“แกร๊ก!”
ดาบเล่มที่อยู่ในมือของโฮ่หยานแตกทันที!
และมือที่ถือดาบของเขาก็ยังคงสั่นไหวไม่ยอมหยุด!
“ยังไม่ตาย? จอมยุทธระดับสี่นี่ดูถูกไม่ได้จริงๆ!” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ
เขาค่อยๆยกดาบทองสัมฤทธิ์ขึ้น ยิ้มแล้วพูดว่า “นายสามารถรับดาบแรกของฉันได้ แล้วดาบที่สองหละ?”
“เพลงดาบ 13 ดาบตัดตะวัน ดาบที่สอง!”
ด้วยเสียงคำรามที่กึกก้อง พลังแห่งดาบที่ไร้เทียมทานก็ถูกฟันลงมาอีกครั้ง!
เมื่อเทียบกับดาบแรก ความรุนแรงของดาบนี้มากกว่าหลายเท่า!
ใบหน้าของโฮ่หยานนั้นน่าเกลียดมาก เขาไม่สามารถหลบหรือซ่อนได้ ทำได้เพียงแค่รับมันเอาไว้อีกครั้ง!
“แกร๊ก!”
คราวนี้ดาบในมือของโฮ่หยานแตกเป็นเสี่ยงๆ เศษของดาบก็กระจายออกไปทำให้ภูเขาเป็นรูมากมาย!
ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย
ดาบที่สองก็ยังไม่สามารถฆ่าโฮ่หยานได้ นี่เป็นสัญญาณที่ไม่ดีเอาเสียเลย
ฉินเฉิงจึงทำได้แค่ยกมือขึ้นและจะใช้ดาบที่สาม ถ้าหากต้องใช้ถึงสามดาบในการจัดการกับจอมยุทธระดับสี่ เกรงว่าดาบเล่มนี้คงยังไม่สามารถใช้จัดการกับซูหยู่ได้
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ฉินเฉิงก็ค่อยๆเก็บดาบไปอย่างช้าๆ
ตอนนี้มีแสงสีทองเกิดขึ้น และมันค่อยๆไปรวมที่หมัดของเขาอย่างช้าๆ
“เมื่อเทียบกับแล้ว ร่างกายของฉันอาจจะเป็นพลังที่แท้จริงก็ได้” ฉินเฉิงพึมพำออกมา หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็หายไปในพริบตา และมาอยู่ตรงหน้าของโฮ่หยาน!
“หมัดของนักปราชญ์!”
รัศมีการสังหารอันมหึมาแทรกซึมเข้ามาในหมัดนี้ และฉินเฉิงก็เชื่อว่าเมื่อหมัดนี้ต่อยไปที่โฮ่หยานจะสามารถจัดการกับเขาได้ “ตู้มมมม!”
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน เกิดหลุมที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์หลายสิบเมตรเกิดขึ้น!
พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นพื้นที่กว้างใหญ่สีขาว ควันและฝุ่นที่พุ่งสูงขึ้นหลายสิบเมตรในทันที!
เมื่อมองไปที่โฮ่หยานที่นอนอยู่กับพื้น ฉินเฉิงก็พึมพำออกมาว่า “หมัดนี้น่าจะพอได้แล้วหละ คงไม่ได้ฆ่าเขาไปแล้วหรอกนะ?”
ฉินเฉิงต้องการใช้วิชากลืนวิญญาณเพื่อดูดกลืนพลังของเขา ถ้าหากเขาตายไปจริงๆก็ย่าเสียดายแย่
“ควับ….”
ควันค่อยๆลดลง และร่างขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น
“เอ๋?” ฉินเฉิงขมวดคิ้ว เขาเห็นว่าจู่ๆก็มีสัตว์อสูรปรากฎขึ้นมาตรงหน้าของโฮ่หยาน!
สัตว์อสูรตัวนี้มีขนาดพอๆกับครึ่งอาคาร ดวงตาของมันน่ากลัวมาก น้ำลายที่ไหลลงมาจากซอกฟันของมันทำให้รู้นึกน่าขนลุก
“สัตว์อสูรย์จอมยุทธระดับห้า?” หัวใจของฉินเฉิงเริ่มสับสน เขารู้สึกตกใจและกังวลไปพร้อมๆกัน
ร่างกายของสัตว์อสูรตัวนี้เหนือกว่าพวกมนุษย์เป็นหลายเท่า สัตว์อสูรที่มีพลังเท่ากับจอมยุทธระดับห้ามีร่างกายไม่ได้อ่อนแอไปกว่าฉินเฉิงเลย หรืออาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ!
สิ่งที่ทำให้ฉินเฉิงดีใจก็คือสัตว์อสูรที่มีพลังเท่ากับจอมยุทธระดับห้าตัวนี้ได้ให้กำเนิดยาเม็ดทองคำในร่างกายของมันแล้ว!
“ฉินเฉิง! นายบีบให้ฉันต้องใช้สิ่งนี้จริงๆ!” โฮ่หยานกระอักเลือดออกมา
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าคนที่จะก้าวมาเป็นจอมยุทธจะต้อนเขามาจนมุมได้ถึงขนาดนี้!
สีหน้าของฉินเฉิงเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เขาใช้กายาศักดิ์สิทธิ์เพื่อเร่งพลังในร่างกายของเขาให้พร้อมตลอดเวลา และสังเกตสัตว์อสูรตัวนี้ด้วยความระมัดระวัง
“คว๊ากกก!”
เสียงคำรามดังขึ้นในท้องฟ้าที่เงียบสงบ!
“ฟู้ววว…!”
ถึงแม้ว่าสัตว์อสูรตัวนี้จะมีขนาดมหญ่มากก็จริง แต่ด้วยความเร็วของมัน แค่พริบตาเดียวก็เข้ามาหน้าตัวของฉินเฉิงแล้ว!
“ปัง ปัง ปัง!”
ฉินเฉิงรับการโจมตีและกระเด็นออกไปทันที ร่างกายของเขากระทบกับหินจำนวนมากกว่าจะหยุดร่างของเขาเอาไว้ได้
“แข็งแกร่งมาก” ฉินเฉิงพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะว่าฉินเฉิงมีร่างกายที่แข็งแกร่ง เกรงว่าทันทีที่เขาโดนการโมตีเมื่อสักครู่ไปคงทำให้เขาแหลกละเอียดไปแล้ว
“บดขยี้มัน!” โฮ่หยานคำรามด้วยความโกรธ
“คว๊ากกก!”
สัตว์อสูรคำรามออกมาและกระโจนเข้าหาฉินเฉิงอีกครั้ง!
แต่ในตอนนั้นเองแสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากกระเป๋าของฉินเฉิง!
“จิ้งจอกไฟ?!” หลังจากที่ฉินเฉิงเห็นจิ้งจอกไฟเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจออกมา
เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรตัวนี้ ร่างกายของจิ้งจอกไฟเล็กกว่ามาก เล็กจนแทบจะมองไม่เห็น!
“คว๊ากกก!”
สัตว์อสูรคำรามออกมาเพื่อขู่จิ้งจอกไฟ ซึ่งเสียงของมันดังมาก ดังจนสามารถำลายแก้วหูของผู้คนได้!
และในตอนนั้นเองจิ้งจอกไฟก็คำรามออกไปเช่นกัน ความน่ากลัวของมันไม่ได้ด้อยกว่าแม้แต่น้อย!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉินเฉิงนายเอาสัตว์เลี้ยงของนายออกมาด้วยเหรอ?” เมื่อโฮ่หยานเห็นฉากนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาจนน้ำตาไหล
“ฟู้วว..!”
วินาทีถัดมาร่างของจิ้งจอกไฟก็หายไปทันที เหลือไว้เพียงแสงสีแดงที่มันทิ้งเอาไว้!
สีหน้าแห่งรอยยิ้มของโฮ่หยานก็หายไป ตอนนี้หน้าของเขาแข็งทื่อ
ตอนนี้จิ้งจอกไฟขึ้นไปอยู่บนร่างกายของสัตว์อสูร จากนั้นมันก็กัดไปที่ร่างของสัตว์อสูร!
“ฟันของมันน่ากลัวจริงๆ….” ฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
เนื่องจากร่างกายของสัตว์อสูรตัวนี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าฉินเฉิงเลย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฟันของจิ้งจอกไฟก็ไม่ต่างอะไรไปจากเนื้อหมู!
“คว๊ากกก!”
สัตว์อสูรตัวนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของมันสั่นเหมือนกับสิ้นหวังแต่มันก็ไม่สามารถหยุดการโจมตีของจิ้งจอกไฟได้!
ความเร็วของจิ้งจอกไฟตัวนี้นั้นไวมาก แค่พริบตาเดียวมันก็สามารถสร้างบาดแผลให้กับสัตว์อสูรได้มากมาย!
เศษเนื้อและเลือดกระจายไปทั่วอากาศ ราวกับฟ้าฝนตกลงมาเป็นน้ำเลือด
ภายใต้ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น สัตว์อสูรตัวนี้เสียสติไปแล้ว มันใช้ร่างกายของมันกระแทกเข้ากับสิ่งรอบๆโดยไม่เลือกว่าจะเป็นอะไร
แต่การกระทำของมันไม่สามารถหยุดจิ้งจอกไฟได้ เวลาผ่านไปประมาณ 1 นาที สัตว์อสูรตัวนี้ก็ล้มลงกับพื้นและหมดลมหายใจไปในที่สุด
จากนั้นจิ้งจอกไฟก็กระโดดกลับเข้ามาที่มือของฉินเฉิง ใบหน้าของมันยังคงดุร้ายแต่ของแฝงไว้ด้วยความน่ารัก
ฉินเฉิงลูบหัวของมันและพูดออกมาว่า “ทำได้ดีมาก!”
จิ้งจอกไฟใช้หัวถูฝ่ามือของฉินเฉิงราวกับเป็นเด็ก
“บ้าไปแล้ว…นี่มันบ้าไปแล้ว!” โฮ่หยานแทบจะบ้า สิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างในวันนี้ทำให้ใจของเขาแทบจะสลาย
ตอนแรกเขาถูกคนที่จะก้าวมาเป็นจอมยุทธทำให้เขาพ่ายแพ้ และหลังจากนั้นยังถูกสัตว์เลี้ยงของทำให้โฮ่หยานหมดทางสู้!
“ขอบคุณที่นายมอบยาเม็ดทองคำให้กับฉัน” ฉินเฉิงมองไปที่ศพของสัตว์อสูรและอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
ฉินเฉิงกัดฟัน เขาลุกขึ้นและหันหลังพร้อมที่จะเดินจากไป
“นายไปไหนไม่รอดแล้ว!” ฉินเฉิงพูดออกมาอย่างเยือกเย็น พริบตาเดียวเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าของโฮ่หยาน
ตอนนี้โฮ่หยานหมดพลังที่จะต่อสู้ไปแล้วจริงๆ เมื่อเขาต้องมาเผชิญหน้ากับฉินเฉิง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
ฉินเฉิงไม่อยากฟังคำไร้สาระของเขา เขายกมือขึ้นและจับลงไปที่ศีรษะของเขาทันที
“วิชากลืนวิญญาณ” ฉินเฉิงพึมพำออกมา ทันใดนั้นแสงสีดำก็ควบแน่นบนฝ่ามือของเขา
จากนั้นคลื่นพลังงานภายในก็ไหลไปตามฝ่ามือของฉินเฉิงเข้าสู่ร่างกายของเขา
“อ้า….!!” เสียงร้องของความเจ็บปวด นั่นทำให้โฮ่หยานรู้สึกตายทั้งเป็น เขาตัวสั่นเหมือนไฟฟ้าช็อต! สีหน้าบิดเบี้ยวสุดๆ!
ในฐานะที่เป็นจอมยุทธ เขามีความแข็งแกร่งมาก ฉินเฉิงใช้เวลาไปกว่า 1 ชั่วโมงถึงจะสามารถสูบพลังของเขาออกมาได้จนหมด!
