงานเสิร์ฟคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคาน์เตอร์ต่างก็มองดูบาร์เทนเดอร์ด้วยความแปลกใจ
บาร์เทนเดอร์รีบอธิบายกับคนอื่น ๆ ว่า “คุณรู้ใช่ไหมว่าทั้ง 3 ขวดนั้นเป็นเหล้าที่แรงมาก! พวกมันสามารถเสริมความเข้มซึ่งกันและกันได้! ถ้าผสมกันจะทําให้ประสาทของคนที่กินเป็นอัมพาตเร็วขึ้น 10 เท่า!”
“อะไรนะ!”
หลังจากได้ยินคําพูดของบาร์เทนเดอร์ ใบหน้าของลูกค้าก็เปลี่ยนเป็นตกใจ
“เหล้าเข้ม ๆ สักแก้วอาจทําให้คนเมาได้แล้ว!”
“สมองอัมพาตเร็วขึ้น 10 เท่า แก้วเดียวก็อาจทําให้ช้างเมาได้เลยนะ!”
“นั่น…เป็นไปไม่ได้!”
แต่ละคนจับจ้องไปที่เย่เฟิงด้วยสายตาไม่เชื่อ ราวกับว่าพวกเขากําลังมองคนที่กําลังทําเรื่องงี่เง่า
“ผู้ชายคนนี้อยากตายงั้นเหรอ ? พวกมันเป็นเหล้าที่แรงมากทั้ง 3 ขวด! ถ้ากินมันจนหมด ฤทธิ์อัมพาตที่เพิ่มขึ้น 10 เท่าจะไม่เท่ากับกินไปถึง 30 แก้วเลยงั้นเหรอ ?”
“แม่ง! เขาช่างโหดจริง ๆ! ฉันชื่นชมใครไม่ได้นอกจากเขาเลย! ?”
“เขาแค่แกล้งทําน่า! ฉันกลัวว่าเขาจะพลาดและกลายเป็นแค่คนเมาเท่านั้นแหละ!”
เหล่าลูกค้าและพนักงานเสิร์ฟที่อยู่รอบข้างมองดูเย่เฟิงด้วยความตกใจ หยอกล้อและเยาะเย้ย!
ทว่าเย่เฟิงไม่สนใจพวกเขา
เขาถือเชคเกอร์และเขย่ามันช้า ๆ
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางเชคเกอร์ลง จากนั้นเขากรีดนิ้วของเขาเล็กน้อย เพื่อหยดเลือดลงไปในเชคเกอร์!
ในเสี้ยววินาทีเลือดหยดลงไปในเชคเกอร์ มันทําให้เครื่องดื่มที่อยู่ในนั้นทั้งหมดเป็นสีแดงเข้ม
มันมีเลือดมากกว่าเหล้าซะอีก!
เมื่อดูเครื่องดื่มของเขา เย่เฟิงก็ยิ้มมุมปากขณะที่เขาพูด “เลือดปีศาจ!”
“ตามหลักการเสริมพลังซึ่งกันและกันแล้ว ฤทธิ์อัมพาตของมันจะเพิ่มขึ้น 10 เท่า!”
“และถ้ามันถูกผสมโดยเลือดปีศาจ ฤทธิ์อัมพาตของมันจะเพิ่มขึ้นอีก 10 เท่า!”
“นี่สิ ถึงจะเรียกว่าเหล้าของจริง!”
หลังจากพูดจบเย่เฟิงก็เทมันใส่แก้วแล้วยกมันขึ้นมาดื่มจนหมด
