ทันทีที่ลั่วเสี่ยวชิงขยับตัวเธอก็รู้สึกว่าตรงช่วงเอวของเธอเหมือนมีอะไรอุ่นๆมาทับอยู่ เมื่อลั่วเสี่ยวชิงก็นอนอยู่คนเดียว เธอไม่เคยเจอสถานการณ์ที่ต้องตกใจอย่างกะทันหันเช่นนี้ ทันทีที่ลั่วเสี่ยวชิงหันหลังกลับไปมอง วินาทีต่อมาเธอก็ต้องตกตะลึงงันและตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียงและไม่กล้าขยับเขยื้อนอีกเลย!
เวลานี้เห็นเพียงแค่มีชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างหลังเธอ หัวใจของลั่วเสี่ยวชิงเหมือนจะถูกบีบอย่างรุนแรงด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่ และเธอก็มองไปที่ใบหน้าของชายที่อยู่ข้างหลังเธอด้วยอาการที่สั่นเทาไปทั้งตัว
จากนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาที่คุ้นเคยของชายคนนั้นก็ปรากฏอยู่ในดวงตาของลั่วเสี่ยวชิง
ลั่วเสี่ยวชิงอยู่ในอาการตกตะลึงงันประมาณหนึ่งนาที จากนั้นเธอก็ได้สติกลับคืนมาแล้ว ลั่วเสี่ยวชิงยกมือขึ้นและขยี้ตาอย่างแรงอีกครั้ง ก่อนที่จะหันกลับไปมองที่ใบหน้าของลู่เฉิงเฮ่าอีกครั้ง
เมื่อมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาและชัดเจนของลู่เฉิงเฮ่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ลั่วเสี่ยวชิงต้องยอมรับว่าตัวเองนั้นไม่ได้มีอาการประสาทหลอนหรือไม่ได้ฝันไปอย่างแน่นอน!
ความทรงจำของฉากโกลาหลเมื่อคืนนี้ค่อย ๆ กลับคืนมา เมื่อคืนนี้ลั่วเสี่ยวชิงดื่มจนเมาแต่ก็ใช่ว่าจะเมาจนไม่ได้สติขนาดนั้น ความทรงจำยังคงอยู่ จนกระทั่งตอนนี้ลั่วเสี่ยวชิงก็จำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ระหว่างตัวเองกับลู่เฉิงเฮ่าและได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอย่างงงๆ อีกทั้งยังมากกว่าหนึ่งครั้ง!
ในขณะนี้ขาของลั่วเสี่ยวชิงยังคงสั่นเทาไม่หยุด ……
ลั่วเสี่ยวชิงรีบดึงผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายของเธอออกและมองเข้าไปข้างในราวกับว่ากำลังจะยืนยันว่าเป็นความจริงหรือเปล่ายังไงอย่างงั้นแหละ
เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดตัวเองที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้นมีเพียงเรือนร่างที่เปลือยเปล่า ผิวของตัวเองนั้นช่างขาวนวลเหลือเกิน ขอเพียงแค่มีรอยแค่นิดเดียวก็จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน ยิ่งกว่านั้นตอนนี้ร่างกายของตัวเองนั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำที่เกิดจากการรอยจูบเต็มไปหมด
ในขณะนี้ลั่วเสี่ยวชิงเข้าใจแล้วว่าเมื่อกี้นี้สิ่งที่ทับตรงเอวของเธอและทำให้เธอตกใจนั้นมันคืออะไรแล้วล่ะ!
มันคือแขนของลู่เฉิงเฮ่า! ! !
ลั่วเสี่ยวชิงรู้สึกว่าตัวเองนั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่กำลังหลับใหลของลู่เฉิงเฮ่า ความคิดแรกของลั่วเสี่ยวชิงคือรีบหนีไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด!
มิฉะนั้นถ้าหากลู่เฉิงเฮ่าตื่นขึ้นมาแล้วล่ะก็ ทั้งคู่อาจจะต้องเผชิญหน้ากันและมันคงต้องรู้สึกน่าอึดอึดมากอย่างแน่นอน!
ลั่วเสี่ยวชิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับลู่เฉิงเฮ่าดี
ความทรงจำเมื่อคืนนี้ยังคงชัดเจนอยู่ในใจของลั่วเสี่ยวชิง ลั่วเสี่ยวชิงจำได้ว่าในตอนนั้นตัวเองดื่มจนเมาและยั่วยวนหว่านเสน่ห์ให้ลู่เฉิงเฮ่าอยู่ตลอดเวลา!
ดังนั้นหลังจากที่เมื่อคืนดื่มจนเมาแล้วมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบนั้นจะโทษลู่เฉิงเฮ่าก็ไม่ได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ดื่มจนเมาขนาดนั้น
ลั่วเสี่ยวชิงคิดอยู่ในใจด้วยอาการที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก หลังจากบทเรียนในครั้งนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแม้ว่าจะตีเธอให้ตาย เธอก็จะไม่มีวันดื่มเหล้าอีกแล้ว
ในขณะที่ลั่วเสี่ยวชิงคิดอยู่นั้นเธอก็พยายามฝืนทนกับความเจ็บปวด เธอรีบเรียกสติของตัวเองคืนมาและยื่นมือไปดันแขนของลู่เฉิงเฮ่าที่กดไว้ที่เอวของเธอออก จากนั้นเธอก็ค่อย ๆดึงผ้าห่มออก ปิดหน้าอกด้วยมือทั้งสองของตัวเอง เธอรีบเก็บกองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นแล้วสวมใส่อย่างรวดเร็ว ลั่วเสี่ยวชิงหยิบกระเป๋าของตัวเองและลืมแม้กระทั่งจะจัดทรงผมของเธอเอง จากนั้นก็รีบออกจากโรงแรมทันที
จนกระทั่งลั่วเสี่ยวชิงกลับไปที่บ้านเช่าแคบ ๆ ของเธอ ลั่วเสี่ยวชิงจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอรู้สึกเพียงว่าตัวเองนั้นทั้งเหนื่อยและหิวอย่างมาก
เมื่อคืนโดนเขาจัดระบมไปทั้งตัว วันนี้ก็ตื่นแต่เช้าขนาดนั้น ไม่ง่วงก็แปลกแล้วล่ะ
ลั่วเสี่ยวชิงพยายามฝืนร่างกายของตัวเองโดยการไปค้นที่ตู้เก็บอาหารและได้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาหนึ่งกล่อง และต้มน้ำให้เดือดใส่เส้นลงไปต้มทันที
ไม่นานบะหมี่ก็สุก ลั่วเสี่ยวชิงหิวมากจริง ๆ และหลังจากไม่นานก็ทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจนอิ่ม จากนั้นก็ดื่มซุปร้อน ๆ เพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น พอทานจนอิ่มแล้วลั่วเสี่ยวชิงก็รู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นทันที
เธอไม่อยากแม้แต่จะทำความสะอาดด้วยซ้ำ ลั่วเสี่ยวชิงเอนตัวนอนลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ เธอกำลังจะนอนแต่เธอกลับรู้สึกว่าร่างกายของเธอเหนียวและมันเยิ้มเล็กน้อย หลังจากที่เธอคิดทบทวนแล้วเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนี้ตัวเองนั้นยังไม่ได้อาบน้ำเลย
ลั่วเสี่ยวชิงรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมากและเธอก็รู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไปเธอจึงด่าสาปแช่งในใจว่าลู่เฉิงเฮ่าเป็นสัตว์เดรัจฉาน จากนั้นเธอก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงที่นุ่มสบายแล้วเดินตรงไปห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำอุ่นสบาย ๆ และเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่สะอาดแล้ว ลั่วเสี่ยวชิงก็ซุกเข้าไปอยู่ในผ้าห่มและผล็อยหลับไป
ในเวลาเดียวกัน อีกฟากหนึ่งในโรงแรม หลังจากที่ลั่วเสี่ยวชิงจากไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมง นาฬิกาชีวภาพของลู่เฉิงเฮ่าก็ดังขึ้น ทันทีที่ลู่เฉิงเฮ่าลืมตา เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะได้เห็นลั่วเสี่ยวชิงนอนอยู่ในอ้อมแขนข้างๆเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ผลปรากฏว่าเมื่อลู่เฉิงเฮ่าลืมตาขึ้นมองก็เห็นมีเพียงแค่เตียงใหญ่ที่ว่างเปล่า
ลู่เฉิงเฮ่าขมวดคิ้วทันทีและรีบลุกขึ้นนั่ง ลู่เฉิงเฮ่านวดขมับของตัวเองแล้วมองดูรอบ ๆห้อง เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดเลย เสื้อผ้า รองเท้า และกระเป๋าของลู่เฉิงเฮ่าล้วนหายไปหมดแล้ว
ลู่เฉิงเฮ่าไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของตัวเองนั้นเป็นอย่างไร แต่มีอารมณ์บางอย่างที่ลู่เฉิงเฮ่ารู้สึกชัดเจนมากนั่นก็คือเขารู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์อย่างมาก!
อยู่ๆก็รู้สึกว่าไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่
ในอดีตมีผู้หญิงมากมายที่เป็นคู่นอนของเขา มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่เอาอกเอาใจเขาและอยากค้างคืนกับลู่เฉิงเฮ่าทั้งคืน?
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงทิ้งเขาไปก่อนแบบนี้!
ลู่เฉิงเฮ่าอดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ของโรงแรมที่วางบนตู้ข้างเตียงแล้วกดโทรหมายเลขแผนกต้อนรับของโรงแรม ไม่นานก็มีคนรับสาย ลู่เฉิงเฮ่ารีบถามว่า： “สอบถามข้อมูลหน่อยครับ ผู้หญิงที่มาโรงแรมกับผมเมื่อคืนนี้เธอออกไปแล้วเหรอครับ？”
พนักงานเสิร์ฟที่แผนกต้อนรับของโรงแรมรีบตอบกลับลู่เฉิงเฮ่าอย่างรวดเร็ว: “คุณชายลู่ครับ คุณผู้หญิงที่มากับคุณเมื่อคืนนี้เธอได้กลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแล้วล่ะครับ”
“โอเค ผมเข้าใจแล้ว” หลังจากยืนยันว่าลั่วเสี่ยวชิงกลับไปแล้ว ลู่เฉิงเฮ่าก็รีบวางสายทันที
ลู่เฉิงเฮ่าเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ และเห็นว่าตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงเช้า ยังเช้าอยู่เลย ดวงตาของเขาหันไปมองชุดสูทที่ยับยู่ยี่บนพื้นด้วยความรังเกียจ จากนั้นลู่เฉิงเฮ่าก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมากดโทรหาผู้ช่วยเลขานุการหลินอี้ทันที และขอให้หลินอี้ไปเอาชุดสูทที่บ้านของเขามาให้เขาที่โรงแรมหนึ่งชุด
ในขณะที่รอหลินอี้อยู่นั้น ลู่เฉิงเฮ่าผูกชุดคลุมและเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที
เมื่อลู่เฉิงเฮ่าอาบน้ำเสร็จและเดินออกจากห้องน้ำ กริ่งประตูก็ดังขึ้นในห้อง
ลู่เฉิงเฮ่าเดินไปเปิดประตูห้อง และเห็นหลินอี้ใส่ชุดทำงานและรองเท้าส้นสูงยืนรออยู่ข้างนอกห้อง ในมือของเธอยังถือถุงอีกหลายใบ
ลู่เฉิงเฮ่าเป็นคนที่เข้มงวดอย่างมาก และเขาชอบแต่สิ่งของสวยงาม ดังนั้นเมื่อลู่เฉิงเฮ่าเลือกผู้ช่วยเลขานุการของเขา เขาจึงเลือก หลินอี้สาวสวยคนนี้มาเป็นเลขาส่วนตัวของเขา
ลู่เฉิงเฮ่าไม่อยากสวมใส่เสื้อผ้าที่ตัวเองเพิ่งสวมใส่ไปเมื่อวานนี้ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวคลุมร่างกายส่วนล่างของเขาไว้เท่านั้น
