“เอ๊ะ ซูสือจิ่นจะมาทำไมไม่โทรบอกก่อน?”ฟู่สีเกอเปิดประตู
“ไอ้บ้าสีเย็น ฉันมาคิดบัญชีกับแก”ซูสือจิ่นพูดอย่างดุดัน
ฟู่สีเกอกระโดดไปด้านหลัง พูดสบายๆ“คิดบัญชีอะไร? คงไม่ใช่ว่าชีวิตไม่ราบรื่นมาขอคำปรึกษาจากฉันหรอกนะ?งั้นก็มาหาถูกคนแล้ว”
“แกยังกล้าพูดอีก?”ซูสือจิ่นทิ้งกรรไกรลงบนพื้น “นายเป็นบอกให้พี่ชิงเจ๋อซื้อใช่ไหม?สอนเขาตัดอะไรที่ไม่ควรตัด”
ฟู่สีเกอมองกรรไกรบนพื้นครู่หนึ่ง คิดในใจ“นี่ซูสือจิ่น เธอรู้ได้ยังไง? ไม่ใช่ว่ามีแล้วหรอกนะ?”
เขาไม่พูดยังดี เขาพูดแล้ว ซูสือจิ่นก็โกรธขึ้นมา “แกรู้ไหมว่าแบบนี้มันไร้ความรับผิดชอบแค่ไหน แกให้เด็กเกิดมาแบบนี้ ถามฉันหรือยัง?”
ฟู่สีเกอเห็นซูสือจิ่นจริงจัง อดทึ่งไม่ได้ “มีจริงๆเหรอ ไวขนาดนี้เลย ชิงเจ๋อร้ายกาจจริงๆ”
ซูสือจิ่นถูกเขาจุดไฟ ยกกำปั้นจะต่อยคน ฟู่สีเกอรีบหลบ
ฟู่สีเกอวิ่งหนีอยู่ข้างหน้า ซูสือจิ่นไล่ตามหลัง
ข้างหลัง หยานชิงเจ๋อกลัวซูสือจิ่นล้ม วิ่งตามไปด้วย พูดไปด้วย “เสี่ยวจิ่น ระวังหน่อย”
ระหว่างพูด ก็พูดกับฟู่สีเกอ “สีเกอ นายหยุดวิ่งได้แล้ว ให้เธอตีสักทีสองที”
“ชิงเจ๋อ ไอ้ตัวดี ทิ้งเพื่อนเพราะเมีย”แม้ฟู่สีเกอจะพูดอย่างนั้น แต่ก็หยุดลง พูดกับซูสือจิ่น “แม่คุณทูนหัว ลงมือเบาหน่อย”
ซูสือจิ่นต่อยไปสองที หยานชิงเจ๋อรีบพูด“พอแล้ว เสี่ยวจิ่น ตีจนเจ็บมือแล้ว ให้ผัวช่วยตีดีกว่าไหม?”
ซูสือจิ่นถลึงตาใส่หยานชิงเจ๋อ “พี่กับเขาเป็นพวกเดียวกัน”
ฟู่สีเกอใช้โอกาสนี้ รีบหนีไป มาถึงห้องนอน
ตอนนี้ เฉียวโยวโยวเพิ่งป้อนนมเสร็จ กำลังจะนอนพักบนเตียง ฟู่สีเกอเข้าไป รีบเล่าเรื่องอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “ยัยบื้อโยว คุณก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน บางอย่างคุณเป็นคนพูดดีกว่า รีบไปปลอบสาวน้อยข้างนอก ไม่งั้น อีกเดี๋ยวเธอต้องทำลายบ้านผมแน่ๆ”
เฉียวโยวโยวมองบนใส่เขา“ใครบอกคุณเป็นคนต้นคิด เดี๋ยวนะ…”พูดอยู่ เธอหรี่ตา “ว่าก็ว่าพวกเราตอนนั้น…คุณก็ทำเหมือนกันใช่ไหม?”
ฟู่สีเกอได้ยินก็ย่นคอ “เมียที่รัก คุณอย่าผสมโรงกับซูสือจิ่นเลย คุณรีบไปกล่อมเธอ ลูกจะได้ไม่ตื่นเพราะเสียงเธอ”
ตอนเฉียวโยวโยวเดินผ่านตัวฟู่สีเกอ หยิกเขาไปทีหนึ่ง “กลางคืนค่อยจัดการกับคุณ” ระหว่างที่พูดก็หยิบมือถือขึ้น เดินออกไป
ตอนนี้ ซูสือจิ่นเม้มปากยืนอยู่ในห้องรับแขกบ้านฟู่สีเกอ หยานชิงเจ๋อกลัวเธอไม่ระวังเดินชนอะไร ยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นไม่ห่าง
แต่เธอไม่สนใจเขา เขาพูดอะไรเธอก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน
เฉียวโยวโยวเข้ามา เห็นทั้งสองคนกำลังงอนกัน ดังนั้นเลยดึงมือซูสือจิ่น “สือจิ่น ไปเราไปเล่นกัน ไม่ต้องสนใจพวกเขา”
ซูสือจิ่นทำไม่ได้ที่จะไม่สนใจเฉียวโยวโยว ด้วยเหตุนี้เดินตามเธอเข้าไปในห้อง
เฉียวโยวโยวพาเธอมาห้องนอนของลูกทั้งสอง แล้วพูดว่า“ฉันเพิ่งกล่อมพวกเขาเสร็จ เธอว่าจัดแบบนี้ให้พวกเขาดีไหม?”
ซูสือจิ่นเห็นเด็กทั้งสองสวมชุดนอนน่ารัก หมวกบนหัวถูกเฉียวโยวโยวจัดแต่งออกมา และเฉียวโยวโยวยังวางผ้าขนหนูหลายผืนด้านล่าง ทำเป็นรูปร่างก้อนเมฆและยานอวกาศ อดทึ่งไม่ได้ “ว้าว น่ารักจังเลย”
“ฉันเรียนรู้จากรูปถ่ายสร้างสรรค์พวกนี้จากอินเทอร์เน็ต”เฉียวโยวโยวพูดอยู่ ก็หยิบมือถือขึ้นมาให้ซูสือจิ่นดู “เธอดู ก่อนหน้านี้ถ่ายเอาไว้ น่าสนใจใช่ไหม?”
ซูสือจิ่นเห็น มีแม่มดขี่ไม้กวาง และแพนด้าตัวน้อย ยังมีของน่าสนใจอีกมากมาย อดยิ้มไม่ได้ “งั้นวันหลังฉันก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน”
เฉียวโยวโยวเห็นโอกาส เลยพูดว่า “เอาแบบนี้ เธอนอนลงไป ฉันช่วยเธอถ่ายรูป?”
“จะทำพวกเขาตื่นไหม?”ซูสือจิ่นพูดเสียงเบา
“ไม่เป็นไร พวกเขาหลับลึก บางครั้งปลุกยังปลุกไม่ตื่น”เฉียวโยวโยวพูดอยู่ เปิดมือถือ
ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองเอาเด็กเป็นเครื่องมือ เซลฟีอยู่ในห้อง
“โยวโยว ส่งรูปทั้งหมดมาให้ฉันด้วย น่ารักไปหมดเลย”ซูสือจิ่นสนุกพอแล้ว นั่งพูดอยู่บนโซฟาข้างๆ
“ไม่มีปัญหา”เฉียวโยวโยวพูด “ตอนนี้ฉันมีประสบการณ์แล้ว ดังนั้นวันหลังเธอคลอดลูกแล้ว ให้ฉันไปช่วยเธอจัดก็ได้”
“ดีเลย”ซูสือจิ่นตอบ
เฉียวโยวโยวคิดได้ พูดว่า“ฉันได้ยินสีเย็นว่าเธอมีแล้ว?”
ซูสือจิ่นเม้มริมฝีปาก“เขาเป็นคนคิดแผนชั่วให้พี่ชิงเจ๋อ เหอะ”
“แต่เธอก็ชอบเด็กเหมือนกันไม่ใช่เหรอ มีก็เป็นเรื่องดีใช่ไหม?”เฉียวโยวโยวพูด “อันที่จริงไม่เหนือเลย โดยเฉพาะในบ้านมีแม่บ้าน ฉันแค่โดนปลุกทุกคืน นอนไม่ค่อยอิ่ม นอกจากเรื่องนี้ ก็ดีไปหมด”
ซูสือจิ่นส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้เตรียมใจจริงๆ แต่ในเมื่อมีแล้วแน่นอนต้องทำได้ เพียงแต่ฉันโกรธที่พวกเขารวมหัวหลอกฉัน”
“ที่จริงเป็นเพราะพี่ชิงเจ๋อรักเธอมาก”เฉียวโยวโยวถอนหายใจ พูดว่า “งานแต่งเมื่อวานของพวกเธอ ฉันเห็นตัวเลขพวกนั้นบนจอ อันที่จริงฉันอิจฉาพวกเธอมาก เธอก็รู้ เมื่อก่อนฉันเคยมีแฟนคนหนึ่ง ตอนนั้น ฉันนึกว่าพวกเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด แต่สุดท้ายเพราะเขานอกใจ เลยเลิกกัน ต่อมาเจอสีเกอ ทั้งหมดถึงเริ่มดีขึ้น คิดไปแล้ว แบบเธอกับพี่ชิงเจ๋อ ถึงจะสมบูรณ์แบบที่สุด”
ซูสือจิ่นพยักหน้า “อืม เพียงแต่ ทำไมเขาอยากมีถึงไม่บอกฉันดีๆ ล่ะ?”
“อาจเพราะเคยบอก แต่เธอไม่ยอม เขาเลยร้อนใจ ก่อนหน้านี้พวกเธอเคยแยกกัน ดังนั้นเขาเลยกังวล”เฉียวโยวโยวพูด“บวกกับเรื่องที่เธอรู้อยู่แล้ว สีเย็นชอบอวด มีลูกแฝด เหมือนคนทั้งโลกต่างรู้กันหมด และหวันหว่านของบ้านพี่สือ ไม่นานก็จะเดินได้แล้ว เป็นธรรมดาที่พี่ชิงเจ๋อจะร้อนใจ”
“เธอพูดมาก็มีเหตุผล ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ก็แค่…”ซูสือจิ่นคิดๆ เหมือนเป็นเพราะเธอท้อง หรือเพราะสาเหตุอื่น เหมือนเจ้าอารมณ์ขึ้น ถึงได้โกรธ
“ไม่เป็นไร พวกเราไม่พูดถึงพวกเขาแล้ว” เฉียวโยวโยวพูด“เธอมีตรงไหนรู้สึกไม่ดีไหม?ฉันเคยผ่านมาแล้ว ดังนั้นเธอมีอะไรก็คุยกับฉันได้”
ภายในห้อง ทั้งสองคนยิ่งคุยก็ยิ่งสนุก
ถึงเวลามื้อเย็น ฟู่สีเกอเรียกกินข้าว เฉียวโยวโยวพาซูสือจิ่นออกมา
หยานชิงเจ๋อรออยู่หน้าประตูนานแล้ว เพียงแต่ไม่กล้าเข้าไป เห็นซูสือจิ่นออกมา เขารีบยิ้มประจบ “เสี่ยวจิ่น หิวหรือยัง พวกเรากินข้าวเสร็จค่อยกลับบ้าน”
แม้ในใจซูสือจิ่นจะรับได้แล้ว แต่ยังไม่สนใจเขาเหมือนเดิม
หยานชิงเจ๋อก็ไม่ว่า จับมือซูสือจิ่นไว้ ง้อไปด้วย พาไปที่โต๊ะด้วย
“เสี่ยวจิ่น นี่เป็นของโปรดเธอ”หยานชิงเจ๋อคีบกับข้าวให้ซูสือจิ่นเหมือนคนรับใช้
ฟู่สีเกอที่อยู่ตรงข้ามเห็น ก็รีบคีบให้เฉียวโยวโยวด้วย
ด้วยเหตุนี้ กับข้าวในถ้วยของหญิงสาวทั้งสองสูงขึ้นเรื่อย ๆ
ซูสือจิ่นเดิมที่กินไม่เยอะอยู่แล้ว แม้ว่าจะท้อง แต่ช่วงนี้ไม่ควรเพิ่มการกิน ดังนั้นกินครึ่งหนึ่งก็กินไม่ลงแล้ว
แต่กินข้าวบ้านคนอื่นทำแบบนี้ไม่ดี เธอมองทางหยานชิงเจ๋อ พูดต่อว่า“เป็นเพราะพี่ คีบเยอะขนาดนี้ ฉันอิ่มจะตายแล้ว”
“ผัวช่วยกิน”หยานชิงเจ๋อพูดอยู่ ก็ยกถ้วยซูสือจิ่นไป กินอย่างเอร็ดอร่อย
ฟู่สีเกอที่อยู่ตรงข้ามยกนิ้วโป้งให้เขา
ในที่สุดก็กินเสร็จ เฉียวโยวโยวว่าอยากเดินเล่น ดังนั้นลากซูสือจิ่นไปด้วย เดินเล่นในหมู่บ้าน
ฟู่สีเกอคิดอะไรได้ พูดกับหยานชิงเจ๋อ “ชิงเจ๋อ ฉันกับพี่เฉินก็อยู่แถวนี้ ตอนนี้นายกับซูสือจิ่นก็มั่นคงแล้ว ไม่ค่อยได้ออกนอกสถานที่แล้ว ซื้อบ้านแถวนี้ดีกว่าไหม? ตอนลูกคลอดออกมา ทุกคนจะได้สะดวกหน่อย”
หยานชิงเจ๋อได้ยิน ความคิดนี้ใช้ได้
ถึงเวลานั้น เขางานยุ่ง หรือไปนอกสถานที่ ก็มีคนช่วยดูแลเสี่ยวจิ่นของเขา
“ในหมู่บ้านเหมือนเหลือคฤหาสน์ไม่กี่หลังที่ยังไม่ได้ขายออกไป คืนนี้ฉันลองถามพี่เฉิน”หยานชิงเจ๋อพูด“แต่คงยังตกแต่งไม่ได้ ในเมื่อเมียกับลูกต้องอาศัยอยู่…”
“จริงด้วย เหมือนตอนนี้พี่เฉินจะไม่อยู่ พวกนายพักที่เขาก่อนไหม?”ฟู่สีเกอเสนอ“ยังไงตอนนี้โยวโยวยังไม่ทำงาน กลางวันก็อยู่เป็นเพื่อนซูสือจิ่นได้”
“ได้ อีกเดี๋ยวฉันปรึกษาเธอก่อน”หยานชิงเจ๋อตอบ
เดินในหมู่บ้านอยู่สักพัก หยานชิงเจ๋อก็กลัวซูสือจิ่นจะเหนื่อย เลยบอกลาฟู่สีเกอ พาซูสือจิ่นกลับบ้าน
กลับถึงบ้าน เขาก็กอดเธอจากด้านหลัง ใช้น้ำเสียงแอ๊บแบ๊ว “เสี่ยวจิ่น หายกลัวผัวน้า หรือว่าเธอลงโทษอะไรก็ได้ อย่าไม่คุยกับฉันเลย”
ซูสือจิ่นทำเสียงเหอะออกมา เจ้าหมอนี้ ตอนนี้เหมือนลูกตื้ออะไรก็ทำเป็นหมด
เธอชี้รีโมตในห้องรับแขก“งั้นพี่ไปคุกเข่าบนรีโมต ครึ่งชั่วโมง ขอแค่ทีวีไม่เปลี่ยนช่อง ฉันก็ยกโทษให้”
หยานชิงเจ๋อทำหน้าสงสารมองไปที่เธอ แล้วพูดว่า“ก็ได้”
ระหว่างที่พูด ยังวางรีโมตบนพื้นมองแล้วคุกเข่าลงไป
ซูสือจิ่นอึ้งไป เธอแค่พูดไปเล่นๆ ไม่คิดว่าเขาจะทำจริง
เธอรักเขาขนาดนั้น จะทนเห็นให้เขาคุกเข่าบนรีโมตได้ยังไง? และ เขารักเธอ ถึงอยากมีลูกกับเธอ เหตุผลแบบนี้เธอก็เข้าใจ เพียงแต่ผู้หญิงบางครั้งก็อยากจะหาเรื่องบ้างเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ เธอก้มท้อง“ฉันรู้สึกไม่สบาย”
หยานชิงเจ๋อได้ยิน รีบเดินเข้าไป ถามเสียงเครียด“เสี่ยวจิ่น ไม่สบายตรงไหน? ฉันไปเรียกหมอบ้าน”
ซูสือจิ่นเห็นเขาเครียด ความเคืองในใจหายไปทันที
เธอเงยหน้ามองเขา “หายแล้ว”
พูดอยู่ เขาพิงไปที่หน้าอกเขา“ผู้ชายตัวโตคนหนึ่ง มีอย่างที่ไหนไปคุกเข่าบนรีโมต ฉันแค่พูดเล่นแค่นั้น ทีหลังห้ามหลอกฉันอีก”
หยานชิงเจ๋อได้ยินก็โล่งใจ รีบรับประกันทันที “ตกลง วันหลังไม่ว่าเรื่องอะไร ฉันจะปรึกษาเมียก่อน จะไม่โกหกเมียเด็ดขาด”
พูดอยู่ เขาก้มไปจูบเธอ “ฉันคิดดูแล้ว พวกเราอยู่ไกลจากพวกพี่เฉินมาก แบบนี้ดีไหม ฉันไปซื้อห้องชุดที่โน่น พวกเราย้ายไป วันหลังเธอจะได้ไปหาพี่สะใภ้กับเล่นกับโยวโยวบ่อยๆ”
ซูสือจิ่นได้ยิน พยักหน้าทันที “ดีเลย”
หยานชิงเจ๋อพูดต่อ“ตอนนี้พี่เฉินไม่อยู่ พวกเราไปอาศัยที่นั่นก่อนสักพัก เธอคิดว่ายังไง?”
“ดีนะ ฉันจะได้ไปเล่นกับถางเป่าและหรงฉิว”ซูสือจิ่นพูดอยู่ เอารูปถ่ายในมือถือให้หยานชิงเจ๋อดู“วันหลังลูกของเราก็ทำแบบนี้”
หยานชิงเจ๋อได้ยินเธอเป็นคนพูดถึงเรื่องลูกพวกเขาด้วยตัวเอง ราวกับมีดอกไม้ไฟเป็นหมื่นเป็นพันขึ้นในใจ
เขาก้มหน้ามองเธอ พูดอย่างลึกซึ้ง“เสี่ยวจิ่น ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉันมาตลอด ทำให้ฉันรู้สึกชีวิตช่างสวยงาม”
ซูสือจิ่นทำตัวไม่ถูกเพราะน้ำเสียงอ่อนโยนของเขา แก้มแนบที่ไหล่ของหยานชิงเจ๋อ กัดริมฝีปาก“ทำไมถึงเลี่ยนแบบนี้”
หยานชิงเจ๋อยิ้ม เชยคางเธอขึ้น จูบเธอเบาๆ
เพียงแต่เพื่อไม่ให้ราคะไฟติด ไม่ไปอาบน้ำเย็นไม่ได้
