เมื่อรวมกับเครื่องประดับระยิบระยับที่เข้าชุดของเชอรีน ในตอนนี้ก็เหมือนเทพธิดาที่เดินทีละก้าวออกมาจากจักรวาล ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้
วารุณีมองไปที่สายตาอันตั้งใจของผู้ชมและความจริงจังของกรรมการ มองหน้าลีน่าเป็นอันรู้กันว่า เกมนี้มีเสถียรแล้ว
อีกฝั่งหนึ่ง สีหน้าของอันนาและแลนเซอร์นั้นแย่มาก
เมื่อพวกเธอเห็นว่าการเดินแคตวอล์กของ เชอรีนบนเวทีใกล้จะจบลงแล้ว และไม่มีความผิดปกติใดๆ ท่าทางของพวกเธอดูอดไม่ได้ที่จะร้อนใจ
“นี่ ผงยาที่คุณเอามาสรุปว่าเป็นของจริงหรือของปลอม” แลนเซอร์ลดเสียงเบาลงและถามอันนาอย่างไม่พอใจ
อันนาขมวดคิ้วและตอบว่า “เป็นของจริงสิ ฉันเคยใช้มันมาก่อน จะมีผลอย่างช้าที่สุดภายในสิบนาที”
“แต่ตอนนี้เกินสิบนาทีมานานแล้ว แต่เชอรีนก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติ” แลนเซอร์กระทืบเท้าอย่างกังวล
วารุณีและพวกของเธอก็ไม่ได้มาเดินแคตวอล์กสาย และตอนนี้ เชอรีนไม่ได้ทำอะไรให้ขายหน้า พวกเธอจะต้องได้คะแนนสูงอย่างแน่นอน
จากนั้นแผนของพวกเธอก็ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
อันนากัดริมฝีปากล่างอย่างแน่น “ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะไม่ผิดปกติ ยาฉันก็ใส่ลงไปแล้ว ในกรณีนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธออดทนต่อปฏิกิริยาของยาได้ ก็คงเพราะยาไม่ได้ผลแล้วล่ะ”
“ฮึ่ม คุณนี่ช่างไร้ประโยชน์จริงๆเลย รู้อย่างนี้ใช้วิธีของฉันตั้งแต่แรกดีกว่า ใช้กรรไกรตัดชุดและเครื่องประดับของพวกเธอให้ขาด” แลนเซอร์พูดด้วยความโกรธ
อันนาโวยวาย “ตัดให้ขาดเหรอ คุณจะตัดชุดและเครื่องประดับในห้องแต่งตัวแบบนั้น ไม่คิดว่าวารุณีพวกเธอจะรู้ทันทีเหรอ ว่าเป็นฝีมือของคนในห้องแต่งตัว ถ้าพวกเธอตรวจสอบขึ้นมา คิดเหรอว่าพวกเราจะรอด อย่างน้อยยาของฉันจะไม่ทำลายชุดและเครื่องประดับของพวกเธอ และพวกเธอก็จะไม่คิดว่ามีใครมายุ่งกับชุดและเครื่องประดับของพวกเธอ อย่างมากพวกเธอก็คิดว่าเชอรีนแพ้อาหาร ดังนั้นวิธีการของเรา ใครกันแน่ที่ปลอดภัยสุด!”
“ปลอดภัยแล้วอย่างไรล่ะ ก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี!” แลนเซอร์เยาะเย้ย
อันนาบีบมือของเธอ “ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจคุณแล้ว”
มีการทะเลาะกันภายในระหว่างทั้งสอง
และฉากนี้ก็ถูกคนในห้องกล้องวงจรปิดเห็นเข้า
คนในห้องกล้องวงจรปิดได้รับแจ้งจากมารุตเมื่อนานมาแล้ว และได้เฝ้าติดตามทั้งสองคน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเธอออกไปได้
ควบคุมขอบเขต จะได้ง่ายต่อการจับตัว
เมื่อการเดินแคตวอล์กจบลง ผู้จัดการแข่งขันจะจับสองคนนี้ทันที
ในไม่ช้าการเดินแคตวอล์กก็จบลง และนางแบบทุกคนก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวที
เหล่าดีไซเนอร์ก็จะต้องขึ้นเวที ยืนข้างนางแบบของตนเอง และขอบคุณผู้ชม
หลังจากขอบคุณผู้ชมแล้ว คณะกรรมการก็จะลงคะแนน และตัดสินเลือกผู้เข้าแข่งขันที่เข้ารอบสู่รอบชิงชนะเลิศนี้
ในท้ายที่สุด รอบชิงชนะเลิศจะมีเพียงสามคนเท่านั้น และสามคนนั้นจะได้รางวัลชนะเลิศ รองชนะเลิศ และรองชนะเลิศอันดับสาม
ดังนั้นการแข่งขันครั้งนี้จึงเป็นการแข่งขันที่สำคัญที่สุดสำหรับนักออกแบบทุกคน
เพราะเมื่อผ่านเข้ารอบ ได้รับตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับสาม ถึงแม้ท้ายที่สุดจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศและรองชนะเลิศ รางวัล รองชนะเลิศอันดับสามก็เพียงพอแล้วที่จะได้รับความสนใจจากผู้ชมทั่วทุกมุมโลกและเป็นเกียรติประวัติแก่ตนเอง
ดังนั้นเหล่าดีไซเนอร์ทั้งหมดจึงกลั้นหายใจ เพราะกลัวว่าถ้าหายใจดังเกินไป พวกเขาจะไม่ได้ยินว่าพวกเขาเข้ารอบหรือไม่
“วารุณีฉันตื่นเต้นมาก” ลีน่าจับมือวารุณี ฝ่ามือของเธอเหงื่อออก
วารุณีตบหลังมือของเธอ “ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก พวกเราต้องเข้ารอบแน่นอน”
อันนาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอได้ยิน ดังนั้นเธอก็หรี่ตาลง เปลือกตาตกและไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ลีน่ายิ้ม “ก็ถูกของเธอนะ”
เมื่อครู่เธอก็เห็นสีหน้าของคณะกรรมการแล้ว และพวกเขาทั้งหมดพยักหน้า ดังนั้นเธอจึงเดาได้ว่าพวกเธอจะได้รับเข้ารอบ
ว่าแล้วพิธีกรก็นำรายชื่อผู้เข้ารอบสุดท้ายขึ้นบนรันเวย์ แล้วจึงเริ่มประกาศรายชื่อกลุ่มที่ผ่านเข้ารอบ
วารุณี และลีน่าอยู่ในกลุ่มที่สาม
นับตั้งแต่รวมการแข่งขันด้านเสื้อผ้าและเครื่องประดับ กลุ่มAและกลุ่มBในก่อนหน้านี้จะหายไปโดยธรรมชาติ ประการแรกเนื่องจากจำนวนผู้เข้าแข่งขันหลังการคัดเลือกไม่เพียงพอ และไม่สามารถแบ่งกลุ่มเช่นนั้นได้
ประการที่สองก็คือไม่มีความจำเป็น
ดังนั้นหลังจากที่วารุณี และลีน่าได้จับคู่กัน พวกเธอก็จับฉลากได้หมายเลขสาม และรายชื่อกลุ่มที่เข้ารอบที่พิธีกรได้อ่าน ก็มีกลุ่มหมายเลขสาม
แม้ว่าวารุณีและลีน่าจะพอเดาได้ว่าพวกเธอจะได้ผ่านเข้ารอบ แต่เมื่อพวกเขาได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นและกอดกัน
ในห้องรับรอง นัทธีที่กำลังดูการถ่ายทอดสดอยู่ เมื่อได้เห็นฉากที่ทั้งสองคนกอดกัน มุมปากที่เคยวาดไว้ก็หุบลงอย่างรวดเร็ว ทำไมเมื่อมองลีน่า แล้วรู้สึกขัดหูขัดตา?
“พ่อครับ แม่เข้ารอบแล้ว” อารัณกำหมัดเล็กๆ ใบหน้าอันอ่อนวัยของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
แม้ว่าไอริณจะไม่เข้าใจ แต่เธอก็มีความสุขมากที่ได้ยินว่าแม่ได้ผ่านเข้ารอบแล้ว
เธอเคยได้ยินจากพี่ชายของเธอว่าการได้เข้ารอบหมายถึงการชนะ
ดังนั้นแม่จึงชนะแล้ว และเธอก็มีความสุขมากเช่นกัน
นัทธีเม้มริมฝีปากแล้วส่งเสียงหึ่งๆ แสดงว่าเขารับรู้แล้ว
อารัณมองมาที่เขาและกะพริบตา “พ่อครับ แม่เข้ารอบแล้ว พ่อไม่ดีใจเหรอครับ?”
“ไม่ พ่อดีใจมาก” นัทธี ตอบโดยมองลีน่า ที่ยังคงกอดกับวารุณีอยู่ด้วยสายตาที่ไม่มีความสุข
อารัณกระตุกมุมปาก “แต่ผมดูไม่ออกเลยว่าเป็นอย่างนั้น”
บนแคตวอล์ก ดีไซเนอร์ที่ได้ผ่านเข้ารอบส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น ขณะที่บรรดาผู้ที่ไม่ผ่านเข้ารอบแต่ละคนต่างก้มหน้ากันอย่างผิดหวัง
อันนาและแลนเซอร์อยู่ในรายชื่อผู้ที่ไม่ผ่านเข้ารอบพอดี พวกเธอมองดูดีไซเนอร์คนอื่น ๆที่ส่งเสียงเชียร์ ตาแดงก่ำด้วยความอิจฉาและทำหน้าบูดหน้าเบี้ยว
ยิ่งได้เห็นลีน่า และ วารุณี มีความสุขยิ่งทำให้ขัดใจ
พวกเธอเสี่ยงต่ออาชีพในอนาคตเพื่อคิดบัญชีวารุณีและลีน่าแต่ในท้ายที่สุด ไม่เพียงแต่พวกนั้นจะไม่ตกรอบ แต่เป็นตัวพวกเธอเองที่ตกรอบ
นี่มันช่างน่าขันเสียจริง!
ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห อันนาท้ายที่สุดก็ทนไม่ไหว เธอกำหมัดและก้าวไปด้านหน้า พูดเสียงดังว่า “ฉันไม่พอใจ!”
ทันทีที่พูดคำนี้ ทั่วทั้งพื้นที่ก็เงียบลง ทุกๆคนและสายตาหลายร้อยคู่จับจ้องมาที่เธอ รวมถึงผู้ชมที่กำลังชมการถ่ายทอดสดจากทั่วโลกต่างมองมาที่เธออย่างสงสัย
โดยเฉพาะสื่อมวลชนในที่เกิดเหตุ ยิ่งไปกว่านั้นช่างภาพเล็งกล้องมาที่เธอและถ่ายภาพอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม มีผู้ตั้งข้อสงสัยต่อการตัดสินของคณะกรรมการ ซึ่งถือว่าเป็นข่าวใหญ่ที่ควรค่าแก่การให้ความสนใจ
“เอ๊ะ คุณไม่พอใจเหรอ?” พิธีกรมองอันนาที่กำลังตั้งคำถาม แววตาแสดงความเกลียดชัง แล้วก็เอาไมโครโฟนมาแนบปากเธอ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็บอกมาสิ ทำไมเธอถึงไม่พอใจล่ะ?”
ขณะที่ข้างๆลีน่ากระซิบกับวารุณีว่า “วารุณีฉันเคยเห็นคนที่รนหาที่ตายนะ แต่ไม่เคยเห็นคนที่รีบร้อนหาที่ตายขนาดนี้
วารุณีหัวเราะ “ในเมื่อเธอรีบร้อนมาก อย่างนั้นพวกเรามาช่วยให้เธอสมหวังกันเถอะ”
ในตอนแรก เธอวางแผนที่จะรอให้ผู้ชมและสื่อแยกย้ายกันกลับก่อน ก่อนที่จะเรียกผู้จัดงานมาจัดการกับอันนาและแลนเซอร์
แต่จู่ๆ อันนาก็ลุกขึ้นตั้งข้อสงสัยต่อคณะกรรมการ ไม่ไว้หน้าผู้จัดงาน เธอก็เชื่อว่าผู้จัดงานก็จะไม่ไว้หน้าอันนาเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงต้องรีบยินดีกับอันนาและแลนเซอร์ทันที เพื่อที่สองคนนี้จะได้ขายหน้าต่อหน้าผู้คนทั่วโลก
พิธีกรพูดอธิบายเรื่องราวทั้งหมดด้วยท่าทีที่แสนเย็นชา
“ฉันไม่พอใจอะไรน่ะเหรอ หึ แน่นอน ฉันไม่พอใจกับการตัดสินของเหล่าคณะกรรมการ” อันนายืดอกของเธอ “ฉันคิดว่าการตัดสินของเหล่าคณะกรรมการนั้นไม่ยุติธรรม จะต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างแน่นอน”
ทันทีที่เสียงหยุดลง ก็เกิดความโกลาหลขึ้นในที่เกิดเหตุ
เหล่าคณะกรรมการด้านล่างต่างก็ขมวดคิ้ว มองมาที่อันนาด้วยสายตาอันเย็นชา
สีหน้าของพิธีกรก็ไม่สู้ดี มือที่ถือไมโครโฟนก็กำแน่นขึ้นมาก
