หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 323 หมิ่นหยาม
หากทว่ากู้อี้ตาวกลับยังคงร่ําร้องตะโกนบอกกู้หลิวเพิ่ง “อย่าเข้ามาใกล้ข้า…จงมีชีวิตต่อไป หลิวเฟิง จงมีชีวิตต่อไป….”
ภายใต้หน้ากากของกู้หลิวเพิ่งเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ําตาเนิ่นนานแล้วชายหนุ่มไม่คํานึงถึงสิ่งใดเขายังคงพยายามสะบัดร่างออกจากหวอเพื่อตรงเข้าหาท่านลุงของตนเท่านั้น
เพียงทว่าเกอซีกลับรวดเร็วยิ่งกว่า นางโปรยฝุ่นขาวเต็มกํามือจนฟังไปทั่ว
ผงฝุ่นขาวตกต้องลงบนร่างของกู้อี้ตาวเพียงไม่นานมันก็ดูดซับเข้าสู่ชั้นผิวหนัง แม้อาการบาดเจ็บต่าง ๆ ยังคงเดิมไม่แปรเปลี่ยนทว่าเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของกู้อี้ตาวกลับสงบลงร่างที่กระตุกบิดหยุดระงับ
เกอซีหันมาหากู้หลิวเพิ่ง พลางกล่าวอย่างเฉยชา “ผงโอสถนี้แค่เพียงยับยั้งพิษไม่ให้แล่นเข้าสู่หัวใจชั่วคราวหาใช่การเยียวยารักษาอย่างถาวรไม่”
กู้หลิวเพิ่งหันกลับมาจ้องเกอซีตาค้าง ทว่าจู่ ๆ เขาก็คุกเข่าลง “ซีเยว่เจ้าช่วยเขาได้หรือไม่ ? ขอเพียงเจ้ายอมช่วยชีวิตของข้าจะเป็นของเจ้า !”
สีหน้าของเกอซีพลันแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ขณะน้ําเสียงที่เปล่งออกมายังคงเย็นชาไร้หัวใจดังปกติหากแต่กลับแอบแฝงร่องรอยแห่งความเยือกเย็นไว้ในที “แม้น หากข้าช่วยเขาได้กระบวนการรักษาของข้าก็แตกต่าง จากแพทย์ทั่วไป ยังมี ท่านลุงของเจ้าย่อมต้องได้รับความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสเกินจะทำถึงเพียงนั้นแล้วเจ้ายังคงอยากให้ข้ามอบการรักษาให้เขากระนั้นหรือ ?”
ทว่าก่อนที่กู้หลิวเพิ่งจะตอบคํา น้ําเสียงนุ่มนวลสายหนึ่งพลันแทรกขึ้นมา “คุณชายกู้ ข้าหวังว่าท่านจะไม่ถือสาเรื่อง ราวที่ผ่านมาโปรดนําเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตของข้าให้ท่านลุงของท่านเถิด”
เมื่อชายหนุ่มหันมาจึงพบกับเพิ่งเหลียนยิ่งผู้กําลังจับจ้อง เขาพร้อมรอยยิ้มที่คลี่ออกบนดวงหน้า
สีหน้าท่าทางของนางหยิ่งผยองทรนงตนคล้ายนางกําลังสนุกกับการได้เห็นคราวเคราะห์ของผู้อื่น นางเชิดคา งขึ้นเล็กน้อยพลางกล่าวคํา “ก่อนหน้านี้ก็เป็นคุณชายกู้ที่ ทําร้ายข้า ทว่านั่นย่อมเพราะซีเยว่ทําให้ท่านหลงผิดข้าเชื่อว่าท่านมิได้มีเจตนาจงใจ หากท่านสํานึกผิดอย่างจริงใจข้าย่อมต้องช่วยชีวิตท่านลุงของท่านอย่างแน่นอน เพ ราะจะอย่างไรเสียการช่วยเพื่อนมนุษย์ล้วนคือสิ่งอันพึงกระ ทํา ทั้งข้าก็ยังไม่ต้องการเห็นท่านทุกข์ทรมานใจอยู่ตรงหน้าเรื่องนี้ท่านคิดเห็นเช่นไรเล่า ?”
เนียจินเฉินผู้ยืนข้างกายเพิ่งเหลียนยิ่งอดไม่ได้ที่จะหัวร่อขณะกล่าวคํา “กู้หลิวเฟิง เจ้าคงไม่คิดว่าทุกคนจะมีพลังความแข็งแกร่งและทักษะการแพทย์ที่สามารถรักษาชี วิตท่านลุงได้ดังเช่นน้องหญิงน้อยเหลียนยิ่งกระมัง ?”
“อย่าได้เลือกหนทางผิดเลย หาไม่จะเป็นการทําร้ายท่านลุงของเจ้าเสียเปล่า ทั้งเจ้าก็จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต !”
“หากเจ้ายังมีจิตสํานึกหลงเหลืออยู่บ้าง เช่นนั้นก็จงมานี่อย่างว่าง่าย มาคุกเข่าโขกศีรษะขอขมาต่อน้องหญิงน้อย เหลียนยิ่งเสียเถิดเมื่อนั้นพวกเราก็จะใจดีช่วยเหลือพวกเจ้าเช่นนี้เป็นอย่างไรเล่า ?”
เพิ่งเหลียนยิ่งเหลือบมองเนียจินเฉินด้วยหางตาประหนึ่งกําลังตําหนิติเตียน นางค่อย ๆ เอ่ยปากอย่างช้า ๆ
“คุณชายซีมีหนทางรักษาจริงกระนั้นหรือ ? เขาเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธขั้นที่สองปฐมภูมิโลกันตร์ทั้งก็หาได้มีระดับทักษะทางการแพทย์แต่อย่างใดไม่..”
เนียนจินเฉินระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในทันที “ทําราวกับพวกกากเดนจะมีหนทางรักษาผู้ป่วย มันก็แค่ไอ้สวะพ่นน้ําลาย ! มันก็แค่เห็นน้องหญิงน้อยเหลียนอิงมีความสา มารถโดดเด่นจึงนึกไม่พอใจก็เท่านั้นอย่าได้ไปสนใจเจ้าคนชั่วผู้นี้เลย !”
“ถูกแล้ว ! สวะไร้ค่ากลับหาญกล้ากุเรื่องหลอกลวงทุกคนทั้งยังกล้านําตนมาเปรียบกับเทพธิดาบัวเยือกแข็งด้วยกระ นั้นรี !”
“คุณชายผู้นี้ หากท่านหมายจะช่วยชีวิตลุงของท่านจริงๆท่านย่อมสมควรเข้ามาขอขมาต่อเทพธิดาบัวเยือกแข็งโดยเร็ว !”
“จริงด้วย ! ทุกวันนี้ไอ้พวกเศษสวะที่ไร้ค่ามักชอบปลอมตัวเป็นหมอเที่ยวหลอกลวงผู้คน ! ไอ้คนประเภทนี้ไม่ควรค่าแม้กระทั่งเป็นผู้ถือรองเท้าให้เทพธิดาบัวเยือกแข็งด้วยซ้ํา”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังสืบเนื่องปากต่อปากก้องกระหึมไปทั่วสวนสมุนไพร ทุกผู้คนต่างดูแคลนความสามารถที่ดูจะเป็นแค่เพียงคําโม้โอ้อวดของเกอซี
เกอซียั้งหนานกงยผู้ที่ความเดือดดาลกําลังปะทุ พร้อมที่จะลงมือสั่งสอนพวกปากหอยปากปูหญิงสาวหัวเราะอย่างเย็นเยือกก่อนจะกระซิบบางสิ่งข้างหูบุรุษหนุ่ม
หนานกงยวนิ่งตาค้างก่อนจะหันมาเขกปลายจมูกนางพลางหัวเราะร่วนด้วยสีหน้าผ่อนคลาย
ครั้นเพิ่งเหลียนยิ่งเห็นปฏิสัมพันธ์ที่คนทั้งสองมีต่อกันใบหน้างามของนางกลับบิดเบี้ยวด้วยความโกรธเกรี้ยวนางสูดลมหายใจลึกสองครา ก่อนพยายามระงับความ ขุ่นเคืองเพื่อกล่าว “คุณชายกู้ท่านคิดได้หรือยัง ? อีกแค่เพียงอึดใจล้วนยากลําบากเกินกว่าจะรักษาชีวิตท่านลุงของท่านไว้ได้แล้ว”
*-*-*จบตอน หมิ่นหยาม*-*-*
