กับเฟิงหานชวนที่จู่ๆพูดแทรก ความรู้สึกสงสารและเห็นใจที่เดิมทีเป๋าฮวนมีต่อเขาก็หายไปในทันที
เธอจ้องมองที่เขา กัดฟันแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ อีก และตอบอย่างใจเย็น: “ใช่ ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศเฉิน เขามาเป็นแขกที่บ้านฉัน”
“พวกคุณอยู่ที่ประเทศเฉิน?” เวินซือเหยี่ยนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ในเมื่อเขาเพิ่งไปร่วมงานเลี้ยงกับเป๋าฮวนที่ประเทศฮัวเมื่อคืนก่อน
ในช่วงสองวันนี้ เขาได้ขอให้คนของเขามองหารายการที่เหมาะสม โดยเฉพาะรายการที่สามารถเริ่มถ่ายทำได้ในเร็วๆนี้หรือโดยเร็วที่สุด เขาต้องการหาเป๋าฮวนมาเป็นนักแสดง พอดีเมื่อคืนได้รู้ว่ามีนักแสดงหญิงสมทบที่วางตัวไว้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
ดังนั้น เขาถึงได้โทรหาเป๋าฮวน
“อืม กลับมาเมื่อวาน แต่วันนี้ฉันต้องบินไปประเทศฮัวอีก หรือบางที……แต่บทบาทนี้ ขอฉันคิดดูก่อนนะ” เป๋าฮวนรู้สึกสับสนเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่าควรรับบทบาทนี้หรือไม่
เธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้ ไม่มีประสบการณ์ในการถ่ายทำ และอีกไม่นานก็จะเริ่มเปิดกล้อง และเธอก็ไม่มีเวลาฝึกอบรม อีกทั้งประเทศฮัวก็อยู่ห่างจากประเทศเฉินมาก
“ได้” เวินซือเหยี่ยนไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่ตอบเจื่อนๆ
เมื่อรู้ว่าเฟิงหานชวนก็อยู่ที่บ้านตระกูลเป๋าด้วย ที่จริงเขารู้สึกใจลอยนิดหน่อย และมักสงสัยว่าเขามาช้าไปก้าวนึงหรือเปล่า
“ฉันจะตอบคุณโดยเร็วที่สุด” เป๋าฮวนพูดอย่างเคร่งขรึม
“อืม รอข่าวจากคุณ” เวินซือเหยี่ยนได้สติแล้วตอบกลับ
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็รีบพักผ่อนเถอะ พวกคุณทางโน้นน่าจะดึกมากแล้ว ฉันวางสายก่อน ราตรีสวัสดิ์” เป๋าฮวนวางสายหลังจากกล่าวคำอำลา
หลังจากใส่โทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าแล้ว เธอหันหน้ากลับมาทางเฟิงหานชวนและถามว่า: “เมื่อครู่คุณพูดทำไม?”
“ผมก็แค่เห็นคุณสับสนและอยากจะเกลี้ยกล่อมคุณสักสองสามคำ” เฟิงหานชวนรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขาก็ตอบด้วยความมั่นใจด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาที่มีความไม่พอใจอยู่
เหตุผลที่เมื่อครู่เขาพูดแทรก ก็เพียงเพราะเขาอารมณ์เสีย!
มีสิทธิ์อะไรที่เป๋าฮวนจะมีท่าทีดีขนาดนั้นกับเวินซือเหยี่ยน แต่กับเขากลับไร้เยื่อใย!
เขาไม่ดีเท่าเวินซือเหยี่ยนสักนิดจริงๆหรือ? หรือว่าตอนนี้เป๋าฮวนจะชอบเวินซือเหยี่ยน ดังนั้นจึงไม่ต้องการกลับมาอยู่ข้างกายเขา?
เป๋าฮวนได้ยินเฟิงหานชวนเกลี้ยกล่อมเธอ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองดูใจร้ายเกินไปไหม เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า “ช่างมันเถอะ ลงไปกินข้าวข้างล่าง!”
พวกเขายังคงยืนอยู่กลางบันได และในขณะที่พูด เธอก็เดินลงไปที่ด้านล่างของบันได โดยไม่คำนึงว่าเฟิงหานชวนจะเดินตามมาหรือไม่
เดิมทีเฟิงหานชวนยังอยากถามเกี่ยวกับเรื่องของเธอและเวินซือเหยี่ยน แต่พบว่ามีสาวใช้หลายคนยืนอยู่ที่ชั้นล่าง หลังจากคิดแล้ว เขาก็เลยก้าวตามของเป๋าฮวนไป
ทั้งสองมาถึงห้องอาหารด้วยกัน ห้องอาหารเป็นสไตล์จีน แต่ผสมผสานกับสไตล์ตะวันตก โต๊ะยาวที่ทำจากไม้ดอกสีเข้มดูมีเอกลักษณ์มีหนึ่งเดียวและน่าสนใจ
นายท่านเป๋านั่งอยู่ที่ที่นั่งหัวโต๊ะแล้ว และตำแหน่งอื่นว่างเปล่า เป๋าฮวนเป็นคนเริ่มเดินไปและถามว่า “คุณตา แล้วคุณลุงหล่ะ?”
“เขามีธุระไปก่อนแล้ว” ขณะที่เป๋าเยี่ยนตอบ เขาก็จ้องมองเฟิงหานชวนที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะแล้วพูดว่า: “คุณเฟิง นั่งลงก่อนเถอะ”
ขณะพูดเป๋าเยี่ยนก็เคาะบนโต๊ะด้านซ้ายมือของเขา
เฟิงหานชวนเดินเข้ามาไปโค้งคำนับเขาแล้วนั่งทางด้านซ้ายและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น: “คุณเป๋า คุณเรียกผมว่าหานชวนก็ได้”
“คุณเฟิงอายุน้อยและมีความสามารถ ตอนนี้บริษัทR แข็งแกร่งมาก ผมไม่กล้าละเลย วันนี้เลยให้พ่อครัวทำอาหารของประเทศฮัวมากมายหลายชนิด น่าจะถูกปากของคุณ” เป๋าเยี่ยนเพียงแค่ยิ้มจางๆ พูดจาสุภาพและจริงจัง
เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าเป๋าเยี่ยนไม่ชอบเขา
