“หือ？”หางตาของนัทธีกระตุก ชัดเจนว่าเขาตกใจกับการถูกกระทำแบบนี้
วารุณีดึงเมอร์เซเดอกลับมาอย่างหน้าแดง“อาจารย์ อาจารย์ทำอะไรน่ะ？”
“ก็ฉันไม่ได้ถามเขาเหรอ……”
“พอเถอะอาจารย์ เขาไม่อยาก เขาเป็นประธานของบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป จะไปเป็นนายแบบของอาจารย์ได้ไงล่ะ เป็นนายแบบ แล้วบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปจะทำยังไง”วารุณีจับหน้าผาก พูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
นัทธีมองเธอ“เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
เขาเงยคางไปที่เมอร์เซเดอ
วารุณีขมวดคิ้วแล้วตอบกลับไปว่า：“คือแบบนี้ค่ะ อาจารย์ฉันนอกจากด้านออกแบบของเขาจะไปได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว ก็ยังมีงานอดิเรกอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือชอบหานางแบบนายแบบ ยังไงพวกนางแบบนายแบบสำหรับดีไซเนอร์แล้ว ก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก”
“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”นัทธีพยักหน้า สื่อไปว่าเข้าใจ
วารุณีพูดอีกว่า：“ดังนั้นนัทธี อย่าหาว่าอาจารย์ฉันเสียมารยาทเลยนะเมื่อกี๊”
“ไม่หรอก”นัทธีส่ายมือ และไม่ใส่ใจ
เขาไม่คิดจะเอาความใดๆ ในเรื่องแบบนี้
“ที่รัก เธอเพิ่งพูดว่า คุณผู้ชายคนนี้คือแฟนเธอ？”ถึงแม้เมอร์เซเดอจะเสียดายที่นัทธีเป็นนายแบบไม่ได้ แต่ก็ไม่บังคับคนอื่น เอาความเสียดายนี้เก็บไว้ในใจ แล้วจู่ๆก็คิดถึงคำพูดของวารุณีเมื่อกี๊ จึงรีบถามไป
“อะไรนะ？แฟน？”ตอนที่วารุณีจะพยักหน้า แอนนี่ที่อยู่เงียบๆด้านข้างกลับเหมือนถูกกระตุ้น สะบัดแขนมือคุณออสตินออก ก้าวไปตรงหน้าวารุณีอย่างรวดเร็ว แล้วมองเธอด้วยอารมณ์ปั่นป่วน“ประธานนัทธีคือแฟนเธอเหรอ？”
“ค่ะ”วารุณีตอบอือ
สีหน้าของแอนนี่เหยเก พูดเสียงสูง“งั้นคุณหมอพงศกรล่ะ？แฟนเธอไม่ใช่คุณหมอพงศกรเหรอ？ทำไมกลายเป็นประธานนัทธีได้？”
ได้ยินคำนี้ นัทธีจึงมองวารุณี แล้วสายตาก็หดหู่เล็กน้อย
ถึงเขาจะรู้ว่าตอนนั้นไม่ได้คบกับพงศกรจริง แค่ปลอมตัวเป็นแฟนสาวของพงศกรเฉยๆ เพื่อจะร่วมงานแต่งงานของคุณชายออสติน
แต่ในใจเขาก็ยังไม่สบายใจ ยังไง ในสายตาคนอื่น เธอก็เคยเป็นแฟนของพงศกร
เมอร์เซเดอตะลึงงันกับคำพูดของแอนนี่ มองวารุณีอย่างสงสัย แล้วพูดอย่างเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้มไปว่า：“ที่รัก ก่อนหน้านี้เธออยู่ที่นี่ ฉันให้เธอไปมีความรักเธอก็ไม่เอา คิดไม่ถึงว่าพอกลับประเทศแล้วก็เริ่มมีความรักเลยนะ มีแฟนถึงสองคนเชียว”
ใบหน้าหล่อเหลาของนัทธีหม่นลง ในใจรู้สึกน้อยใจ
ทั้งๆที่เขาเป็นแฟนคนแรกของเธอ แต่กลับเป็นคนที่สอง จากปากของคนอื่น！
วารุณีรู้สึกถึงความเยือกเย็นที่มาจากตัวนัทธี รู้ว่าเขาไม่พอใจ ในใจก็รู้สึกขมขื่น
ในที่สุดเธอก็รู้สึกว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าล้มเหลว
ถ้ารู้ว่าเธอจะคบกับเขาล่ะก็ ตอนนั้นก็ไม่ไปร่วมงานแต่งกับพงศกร
เห็นวารุณีไม่ตอบอยู่นาน แอนนี่จึงหงุดหงิดรอไม่ไหว จับมือขึ้นเธอขึ้นมา“เธอยังไม่รีบพูดอีก เธอกับคุณหมอพงศกรเป็นอะไรกันแน่？”
“แอนนี่！”คุณออสตินเห็นลูกสาวยกมือขึ้นมา จึงรีบเรียกไว้ อยากให้ลูกสาวปล่อย
ยังไงนัทธีก็อยู่นี่
เขาไม่อยากขัดใจตระกูลไชยรัตน์
แต่ไม่รอให้แอนนี่เข้าใจคำเตือนของคุณออสติน นัทธีก็เดินเข้ามา ดึงวารุณีมาไว้ข้างตัวเอง มองแอนนี่อย่างเย็นชา“เธอไม่ใช่คนที่คุณจะแตะต้องได้นะ！”
มองนัทธีที่ปกป้องวารุณี อาจารย์เมอร์เซเดอจึงพยักหน้าอย่างพอใจ
แอนนี่มองนัทธีด้วยความหวาดกลัว กลืนน้ำลายลงไป“พวกเธอ ทำอะไรคุณหมอพงศกรกันแน่？”
“พวกเราไม่ได้ทำอะไรพงศกร ฉันแค่เลิกกับพงศกร”วารุณียกมุมปากขึ้น ฝืนยิ้มตอบกลับออกไป
สุดท้ายเธอเพิ่งพูดจบ ข้อมือก็ถูกชายหนุ่มบีบอย่างแรง บีบจนเจ็บ
วารุณีมองเขา มองออกว่าเขากำลังโกรธเธอที่ไม่พูดความจริง จึงถือโอกาสทำโทษเธอ
เธอถอนหายใจในใจอย่างทำอะไรไม่ได้
เธอก็ไม่อยากอธิบายด้วย อธิบายไปว่าตอนนั้นตัวเองกับพงศกรไม่ใช่คนรักกันจริงๆ
แต่เธอพูดไม่ได้ พูดออกมา ไม่ใช่ว่าตบหน้าพงศกรเหรอ
“เลิก？”แอนนี่ตะลึง สักพัก ได้สติคืนมา ความโกรธที่ใบหน้าก็หายไป ทดแทนด้วยความดีใจอันเต็มเปี่ยม“พวกคุณเลิกกันแล้วจริงๆเหรอ？”
วารุณีดึงมือของนัทธีออกไปจากข้อมือ จากนั้นจับฝ่ามือของเขา แล้วยื่นมือขวาไป ประสานนิ้วกับมือซ้ายของเขาเข้าไว้ด้วยกัน ชูขึ้นมากลางอากาศแล้วเขย่าไปมา“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง งั้นฉันจะคบกับประธานนัทธีได้ไงล่ะ？”
การแสดงความเป็นเจ้าของของเธอนี้ ขจัดความไม่พอใจในใจของนัทธีอย่างสำเร็จ สีหน้าที่หม่นหมองกับความเย็นชาในสายตาหายไปทันที คิ้วก็ผ่อนคลายลง ริมฝีปากบางๆก็ยกขึ้นมาเล็กน้อย
อาจารย์เมอร์เซเดอเห็นกับตาว่า วารุณีนั้นง้อชายหนุ่มที่กำลังโกรธอยู่นั้นอย่างไร จึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและผิวปาก
คิดไม่ถึงจริงๆว่า ความสามารถในการง้อผู้ชายของลูกศิษย์ตัวเอง นั้นจะสุดยอดมาก
พอแน่ใจแล้วว่าวารุณีกับพงศกรเลิกกันจริง แอนนี่จึงอดไม่ไหวอยากจะกระโดดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
แต่เธอยังทนไว้ ก็แค่มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างตัวนั้น กำไว้แน่น ระงับความดีใจไว้ข้างในใจ
“งั้นตอนนี้คุณหมอพงศกรเป็นอย่างไรบ้าง？”แอนนี่รีบถามสถานการณ์ตอนนี้ของพงศกร ไม่สนใจเท่าไหร่นัก ว่าวารุณีกับพงศกรเลิกกันอย่างไร
วารุณีรู้ว่าแอนนี่ชอบพงศกร อยากคบกับพงศกร
แต่ถ้าไม่มีปาจรีย์ เธอจะสนับสนุนแน่นอน
แต่ปาจรีย์ชอบพงศกร เธอจะพูดความจริงกับคุณแอนนี่คนนี้ไม่ได้
พอคิดแบบนี้ สายตาวารุณีก็สั่นคลอน ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม：“เขาสบายดีมาก ตอนนี้เขาคบแฟนคนใหม่แล้วค่ะ”
“เธอพูดอะไรนะ？”การแสดงออกบนใบหน้าของแอนนี่แข็งทื่อไปทันที
นัทธีก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองวารุณีด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง
วารุณีพูดขอโทษแอนนี่ในใจ ละสายตาลงไปแล้วพูดประโยคเมื่อกี๊ใหม่อีกครั้ง
สีหน้าของแอนนี่ซีดขาวทันที ตัวสั่นคลอน รับการโจมตีนี้ไม่ได้ จนจะหมดสติไป
ดีที่คุณออสตินประคองเธอทันเวลา จึงไม่เกิดผลที่ตามมา แต่ก็ทำให้คนตกใจ
แม้แต่วารุณีก็ยังเสียใจกับการกระทำเมื่อครู่
แต่ก็บอกไปหมดแล้ว เธอกลับใจไม่ได้แล้ว
“ขอโทษครับอาจารย์เมอร์เซเดอ ผมจะพาแอนนี่กลับไปพักก่อน แล้วตอนหัวค่ำจะมาเยี่ยมท่านใหม่”คุณออสตินประคองแอนนี่ที่เศร้าสร้อย บอกลาอาจารย์เมอร์เซเดออย่างรู้สึกผิด
อาจารย์เมอร์เซเดอพยักหน้า“โอเค ผมจะให้คนใช้ไปส่งพวกคุณ”
พูดไป เขาก็ให้สาวรับใช้ที่เพิ่งลงมาจากด้านบนด้วยกันเมื่อกี๊ ไปส่งสองคนพ่อลูก
แป๊บเดียว ในห้องรับแขกก็เหลือแค่วารุณีกับนัทธี และอาจารย์เมอร์เซเดอสามคนนี้
นัทธีจูงวารุณีกลับไปนั่งที่โซฟา“ทำไมคุณต้องบอกว่าพงศกรมีแฟนแล้วล่ะ？”
“ใช่ที่รัก ฉันก็อยากรู้”เมอร์เซเดอนั่งตรงข้ามทั้งสอง
เขาเป็นอาจารย์ของวารุณีมาตั้งหลายปี จึงมองออกว่า เมื่อกี๊วารุณีพูดโกหก
แต่ในฐานะอาจารย์ เขาเลยไม่เปิดโปง
วารุณีได้ยินคำถามของทั้งสองคน ก็ลูบปลายจมูกอย่างเขินอาย“ฉันก็ไม่อยากค่ะ แต่เพื่อปาจรีย์ ฉันเลยได้แต่ทำแบบนี้”
“ปาจรีย์？”เมอร์เซเดอลูบเคราสีขาวๆนั้น“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”
“หมายความว่าไง？”นัทธีหรี่ตาลง
วารุณีถอนหายใจเบาๆ“ปาจรีย์ชอบพงศกร”
ในที่สุดนัทธีก็เข้าใจ ถือชาแดงขึ้นมาจิบ“คุณจะจับคู่ปาจรีย์กับพงศกร？”
วารุณีกัดริมฝีปาก“ใช่ค่ะ”
“เป็นไปไม่ได้หรอก”นัทธีลูบแก้วชาอย่างคิดอะไรบางอย่าง“พงศกรเกลียดปาจรีย์อย่างชัดเจน”
ได้ยิน วารุณีก็ตกใจ“คุณก็รู้เหรอ？”
