การแข่งขันในแผนกออกแบบนี้ สุดท้ายก็ถูกเผยแพร่ออกไป
ปกติอ้ายเวยเอ๋อร์หยิ่งยโสจองหองอยู่แล้ว คนหลายแผนกก็รู้จักเธอ ตอนนี้โดนดีไซน์เนอร์จากบริษัทอื่นมาปราบแบบนี้ แล้วยังโดนบอสถีบออกจากหน้าที่ด้วย ก็มีคนสะใจไม่น้อย
แล้วอีกอย่าง ความสัมพันธ์ระหว่างโม่โยวกับลุ่จิ้นยวนก็ถูกเอาไปเล่าลือซุบซิบกัน
ถ้าเทียบกันแล้ว พวกเขาก็ต้องสนใจเรื่องหลังก่อนแน่นอน
ในห้องน้ำแผนกออกแบบ
ผู้ช่วยดีไซเนอร์หญิงสองคนก็เริ่มซุบซิบกัน
“ได้ข่าวว่าช่วงนี้อ้ายเวยเอ๋อร์ไม่มาทำงานเลย ขอลาหนึ่งอาทิตย์เลยอ่ะ”
“เธอขายหน้าขนาดนี้ ถ้าเป็นฉันฉันก็ไม่มาบริษัทหรอก เสียหน้าจะตาย”
“ใช่ ดูท่าทางที่หยิ่งยโสจองหองของนางสิ สมควรแล้ว”
“ใช่ใช่ ดีไซน์เนอร์ที่ชื่อโม่โยวเธอเห็นหรือยัง หน้าตาก็ดูสวยอยู่ แม้แต่บอสของเราก็ยังหลงเธอเลย”
“มีข่าวลือว่าบอสเราเป็นคนที่ไม่สนใจเรื่องผู้หญิงอื่นไม่ใช่หรอ”
“ข่าวลืออะไรล่ะ ถ้าไม่จริงจะลือกันหรอ บริษัทของเราเคยร่วมงานกับบริษัทเล็กๆแบบนั้นที่ไหน? ได้ยินว่าเป็นเพราะคนที่ชื่อโม่โยว ฉันว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูง”
ทั้งสองไม่คิดเลยว่าตัวละครหลักที่พวกเธอกำลังซุบซิบกันอยู่ หนึ่งในนั้นอยู่ในห้องน้ำข้างๆ
ได้ยินคำพูดของผู้ช่วยทั้งสองคน สีหน้าโม่โยวก็ย่ำแย่มาก เธอกังวลเรื่องนี้แหละ ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็รู้สึกผิดกับโม่เทียนยวี๋มากกว่าเดิม
โม่โยวกำลังจะเปิดประตูไปอธิบายกับพวกเธอ แต่พอมือจะยื่นไปเปิดประตู ก็หยุดลง
“บอสเรามีภรรยาแล้วนะ ได้ข่าวว่าเขาดีกับเธอมากเลย”
“เรื่องนี้ใครไม่รู้ล่ะ แต่ภรรยาเขาตายแล้วไม่ใช่หรอ มีกับไม่มีก็ไม่ต่างกัน ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว จะชอบคนอื่นก็ไม่แปลก”
“ภรรยาชื่ออะไรนะ เหมือนชื่อว่า……”
“พอแล้ว อย่าพูดแล้ว นี่เป็นคำต้องห้ามในบริษัท อย่าพูดถึงอีก”
โม่โยวไม่รู้ว่าตัวเองคิดยังไง แต่เธอก็หยุดฟังไม่ได้ แต่ว่ายังไม่รู้เลยว่าชื่อภรรยาของลู่จิ้นยวนชื่ออะไร
ในหัวของเธอก็อดคิดไม่ได้ ครั้งก่อนในห้องทำงานผู้บริหาร เธอไม่ระวังแล้วทำให้รูปภาพตก ผู้หญิงคนนั้น……น่าจะเป็นภรรยาของเขาแหละมั้ง เป็นคุณแม่ของลู่อันหราน
ห้องทำงานชั้นบนสุด
อันเฉินรายงานเกี่ยวกับเรื่องที่สืบมาได้ “บอสครับ คนที่จะลักพาตัวคุณชายน้อยครั้งก่อนมีเบาะแสแล้วครับ เป็นคนของฮวานยวี๋ครับ”
บริษัทฮวานยวี๋กับบริษัทตระกูลลู่เป็นศัตรูกันอยู่แล้ว ทั้งสองบริษัทมีอำนาจเทียบกันได้ ธุรกิจภายใต้บริษัทก็มีเยอะแยะ อาจจะพูดได้ว่าเป็นคู่แข่งคนสำคัญเลยล่ะ
ถ้าเป็นการแข่งขันกันด้านธุรกิจ ลู่จิ้นยวนจะไม่ใส่ใจเลย แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับมือยาวขนาดนี้ กล้ามาก ยังไงลู่จิ้นยวนก็ต้องเอาคืนให้สาสมแล้วสร้างปัญหาให้พวกเขาแน่
“ช่วงนี้ฮวานยวี๋มีงานอะไรบ้าง?”
“คลินิกของฮวานยวี๋เพิ่งคิดค้นน้ำหอมสูตรใหม่มาได้ อีกสามวันจะเป็นงานเปิดตัวครับ”
“พรุ่งนี้จะมีสินค้าเข้าโรงงานของพวกเขา มูลค่ามหาศาลเลยครับ”
นิ้วมือเรียวยาวของลู่จิ้นยวนเคาะโต๊ะทำงาน “อื้อ จัดการตามนั้น ให้พวกเขามือไม้สะอาดหน่อย”
“ครับบอส”
ทั้งสองคนทำงานมาด้วยกันนานขนาดนี้ ลู่จิ้นยวนไม่จำเป็นต้องพูดละเอียด อันเฉินก็รู้ว่าเจ้านายของตัวเองกำลังหมายถึงอะไร
อันเฉินเหมือนคิดอะไรได้แล้วเอ่ยต่อ “บอสครับ ยังมีอีกเรื่อง ตอนที่ผมกำลังสืบเรื่องของคุณหนูโม่ ก็สังเกตเห็นว่ามีอีกฝ่ายที่กำลังสืบเหมือนกันครับ”
สีหน้าของลู่จิ้นยวนเย็นชา แล้วคิดได้ทันที “เป็นคนของฮวานยวี๋?”
“ใช่ครับบอส ดูเหมือนว่า ถึงแม้ครั้งก่อนพวกเขาจะจับตัวคุณชายน้อยไม่ได้ แต่คุณหนูโม่ก็ตกเป็นเป้าหมายของพวกเขา จะให้ผมสั่งคนให้ไปดูแลไหมครับ?”
“อื้อ ให้พวกเขาเฝ้าระวังห่างๆ”
อันเฉินพยักหน้าอย่างไม่แปลกใจ
โม่โยวจะทำงานอยู่ในบริษัทตระกูลลู่เป็นเวลานานสามเดือน คนที่ดีใจที่สุด ก็คงจะเป็นลู่อันหรานแล้วล่ะ
วันนี้ลู่จิ้นยวนก็ยังทำงานแล้วกลับบ้านดึกเหมือนเดิม ไปถึงบ้านก็สามทุ่มแล้ว แต่ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เขาก็จะไปดูลูกชายที่ห้องทุกครั้ง
วันนี้ก็เหมือนเดิม เขาเปิดประตูเบามือ แต่สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่ใบหน้าที่น่ารักของลูกชายที่กำลังหลับอยู่ แต่กลับนอนอยู่บนเตียงแล้วกำลังอ่านหนังสือ
ลู่อันหรานตกใจ พอเห็นเขาก็รีบปิดหนังสือแล้วยัดลงใต้หมอนทันที
เขาเดินเข้าไป “กำลังอ่านอะไรอยู่?”
เด็กน้อยสายตาวอกแวก “ไม่มีอะไรครับ แค่หนังสือการ์ตูน”
ลู่จิ้นยวนไม่เชื่อเขาแน่นอน จากนั้นก็ยื่นมือออกมา “เราจะหยิบเองหรือว่าให้พ่อหยิบ?”
เขาเบะปาก แต่ก็รู้ว่าตัวเองคงรักษาไว้ไม่ได้ ทำได้แค่หยิบออกมาอย่างช้าๆด้วยสีหน้าไม่พอใจ พอลู่จิ้นยวนเห็นหน้าปกหนังสือ ใบหน้าก็ตึงเครียดทันที
เก้าสิบเก้าวิธีพิชิตใจผู้หญิง?
นี่หนังสือบ้าอะไรเนี่ย?
“เราไปเอามาจากไหน?” เขามองลูกชายตาขวาง
ลู่อันหรานเบะปากแล้วเอ่ย “ซื้อมาครับ”
“ใครซื้อให้เรา?”
ลู่จิ้นยวนพยายามประมวลในสมองว่าใครกล้าขนาดนี้
“ผมซื้อเองครับ ซื้อทางโทรศัพท์ แล้วมาส่งที่บ้าน สะดวกมากเลยครับ” เด็กน้อยสารภาพด้วยน้ำเสียงได้ใจ
ลู่จิ้นยวน: “……”
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ “อีกหน่อยห้ามซื้ออะไรที่ไร้สาระแบบนี้มาดูอีก”
เด็กน้อยไม่พอใจ ยืนขึ้นบนเตียงด้วยท่าทางอารมณ์เสีย “ไร้สาระที่ไหนครับ ผมรู้สึกว่าเนื้อหาในนั้นมีประโยชน์มาก”
ลู่จิ้นยวนโมโห พยายามบอกตัวเองว่าห้ามใช้ความรุนแรงสั่งสอนเด็กเด็ดขาด จะต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง จากนั้นก็นั่งลงบนเตียง
“หนังสือแบบนี้ไม่ใช่คนอายุเราจะดู”
“คุณพ่อ คุณพ่อกำลังดูถูกหรอครับ ตอนนี้ผมอายุห้าขวบแล้ว ปีหน้าก็จะขึ้นประถม เป็นเด็กโตแล้ว” ลู่อันหรานเอ่ย
เขาพยักหน้า “ได้ เราไม่ใช่เด็กแล้ว งั้นเราพูดมาสิ เราดูหนังสือนั้นมีจุดประสงค์อะไร?”
“ก็ต้องเพื่อโยวโยวสิครับ ตอนนี้โยวโยวทำงานที่บริษัทของเรา ในหนังสือพูดแล้วความใกล้ชิดเป็นโอกาสที่ดีที่สุด”
“เพราะฉะนั้น ผมต้องคว้าโอกาสไว้ หลังจากสามเดือนก็จะทำให้โยวโยวเป็นแฟนผมให้ได้”
ลู่จิ้นยวน: “……”
เขาถูมือตัวเอง อยู่ดีๆก็รู้สึกว่าคันมือมาก
ยังไงกับเด็กที่ซนแบบนี้ ใช้กำลังเป็นวิธีที่ดีที่สุด ลู่จิ้นยวนรู้สึกว่าลูกชายตัวเองอยากโดนสั่งสอนมาก จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น
“พ่อจะยึดหนังสือไว้ก่อน เรารีบนอนเลย”
ลู่อันหรานเบิกตากว้างโวยวาย “คุณพ่อ คุณพ่อทำเกินไป”
“หึ ยังมีเกินกว่านั้นอีก อยากลองไหม?” เขาเอ่ยอย่างเยือกเย็น
เด็กน้อยก็รู้สึกกลัว แล้วยอมนอนห่มผ้า จากนั้นก็ทำหน้าผีใส่ลู่จิ้นยวน
ถึงแม้จะหลับตาลงแล้ว แต่ในสมองก็ไม่หยุดคิดสักที จะใช้วิธีไหนไปตามจีบโยวโยวดี ถ้าลู่จิ้นยวนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ต้องสั่งสอนเขาแน่
