ดังนั้นไม่ต้องคิดอะไรเยอะถึงคนตรงหน้า เฉินเฉียวก็เดาถึงสถานะของเธอได้
“สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง”เฉินเฉียวก้าวถอยหลังและพาคนเข้ามา
เฉียวอวี้หมิ่นได้รับการปฏิบัติเสมือนคนแปลกหน้า ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร
เมื่อเธอนั่งอยู่บนโซฟาและดื่มชาในที่สุดเธอก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่เฉินเฉียวและพูดว่า “หลินจวินช่วงนี้พ่อของเขาอาการไม่ค่อยดี งานเลี้ยงครั้งนี้เลยต้องจัดที่บ้าน พวกคุณคงรู้แล้วนิ ”
เฉินเฉียวพยักหน้าและกล่าวว่า: “ค่ะ หลินจวินได้บอกฉันแล้ว”
งั้นก็ดีแล้วค่ะเฉียวอวี้หมิ่นไม่แปลกใจเลยที่ซังหลินจวินพูดเรื่องนี้กับเฉินเฉียวเธอพูดถึงเหตุผลของการมาครั้งนี้: “ถึงแม้งานเลี้ยงครั้งนี้จะไม่ได้จัดที่บ้านเก่า แต่ของก็ควรมีก็มี พ่อของหลินจวินให้ฉันมาครั้งนี้ มาช่วยเธอจัดการค่าของ ”
เฉียวอวี้หมิ่นหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าที่ถือมาด้วย
จากนั้นเฉินเฉียวมองไปที่ไวน์ที่มีชื่อเสียง
งานเลี้ยงประจำปี
ดอกทิวลิปสีม่วงและดอกอิมพีเรียลที่ต้องสั่งด่วนมาจากต่างประเทศ
ไวน์BACARDIและ ABSOLUTที่ครอบครัวซังซื้อมาเมื่อสองสามปีก่อนจากฝรั่งเศส
ตอนนี้เฉินเฉียวรู้สึกว่าคนรวย เข้าใจยากจริงๆ ปีนั้นที่อิตาลี ตอนที่เธอไม่ได้รับความช่วยเหลือจากซังอวิ๋น เธอก็มีช่วงเวลาที่ลำบาก ถ้าไม่ใช่เพราะลูกของเธอต้องการสภาพแวดล้อมที่ดี เวลานั้นเธอคงจะไม่ก้มหัวให้
เมื่อเทียบกับครอบครัวซังที่เลือกไวน์ราคาแพงๆ เฉินเฉียวชอบสิ่งของที่ใช้ประโยชน์ได้จริงมากกว่า
แต่สภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยแตกต่างกันเธอแยกแยะไม่ได้
ยังไงซะถ้าเธอทำอย่างนั้นจริงๆเกรงว่ามันจะเป็นการท้าทายจริงๆ
ทัศนคติของเฉินเฉียวที่มีต่อครอบครัวซังค่อนข้างชัด ถึงแม้คุณผู้หญิงจะดีต่อเธอมาก แต่เฉินเฉียวยังคงรู้สึกถึงความไม่ลงรอยระหว่างคนทั้งสอง
ท่านซังเข้าใจดี
เขาไม่เคยเห็นเธอเลย
แต่เฉินเฉียวไม่สนใจเธอตัดสินใจที่จะอยู่กับซังหลินจวินเพราะลูกต้องการพ่อ ซังหลินจวิน ดีต่อลูกมาก ไม่มีใครจะเหมาะสมกับตำแหน่งพ่อเท่าเขาแล้ว
ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงภูมิหลังของเขาเลย ต่อมาพอรู้ก็ไม่เสียใจเลยที่เลือก
ในชีวิตของคน ๆ หนึ่งมักจะเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง เฉินเฉียวรู้สึกว่าซังหลินจวินมีค่าพอที่เธอจะตัดสินใจเพื่อเขาในครั้งนี้
ความเงียบทั้งหมดในตอนนี้ก็พิสูจน์แล้ว
เฉินเฉียวรู้สึกว่าก่อนที่เธอจะสูญเสียความทรงจำเธอไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ในตระกูลซัง
ถ้าไม่ใช่ว่าพวกเขาอยู่ที่จิ้งหย่วนตลอด หรือ ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเก่า เกรงว่าวันๆจะเอาแต่ทะเลาะกัน
ดังนั้นเธอเผชิญหน้ากับคุณผู้หญิงซังตรงหน้า พลางยิ้ม”ฉันจะไปเตรียมของด้านบนนะคะ คุณผู้หญิงมีอะไรให้รับใช้ไหมคะ”
เนื่องจากไม่ค่อยได้เข้าหาผู้ใหญ่ ประโยคนี้ของเฉินเฉียวจึงดูแข็งๆทื่อๆ
โชคดีที่คนตรงหน้าของเธอคือเฉียวอวี้หมิ่นเธอรู้ว่า เฉินเฉียวสูญเสียความทรงจำดังนั้นเธอจึงไม่ถือสาคำพูดของเฉินเฉียว
คนที่ไม่รู้จักเธอสามารถเข้าใจผิดเธอได้ง่ายๆ
สายตาลำบากใจของเฉินเฉียวตะกี้นี้ ไม่ใช่ว่าเฉียวอวี้หมิ่นไม่เห็น ตอนแรกที่เธอก้าวเท้าเข้ามาตระกูลซังเธอก็เผชิญกับฉากนั้น
แม้แต่การ์ดที่เฉินเฉียวถือไว้ในมือก็ยังเขียนทีละใบตามประสบการณ์ของเธอ
ในอดีตเธอเดินคนเดียวและก้าวเดินไปบนเส้นทางที่ผิดตอนนี้เมื่อเห็นลูกสาวของเธอมาไกลขนาดนี้เฉียวอวี้หมิ่นก็ทนไม่ได้ที่เธอควรจะต้องเผชิญกับความอับอายที่เธอเคยประสบมาในตอนแรก
เริ่มคิดออกไปไกลทีละน้อย เฉียวอวี้หมิ่นได้สติ พบว่าเฉินเฉียวมองเธอด้วยสายตาสงสัย
เฉียวอวี้หมิ่นลุกขึ้นทันทีและพูดว่า “เรื่องที่พ่อของหลินจวินมอบหมายให้ ฉันก็บอกคุณแล้ว งั้นฉันกลับแล้ว”
“ คุณผู้หญิง อยู่ทานข้าวก่อนค่อยกลับไหมคะ?”เฉินเฉียวรู้สึกผิดเมื่อแขกที่มาครั้งนี้ไม่ได้เชิญเธอทานอาหาร
เฉียวอวี้หมิ่นโบกมือ: “ไม่เป็นไร พ่อของหลินจวินรอฉันกินข้าวอยู่ คุณไม่ต้องเตรียมให้ฉันหรอก ฉันไปก่อนนะ”
ถึงแม้ว่าพูดตรงไปหน่อย ตอนเฉียวอวี้หมิ่นไป เธอก็มองเฉินเฉียวหลายรอบถึงจะหันกลับไป
เมื่อเฉินเฉียวนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียวเขารู้สึกว่า คุณหญิงซังดูแปลก ๆ
ทุกครั้งเหมือนกับว่ามีอะไรอยากจะพูดกับเธอ แต่ก็ไม่ได้พูด
เฉินเฉียวคิดอยู่นาน แต่ไม่เข้าใจ
โชคดีที่พอโย่วอีกลับมาบ้าน เฉินเฉียวก็รีบออกไปรับทันที
เมื่อพักผ่อนในตอนกลางคืนซังหลินจวินกลับมาในช่วงดึกพร้อมกับกลิ่นของแอลกอฮอล์
เฉินเฉียวรู้ว่าหลังจากงานแถลงจบก็หลีกเลี่ยงงานสังสรรค์ไม่ได้ ดังนั้นไม่ได้แปลกอะไร
เฉินเฉียวที่เพิ่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่มีกลิ่นแรงบีบจมูกและผลักเขาเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตู
ราวกับว่าไม่ให้เขาออกมาถ้าไม่อาบน้ำให้สะอาด
รอจนซังหลินจวินเดินไปที่เตียงพร้อมกับชุดนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จเขาพบว่าเฉินเฉียวถือการ์ดที่สวยงามอยู่ในมือและเขาจ้องมอง
อะไรหรอซังหลินจวินนวางหัวของเขาบนไหล่ของเฉินเฉียวแล้วสะกิดเบา ๆ ในขณะที่สายตาของเขาก็มองไป
เฉินเฉียวซึ่งมีจั๊กจี้ที่คอผลักศีรษะของเขาออกไป
จากนั้นหยิบการ์ดวางในมือของเขา
“ นี่คือของที่คุณผู้หญิงให้ฉันวันนี้ บอกว่าท่านชายซังฝากให้ฉัน”เฉินเฉียวไม่เคยคิดที่จะปกปิดเรื่องแบบนี้ดังนั้นจึงบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้โดยตรง
ซังหลินจวินหยิบกระดาษขึ้นมาดู ซังหลินจวินพูดอย่างกังวล: “เฉียวเฉียว เรื่องนี้ผมควรจะบอกคุณเอง แค่ช่วงนี้งานยุ่งมาก ผมเลยลืมบอก”
“ไม่เป็นไร ท่านซังส่งให้ฉันไม่ใช่หรอ”เฉินเฉียวส่ายหัวไม่ได้คิดอะไรมาก
เมื่อมองไปที่เฉินเฉียวที่ไม่ได้รู้อะไรเลย ซังหลินจวินก็แอบถอนหายใจ
เฉินเฉียวไม่ได้มีประสบการณ์ในงานเลี้ยง เธอเลยไม่รู้ความหมายของเรื่องนี้อย่างลึกๆ
ถึงแม้ว่าตระกูลซังคนจะน้อย
แต่ก็ยังมีเขา
แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีลูกชายและลูกสาว แต่เขาก็ไม่สามารถปกปิดเรื่องที่เขามีลูกมาก่อนได้
แม้ว่าเขาจะมีน้องชายในฐานะที่เป็นผู้ร้ายที่ทำลายชีวิตแต่งงานของพ่อแม่เขา แต่ ซังหลินจวินไม่ได้คิดจะเอาเป็นเอาตายกับซังอวิ๋น
สถานการณ์แบบนี้ ไม่ต้องพูดเรื่องความรู้สึก
อาจเป็นเพราะเหตุนี้เมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่สมาชิกในครอบครัวของเขามักจะแนะนำเขาให้รู้จักกับคู่แต่งงานที่เหมาะสม
