หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 327 ร่าร้องขอโอสถถอนพิษ
เมื่อหันกลับไปมองฉางกวนรุ่ยผู้ได้กลืนกินเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตลงไป พวกมันล้วนประจักษ์ว่า ยามนี้เขาสามารถหายใจได้อย่างมั่นคงประหนึ่งคนปกติทั่วไป ทั้งยังสามารถยืนเดินเหินได้เป็นปกติ ยังอีกบาดแผลบนร่างก็เริ่มบรรเทาเบาบาง
เมื่อนําสองฝ่ายมาเปรียบเทียบ ทักษะการรักษาของเฟิงเหลียนอิ่งล้วนเหนือชั้นกว่าเกอซี
เช่นนั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายล้วนยิ้มเยาะให้แก่เกอซี และกู้หลิวเฟิง พวกมันล้วนเข้ามาขอเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตจากเฟิงเหลียนอิ่งด้วยความเบิกบานใจ
หากทว่าแม้เฟิงเหลียนอิ่งจะมีเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตมากมายเพียงไร ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะเพียงพอสําหรับทุกคน ซึ่งนั่นย่อมหมายความว่า ยอดฝีมื่อผู้ได้รับพิษร้ายอีกจํานวนมาก จําต้องรอดูร่างของตนฟอนเฟะด้วยน้ําเหลืองน้ําหนอง อย่างไร้สิ้นโอกาสจะเยียวยา
“เทพธิดาบัวเยือกแข็ง ได้โปรดมอบโอสถเม็ดห้าธาตุส กัดโลหิตแก่ข้าเถิด…น้องชายของข้ากําลังจะสิ้นใจอยู่แล้ว
บ้างคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาววิงวอนร้องขออย่างน่าเวทนา ก่อนจะถูกยอดฝีมืออีกคนเตะกระเด็นไป “เจ้าคิดว่า เจ้าคือผู้ใด? ก็แค่ไอ้พวกนักเลงหัวไม้ไร้สังกัดไร้พรรค ยังกล้ามาเอ่ยปากขอเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตอันสูงค่าไปให้ เสียประโยชน์เปล่าอีกกระนั้น”
“ฝันไปเถอะ! คนอ่อนแอเยี่ยงพวกเจ้า เดิมที่ย่อมไม่สมควรก้าวเข้ามาในม่านหมอกร้อยพฤกษ์สมุนไพรแห่งนี้อยู่แล้ว หากยามนี้พวกเจ้าต้องถึงที่ตายก็จงโทษชะตาอันโชคร้ายของตนเถิด อย่าไปโทษผู้อื่นเลย!”
“ถูกแล้ว! หากไอ้พวกกระจอกอย่างพวกเจ้าถึงคราวตาย ก็จงรีบตายๆไปซะ อย่ามาต่อสู้ช่วงชิงเม็ดโอสถกับพวกเรา! เทพธิดาบัวเยือกแข็ง ข้าเป็นศิษย์ท่านอาวุโสใหญ่กลุ่มน้ําแข็งนิลแห่งเมืองฮ่าวเยว่ พวกเรากลุ่มน้ําแข็งนิลกับสํานักหลิวหลีล้วนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอด โปรดมอบโอสถถอนพิษนั้นให้ข้าเถิด”
เมื่อเฟิงเหลียนอิ่งกวาดตามองเหล่ายอดฝีมือที่กําลังนั่งคุกเข่าอยู่แทบเท้าของนาง ทั้งยังพยายามเอาใจนางอย่างสุดความสามารถ เพื่อร้องขอโอสถถอนพิษ ความภูมิใจที่เผยผ่านดวงหน้าของนางล้วนไม่อาจปกปิดซ่อนเร้น
ความรู้สึกของการได้รับการยกย่องเชิดชู การได้กุมชีวิตผู้คนไว้ในมือช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษยิ่ง
ในฝ่ามือของนางมีเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตเพียงสองขวด นางย่อมไม่อาจมอบมันให้แก่ผู้ไร้สํานักไร้กลุ่มตระกูล เพราะมันย่อมไม่อาจส่งเสริมฐานอํานาจของตระกูลเฟิง ทั้งหมดก็ไม่อาจช่วยเชิดชูเกียรติคุณของนางให้สูงส่ง
เพียงไม่นานเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตทั้งหมดล้วนถูกจัดสรร ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนถูกมอบให้แก่ทายาทในตระกูลผู้ทรงอิทธิพล ไม่ก็เหล่าศิษย์ผู้มีฐานะร่ํารวยจากสํานักใหญ่ ส่วนพวกที่ไม่ได้รับปั้นเม็ดโอสถต่างถูกศิษย์ของสานักหลิวหลีเขี่ยทิ้งให้หลีกไปหลบด้านข้าง เพื่อไม่ให้เชื้อร้ายแพร่กระจายออกไป
พวกมันเหล่านั้นล้วนยืนเบียดเสียดเยียดยัด ใบหน้าที่เอิบอาบไปด้วยความตื่นเต้นเลือนหาย เพื่อจะถูกแทนที่ด้วยความสิ้นหวังไปนานแล้ว
ยังมีพวกมันบางคนร่ําร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ “เทพธิดาบัวเยือกแข็ง ในใจของท่านไม่เหลือความเมตตาเห็นใจชีวิตที่น่าเวทนาของพวกเราบ้างเลยหรือ? เหตุใดท่านจึงเลือกช่วยเพียงคนใหญ่คนโตโดยไม่เหลียวแลพวกเราเช่นนี้เล่า ?”
“ก็ใช่ ! สมควรแล้ว อย่างพวกเจ้ามันก็แค่แอบแฝงเข้ามาเท่านั้น !”
“หากการช่วยผู้ฝึกยุทธที่มาจากตระกูลใหญ่นับว่าควรค่า เช่นนั้นแล้วชีวิตพวกเรามันไร้ค่ากระนั้นรี?”
“ฮือฮือฮือ…แล้วผู้ใดจะช่วยท่านพ่อของข้า…”
เสียงก่นด่า คําประท้วงของพวกมันทั้งหลายพลันต้องหยุดชะงัก เมื่อต้องปะทะกับแรงพลังอันเหี้ยมเกรียมของศิษย์แห่งสํานักหลิวหลี “หากผู้ใดยังกล้าหมิ่นประมาทเทพธิดาบัวเยือกแข็งอีก ข้าจะให้มันได้ตายสมใจเสียแต่ตอนนี้เลย !”
“การที่พวกเจ้าทั้งหมดต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ ก็จงตําหนิตนเองเถิดที่ไม่รู้จักประเมินความสามารถของตน โทษมหันต์ของพวกเจ้านั้น คือการใช้มือของตนสัมผัสพฤกษา ในสวนสมุนไพร การที่พวกเจ้าทั้งหมดต้องตกอยู่ในชะตากรรมเช่นนี้ ล้วนต้องโทษตัวพวกเจ้าเองทั้งสิ้น”
ภายในใจของพวกมันทั้งหมดต่างอัดแน่นไปด้วยความท้อแห้หมดหวัง น่าเสียดายที่พวกมันไร้กําลังอํานาจจะต่อกร จึงได้เพียงเยาะหยันอยู่เงียบๆภายในใจ สิ่งที่พวกมันกระทําได้มีเพียงยืนมองพวกทายาทตระกูลใหญ่กลืนเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิตที่ได้รับจากเทพธิดาบัวเยือกแข็งที่ละเม็ดๆ ขณะที่พวกมันทําได้แค่เพียงยืนรอความตาย
หากทว่าเพียงเมื่อทุกคนได้รับเม็ดโอสถห้าธาตุสกัดโลหิต และกําลังจะกลืนล่วงลําคอ เสียงแผดร้องเสียงหนึ่งกลับดังแทรกขึ้นมา ฉางกวนรุ่ยผู้ยืนอยู่หลังเฟิงเหลียนอิ่ง ยามนี้กลับแผดเสียงร้องลั่นบาดโสตประสาท
ใบหน้าที่ดูคล้ายจะหายดีของฉางกวนรุ่ยในยามนี้ กลับคล้ายกําลังถูกบีบด้วยบางสิ่งที่แฝงเร้นภายใน มันบีบเค้นให้ทั้งดวงหน้าของชายหนุ่มบิดเบี้ยวเหยเกผิดรูปอย่างต่อเนื่อง
*-*-*จบตอน ร่ําร้องขอโอสถถอนพิษ*-*-*
