“ที่นี่ไม่มีห้อง VIP เหรอ?”
เป๋าฮวนนั่งลงตรงข้ามเขา ประโยคแรกที่ถามก็คือคำถามนี้
ถึงอย่างไรเธอก็รู้ว่าเวินซือเหยี่ยนคือนักแสดงชายที่กำลังโด่งดัง ซุปตาร์หนุ่ม ที่มีแฟนคลับเยอะมาก ยังไงก็ต้องมีปาปารัสซีคอยตามอยู่แน่นอน คนแบบนี้มากินข้าวกับผู้หญิงเป็นการส่วนตัวในที่สาธารณะ คงไม่เหมาะสมแน่ ๆ?
เกิดเป็นข่าวขึ้นมา คงจะอธิบายยากแน่ ๆ?
“วางใจเถอะ ที่นี่คนน้อย อีกอย่างมันเป็นระบบการจอง ปาปารัสซีเข้ามาไม่ได้หรอก” เวินซือเหยี่ยนหัวเราะเบา ๆ
ความจริงแล้วเรื่องที่เขาอยากพูดก็คือไม่มีปาปารัสซีตามเขาทั้งนั้นแหละ
“งั้นก็ดี ไม่งั้นถ้ามีข่าวหลุดออกไปคงสะเทือนวงการบันเทิง เกิดปัญหาใหญ่แน่ ๆ” เป๋าฮวนพูดความจริง เธอเองก็ไม่อยากเข้าไปพัวพันเรื่องซุบซิบนินทาเหล่านั้น
ถึงแม้จะอยากก้าวหน้าในวงการบันเทิง แต่ก็ไม่อยากใช้วิธีนี้มาสร้างกระแส
เวินซือเหยี่ยนยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบไอแพดยื่นให้กับเป๋าฮวน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า : “ดูสิว่าอยากกินอะไร ผมยังไม่สั่งอาหาร เลือกน้ำซุปก่อนเถอะ”
“ได้” เป๋าฮวนพยักหน้า
หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว เวินซือเหยี่ยนก็หยิบบทละครออกจากระเป๋า และยื่นมันให้กับเป๋าฮวน
เป๋าฮวนมองไปบนตัวอักษรสีทองที่ปรากฏอยู่บนหน้าปกสีดำว่า หมิงเยว่แห่งวังหลวง เธอเข้าใจทันที นี่คือบทละครที่เวินซือเหยี่ยนเคยพูดกับเธอ
“แล้วฉันได้รับบทไหน? ชื่อว่าอะไร?” เป๋าฮวนถามขึ้นอย่างอดใจรอไม่ไหว
ก่อนหน้านั้นเวินซือเหยี่ยนเคยพูดแค่เรื่องตัวละครกับเธอเท่านั้น แต่บทที่เป็นรูปธรรมแบบไหน เป๋าฮวนไม่รู้
“บทที่คุณต้องแสดงก็คือ พี่น้องแสนดีกับนางเอกหมิงเยว่ ชื่อว่า กุยหลาน” เวินซือเหยี่ยนตอบกลับไป
โชคดีที่เป๋าฮวนเพิ่งศึกษาบทบาทของตัวละครกุยหลานคนนี้มาพอดี ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเปล่งประกาย ก่อนจะพูดว่า : “ชื่อนี้ไพเราะมาก แต่ ……. ไม่ค่อยจะสอดคล้องกับบทบาทของตัวละครเท่าไหร่”
ความคิดแรกที่เห็นชื่อนี้ เธอคิดว่าเป็นนางสนมที่สง่าผ่าเผยอยู่ในวัง แต่กุยหลานมีบทบาทเหมือนอย่างที่เวินซือเหยี่ยนพูดไว้ก่อนหน้านั้น เป็นคนที่โง่เขลาและไร้เดียงสาที่สุดในวัง
“ส่วนหมิงเยว่บทนี้ แสดงโดยหลินฉายเฟยหนึ่งในนักแสดงที่กำลังฮอตฮิตที่สุดในวงการบันเทิงตอนนี้ เนื้อเรื่องหลักเล่าถึงชีวิตของหมิงเยว่ตั้งแต่เป็นหญิงรับใช้ของฮองเฮาจนถึงพระสนมของฮ่องเต้” เวินซือเหยี่ยนตั้งใจเล่าให้เธอฟัง
หลังจากที่ได้ฟังอย่างละเอียด เป๋าฮวนก็รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจมาก ส่วนบทบาทของตัวเองนี้ ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่นัก แต่ก็เป็นตัวดำเนินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
แต่เรื่องที่หนักใจก็คือ กุยหลานเป็นพี่น้องที่แสนดีของหมิงเยว่ ตัวร้ายทำร้ายหมิงเยว่ไม่สำเร็จ ต่อมาก็มาลงมือกับกุยหลาน สุดท้ายกุยหลานก็ตายอย่างน่าอนาถอยู่ในสระน้ำของสวนยวี่ฮวาเยวี๋ยน ส่วนหมิงเยว่ก็กลายเป็นผู้ร้ายไปโดยปริยาย
ถึงแม้ว่าบทบาทของกุยหลานจะไม่ค่อยเยอะนัก แต่ก็ไม่น้อยเลย อีกทั้งยังอยู่ในเส้นทางที่แสนเล่ห์เหลี่ยมของหมิงเยว่ นำพาไปสู้บทสรุปของการตัดสินใจครั้งสุดท้าย
ดังนั้นพูดได้ว่ากุยหลานบทนี้ ถึงจะดูไม่สำคัญ แต่ก็สำคัญอยู่มากทีเดียว
เธอพอใจกับบทบาทนี้มาก
“อื้อ ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะแสดง ฉันคุยกับคุณตาเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจะถ่ายทำตอนไหนฉันโอเคหมด ก่อนจะถ่ายทำเสร็จ ฉันน่าจะยังอยู่ในประเทศฮัว” เป๋าฮวนพยักหน้า ก่อนจะพูดขึ้น
เวินซือเหยี่ยนคลี่ยิ้ม เหมือนยกภูเขาออกจากอก เขาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า : “งั้นผมขอสรุปให้คุณรับบทเป็นกุยหลานอย่างเป็นทางการ”
“ค่ะ!” เป๋าฮวนตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความอยากรู้อีกครั้งว่า : “แล้วนักแสดงคนอื่นเขาเป็นคนแบบไหนกันบ้าง? ฉันอยากจะหาประวัติของพวกเขา ทำความเข้าใจสักหน่อย”
ถึงอย่างไรหลังจากนี้ก็ต้องเป็นเพื่อนร่วมงานในกองถ่ายอยู่แล้ว หลายปีมานี้เธอไม่ค่อยรู้เรื่องราวของนักแสดงภายในประเทศเท่าไหร่ ดังนั้นจึงอยากจะค้นหาข้อมูลศึกษาคร่าว ๆ ก่อน ป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องที่อึดอัดใจ
“แล้วฮ่องเต้ล่ะใครแสดง? คุณเหรอ ซือเหยี่ยน?” เป๋าฮวนถามไปเรื่อย
เวินซือเหยี่ยนหยุดชะงักไปทันที
ในเวลานี้ ก็มีผู้ชายที่นั่งอยู่ห่างจากด้านหลังของพวกเขาไม่ไกลนัก เกิดอาการนิ้วสั่นเล็กน้อย
ซือเหยี่ยน เรียกสนิทกันขนาดนี้เชียว……
เวินซือเหยี่ยนมองไปทางเป๋าฮวนที่กำลังอ่านบทละคร เมื่อเห็นเธอใจลอย ก็รู้ทันทีว่าเธอคงจะไม่ได้ตั้งใจถาม จึงอธิบายไปว่า : “ฮ่องเต้คือนักแสดงรุ่นเก่าของผมคนหนึ่ง เป็นนักแสดงมากฝีมือ ชื่อว่าซ่งเฟิง”
“ฮวนฮวน คุณ……อยากให้ผมแสดงเป็นฮ่องเต้เหรอ?” เขาอดใจไม่ไหว จึงถามออกไปอย่างระมัดระวัง
ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็อยากจะถามออกไป
“อ่า?” เป๋าฮวนอึ้งงันไป จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มตาหยีและพูดว่า : “ฉันก็ถามไปงั้นแหละ ถึงอย่างไรคุณก็เป็นฝ่ายผู้จัดอยู่แล้ว ฉันก็แค่คิดว่าคุณจะเล่นบทนำด้วยรึเปล่าเท่านั้น”
“จริง ๆ แล้วผม…..” เวินซือเหยี่ยนเกิดเห็นแก่ตัว เขาคิดอยากจะเปลี่ยนตัวซ่งเฟิง ก็ใช่ว่าจะไม่ได้
ถึงอย่างไร เขาก็เป็นฝ่ายการสร้างและฝ่ายผู้จัดของบทละครเรื่องนี้อยู่แล้ว
เพียงแต่ว่ายังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ก็ถูกเป๋าฮวนตัดบทไปเสียก่อน
“ฉันรู้สึกว่าบทของฮ่องเต้นี้ไม่เหมาะสมกับคุณ คุณยังเด็กเกินไป อีกอย่างฉันรู้สึกว่าบทบาทฮ่องเต้เหมือนกับ……เอ่อ หลายใจ ไม่เหมาะสมกับภาพลักษณ์ของคุณ” เป๋าฮวนไม่ค่อยชอบฮ่องเต้บทนี้เท่าไหร่
ที่เรียกว่านางงามในวัง 3000 นาง หมายถึงบรรดาพวกผู้หญิงของฮ่องเต้ วนเวียนอย่างเท่าเทียม ไม่มีจิตใจที่บริสุทธิ์เลย
สำหรับฮ่องเต้ การมีพระสนมเยอะแบบนี้ ผลัดเวรกันมาสร้างความสุขทุกวัน เป็นเรื่องปกติ แต่ความคิดของคนปัจจุบัน ก่อนแต่งงานจะอะไรยังไงกับใครก็ได้ ตอนแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน หลังแต่งงานถ้าไปมีผู้หญิงหรือผู้ชายคนอื่น นั้นเรียกว่าไม่ซื่อสัตย์
ส่วนบทฮ่องเต้ในละครเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นหมิงเยว่ กุยหลาน ฮองเฮาหรือว่าพระสนมคนอื่น ๆ ล้วนแล้วแต่มี “ความรัก” กับฮ่องเต้ทั้งนั้น บางคนถึงกับต้องต่อสู้เพื่อแก่งแย่งชิงดี บางคนก็เข้าใจซึ่งกันและกัน จนกลายเป็นพี่น้องกัน
“ฮวนฮวน คุณเป็นห่วงภาพลักษณ์ของผมเหรอ?” เวินซือเหยี่ยนรู้สึกดีไม่น้อย
รู้สึกสบายใจอะไรประมาณนั้น
อีกทั้งในสายตาของเป๋าฮวน เขาน่าจะเป็นผู้ชายมั่นคงในความรัก
“คุณหล่อขนาดนี้ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นคนที่มีความสามารถ แต่แฟนคลับก็คงอยากให้บทบาทที่คุณได้รับนั้นสะอาดไม่คดโกง ฉันคิดแทนพวกเธอ” เป๋าฮวนตอบกลับไปอย่างจริงจัง
ต่อจากนั้น เวินซือเหยี่ยนก็รู้สึกร้อนรุ่มในใจ แต่แล้วก็เกิดเสียง “ปุด” ทุกอย่างก็มอดไหม้ลง
“ฮวนฮวน ผมเป็นแขกรับเชิญได้นะ ส่วนนักแสดงหลักส่วนใหญ่ ก็เซ็นสัญญาไปหมดแล้ว ดังนั้นคงจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว” เวินซือเหยี่ยนครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ และยังคงมุ่งมั่น
อันดับแรก เขาไม่เคยยอมเป็นแขกรับเชิญแบบนี้ แต่เพื่อเป๋าฮวน เขาทำได้
เขาอยากจะเข้าไปดูเธอในกองถ่ายในนามของแขกรับเชิญ ถือโอกาสเข้าฉากกับเธอ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว
ไม่อย่างนั้น เขาคงจะหาโอกาสสานสัมพันธ์กับเธอไม่ได้อีกแล้ว
“อื้อ ๆ ดีเลย” เป๋าฮวนอ่านบทละคร ได้แต่พยักหน้าโดยไม่คิดอะไร
ไม่นาน หม้อไฟก็เดือด ผักและเนื้อก็ถูกยกเสิร์ฟพอดี
เป๋าฮวนถือโอกาสตอนที่กำลังต้มผักและเนื้อบอกกล่าวกับเวินซือเหยี่ยน จากนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมจะไปเข้าห้องน้ำ
ในตอนที่เธอหมุนตัวนั้น ก็เหลือบไปเห็นโต๊ะสองและสามในร้านอาหารกำลังรับประทานอาหาร แต่มีเงาคนคนหนึ่ง ที่เธอรู้สึกไม่ชอบมาพากล
ประเด็นคือโต๊ะนั้น มีเขาแค่คนเดียว อีกทั้งเสื้อผ้าตัวนั้น ด้านหลังศีรษะนั้น เธอไม่มีทางจำผิดแน่
เป๋าฮวนก้าวเท้าไปยังทิศทางของผู้ชายคนนั้น
