พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ – บทที่ 10 เด็กผู้ชายเหมือนเขามาก

คิ้วของเด็กชายนั้นมองดูแล้วเหมือนเขามาก

แต่นัทธีรู้ดีว่า หลายปีมานี้ เขาเตะต้องผู้หญิงแค่คนเดียวในคืนนั้น

ไม่มีสถานการณ์ที่มีบุตรนอกกฎหมายแน่

มารุตที่นั่งอยู่แถวหน้า ในใจก็กำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาหันกลับมาเล็กน้อย ก็มองเห็นนัทธีขมวดคิ้วเหมือนครุ่นคิดอยู่

มารุตเสนอความเห็นว่า“ประธาน ต้องการให้ผมไปสืบไหมครับ？”

ที่จริงมารุตแอบสงสัยมาตลอดว่าผู้หญิงที่ช่วยชีวิตประธานเมื่อห้าปีที่แล้วไม่ใช่พิชญา ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่าง ทำอีกอย่าง ใจดำอำมหิต จะมีจิตใจดีช่วยเหลือคนอื่นได้ไงกัน？

นัทธีมองไปทางมารุต ไม่มีการตอบรับและไม่มีการปฏิเสธ

แต่มารุตรู้ ว่าประธานยินยอมพร้อมใจ

แป๊บเดียววันหนึ่งก็หมดไป

ตอนวารุณีขับรถกลับไปที่พัก เด็กสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็นอนหลับพิงกันแล้ว

ภายใต้ความช่วยเหลือของปาจรีย์ วารุณีเอาเด็กสองคนนี้ไว้ในห้อง

มองลูกสองคนนอนหลับสนิท ในใจวารุณีก็มีความสุขอย่างมาก

เก็บแบบง่ายๆเสร็จ เวลาก็สามทุ่มครึ่งแล้ว

“ดื่มหน่อยไหม？”ก้นของวารุณีเพิ่งวางลงโซฟา ปาจรีย์ก็ยื่นไวน์แดงขวดหนึ่งมาให้

วารุณีรับไว้ด้วยรอยยิ้ม“อารมณ์ดีจังนะ？”

วันนี้ปาจรีย์ไปคุยเรื่องความร่วมมือกับโรงงานผลิต ถ้าราบรื่นล่ะก็ ไตรมาสหน้า เสื้อผ้าที่วารุณีออกแบบก็จะขายออนไลน์ที่จังหวัดจันทร์อย่างเป็นทางการ

แบบนี้ พวกเธอสองคนเลยก่อตั้ง‘‘Heart Sound’’แบนด์นี้ จึงก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ

“ใช่ ตอนนี้คือช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกเราสองคนเพื่อนรัก”ปาจรีย์นั่งลงข้างวารุณี แล้วก็ชนแก้ว

ค่ำคืนที่เงียบสนิท เสียงชนขวดแก้วไพเราะชัดเจนเป็นพิเศษ

“วารุณี ยินดีด้วยนะ ต้นร้ายปลายดี”

“ขอบคุณนะที่รัก”

สี่ปีก่อน วารุณีกับปาจรีย์รู้จักกันที่ร้านอาหารในต่างประเทศแห่งหนึ่ง

ชีวิตวารุณีในตอนนั้นลำบาก ได้แต่เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร

ส่วนปาจรีย์ในตอนนั้นเป็นนักเรียนต่างชาติที่มากินข้าว

เพราะว่าเสิร์ฟอาหารช้า ทั้งสองจึงทะเลาะกัน

เรียกได้ว่าความเข้าใจผิดทำให้มาสนิทกัน ต่อมาทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่อง

เกี่ยวกับความทุกข์ที่วารุณีเคยได้รับนั้น ปาจรีย์รับรู้หมด ดังนั้นตอนที่เธอเห็นวารุณีประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ในใจเธอเลยมีความสุขเป็นอย่างมาก

และสำหรับวารุณีแล้ว มีเพื่อนรักที่เอาใจใส่แบบปาจรีย์ในชีวิต และยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี เธอก็คิดว่าตัวเองโชคดีสุดๆแล้ว

“วารุณี ตอนนี้ก้าวแรกสำเร็จแล้ว ต่อไปเธอจะทำอะไรล่ะ？”ปาจรีย์ถาม

“ฉันก็ไม่รู้”วารุณีคิดเล็กน้อย พบว่าที่จริงแล้วตัวเองไม่ได้วางแผนขั้นตอนถัดไป

ห้าปีก่อนหลังจากที่เธอถูกตรวจพบว่าตั้งครรภ์อย่างไม่คาดคิด ชีวิตของเธอก็ถูกบังคับให้ก้าวไปข้างหน้าเสมอ และเพราะแบบนี้เธอเลยประสบความสำเร็จในวันนี้ ผู้มีอำนาจกุมโชคชะตาไว้ในมือทุกวันนี้

เธอสับสนไปชั่วขณะหนึ่ง

“เธอเคยคิดจะตามหาพ่อแท้ๆของลูกไหม？”จู่ๆปาจรีย์ก็ถาม

วารุณีตะลึง จากนั้นก็ส่ายหน้า“ไม่เคยคิดเลย”

ที่จริงเธอไม่กล้าคิด ยังไงคืนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร

เห็นวารุณีไม่ได้คิดจริงๆ คำที่ปาจรีย์จะพูดต่อไปก็กลั้นไว้ที่คอ

เพราะว่าก่อนหน้านี้ไอริณเคยถามเธอหลายครั้งเกี่ยวกับคำถามเรื่องของพ่อ เธอก็แก้ต่างให้วารุณีทุกครั้ง

แต่รอให้เด็กๆโตขึ้นมาอีกนิด เรื่องนี้ก็ปิดไม่อยู่แล้ว

ทั้งสองดื่มเหล้าต่อไป

“ใช่สิ ลืมเอาสิ่งนี้ให้เธอเลย”ดวงตามองไปที่ไวน์แดงที่อยู่ก้นขวดหนึ่งขวด แล้วปาจรีย์จึงนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นได้

เห็นเธอเข้าไปในห้อง จากนั้นก็กลับมาอีก แล้วในมือ ก็ถือบัตรเชิญสีทองใบหนึ่ง

“นี่คืออะไร？”วารุณีรับไว้