มือทั้งสองข้างที่ข้างตัวชูเหยากำไว้แน่น แล้วแอบกัดริมฝีปากตัวเองแรงๆ มู่ซีซีอีกแล้ว! ทำไมถึงเป็นมู่ซีซีอีกแล้ว! เธอเกลียดมาก! เกลียดมากจริงๆ! มู่ซีซีเพิ่งกลับมา จี้หลิงชวนก็อดใจรอไม่ไหวไปหามู่ซีซีแล้ว
หรือว่าจี้หลิงชวนไม่แคร์ที่มู่ซีซีหายไปครึ่งปีงั้นเหรอ?
หรือว่าจี้หลิงชวนไม่แคร์ที่ทำไมมู่ซีซีถึงอยู่กับลู่เฉินอันงั้นเหรอ?
หรือว่าจี้หลิงชวนขาดมู่ซีซีไม่ได้จริงๆงั้นเหรอ?
ทั้งๆที่ระยะเวลาครึ่งปีกว่านี้ เธอชูเหยาเอาแต่อยู่เคียงข้างจี้หลิงชวน ทำไมพอยัยมู่ซีซีกลับมา ข้างกายจี้หลิงชวนก็จะไม่มีที่ว่างให้เธอชูเหยางั้นเหรอ?!
ชูเหยากัดริมฝีปากแน่น อารมณ์ฟุ้งซ่านของตัวเองจึงไม่ได้เอ่อล้นระบายออกมา
สายตามองไปทางจี้หลิงชวน แล้วฝืนยิ้มอย่างน่าสงสารพร้อมมองจี้หลิงชวน “หลิงชวน นายจะกลับแล้วเหรอ?”
จี้หลิงชวนคิดไม่ถึงเลยว่าชูเหยาจะอยู่ที่นี่ พอได้ยินชูเหยาพูด เขาจึงพยักหน้าให้เธอ
หลังจากนั้นสายตาชูเหยาก็มองไปที่มู่ซีซีข้างหลังจี้หลิงชวน เธอแสดงสีหน้าตกใจแล้วเอ่ยกับมู่ซีซีว่า “คุณหนูมู่กลับมาแล้วเหรอ? คุณหนูมู่ ครึ่งปีที่ผ่านมาคุณไปอยู่ที่ไหนคะ? คุณรู้หรือเปล่าว่าหลิงชวนเป็นห่วงคุณมาก โชคดีที่ตอนนี้คุณกลับมาแล้ว”
มู่ซีซีได้ยินชูเหยาเอาแต่เรียกว่าหลิงชวน แค่รู้สึกว่าหลิงชวนสองคำนี้แสบหูมาก สายตาก็จ้องมองไปที่ชูเหยา เห็นสีหน้าที่เธอจงใจแสร้งทำเป็นน่าสงสาร รู้สึกว่าปลอมมาก แล้วอยากจะอ้วกด้วย
มู่ซีซีไม่ไว้หน้าชูเหยาเลย หัวเราะในลำคออย่างเยือกเย็น แล้วเอ่ยกับชูเหยาอย่างไม่แยแสว่า “คุณหนูชู เหมือนว่าเราสองคนไม่สนิทกันนะคะ ครึ่งปีที่ผ่านมาฉันไปไหนมาดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องรายงานคุณนะคะ”
จากนั้นมู่ซีซีจึงเปลี่ยนน้ำเสียงแล้วเอ่ยกับชูเหยาอย่างมีเลศนัยว่า “หรือว่าคุณหนูชูร้อนตัวเหรอ ทำเรื่องอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่าคะ?”
ชูเหยาโดนมู่ซีซีแขวะอย่างไม่ไว้หน้า ใบหน้าที่แต่งหน้ามาอย่างดีจึงผิดปกติไป ยังโชคดีที่วันนี้ชูเหยาแต่งหน้าเข้ม ความซีดขาวบนหน้าจึงเห็นไม่ค่อยชัดนัก
ชูเหยาคิดไม่ถึงจริงๆว่าไม่เจอมู่ซีซีมาแค่ครึ่งปี เธอกลับกลายเป็นคนปากเก่งไปแล้ว
สายตาจึงอดมองไปทางจี้หลิงชวนไม่ได้ แล้วใบหน้าก็ยังคงรักษารอยยิ้มไว้เหมือนเดิม “ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณหนูมู่หมายความว่ายังไง แต่ว่าฉันก็แค่เป็นห่วงคุณ ฉันก็แค่หวังดี คุณหนูมู่ไม่ต้องพูดเสียดสีฉันขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
มู่ซีซีได้ยินแล้วจึงขำอย่างไม่แยแส เห็นชูเหยาในตอนนี้ ในหัวก็อดถึงนึกภาพตอนนั้นที่ชูเหยาให้คนมาจับตัวเธอไม่ได้
ท่าทางที่สะใจต่อหน้ามู่ซีซีแบบนั้นแล้วพูดออกมาทีละคำว่า “มู่ซีซี เรามาพนันกันเถอะ พนันว่าในใจจี้หลิงชวนแคร์ใครมากกว่ากัน จะช่วยเธอก่อน หรือว่าช่วยฉันก่อน!”
พอนึกถึงเรื่องนี้ มือทั้งสองข้างของมู่ซีซีจึงกำแน่น
ในใจก็อดคิดไปในแง่ร้ายไม่ได้ ชูเหยาก็แค่อยากอวดว่าจี้หลิงชวนแคร์เธอมากแค่ไหน รักเธอมากแค่ไหนไม่ใช่เหรอ?
งั้นตอนนี้เธอก็จะดูให้เห็นกับตา ว่าจี้หลิงชวนแคร์ชูเหยามากแค่ไหนกันแน่!
เมื่อก่อนชูเหยาก็ชอบยั่วอารมณ์เธอไม่ใช่เหรอ?
ได้ งั้นตอนนี้เธอก็จะยั่วอารมณ์กลับไปมากกว่าเดิม!
ขณะคิดมู่ซีซีจึงยื่นมือออกไป จากนั้นจึงคล้องแขนจี้หลิงชวนไว้อย่างแนบเนื้อ ร่างกายก็ซบลงบนร่างใหญ่ของจี้หลิงชวน
มุมปากมู่ซีซีมีรอยยิ้ม แล้วยิ้มเอ่ยออดอ้อนกับจี้หลิงชวนว่า “จี้หลิงชวน ฉันยืนจนปวดเท้าแล้ว อยากรีบกลับไปเร็วๆ”
จี้หลิงชวนได้ยินที่มู่ซีซีพูด จึงหันไปมองเธอทันที ไม่มองชูเหยาที่อยู่ข้างๆแม้แต่หางตาเลย พร้อมพยักหน้าให้มู่ซีซีอย่างเอ็นดู “ได้ ถ้าเหนื่อยแล้วเราก็รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”
มู่ซีซียังยืนนิ่งอยู่กับที่ แล้วกางแขนให้จี้หลิงชวน พร้อมเอ่ยกับเขาว่า “ฉันเดินจนเหนื่อยแล้ว นายอุ้มฉันสิ”
จี้หลิงชวนรีบยื่นท่อนแขนที่แข็งแรงออกไปอย่างไม่รีรอ ท่าทางระมัดระวังมากเหมือนอุ้มของล้ำค่า จากนั้นจึงอุ้มมู่ซีซีขึ้นมาอย่างอ่อนโยน
โดนจี้หลิงชวนอุ้มอยู่ในอ้อมกอดที่อุ่นร้อน คางของมู่ซีซีจึงวางลงบนไหล่กว้างๆของเขา สายตาที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มก็มองไปทางชูเหยาที่ยืนนิ่งอยู่กับที่
มู่ซีซีเห็นสีหน้าชูเหยาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ทั้งๆที่ในใจเกลียดจนจะบ้า แต่ต่อหน้าก็ยังต้องแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา สีหน้าที่น่าสงสารเหมือนโดนรังแกนั้น มู่ซีซีจึงอดขำไม่ได้
มู่ซีซีคิดยังไงก็ทำอย่างนั้น จึงยิ้มมุมปากใส่ชูเหยา ท่าทางยั่วอารมณ์มาก ขยับริมฝีปากแดงๆที่โดนจี้หลิงชวนจูบ แล้วเอ่ยพูดกับชูเหยาอย่างไม่มีเสียงว่า “ชูเหยา ตอนนี้เรามาพนันกัน ดูว่าตอนนี้จี้หลิงชวนจะทิ้งใคร?”
ความจริงเมื่อกี้มู่ซีซีไม่มั่นใจเลย แค่อยากจะพนันกับชูเหยาเท่านั้น
แต่ว่าก็ชัดเจนแล้ว ครั้งนี้เธอชนะ
ความจริงตอนนี้มู่ซีซีก็เริ่มมองไม่ออกว่าตอนนี้ในใจจี้หลิงชวนคิดอะไรกันแน่
ตั้งแต่เมื่อกี้ที่จี้หลิงชวนเจอเธอในงานสีหน้าที่ทั้งอึ้งทั้งดีใจแบบนั้น แล้วก็ตอนที่จี้หลิงชวนไม่สนใจสายตาผู้คนแล้วดึงตัวเองเข้าไปในห้องน้ำอีก
เหตุผลเดียวที่อธิบายได้คือ ตอนนี้จี้หลิงชวนอาจจะหลงใหลในร่างกายเธอจริงๆ ไม่ได้เจอเธอตั้งครึ่งปี เพราะฉะนั้นตอนที่เจอเธอ จี้หลิงชวนถึงได้ดีใจขนาดนั้น
พอคิดแบบนี้ในใจมู่ซีซีก็รู้สึกขมขื่น จึงจับมือตัวเองไว้แน่น บนใบหน้าก็ยังคงรักษารอยยิ้มที่ยั่วอารมณ์ใส่ชูเหยาอยู่
มู่ซีซีรู้ดีว่าชูเหยาต้องดูออกว่าปากเธอพูดอะไร เพราะตอนนี้สีหน้าชูเหยาย่ำแย่มาก บูดบึ้งเหมือนของเน่าๆ
มู่ซีซีเห็นชูเหยาที่เป็นแบบนี้ แล้วคิดว่าตอนนี้ในใจชูเหยาต้องทุกข์ทรมานแน่นอน มู่ซีซีจึงยิ้มกว้างกว่าเดิม ใช่ แค่เห็นชูเหยาไม่มีความสุข มู่ซีซีก็ดีใจมากแล้ว
ชูเหยายืนนิ่งอยู่กับที่ มองแผ่นหลังของจี้หลิงชวนที่อุ้มมู่ซีซีเดินออกไป ทั้งเนื้อทั้งตัวจึงโกรธจนสั่นทันที
จากนั้นจึงกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ในใจก็เอาแต่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ยัยสารเลวมู่ซีซี! ยัยมู่ซีซีที่ต่ำต้อย! เมื่อกี้กำลังท้าทายเธองั้นเหรอ!
