ท่านประธานที่รัก – บทที่382 คลอดลูก

บทที่382 คลอดลูก

ซังหลินจวินกำลังจัดการเรื่องของบริษัท

ในวันที่เฉียวเฉียวไป บริษัทได้เกิดเรื่องอื้อฉาว

มีคนโพสต์รูปของเขาและผู้หญิงที่ไม่รู้จักในเว่ยป๋อซึ่งกลายเป็นหัวข้อค้นหายอดฮิตอย่างรวดเร็ว

เดิมทีเขาเป็นแค่ผู้จัดการของบริษัท ไม่ได้มีเหตุผลอะไรเลยที่จะทำให้ติดหัวข้อยอดฮิต แต่การขึ้นหัวข้อยอดฮิตครั้งแรกๆทำให้พวกเขาได้รับความนิยมจากคนจำนวนมาก

อาจเป็นเพราะสังคมในปัจจุบัน แต่ละคู่มีความรักที่จริงใจและแท้จริงน้อยเกินไป ทำให้หลังจากรูปเขากับเฉินเฉียวถูกเผยแพร่ออกไปแล้วเป็นที่ยอมรับจากคนจำนวนมาก

แต่สิ่งพวกนี้มันปลอมมาก ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นมาหน่อยทุกอย่างก็จะแตกสลายในไม่กี่นาที

เมื่อดูรูปในโทรศัพท์ ผู้ชายที่จูบผู้หญิงนั้นคือเขาตอนนั้นในใจเขาชัดเจนมาก

แต่ผู้หญิงคนนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นรูปตัดต่อ

ซังหลินจวินจำได้ เมื่อสี่ปีก่อน เขากับเฉียวเฉียวยังไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการ เขาอดไม่ได้ที่จะจะูบเธอ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นรูปที่ปู้อี้เฉินแอบถ่ายในตอนนั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะเอามาปล่อยตอนนี้

ยิ่งไปกว่านั้นยังแอบแต่งรูปแก้คนข้างบนอีก

ต้องบอกว่าเทคนิคการแต่งรูปนี้เก่งจริงๆ ถ้าเขาจำไม่ได้เขาคงสงสัยในตัวเองว่าไปจูบกับคนอื่นตอนไหน

ให้เฉียวเฉียวไปตอนนี้ ซังหลินจวินไม่อยากให้เธอมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้

คาดไม่ถึงแม้กระทั่งตอนที่เขาไปส่งเฉียวเฉียว ก็โดนถ่ายรูปและขึ้นปกใหญ่ๆไว้

ประธานผู้เอาแต่ใจก็มีกิ๊กตอนภรรยาเดินทางไปต่างประเทศ

เขียนหัวข้อน้ำเน่าแบบนี้ ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา เขาอยากจะหัวเราะดังๆสามครั้งจริงๆ

แน่นอนว่าเขาโดนกับตัว ซังหลินจวินทำได้เพียงยิ้มอย่างเย็นชา

เมื่อเอนกายไปบนเก้าอี้ในห้องทำงาน ก็รู้สึกเบื่อสุดๆ

สายตาของเขาไม่ได้โฟกัสอะไรและเหม่อลอยไม่กี่ชั่วโมงหลังจากเฉียวเฉียวจากเขาไปซังหลินจวินคิดถึงเธอและอยากเจอเธอ

นายครับเสียงของอวี้เฟยดังอยู่นอกประตู

มีอะไรซังหลินจวินได้สติและโยนบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ใสๆ

อวี้เฟยเหลือบมองไปที่ก้นบุหรี่ที่เจ้านายเขาทิ้งแล้วพูดเพียงว่า: “สืบหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้แล้วครับเป็นผู้หญิงคนนั้นของตระกูลปู้ นายครับ พวกเราแจ้งตำรวจให้ไปจับเธอเลยดีไหมครับ ”

ดวงตาของซังหลินหรี่ลงแม้ว่าเขาจะได้ยินว่าคนที่ทำร้ายเขาคือใคร แต่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เพราะเขารู้ตั้งนานแล้ว เรื่องทั้งหมดใครทำ

เจ้าของที่แท้จริงของภาพนี้คือปู้อี้เฉิน บางทีคนที่ปู้อี้เฉินต้องการจัดการอาจจะเป็นเฉียวเฉียว เพียงแต่เธอถูกตัดออก

ซังหลินจวินรู้สึกขอบคุณรูปภาพต้นฉบับของเฉียวเฉียวที่ถูกตัดออก

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยคนที่ต้องการทำร้ายเขาไปง่ายๆ

“รวบรวมหลักฐานและส่งจดหมายทนายให้พวกมันความผิดฐานหมิ่นประมาท รับโทษนานเท่าไหร่นะ”

หยูเฟยก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้มากนักเขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดค้นหาและพบว่าเป็นเวลาสั้นๆสามปี เขาขมวดคิ้วบอกเจ้านายเขาอย่างตรงๆ

“ไม่ถึงสามปีครับ”น้ำเสียงของซังหลินจวินโกรธ

เห็นได้ชัดว่าคนที่ทำความผิดในการใส่ร้ายผู้อื่นไม่เพียงแต่ทำร้ายจิตใจ แต่ยังทำให้คนฆ่าตัวตาย เป็นบ้า หนีออกจากบ้าน

คนที่ทำร้ายคนอื่นพวกนั้นติดคุกไม่ถึงสามปี ซังหลินจวินอยากจะหัวเราะ

เสียงหัวเราะแห้งๆดังก้องในห้องทำงานที่ว่างเปล่าดูน่ากลัวแต่อวี้เฟยที่ยืนอยู่ข้างๆกลับไม่รู้สึกแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นไม่นานอวี้เฟยก็ได้ยินเจ้านายเขาพูด: “งั้นทั้งหมดก็ฝากนายจัดการด้วยนะ”

“ครับ”อวี้เฟยตอบ เขาเข้าใจว่าคำพูดของเจ้านายหมายถึงอะไร

หลังจากที่อวี้เฟยออกไปซังหลินจวินก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อซื้อตั๋วเครื่องบิน

เมื่อเขากำลังจะกดซื้อตั๋วเครื่องบินไปอังกฤษเขาก็กดยกเลิกและเลือกไปอิตาลี

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ที่อังกฤษมีเจียงอี้ฝานอยู่ เขาไว้ใจให้ดูแลฉยงฉยง

เฉียวเฉียวยังกังวลกับซังอวิ๋น งั้นเขาจะไปหาด้วยตัวเอง

ที่อิตาลีมีมาเฟียเยอะมาก เขาก็ไม่อยากปล่อยให้เฉียวเฉียวไปเกี่ยวข้องด้วย แต่ถ้าเขาไปคนเดียวคงจะไม่มีใครคิดว่าที่เขาไปก็เพราะว่าซังอวิ๋น

สามวันต่อมา

ซังหลินจวินนั่งเงียบ ๆ บนเรือหรูในเมืองเวนิสเขามองดูเรือไม้ลำเล็กและเรือลำใหญ่แล่นไปมา ได้ยินเสียงพูดภาษาอิตาลีจากคนที่เดินเข้ามาจากด้านนอก

“ คุณซัง คุณรออยู่ที่นี้มาสองวันแล้ว คนที่คุณอยากเจอยังไม่มาเหรอ”ชาวอิตาลีรูปร่างเตี้ยผมสีน้ำตาลเข้มตาสีน้ำเงินเข้มนั่งตรงข้ามกับซังหลินจวิน

เขาเป็นพ่อค้าขายปืนและปกติจะไม่มีใครหาเขาเจอ ยังไงซะช่วงนี้พวกกลุ่มคนขายอาวุธโดนพวกมาเฟียเข้ามาควบคุมแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อวานผู้ชายตรงหน้าหอบเงินไปซื้อข่าวจากเขา เขาคงไม่มานั่งคุยด้วย

เขารู้ดีว่าพวกนี้ไม่ค่อยต้อนรับคนต่างบ้านต่างเมืองมากนัก

ซังหลินจวินวางกาแฟลงในมือและพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย:“ คุณลอเออร์คุณบอกว่าคนพวกนั้นจะผ่านแม่น้ำเวนิสทุกๆบ่าย แต่ในความเป็นจริงผมยังไม่เห็นคนคนนั้นที่คุณพูดถึงเลย”

ลอเออร์คนขายข่าวได้มองไปรอบ ๆ และเห็นว่าไม่มีใครมองพวกเขาจึงพูดเบาๆว่า: “คุณซัง วันนี้ผมเพิ่งได้ยินว่าช่วงนี้พวกเขาได้ของไปล๊อตหนึ่ง ช่วงนี้พวกเขาอาจจะไม่โผล่มา”

“ของเหรอ?”ซังหลินจวินทำมือเป็นรูปปืนแล้วถาม “อันนี้เหรอ”

ลอเออร์ส่ายหัวขยับมาใกล้เขาแล้วพูดว่า “เป็นผู้ชายผมทอง”

ซังหลินจวินอยากจะถามอีกครั้ง หูของเขาได้ยินคนบางคนกำลังเคลื่อนไหวหลังจากคิดอะไรบางอย่างออกเขาก็อดกลั้นคำถามไว้ในใจ

เมื่อเขากลับไปที่โรงแรมที่พักชั่วคราวในตอนกลางคืนเขาเอนตัวบนเตียงนุ่มๆ ซังหลินจวินรับรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี

เดิมทีคิดว่าหลังจากหาข่าวไม่เจอ เขาควรจะเปลี่ยนที่ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะสืบหาข่าวเจอจริงๆ

แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าคนผมทองคือซังอวิ๋น แต่สัญชาตญาณของเขาก็บอกเขาว่าใช่

ถึงแม้ว่าเขาจะได้ข่าวคราวได้ แต่เขาจะทำให้ไก่ตื่นไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าที่นี้เขาไม่มีผู้ช่วยตัวเขาเองทักษะการต่อสู้ก็ไม่ได้ดีมากนัก เป็นไปไม่ได้ที่จะชิงตัวคนมาจากกลุ่มมาเฟีย ถ้าเกิดพลาดขึ้นมาอาจจะโดนปืนยิงได้

ทุกอย่างต้องคิดให้รอบด้าน

หลังจากคิดได้เขาก็โทรหาอี้ฝานที่อยู่อังกฤษ

เจียงอี้ฝานผู้ซึ่งมีความสุขกับลูกชายและลูกสาวของเขา เขาเพิ่งพาลูกที่เพิ่งคลอดทั้งสองเข้านอนเมื่อเขาเห็นชื่อที่คุ้นเคยบนหน้าจอโทรศัพท์ก็วางขวดนมในมือลงแล้วเขาก็ปิดประตูอย่างเงียบๆเดินออกไป

ท่านประธานที่รัก

ท่านประธานที่รัก

Status: Ongoing

เฉินเฉียวต้องมานอนกับผู้ชายลึกลับคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่รู้ ชื่อหรืออาชีพของเขา และไม่รู้เลยว่าเขานั้นได้แต่งานมาแล้ว แต่เขามักจะมาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความอับอายอยู่เสมอ อะไรนะ!!! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เธอคิด แต่เขาเป็นถึงซังหลินจวินที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเป่ยเฉิง และมีข่าวลือมาว่า ชายผู้มีอำนาจคนนี้ทั้งได้ผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และมีลูกแล้วอีกด้วย และมีข่าวลือกอีกว่าชายคนนี้มีนิสัยเย็นชา………….

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท