ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม – บทที่ 338 สิ่งล้ำค่าในโบราณสถาน

แม้ว่าโจวติ่งจะไม่ฆ่าฉินเฉิง แต่เค้าไม่สามารถยอมรับต่อความอัปยศอดสูนี้ได้เลย

ซูหยู่ถูกฉินเฉิงทุบตีปานตาย ตอนนี้เค้าถูกส่งกลับไปรักษาตัวก่อน การฟื้นตัวในระยะเวลาอันสั้นมันก็เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

มันเป็นผลให้การฝึกในเดือนนี้จะต้องหยุดลง ความเสียหายที่เกิดกับตระกูลซูสายที่แปดนั้น มันก็ประเมินค่าไม่ได้เลย

“ฉินเฉิง…” โจวติ่งกำหมัดแน่น กระดูกของเค้ามันก็ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดออกมา ออร่าแห่งการสังหารที่น่าสะพรึงกลัวมันก็ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขาในทันที สิ่งนี้มันก็ทำให้ผู้คนกลัวจนตัวสั่นขึ้นมา

และภายในสถานที่แห่งประสบการณ์ที่โชกโชนนี้ ฉินเฉิงก็กำลังก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง

“นี่เป็นโบราณสถาน ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะไม่ได้ของมีค่าอะไรจากที่นี่เลย” ฉินเฉิงคิดกับตัวเอง

หลังจากที่เดินมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง ฉินเฉิงก็ก้าวเดินไปไกลได้ไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร

“ตูม!”

แต่ในตอนนี้เอง มันก็มีเสียงที่ดังขึ้นมาแล้วก็มองเห็นร่างๆหนึ่งที่ลอยกระเด็นกลับหัวกลับหางออกมา!

ฉินเฉิงรีบเอื้อมมือออกไปแล้วคว้าแขนของเค้าเพื่อประคองร่างๆนั้นเอาไว้

คนๆนี้คือเย่อจุน ในตอนนี้หน้าอกของเย่อจุนก็ทรุดลง มันมีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ดูท่าแล้วมันน่าจะสาหัสเป็นอย่างมาก

“บัดซบ…” เย่อจุนตะโกนด่าขึ้นมา “พลังสังหารนี่มันรุนแรงมากจริงๆ…”

ภายใต้รูปแบบพลังของมังกรที่หลับไหลอยู่นี้ เย่อจุนเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น แม้ว่าการโจมตีครั้งนี้มันไม่สามารถที่จะฆ่าเค้าได้ แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าพลังแห่งการสังหารนี้มันมากพอที่จะคุกคามฉินเฉิง

ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของฉินเฉิงในตอนนี้มันก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก ร่างกายของเค้าก็แข็งแกร่งขึ้นมากในของเขตครึ่งหนึ่งของจอมยุทธ์ รูขุมขนทั้งหมดแทบจะหายไป ผิวหนังของเค้ามันก็นุ่มเนียนมาก

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” ฉินเฉิงถาม

เย่อจุนมองไปที่ฉินเฉิงอย่างระมัดระวัง เค้าขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “นายยังไม่ตายเหรอ?”

ฉินเฉิงหัวเราะแล้วพูดว่า: “ยัง”

เย่อจุนมองไปที่แววตาของฉินเฉิงแล้วพูดต่อว่า: “ความแข็งแกร่งของนาย … ดูเหมือนว่ามันจะมากขึ้นนะ?”

เค้าลูบแขนของฉินเฉิงแล้วกระซิบว่า: “ร่างกายนี้มันน่าจะแข็งกว่าเหล็กกล้า”

เมื่อถูกลูบเข้ามา ฉินเฉิงก็รู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย ดังนั้นเค้าก็เลยรีบคว้ามือของเย่อจุนแล้วพูดว่า: “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เย่อจุนชี้ไปที่ตรงหน้าแล้วพูดว่า: “ที่ด้านหน้า ฉันเจอดินแดนต้องห้าม แต่พลังสังหารของมัน ฉันลองมาแล้วสามครั้งก็โดนตบจนกระเด็นออกมา”

หลังจากนั้น เย่อจุนก็วางมือลงบนไหล่ของฉินเฉิงอีกครั้งแล้วพูดว่า: “แต่ด้วยร่างกายของนายแล้ว บางทีมันอาจจะทำได้ก็ได้นะ”

“ดินแดนต้องห้าม?” ฉินเฉิงเลิกคิ้วขึ้น “นายรู้ได้ยังไงกัน?”

เย่อจุนไม่ได้พูดอะไร เค้าหยิบสิ่งที่คล้ายกับเข็มทิศออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าฉินเฉิง

ทันทีที่เอาเข็มทิศออกมา มันก็มีพลังที่เรียบง่ายพุ่งเข้าหาใบหน้าของเค้า

แม้ว่ามันจะดูเก่าไปหน่อย แต่มันก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ธรรมดาเลย

“นี่คือเข็มทิศสวรรค์มันถูกส่งต่อมาโดยปรมาจารย์ตระกูลเย่อ แต่น่าเสียดายที่มันได้รับความเสียหาย ไม่อย่างงั้นมันก็น่าจะใช้หาของมีค่าทั้งหมดในโบราณสถานนี่ได้แล้ว” เย่อจุนพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา

ฉินเฉิงตกใจมาก เค้าก็รีบถามขึ้นมาว่า: “ปรมาจารย์ตระกูลเย่อเค้าเป็นคนแบบไหนกัน?”

เย่อจุนพูดอย่างภาคภูมิใจ: “บรรพบุรุษของฉันเป็นที่รู้จักในนามปรมาจารย์ตี้ม่ายหรือที่เรียกกันสั้นๆว่าอาจารย์ตี้ม่าย มันสามารถทำลายการก่อตัวของพลังแปลกๆทั้งหมดในโลกได้! น่าเสียดายที่รุ่นของฉันก็หายไปกันหมด เหลือเพียงแค่เข็มทิศสวรรค์เท่านั้น”

ฉินเฉิงเลิกคิ้วแล้วพูดว่า: “พูดมาแบบนี้แล้ว เหตุผลที่นายมาที่สถานที่ฝึกนี้มันก็คงจะไม่ใช่เพราะโลหิตแห่งจิตวิญญาณสินะ?”

เย่อจุนเก็บเข็มทิศสวรรค์ เค้าพยักหน้าแล้วพูดว่า: “ฉันไม่ได้โง่หรอกนะ คนอย่างพวกเราที่ไม่ได้มีภูมิหลังอะไรเลย จะได้ส่วนแบ่งโลหิตแห่งจิตวิญญาณเหรอ มันก็คงจะน้อยมาก”

ฉินเฉินก็คิดได้ในทันที มันไม่น่าแปลกใจเลยที่เย่อจุนจะไม่กลัวโจวติ่งเลย ที่ไหนได้เค้าไม่ได้สนใจโลหิตแห่งจิตวิญญาณนั่นเลย!

“นายบอกว่าดินแดนต้องห้ามตรงไหนที่มันมีของมีของล้ำค่า?” ฉินเฉิงก็ถามขึ้นมา

เย่อจุนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่การนำทางของเข็มทิศสวรรค์นี่ มันก็น่าจะพอเดาได้ว่ามีของวิเศษอยู่ในนั้น”

“ตอนนี้ถ้านายยังไม่สามารถทำลายพลังสังหารนั่นได้ มันก็จะไม่สามารถเข้าถึงสิ่งของที่อยู่ข้างในนั้นได้เลย แล้วถ้าฉันกับนายร่วมมือกันหละ?” ฉินเฉิงถาม

เย่อจุนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “นี่คือสิ่งที่ฉันจะบอก แต่ว่า… ”

เย่อจุนไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ในแววตาของเค้ามันก็มีความระมัดระวังเป็นอย่างมาก

ฉินเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า: “อย่ากังวล ฉันจะไม่เอาเปรียบคนอื่นหรอก ถ้านายสามารถเข้าถึงสมบัติล้ำค่านั่นได้จริงๆ เราก็มาแบ่งกันฉันสามสิบ นายเจ็ดสิบ”

“ฉันเจ็ดสิบเปอร์เซ็น?” เย่อจุนเลิกคิ้วขึ้น

“อืม” ฉินเฉิงพยักหน้า

“ตกลง”

ทั้งสองร่วมมือกัน หลังจากนั้นฉินเฉิงก็ตามเย่อจุนแล้วเดินเข้าไปยังดินแดนต้องห้ามนี้

ทันทีที่พวกเค้าเข้าใกล้ เข็มทิศในมือของเย่อจุนมันก็ส่งเสียงดังขึ้นมาแล้วฝุ่นที่จับตัวหน้ามาหลายปีมันก็ฟุ้งกระจายขึ้นมา!

“ตรงนั้น” เย่อจุนพูดพร้อมเอามือชี้ไปที่ภูเขาหินธรรมดาๆที่อยู่ไม่ไกล

ฉินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “นายหมายถึง…ของมีค่านี่มันซ่อนอยู่ในเขาลูกนั้นเหรอ?”

“ใช่แล้ว” เย่อจุนพยักหน้า “ถ้าไม่ใช่เพราะซ่อนอยู่ในภูเขานี้ สมาคมศิลปะการต่อสู้คงเอามันไปตั้งนานแล้ว”

หลังจากพูดจบ เย่อจุนก็ตบไหล่ของฉินเฉิงแล้วพูดว่า: “นายจะต้องทำลายก้อนหินนี่ก่อน ฉันลองมาหลายครั้งแล้ว ฉันไม่มีทางเข้าใกล้มันได้เลย”

ในใจฉินเฉิงก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เค้าคิดว่าการก่อตัวของมังกรที่หลับไหลอยู่นั้นมันเป็นเพียงรูปแบบของการพิทักษ์รักษา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ารูปแบบของมังกรที่หลับไหลอยู่นี้ มันอาจไม่ใช่แค่เพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้ แต่มันมีแนวโน้มว่าจะถูกใช้เพื่อปกป้องสมบัติของที่นี่

“ขั้นแรกต้องใช้โลหิตแห่งจิตวิญญาณล่อผู้คน จากนั้นก็ระงับพลังปราณของผู้บุกรุกแล้วใช้ภูเขาหินนี่เพื่อปกป้องสมบัติ มันก็มีความเชื่อมโยงกันจริงๆ” ฉินเฉิงกระซิบ

หากไม่มีพลังปราณ มันก็ไม่สามารถที่จะทำลายภูเขานี่ได้ แน่นอนว่าก็จะไม่สามารถเอาของมีค่าที่อยู่ข้างในออกมาได้

“ทำไมสมาคมศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูถึงไม่ใช่อาวุธทางการทหารสมัยใหม่” ฉินเฉิงกระซิบขึ้นมา

เย่อจุนยิ้มแล้วพูดว่า: “พี่ฉิน นายดูถูกทายาทของตระกูลเย่อเหรอ ในโลกนี้ นอกจากฉันแล้ว เกรงว่าไม่น่าจะมีใครหาสถานที่แห่งนี้เจอ”

“นายคงจะไม่ใช่นักปล้นสุสานใช่ไหม?” ฉินเฉิงถามด้วยความประหลาดใจ

เย่อจุนผงะ เค้ายิ้มแล้วพูดว่า: “ทั้งหมดนี่นายดูออกด้วยเหรอ? อันที่จริงจะพูดให้มันดูน่าฟังหน่อยก็นักค้นหา การเรียกว่าปล้นแบบนี้มันก็ดูจะร้ายแรงไปหน่อยนะ”

ฉินเฉิงอดหัวเราะไม่ได้ เย่อจุนคนนี้เค้าดูเป็นคนธรรมดา คิดไม่ถึงเลยว่าเค้าจะอยู่ในแวดวงอะไรแบบนี้ด้วย

“อย่าพูดมากเลย พี่ฉิน ขึ้นอยู่กับนายหละ” เย่อจุนตบที่ไหล่ของฉินเฉิง

ฉินเฉิงพยักหน้าแล้วเดินไปที่ภูเขานี้

ฉินเฉิงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับพลังสังหารที่เย่อจุนบอกไว้เลย

แต่เมื่อฉินเฉิงก้าวเข้ามาในภูเขาลูกนี้ สีหน้าของเค้าก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก!

พลังแห่งการสังหารที่บ้าคลั่งพร้อมความแข็งแกร่งที่ท่วมท้นนี้ มันก็กระแทกเข้าไปที่หน้าอกของฉินเฉิงในทันที!

ด้วยเสียง”ปัง”ที่ดังขึ้นมา ฉินเฉิงก็ลอยกระเด็นออกไป! ร่างกายที่เป็นสีทองมันก็ดูหดหู่ขึ้นมาในทันที!

ฉินเฉิงลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยความประหลาดใจ ในตอนที่เค้ากำลังพูดออกมานี้เอง เลือดก็ไหลออกมาจากปากของเค้า

“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?” สีหน้าของฉันเฉิงก็ดูไม่ได้เลย “พลังแห่งการสังหารนี่ แม้ว่ามันจะฆ่านายไม่ได้ แต่มันทำให้ฉันบาดเจ็บได้ยังไงกัน?”

“อ้อ ฉันลืมบอกนายไป” เย่อจุนบ่นพึมพำขึ้นมา “ฉันสวมชุดเกราะมังกรที่ทำจากหินฟ้าดิน”

ในตอนที่พูดนี้เอง เย่อจุนก็ฉีกเสื้อผ้าของเค้าออก มันเผยให้เห็นเกราะคริสตัลของเค้า