หลิ่วเยว่เอ่อร์นึกไม่ถึงว่าเฉินฮวนฮวนจะยังมีชีวิตอยู่!
เฟิงหานชวนไม่ได้บ้า แต่มันคือความจริง ความจริงที่ว่ายังมีชีวิตอยู่จริง ๆ เพราะเฉินฮวนฮวนอยู่ตรงหน้าของเธอตอนนี้
อีกทั้งกำลังจ้องมองมาทางเธอด้วย
หลิ่วเยว่เอ่อร์รีบคลานมายังหน้าคุกอย่างร้อนรน ดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอได้จ้องมองไปยังผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา
“หลิ่วเยว่เอ่อร์ ไม่เจอกันนานเลยนะ” น้ำเสียงของเป๋าฮวนราบเรียบมาก ถึงขนาดนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผ่านไป 3 ปี กลายเป็นเพื่อนเก่า แต่เมื่อเห็นหลิ่วเยว่เอ่อร์ในตอนนี้ เธอรู้สึกสะเทือนใจอย่างไม่น้อย
เป๋าฮวนพบว่า ความเกลียดชังหลิ่วเยว่เอ่อร์ในตอนนั้น เวลานี้ได้เลือนหายไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ความสงสาร
“คุณ…..คุณคือเฉินฮวนฮวนจริง ๆ ………” น้ำเสียงของหลิ่วเยว่เอ่อร์แหบพร่ามาก ไม่หลงเหลือความอ่อนโยนเลยสักนิด เธอกินไม่ได้ ใส่เสื้อผ้าไม่อุ่นเวลาอยู่ในคุก ส่งผลให้ร่างกายดูแย่ลง
“ค่ะ” เป๋าฮวนไม่ได้อธิบายอะไรมาก ตอบแค่เพียงสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อ่าฮ่า ๆๆๆ ………”
หลิ่วเยว่เอ่อร์เงยหน้าหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะนั้น มันทั้งเศร้าและโหยหวนมากทีเดียว
เธอต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้ตลอด 3 ปี แต่กลับนึกไม่ถึงว่าเฉินฮวนฮวนจะยังไม่ตาย อีกทั้งยังสง่างามและมีความสุขมากอีกด้วย
ส่วนตัวเองนั้น เพราะการฆ่าตัวตายของเฉินฮวนฮวน เวลานั้นเธอต้องได้รับความทุกข์ทรมานแค่ไหน?
สำหรับเฟิงหานชวนแล้ว การปรากฏตัวของเธอนำมาซึ่งการฆ่าตัวตายของเฉินฮวนฮวน เธอต้องอยู่ในเรือนจำตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เหมือนตลกทั้งเป็น
“คุณบ้าไปแล้ว? คุณหัวเราะอะไร? ยังไม่อ้อนวอนคุณนายสามอีก?” หลิวหลี่ถงตะโกนออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็คุกเข่าลงไปบนพื้น และตะโกนไปทางเฉินฮวนฮวนว่า : “คุณนายสาม ขอร้องนะคะไว้ชีวิตฉันเถอะ! ก่อนหน้านั้นฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันถูกคนอื่นควบคุม ถูกคนอื่นล้างสมอง ฉันคิดว่าตัวเองกำลังฝัน ฉันบ้าไปแล้วจริง ๆ ……”
เป๋าฮวนขมวดคิ้วแน่น ภาพสำมะเลเทเมาของหลิวหลี่ถงในตอนแรกได้ปรากฏขึ้นมาในสมอง
จู่ ๆ หลิ่วเยว่เอ่อร์เหมือนคิดอะไรได้ เธอมองไปยังหลิวหลี่ถงอย่างอึ้งงัน ก่อนจะโพล่งออกมา : “เธอเองก็รู้สึกแบบนี้เหรอ? ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน เมื่อสามปีก่อนฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันกำลังกลับบ้านเก่า แต่หลังจากที่ฉันตื่นขึ้นมา กลับอยู่ตรงหน้าของเฉินฮวนฮวนแล้ว ในโรงพยาบาลเมืองเป่ยเฉิง…..”
ตอนนั้นหลิ่วเยว่เอ่อร์แค่มาแทนเฉินฮวนฮวน กลายเป็นผู้หญิงในคืนนั้น เธอถูกทำร้ายปางตาย ดังนั้นตอนนั้นเฟิงหานชวนจึงให้คนลงโทษเธอ และขังเธอไว้ 1 เดือนแล้วค่อยส่งตัวเธอกลับบ้านเก่า
นี่คือส่วนที่เขาเสียใจที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะหลิ่วเยว่เอ่อร์ปรากฏตัวอีกครั้ง มาสร้างปัญหาต่อหน้าเฉินฮวนฮวน เธอก็คงไม่ต้องเล่นสงครามเย็นกับเขา
เมื่อเฟิงหานชวนเห็นท่าทางที่สั่นสะท้านของผู้หญิงทั้งสองคนนี้ ก็รู้สึกอดขำไม่ได้ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “พวกเธอสองคนสร้างข่าวลือว่าฉันมีความสัมพันธ์กับพวกเธอ ทำร้ายฉันและเฉินฮวนฮวนจนต้องแยกจากกันสามปี ฉันไม่ทำร้ายพวกเธอ ก็เพื่อพิสูจน์ความจริงในวันนี้”
“ฮวนฮวน ตอนนี้ผู้หญิงสองคนนี้ก็อยู่ที่นี่แล้ว ผมสามารถบอกคุณอย่างตรงไปตรงมา …….” เฟิงหานชวนหมุนตัว ไปเผชิญหน้ากับเป๋าฮวน จากนั้นก็มองเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยสายตาจริงจัง และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า : “ผมกับพวกเธอ ไม่ว่าใครคนไหน ก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน แม้แต่จะใกล้ชิดกัน ก็ไม่มี”
เป๋าฮวนอึ้งงันไปเล็กน้อย
จริง ๆ แล้วเธอไม่แคร์ความจริงด้วยซ้ำ ๆ แต่ความจริงใจของผู้ชายตรงหน้า ทำให้เธอเหม่อลอยไม่น้อย
ตอนนี้เธอเชื่อแล้ว เชื่อแล้วจริง ๆ เชื่ออย่างไม่สงสัยอะไรอีกแล้ว
เธอไม่ต้องการคำยืนยันอะไรอีกแล้ว
เพียงแต่…..
ยังมีเรื่องสงสัยอีกหนึ่งเรื่อง ยังเปิดเผยไม่ได้!
