จินฮู่ตกใจมาก เค้าถอยหลังแล้วต้องการที่จะวิ่งหนี
แต่ต่อหน้าของจอมยุทธ์ เค้าไม่มีทางหนีรอดได้เลย ฝ่ามือนี้ตบเข้าไปที่หลังของเค้าจนจินฮู่กระเด็นออกไปไกลกว่าหลายสิบเมตร
“ก็แค่มด” หลิวเจิ้งหลงก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
…
วันก่อนปีใหม่ สำนักฉินทั้งหมดก็เงียบสงบ
ลูกศิษย์ในสำนักก็ออกไปกันหมดแล้ว มีเพียงแค่หยายรัวหยูเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังเพื่อปกป้องสำนักที่ว่างเปล่า
เธอติดป้ายไว้ที่หน้าต่างและแขวนโคมไฟสองดวงที่ประตู มันทำให้รู้สึกได้ถึงบรรยากาศของวันปีใหม่เล็กน้อย
“แบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ” หยานรัวหยูยิ้มเล็กน้อยๆ แต่ในใจเธอก็รู้สึกขมขื่นเป็นอย่างมาก
ทุกวันหยุดเทศกาลแบบนี้หยานรัวหยูจะรู้สึกเคว้งคว้างมาก
ในตอนนี้เอง กองกำลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลก็กำลังเข้ามา จากนั้นหยานรัวหยูก็มองเห็นฝูงชนหนาแน่นที่อยู่ไม่ไกลออกไปจากสำนักฉิน!
“เจ้าสำนักหวง?” สีหน้าของหยานรัวหยูก็เปลี่ยนไป เธอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะรีบปิดประตู
จากนั้นไม่นาน กลุ่มคนพวกนี้ก็มาถึงที่ตรงหน้าหยานรัวหยู
เจ้าสำนักหวงโบกมือแล้วตะโกนว่า: “ล้อมสำนักหลิงตงนี่ซะ!”
“ครับ!” คนของสำนักอูยาก็รีบเข้ามาล้อมสำนักฉินในทันที พวกเค้าล้อมสำนักฉินเอาไว้ทั้งหมดสามชั้น
หยานรัวหยูแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วพูดว่า: “เจ้าสำนักหวงนี่มันหมายความว่ายังไงกัน?”
“หมายความว่ายังไงอย่างงั้นเหรอ?” เจ้าสำนักหวงยิ้มและเยาะเย้ย “แน่นอนว่าฉันก็มาที่นี่เพื่ออวยพรปีใหญ่เธอหนะสิ!”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องขอบคุณเจ้าสำนักหวงสำหรับความกรุณาของคุณ” หยานรัวหยูก็พูดขึ้นมาด้วยนี้เสียงที่จริงจัง “ฉันเองก็ตอบรับน้ำใจของคุณแล้ว อย่างงั้นคุณก็กลับไปเถอะ”
เจ้าสำนักหวงก็เยาะเย้ย: “นั่นคงจะไม่ได้ ฉันยังไม่ได้เอาของขวัญให้กับเจ้าสำนักหยานเลยนะ”
หลังจากพูดจบ เค้าก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วตบหยานรัวหยูด้วยฝ่ามือ!
หยานรัวหยูรีบยกมือขึ้นเพื่อกันเค้า เสียงที่ดังขึ้นมาร่างที่ผอมบางของหยานรัวหยูก็พุ่งออกไปในทันที! เธอหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อม เลือดไหลออกมาจากปากของเธอ!
เจ้าสำนักหวงเยาะเย้ย: “เจ้าสำนักหยาน เธอไม่ได้วางแผนว่าจะมอบของขวัญปีใหม่อะไรกับฉันเลยเหรอ?”
หยานรัวหยูดันมือพยุงร่างกายของเธอขึ้นมา เธอกัดฟันแล้วพูดว่า: “นายจะเอายังไงกันแน่!”
“ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น” เจ้าสำนักหวงก็ถอนหายใจออกมา “ฉันให้เธอแค่สองทางเลือกเท่านั้น มอบสำนักหลิงตงให้ฉันอย่างเขื่อฟัง ไม่อย่างงั้นฉันจะฆ่าแกแล้วทำลายสำนักของแกซะ! เลือกเอาเอง!”
หยานรัวหยูพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชา: “ตอนนี้ที่นี่ไม่ใช่สำนักหลิงตงอีกต่อไปแล้ว ฉันเกรงว่าเจ้าสำนักหวงจะมาผิดที่แล้วแหละ”
เจ้าสำนักหวงเหลือบมองไปที่แผ่นป้ายที่ประตู เค้าหรี่ตาแล้วพูดว่า: “สำนักฉิน? ฮ่าฮ่า นังชั่ว แกส่งมอบสำนักให้คนอื่นอย่างงั้นเหรอ!”
หลังจากพูดจบ เจ้าสำนักหวงก็โบกมือของเค้าขึ้นมา พลังงานที่ระเบิดออกมา มันก็ตบเข้าไปที่แผ่นป้าย “สำนักฉิน” ที่อยู่ที่ประตู!
ด้วยเสียงที่ดังขึ้นมานี้เอง แผ่นป้ายชื่อขนาดใหญ่มันก็แตกออกเป็นสองส่วนในทันใด!
“สำนักฉิน บ้าอะไรกัน จะมาชุบมือเปิบแบบนี้เหรอ? ทำเหมือนกับว่าฉันไม่มีตัวตน” เจ้าสำนักหวงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คิดจะยื่นมือเข้ามาเสือกกับเรื่องในเมืองหยินอย่างงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!”
หยานรัวหยูก็กัดฟันแล้วพูดว่า: “นายไม่กลัวว่าฉินเฉิงจะฆ่านายอย่างงั้นเหรอ!”
“ฆ่าฉัน?” เจ้าสำนักหวงเยาะเย้ย “เธอคิดว่ามันจะยังมีโอกาสได้กลับมาที่เมืองหยินอีก อย่างงั้นเหรอ?”
หยานรัวหยูไม่รู้จะพูดยังไง เธอไม่เข้าใจว่าที่เจ้าสำนักหวงพูด มันหมายความว่ายังไง
“หยานรัวหยู ในเมืองเธอไม่ไว้หน้าฉันเลย อย่างงั้นก็อย่ามาหาว่าฉันไม่สุภาพก็แล้วกัน” เจ้าสำนักหวงก็เยาะเย้ย “เห้ยพวกเรา ทำลายสำนักหลิงตงนี่ซะ!”
“ครับ!” คนพวกนี้ก็ลุกคืบเข้ามา!
หยานรัวหยูอยากจะหยุดพวกเค้า แต่มีคนของสำนักอูยาก็มีมากมาย เธอแค่ตัวคนเดียวจะไปหยุดพวกเค้าได้ยังไงกัน!
เจ้าสำนักหวงก้าวเข้ามา จากนั้นเค้าก็จ้องมองไปที่หยานรัวหยูในทันที
เค้าจับเข้าไปที่เอวของหยานรัวหยู จากนั้นเค้าก็สูดดมไปที่เรือนร่างของเธอ
“อ๊าาา มันช่างหอมเหลือเกิน” เจ้าสำนักหวงพูดขึ้นมาพร้อมกับหรี่ตาลง “ที่รัก ถ้าตอนนี้เธอจะมาเสียใจภายหลัง มันก็ยังไม่สายเกินไปนะ!”
เหยียนรัวหยูกัดฟันแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แกจะต้องได้รับโทษของแกอย่างสาสม!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องหารแก้แค้น!” หลังจากพูดจบ เจ้าสำนักหวงก็แลบลิ้นของเค้าและเลียใบหน้าที่บอบบางของหยานรัวหยู
ทันใดนั้นเอง หยานรัวหยูก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นปากที่ออกมาจากจมูกของเค้า เธอแทบจะอดไม่ไหวที่จะอาเจียนออกมา
หลังจากที่ลูกน้องของสำนักอูยาบุกเข้าไปในสำนักฉินแล้ว พวกเค้าก็เริ่มทำตัวเหมือนโจร
พวกเค้าขโมยสมบัติทั้งหมดที่สามารถเอาไปได้แล้วก็ทุบทำลายของที่ไม่สามารถเอาไปได้ในทันที!
“ฉันได้ยินมาว่าน้ำพุวิญญาณมันวิเศษมาก ฉันไม่รู้ว่าจริงหรือไม่!” ลูกศิษย์ของสำนักอูยาหลายคนก็พูดออกมาด้วยความโลภเมื่ออยู่ต่อหน้าน้ำพุวิญญาณ
“หึหึ บ่อน้ำพุร้อนแห่งจิตวิญญาณนี้ มันชุ่มฉ่ำทุกปีแล้วน้ำที่นี่มันก็สะอาดมาก! ว่ากันว่าเมื่อแช่แล้วจะไม่ป่วยไม่ตาย!” ลูกศิษย์คนหนึ่งที่ตัวสูงๆก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นมา
“ใช่แล้ว ถ้าได้ดื่มมันเข้าไป มันก็มากพอที่จะบ่มเพาะพลังให้เพิ่มขึ้นได้แล้ว”
ต้องบอกเลยว่าหลายคนรีบกระโดดลงไปที่บ่อน้ำพุร้อนแห่งจิตวิญญาณนั่นในทันทีแล้วดื่มกินน้ำในนั้น
แต่หลังจากดื่มน้ำไปไม่กี่ครั้ง คนเหล่านี้รู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ บางคนถึงกับอาเจียนออกมา
“พระเจ้า ทำไมกัน นี่มันกลิ่นเยี่ยว?
“นายไม่ได้บอกว่าบ่อน้ำพุร้อนแห่งจิตวิญญาณมันจะไม่มีวันถูกปนเปื้อนไม่ใช่เหรอ?”
“อ้วกกกก!”
เหตุผลที่บ่อน้ำพุร้อนแห่งจิตวิญญาณถูกปนเปื้อนนี่ มันก็เป็นเพราะการมีอยู่ของต้นเชียนเทียนก่อนหน้านี้
แต่หลังจากที่ต้นเชียนเทียนถูกเอาออกไปแล้ว บ่อน้ำพุนี่มันก็ไม่มีชีวิตอีกต่อไปแล้ว มันไม่ได้ต่างอะไรจากน้ำธรรมดาเลย
ความสกปรกที่สะสมมาตลอดทั้งสิบปีที่ผ่านมามันก็ได้ปะทุขึ้นในทันที มันมีกลิ่นที่เหม็นฉุนเป็นอย่างมาก
พวกลูกศิษย์กว่าหลายร้อยคน พวกเค้าก็เผาและกวาดล้างสำนักฉินในทันที
“ผู้อาวุโส ได้กลิ่นหอมอะไรไหม!” ในตอนนี้เอง หลายคนก็ชี้ไปที่ห้องที่ปิดอยู่ของฉินเฉิงแล้วพูดว่า
ผู้อาวุโสก็พูดด้วยชื่นชมเล็กน้อยว่า: “ใช่แล้ว ความรู้สึกของกลิ่นนี่มันหอมเย้ายวนมาก จากประสบการณ์ของฉัน ห้องนั้นมันต้องเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักหลิงตง กลิ่นหอมนี่ มันเป็นกลิ่นของยา”
“อ๊า จริงเหรอ?” เหล่าลูกศิษย์ต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมา “คราวนี้จะได้รวยกันแล้ว!”
ผู้อาวุโสก็ยิ้มแล้วพูดว่า: “พรุ่งนี้เป็นวันปีใหม่ ของมีค่าในสำนักนี่ มันก็จะเป็นของขวัญของพวกนาย เข้าไป”
“ท่านผู้อาวุโส ขอบคุณครับ!” พวกลูกศิษย์ต่างก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
หลังจากนั้น พวกเค้าก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องนั้นอย่างบ้าคลั่ง
ในตอนนี้เอง ฉินเฉิงก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงที่ดังกึกก้องนี้เอง
เค้าขมวดคิ้วขึ้นมาแล้วพูดว่า: “ทำไมถึงเสียงดัง?”
ทันทีที่เสียงดังขึ้นมา ประตูห้องบานนี้มันก็ถูกเปิดขึ้นมา!
“ของมีค่า ฉันต้องการของมีค่า!” ทุกคนรีบเข้ามาด้วยความตื่นเต้น
เมื่อพวกเค้าเห็นฉินเฉิงนั่งอยู่กลางห้อง ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
บรรยากาศมันก็ตกอยู่ในกระอักกระอ่วมไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นทั้งห้องก็เงียบสงัด
“อึก”
ไม่รู้เลยว่าเป็นเสียงของใครที่กลืนน้ำลายทำลายความเงียบนี่
จากนั้นในวินาทีถัดมา ทุกคนก็หนีออกจากห้องนี้กันอย่างบ้าคลั่ง!
