ฉินเฉิงเดินจากไปเงียบๆ เงียบเสียจนน่าตกใจ
ขนาดซูวานที่อยู่ข้างๆเองยังต้องพูดขึ้นมาว่า “นายจะยอมแพ้แค่นี้เหรอ? มันไม่เหมือนกับนิสัยของนายเลย!”
ฉินเฉิงโบกมือและไม่ได้พูดอะไร
จนกระทั่งทั้งสองคนเดินออกไปถึงดาดฟ้า ฉินเฉิงถึงจะพูดออกมาว่า “จู่ๆฉันเพิ่งจะคิดได้ว่าเงินจำนวนนี้สามารถเก็บเอาไว้ได้”
ในตอนนั้นซูวานไม่ได้พูดอะไร จากนั้นไม่นานดวงตาของเธอก็เปล่งประกายออกมาและพูดออกมาว่า “เป็นไปได้ไหมว่าจะมีใครลงมือกับพวกเขา?”
“ฉลาดมาก” ฉินเฉิงวางมือบนราวบันได มองดูทะเลสีคราม และกล่าวว่า “เดาว่าเรือจะแล่นออกจากเหยียนเซี่ยในไม่ช้า เมื่อพวกเขาไปทะเลหลวง ไม่ว่าพวกเขาจะร่ำรวยเพียงใด มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย”
พูดจบฉินเฉิงก็บิดเอวและชี้ไปทิศทางที่อยู่ไกลๆ “ดูสิ เป็นทิวทัศน์ที่สวยงามจริงๆ”
บนเรือมีพนักงานที่ทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มโดยเฉพาะ ฉินเฉิงกับซูวานหาที่นั่งเพื่อนั่งพักพร้อมกับดื่มเหล้า ชมวิวทิวทัศน์ที่สวยงามซึ่งเป็นอะไรที่น่าพอใจเป็นอย่างมาก
ส่วนทางด้านงานประมูล คุณชายหวังทนไม่ได้จึงต้องพูดออกมาว่า “คิดว่าเป็นใคร ถึงกล้ามาสู้กับฉัน”
“ใช่ครับ เป็นแค่นักต่อสู้กระจอกๆ แต่กล้ามายุ่งกับพวกเรา ถ้าหากฉันรู้ว่ามันเป็นใคร ฉันจะสั่งสอนมันเป็นอย่างดี!”
“ดูเหมือนว่าหลังจากนี้คงจะต้องเข้มงวดกับการตรวจสอบมากกว่านี้เสียแล้ว”
คุณชายหวังดูภูมิใจมาก แค่ฉินเฉิงยอมถอยไป รักชั่วนิจนิรันดรนี้ก็จะต้องตกอยู่ในมือของเขาเป็นธรรมดา
ราคาซื้อขายสุดท้ายอยู่ที่หนึ่งพันล้าน และทำให้คุณชายหวังต้องเสียเงินเป็นจำนวนมาก
“ยินดีด้วยครับคุณชายหวัง!” หลังจากที่ประมูลเสร็จทุกคนก็ต่างยินดีออกมา
“คุณชายหวัง สร้อยเส้นนี้ใช่จะเอาไปมอบให้ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆท่านนั้นหรือเปล่า?” มีคนถามออกมา
คุณชายหวังหันไปมองเธอ และยิ้มเย้ยหยันออกมา “ให้เธอ? นี่เธอกล้าเหรอ?”
หญิงสาวอ้าปากค้างแต่ไม่กล้าพูดอะไร
หยวนเหมิงที่อยู่ไม่ไกลก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมา “สมควรแล้ว คิดว่าคนรวยบนโลกนี้เป็นคนโง่หรือยังไง?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า จะพูดอย่างนั้นมันก็ถูก” คนอื่นๆต่างหัวเราะกันออกมา
พวกเขาไม่มีทางสนใจความคิดของผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่แรก ในสายตาของพวกเขา คนพวกนี้เป็นเพียงของเล่นเท่านั้น
“อีกเดี๋ยวจะมีงานเลี้ยง คุณชายหวังจะต้องเข้าร่วมด้วยนะ” มีคนเดินมาด้านหน้าและพูดออกมา
คุณชายหวังพยักหน้า “อีกนานแค่ไหนเรือถึงจะเดินทางกลับ?”
“กำหนดการเดินทางสามวัน คาดว่าจะต้องรอ” มีคนตอบกลับมา
คุณชายหวังพยักหน้า บิดขี้เกียจแล้วพูดออกมาว่า “เตรียมห้องที่ดีที่สุดให้ฉันหนึ่งห้อง ฉันต้องการชมความงดงามของสร้อยเส้นนี้”
พูดจบ คนกลุ่มหนึ่งก็เดินไปจัดการเรื่องให้เขาทันที
สร้อยเส้นนี้งดงามมาก สวยจนทำให้ใจสั่น
คนจำนวนมากเดินเข้ามาดู ถึงกับต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
“นี่เป็นสร้อยที่สวยที่สุดตั้งแต่ฉันเคยเห็นมา! ”
“สร้อยที่สวยงามถึงขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะมอบให้ผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า”
ตระกูลหวังเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิงตู มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถแข่งขันกับพวกเขาได้
ตัวอย่างเช่นตระกูลซู ตระกูลชู ตระกูลฮั่นและตระกูลอื่นๆ พวกเขาสามารถท้าทายตระกูลหวังได้
“คุณชายหวัง นี่คือสร้อยคอของคุณ” เสียงหัวเราะของคนในการประมูลรั่วไหล ในการประมูลครั้งนี้ พวกเขาสามารถทำเงินได้อย่างน้อยหลายร้อยล้านดอลลาร์ แล้วพวกเขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร
หลังจากที่คุณชายหวังรับสร้อยคอแล้ว เขาก็ใส่มันลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง
“คุณชายหวัง สวมให้ฉันหน่อยได้ไหม? แค่แป๊บเดียวก็ยังดี!” หญิงสาวที่อยู่ข้างๆคุณชายหวังพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
คุณชายหวังมองไปที่เธอแล้วพูดออกมาว่า “เธอเหมาะสมแล้วเหรอ? ถ้าหากทำมันสกปรกฉันจะทำยังไง?”
พูดจบคุณชายหวังก็หยิบมันใส่ลงในกระเป๋า
“เอาหละ งานประมูลจบแล้ว พวกเรารีบไปงานเลี้ยงกันแล้ว”
“ไม่รู้ว่าเจ้าหนุ่มหน้าหนาคนนั้นยังจะกล้าไปเข้าร่วมงานหรือเปล่า ต้องไปบอก รปภ. หน่อยแล้ว”
“อ่า จะให้คนสกปรกแบบนั้นมารวมกับพวกเราไม่ได้”
ทุกคนมีความสุขและบรรยากาศก็เงียบสงบ
และในตอนนั้นประตูก็ปิดลงทันที “ปัง!”
ชายชุดดำคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา
เขาเข้ามาพร้อมกับดวงตาที่มืดมิดและเยือกเย็น สายตาที่มืดมนกวาดไปทั่วฝูงชน และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนนี้พวกนายทุกคนถูกลักพาตัวแล้ว”
หลังจากที่เขาพูดจบ ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่
แล้วเสียงหัวเราะดังกึงก้องขึ้นมา
“สมองของนายมีปัญหาหรือไง? ลักพาตัว? ดูหนังมากไปไหม?”
“นายไม่รู้หรือไงว่าพวกเราเป็นใคร? ปรภ. มาลากคนบ้านี้ออกไปที!”
“มันแย่จริงๆ ทำไมระบบการตรวจสอบของงานประมูลครั้งนี้ถึงได้แย่ขนาดนี้”
ไม่มีใครเห็นชายชุดดำคนนี้อยู่ในสายตา พวกเขาเดินมาที่ด้านหน้าประตู
และในตอนนั้น จู่ๆชายชุดดำก็ยกมือขึ้น จากนั้นก็มีอากาศก่อตัวขึ้นในมือของเขา เมื่อปล่อยออกไปศีรษะของคนที่อยู่หน้าสุดก็ระเบิดออกทันที!
เลือดกระเซ็นไปทั่วใบหน้าของผู้คนรอบตัวเขา
“อ๊ายยยย!”
มีเพียงความเงียบชั่วครู่ ตามมาด้วยเสียงโหร้องที่ดังลั่น
พวกเขาเหมือนแมลงวัน วิ่งไปรอบๆ บางคนถึงกับซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ
“จะพูดอีกครั้ง ตอนนี้พวกนายถูกลักพาตัวแล้ว” ชายชุดดำพูดออกมา
ตอนนี้ทุกคนได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว พวกเขาอยู่ในความสงบ
มีคนยืนขึ้นมาและพูดว่า “นี่น้องชาย นายคิดถึงผลที่ตามมาดีแล้วใช่ไหม กองทัพเรือประจำการอยู่รอบด้าน และนายหนีไม่พ้น”
ชายชุดดำหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “แหกตาที่ไม่มีประโยชน์ของพวกนายดูสิ ว่าที่นี่ใช่เหยียนเซี่ยไหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนกลุ่มหนึ่งก็รีบโผล่หัวออกไปและมองออกไปนอกหน้าต่าง
“แย่แล้ว เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วมีการเปลี่ยนเส้นทางเดินเรือ ตอนนี้เรือของพวกเราออกมาจากเหยียนเซี่ยแล้ว!” มีคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพูดด้วยความหวาดกลัว
คุณชายหวังขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เขามองไปที่บอดี้การ์ดหัวล้านที่อยู่ข้างๆเขาและพูดออกมาว่า “นายยังจะยืนอยู่ทำไม? ไปจัดการมันสิ ให้มันมาสำนึกผิดตรงหน้าฉัน”
บอดี้การ์ดหัวล้านพยักหน้า จากนั้นเขาก็ก้าวออกไป พลังปราณก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขาทันที
เมื่อคนอื่นๆเห็นแบบนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย
“โชคดีที่คุณชายหวังมองการณ์ไกล ไม่อย่างนั้นตอนนี้พวกเราคงลำบากแล้ว!”
“รีบจัดการเจ้าคนบ้านั่นได้แล้ว อย่าให้เสียเวลาของงานเลี้ยงไปมากกว่านี้!”
คุณชายหวังพูดออกไปด้วยความภาคภูมิใจ “ทุกท่านวางใจ บอดี้การ์ดของฉันมาจากสำนักงานความมั่นคง เป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่! คงไม่จำเป็นต้องบอกว่าแข็งแกร่งแค่ไหน”
“คุณชายหวังพูดออกมาแบบนี้พวกเราก็วางใจ!” ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ชายหัวล้านที่แข็งแรงก้าวออกมาพร้อมกับตะโกนโกรธ หมัดที่เหมือนเหล็กของเขาก็กระแทกเข้ากับชายชุดดำทันที!
ชายชุดดำหัวเราะเยาะ เขาค่อยๆยกมือขึ้นทักทายเขาอย่างสบายๆ
“แคร่ง!” ชายหัวล้านกระเด็นออกมา มีเลือดออกมาจากปากของเขา!
ชายหัวล้านคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อยและมีสีหน้าเคร่งขรึมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
ขณะที่เขากำลังเตรียมที่จะโจมตีอีกครั้ง ชายชุดดำก็เงยหน้าขึ้นทันที และมีแสงลึกลับส่องออกมาจากดวงตาที่มืดมนของเขา
เมื่อแสงนั้นเข้ามาในดวงตา ชายหัวล้านก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที
