ถึงแม้จะรู้ว่าสองพ่อลูกคู่นี้ค่อนข้างที่จะเป็นเป้าสายตาของผู้คนมากมาย และค่อนข้างที่จะโดดเด่น แต่ว่าเมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว ก็ยังทำให้เธอถึงกับต้องอึงเช่นกัน
คนทั้งสองคนที่มีใบหน้าหล่อเหลางดงามคล้ายกันมาก โดยเฉพาะการแต่งกายที่เหมือนกันแบบชุดพ่อลูก พวกเขาอย่างกับแกะสลักออกมาจากแม่พิมพ์ตัวเดียวกัน เหมือนงานศิลปะที่หรูอลังการซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาไปได้ มันทำให้คนที่เห็นถึงกับต้องถอนหายใจ ทำไมพระเจ้าถึงได้ไม่ยุติธรรมเช่นนี้
“โยวโยว คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังครับ ”
เมื่อเห็นว่าหน้าของโม่โยวนั้นอย่างกับกำลังล่องลอยอยู่บนฟ้า ลู่อันหรานได้เดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่ออย่างผิดธรรมชาติ จะนั้นก็วางดอกกุหลาบที่อยู่ในมือไว้บนโต๊ะ ” นี่ผมตั้งใจซื้อมาให้คุณโดยเฉพาะครับ ”
โม่โยวพึ่งจะรู้ว่าตัวเองนั้นฟุ้งซ่านมากขนาดไหน ถึงได้จ้องมองสองพ่อลูกคู่นี้จนเหม่อลอย รู้สึกอายจนต้องก้มหน้าลง เพื่อปกปิดอาการเหม่อลอยของตัวเอง แล้วทำเป็นไอ
ในขณะเดียวกันกลิ่นหอมของดอกกุหลาบก็ลอยออกมา เธอจึงรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ” ขอบคุณค่ะ ”
คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กเล็กอย่างลู่อันหรานนั้นจะห่วงใยคนได้มากขนาดนี้ ทันใดนั้นโม่โยวยิ่งรู้สึกดีกับเขามากขึ้น จากนั้นก็รับดอกไม้เข้ามา
ลู่อันหรานได้แต่จ้องมองเธอที่ถือดอกกุหลาบที่เขาตั้งใจซื้อมาให้ จนทำอะไรไม่ถูกพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก แม้ว่าเขาจะเตรียมคำพูดไว้มากมายที่จะพูดกับเธอ แต่ว่าถ้าจะให้เขาพูดมันออกมา ลิ้นของเขาจะต้องพันกันอย่างแน่นอน เวลานี้เขาจึงพูดอะไรไม่ออก
โม่โยวได้วางดอกไม้ในมือของเธอลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง ซึ่งตอนนี้ลู่อันหรานก็ได้เห็นภาพวาดโครงสร้างที่อยู่ในมือของเธอ มันดึงดูดสายตาของเขาและทำให้เขารู้สึกสนใจขึ้นมาทันที แล้วเดินเข้าไปดูอย่างจริงจัง
“ นี่คืออะไรเหรอครับ คุณเป็ณคนวาดเหรอ ”
เมื่อเห็นว่าลู่อันหรานดูเหมือนจะสนใจภาพวาดของตัวเอง โม่โยวก็พยักหน้า ” สวยไหมคะ ”
นี่เป็นร่างเค้าโครงที่เธอออกแบบ ซึ่งตอนนี้ยังอยู่ในขั้นตอนแรกเท่านั้น ดังนั้นยังไม่สามารถเห็นถึงความโดดเด่นอะไร และเส้นวาดต่างๆก็ยังยุ่งเหยิงไปหมดด้วย
ดังนั้น โม่โยวแค่ถามไปเรื่อยเปื่อย
ลู่อันหรานรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น จึงรีบหยิบกระดานภาพวาดของโม่โยวขึ้นมาดูอย่างละเอียดและระมัดระวัง
โม่โยวเห็นท่าทางที่จริงจังของเขา รู้สึกตลกเล็กน้อยในใจ ” ถ้ารู้สึกว่ามันยุ่งเหยิง สามารถบอกกับฉันตรงๆได้นะค่ะ ฉันไม่โกรธหรอกค่ะ ”
“ไม่ครับ มันไม่ยุ่งเหยิงเลยครับ ผมรู้สึกว่ามันสวยดี สีสันก็สดใสโดดเด่นมากด้วยครับ ทำให้คนที่เห็นมันแล้วรู้สึกจิตใจดีขึ้นเยอะเลยครับ ”
ลู่อันหรานพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่เขาก็ได้รับการอบรมศึกษามาในระดับสูงตั้งแต่เด็กๆ ไม่เพียงแต่แค่การศึกษาเท่านั้น รวมถึงศิลปะพวกนี้ด้วย เขาก็ต้องรับการอบรมไปด้วย เขารู้สึกภาพวาดนี้สวยงามมากจริงๆ ..
“จริงๆเหรอคะ ”
เมื่อได้ยินลู่อันหรานพูดอย่างงี้ จิตใจของโม่โยวเริ่มดีขึ้นอย่างมาก เพราะเด็กนั้นไม่รู้จักการพูดโกหก ถ้าเขายังรู้สึกว่าดี งั้นก็คงไม่เลว
เมื่อเห็นว่าคนสองคนเริ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ลู่จิ้นยวนอดขมวดคคิ้วไม่ได้ รู้สึกว่าต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีตัวตนเอาซะเลย
จนอดทำเป็นไอขึ้นมาไม่ได้ หลังจากที่โม่โยวได้ยินเสียงไอก็หันหน้าไปทางเขา พึ่งจากสังเกตเห็นว่าลู่จิ้นยวนยังยืนอยู่ตรงหน้าประตู
ได้ลืมไปโดยอย่างสิ้นเชิงว่ายังมีเขาอยู่ที่นี้คนหนึ่ง …
โม่โยวอดที่จะชื่นชมตัวเองไม่ได้ เธอช่างยอดเยี่ยมจริงๆ
แต่ว่าสำหรับลู่จิ้นยวนคนนี้แล้ว โม่โยวมีความรู้สึกต่อต้านอย่างอธิบายไม่ได้ เธอมักจะรู้สึกว่ากันใกล้ชิดสนิทสนมกับเขานั้นไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่นอน ดังนั้นเธอจึงยิ้มอย่างรู้สึกผิดนิดๆ และรีบพยักหน้าให้ลู่จิ้นยวน
” คุณชายลู่คะ ถ้าคุณไม่มีเวลาว่างงานยุ่ง คุณสามารถกลับไปก่อนได้นะคะ ฉันจะช่วยดูแลอันหรานให้เป็นอย่างดีคะ ”
สิ่งที่โม่โยวคิดก็คือ เป็นถึงประธานผู้บริหารใหญ่อย่างลู่จิ้นยวน เวลาของเขามีค่ามากแต่ละนาทีของเขาเท่ากับกี่ล้านบาท เขาคงจะไม่มีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนกับคนธรรมดาๆอย่างเธอเหรอ ที่ยังรออยู่ตรงนี้ ก็น่าจะเป็นเพราะเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของอันหราน
อย่างไรก็ตามที่นี่เป็นโรงพยาบาล กฎระเบียบเข้มงวดมากและความปลอดภัยก็ค่อนข้างที่จะสูง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร นอกจากนี้การที่เขาอยู่ที่นี้ เธอรู้สึกอึดอัดใจไม่เป็นตัวของตัวเอง จึงพูดออกไปแบบนั้น
เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้วไว้แน่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อลู่อันหรานได้ยินพ่อที่เย่อหยิ่งของตัวเองที่ไม่เคยมีผู้หญิงไว้ในสายตานั้้นถูกคนเขารังเกียจและพูดอย่างนี้ใส่ ก็อดหัวเราะไม่ได้
“นี่คุณ กำลังไล่ผมเหรอครับ ”
น้ำเสียงที่ต่ำของลู่จิ้นยวนดูเหมือนจะมีอาการโกรธเล็กน้อย
โม่โยวยิ่งรู้สึกอึดอัดใจ รีบยกมือขึ้นมาปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่า … เธอหวังให้เทพเจ้าอย่างเขาที่อยู่ตรงหน้านั้นรีบจากไปโดยเร็วที่สุด แต่ว่าการที่จะพูดไปอย่างตรงไปตรงนี้แบบนี้ … ดูเหมือนไม่มีมารยาทยังไงไม่รู้
“อืม คือไม่ใช่ยังงั้นนะคะ คือฉันแค่กลัวว่าจะเป็นการรบกวนเวลาอันมีค่าของคุณเปล่าๆค่ะ”
โม่โยวรีบทำการอธิบาย แต่ว่าสีหน้าของชายหนุ่มนั้นก็ไม่ได้คลี่คลายลงจากคำอธิบายของเธอ แต่กลับเพิ่มความไม่พอใจเข้ามา “ เวลาของผมยังไม่ได้แน่นขนาดนั้น ไม่จำเป็นต้องมากังวลเรื่องแค่นี้ ”
โม่โยวนั้นอึงไปอยู่ครู่หนึ่ง ” อืม ฉันแค่คิดว่า ก็แค่คิดนะคะ ”
เมื่อถูกลู่จิ้นยวนกวาดสายตาใส่ โม่โยวก็รีบคลี่คลายความลำบากใจอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้ม เมื่อชายหนุ่มเห็นสีหน้าและกิริยาที่ระมัดระวังของเธอ สีหน้าของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ในใจนั้นยังคงบ่นอยู่เล็กน้อย ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้เขาได้ทำอะไรลงไปรึเปล่า ซึ่งเขาว่าเขานั้นลดทิฐิลงเยอะแล้วนะ แล้วทำไมเธอดูกลัวตัวเองจัง
เมื่อเห็นอาการที่ไม่เป็นตัวของตัวของโม่โยว ลู่จิ้นยวนก็ละสายตาออกมา ไม่ได้บังคับเธออีกต่อไป จากนั้นก็เหลือบมองไปที่ลู่อันหรานที่ยังคงยิ้มหน้าบานอยู่
เพราะมันเป็นอะไรที่ยากพอสมควร ที่จะได้เห็นพ่อที่มีรูปร่างกำยำของเขากิ่ว เขารู้สึกมีความสุขมาก แต่ทันทีที่สายตาเย็นชานั้นหยุดมองที่เขา ลู่อันหรานถึงกับตัวสั่นและหยุดยิ้มทันที
“ฮิฮิ คุณพ่ออยากจะดูภาพวาดของโยวโยวหน่อยไหมครับ ”
ในขณะที่พูด ลู่อันหรานก็ได้ส่งภาพวาดในมือไปให้ โม่โยวรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย เมื่อเทียบกับนักวาดมือใหม่คนธรรมดาทั่วไปการออกแบบของเธอนั้นดูดีขึ้นมามากแล้ว แต่ถ้าจะให้ผ่านสายตาคนอย่างลู่จิ้นยวนแล้วล่ะก็ เธอยังไม่ค่อยมั่นใจนัก
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็เลยยื่นมือออกไป เพื่อนที่จะทำการดึงภาพวาดนั้นกลับมา แต่ลู่จิ้นยวนนั้นก็หลีกเลี่ยงมือของเธอได้อย่างแผ่วเบา มือของชายหนุ่มนั้นได้ไล้ผ่านไปบนแขนของเธอ เห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวนั้นอย่างกับแมลงปอ โม่โยวรีบดึงมือกลับมา ใบหน้าที่ขาวซีดนั้นแดงขึ้นมาอย่างกับลูกตำลึงทันที
ความรู้สึกตอนนี้มันแปลกประหลาดมาก … ในแววนั้นราวกับว่าเธอเคยได้สัมผัสกับมันนับครั้งไม่ถ้วน หัวใจของเธอก็เต้นแรงวุ่นวายสับสนไปหมด
ลู่จิ้นยวนไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงอันเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ ในมือนั้นได้ถือเค้าโครงการออกแบบไว้ คิ้วที่ขมวดแน่นของเขาคลายออกเล็กน้อย
นิสัยของเขาเป็นคนชอบจู้จี้จุกจิกมาโดยตลอด โดยเฉพาะเมื่อเจอเรื่องแบบนี้ เขาเป็นคนพูดตรงไปตรงมา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแสดงความคิดเห็นดีๆที่ขัดต่อความคิดของเขา
แต่ร่างเค้าโครงการออกแบบนี้ …
ถึงแม้ว่ามองไปที่ภาพวาดนั้นจะดูยุ่งเล็กน้อย แต่ก็มีการออกแบบที่โดดเด่น สีสันหลากหลายที่ตัดและเข้ากันได้เป็นดี ไม่ได้ทำให้คนที่ดูรู้สึกตาลาย แต่กับมีความรู้สึกแปลกใหม่ของการระเบิดสีและภาพ
นี่มันไม่น่าจะเป็น คนมือใหม่ที่จะสามารถทำได้ อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นได้ว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างที่จะมีพรสวรรค์ความสามารถในด้านนี้
“ไม่เลว.”
