เพียงไม่กี่เดือนหลังจากที่เธอออกจากเจียงโจว ตอนที่เธอกำลังจะคลอด ซ่งอวิ้นอันไปสหรัฐอเมริกาเพื่อดูเธอครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเธอเห็นว่าเธอไม่อยู่ในสถานะที่เหมาะสมและจากนั้นก็รู้ว่าเธอเลิกกับตู้เยี่ยแล้ว เมื่อเธอถามเหตุผล ซ่งอวิ้นอันก็ไม่เต็มใจที่จะตอบในท้ายที่สุดเธอก็หยุดถาม
หลายปีผ่านไปโดยไม่คาดคิด
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์ทางอารมณ์อื่น ๆ ของซ่งอวิ้นอัน แม้แต่ซ่งเย้อันเองก็ยังทนไม่ได้ เขาเรียกร้องให้เธอแต่งงานมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ซ่งอวิ้นอันไม่ได้จริงจังกับมัน
ตอนนี้ดูเหมือนว่าสาเหตุที่เธอโสดในช่วงไม่กี่ปีมานี้เพราะยังมีใครคนหนึ่งซ่อนอยู่ในใจ
หร่วนซือซือถอนหายใจเบา ๆ ก้มศีรษะเพื่อส่งสัญญาณให้เด็กน้อยทั้งสองไม่คุยเรื่องไร้สาระจากนั้นก็เร่งความเร็วและเดินไปหาซ่งอวิ้นอัน “อันอัน พวกเราจะกินอะไรกัน?”
เมื่อได้ยินเสีย ซ่งอวิ้นอันก็ฟื้นขึ้นมาเงยคางขึ้นแล้วขยับให้ เธอดูร้านที่ชั้นสอง “ร้านนั้นบาร์บีคิวอร่อยมากและยังมีสวนสนุกเล็ก ๆ สำหรับเด็กด้วย”
พวกเขาขึ้นไปเป็นกลุ่มหลังจากสั่งอาหาร เซนเซนและซาซาไปที่สนามเด็กเล่นเล็ก ๆ ข้างๆพวกเขา
บริกรยกไวน์ขึ้น หร่วนซือซือรินแก้วให้ซ่งอวิ้นอัน และพูดเบา ๆ ว่า “อันอัน คุณและตู้เยี่ย … ”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไม่แน่ใจ
ผิวของซ่งอวิ้นอันเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในไม่ช้าเธอก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างใจเย็นและกระซิบว่า “เราเลิกกันนานแล้ว”
หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้ว่าคุณเลิกกันแล้ว แต่ตอนที่เขามองคุณตอนนี้ มันน่าจะยังมีความรู้สึกอยู่”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้มือของซ่งอวิ้นอันที่จับถ้วยไว้แน่นขึ้นและหายใจเข้าลึก ๆ “ อาจจะ”
เมื่อเห็นท่าทางเฉยเมยของซ่งอวิ้นอัน หร่วนซือซือรู้สึกเป็นทุกข์อย่างอธิบายไม่ถูก
เธอและซ่งอวิ้นอันรู้จักกันมาหลายปีแล้ว พวกเขาจะไม่เห็นได้อย่างไรว่าเธอยังมีตู้เยี่ยอยู่ในใจของเธอ?
หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันหยิบไวน์เต็มแก้วแล้วดื่มไวน์หยดสุดท้าย เธอวางถ้วยลงบนโต๊ะมีเสียง “ป๊อป!”
ซ่งอวิ้นอันที่นั่งอยู่ตรงข้ามตกตะลึง “ซือซือ คุณบ้าไปแล้ว!”
หร่วนซือซือไม่เคยดื่มมากนักและบางครั้งการดื่มไวน์ก็เหมือนกับการชิมชา แต่ครั้งนี้จู่ๆเธอก็ทำเช่นนี้ซึ่งทำให้เธอประหลาดใจโดยธรรมชาติ
“ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่สามารถพูดคุยกันได้มากเหมือนเมื่อก่อน”
จมูกของหร่วนซือซือแดงขึ้น และเธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันเป็นเพื่อนสนิทของคุณ คุณไม่สามารถบอกอะไรฉันได้ ทำไมคุณถึงซ่อนมันจากฉัน”
การแสดงออกของซ่งอวิ้นอันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อเธอได้ยินและไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็พูดว่า “ซือซือ ฉันไม่ต้องการซ่อนมันจากคุณ ฉันแค่ … ”
ในขณะที่เธอพูดเธอก็หยุดและหลุบตาลงทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เป็นสีแดง
ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอพูดว่า “ที่เลิกกัน เพราะฉันโดนหลอก… ”
หร่วนซือซือตะลึงไม่อยากจะเชื่อหูของเธอ “อะไรกัน!”
ซ่งอวิ้นอันหายใจเข้าลึก ๆ และอธิบายว่า“ ในวันเกิดของเขา ฉันไปที่บ้านของเขาเพื่อไปหาเขาในตอนเช้า เพราะฉันอยากจะเซอร์ไพรส์เขา ฉันเลยไม่ได้บอกเขา ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเขามาส่งหญิงสาวออกไปที่ประตู… ”
คอของเธอแน่นขึ้นและทันใดนั้นเธอก็ไม่สามารถพูดได้อีก
หร่วนซือซือ ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามมองมาที่เธอและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง
เธอคิดเสมอว่า ตู้เยี่ยจริงใจในการปฏิบัติต่ออันอัน แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่หน้าไหว้หลังหลอก!
หร่วนซือซือ โกรธมากขึ้นและเงยหน้าขึ้นมอง ซ่งอวิ้นอัน “ คุณไม่เคยคุยกับเขาเหรอ?”
“เป็นแบบนี้แล้ว มีเรื่องอะไรจะคุยอีก” ซ่งอวิ้นอันหายใจเข้าลึก ๆ “ซือซือ รู้ไหม ดวงตาฉันไม่สามารถอดทนได้”
ผู้หญิงทุกคนมีข้อกำหนดสำหรับความภักดีของความรัก ซ่งอวิ้นอัน เป็นคนที่ต้องการมากที่สุด ในสายตาของเธอผู้ชายของเธอต้องเป็นของเธออย่างสมบูรณ์และเธอต้องซื่อสัตย์ 100% ทั้งทางร่างกายและจิตใจ
หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ และถามอย่างลังเล “เกิดอะไรขึ้น ถ้าไม่คาดคิด ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นน้องสาวของเขาก็ได้… ”
ซ่งอวิ้นอันส่ายหัว “ฉันได้ตรวจสอบแล้ว นี่คือผู้หญิงที่แม่ของเขาแนะนำเขา”
หร่วนซือซือไม่มีอะไรจะพูดเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้
ด้วยวิธีนี้จิตใจที่แท้จริงของซ่งอวิ้นอันซื่อสัตย์จริงๆ
“ลืมไปเถอะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว มันจบไปแล้ว”
ซ่งอวิ้นอันรินไวน์ให้หร่วนซือซือหนึ่งแก้ว แล้วเติมให้เต็มทั้งสองแก้ว
หลังจากที่ทั้งสองดื่มไวน์แล้ว ซ่งอวิ้นอัน ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้มองไปที่เธอและถามว่า “ทำไมตอนนี้ คุณถึงมาอยู่กับอวี้อี่มั่ว?”
แน่นอนว่า ถึงเวลาได้ผลัดเปลี่ยนกัน หลังจากที่เธอถามซ่งอวิ้นอัน ถึงคราวที่ซ่งอวิ้นอันจะถามเธอบ้าง
เธอโค้งริมฝีปากและยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจ “ คุณคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะกลายมาเป็นหัวหน้าใหญ่ของงานผลิตให้กับเซนเซนและซาซาในครั้งนี้”
“อะไรนะ?” ดวงตาของซ่งอวิ้นอันเบิกกว้าง “ทำไมถึงเป็นเขา?”
หร่วนซือซือยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว“ วันนี้ฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้ด้วย”
“แต่เซนเซนกับซาซา ไม่มีปัญหาเหรอ?”
ถ้าอวี้อี่มั่วรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเซนเซนและซาซา ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถออกจากเจียงโจวได้ในเวลานั้น
หร่วนซือซือรู้สึกอายและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้ แต่สัญญาได้ลงนามและข้อตกลงมีผลแล้ว ฉันช่วยไม่ได้”
ค่าเสียหายที่ชำระในสัญญาไม่ใช่เงินก้อนเล็ก ๆ
และเธอไม่ต้องการให้เซนเซนและซาซาผิดสัญญาด้วยวิธีนี้และมันจะไม่ส่งผลดีต่อพวกเขามากนัก
“ซือซือ คุณคิดว่าอวี้อี่มั่วตั้งใจรึเปล่า ทำไมมันบังเอิญขนาดนี้ เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ของโปรดิวเซอร์ที่นี่?”
ซ่งอวิ้นอันครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า “เป็นไปได้ไหมที่เขามีความคิดเกี่ยวกับคุณมีคนพูดบนอินเทอร์เน็ต … ว่าตามหาเมียเพื่อมาณาปนกิจ!”
เมื่อเห็นแววตาที่จ้องมองของซ่งอวิ้นอัน หร่วนซือซือก็โกรธและยิ้ม “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
ขณะที่เธอพูดเธอลดสายตาของเธอเขย่าแก้วไวน์ในมือแล้วกระซิบว่า “ฉันกับเขา เป็นไปไม่ได้แล้ว”
เธอยังจำเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนได้อย่างชัดเจนและบางครั้งเธอก็ยังฝันถึงเรื่องนี้ได้ เธอจะไม่มีวันลืมว่าในตอนนั้นเย่หว่านเอ๋อไม่ลังเลที่จะใช้กลอุบายร้ายกาจเหล่านั้นเพื่อทำร้ายเด็กในท้องของเธอ
สิ่งเหล่านี้เพียงพอที่จะทำให้เธอหวาดกลัวไปชั่วชีวิต ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เธอยังมีจุดอ่อนสองประการ
“นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะคิด” ซ่งอวิ้นอันพยักหน้าและตอบว่า “ผู้ชายคนอื่น ๆ เช่น พี่ชายของฉันเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆเข้าใจไหมพี่สะใภ้!”
ขณะที่เธอพูดเธอยื่นมือออกมาและตบบ่าหร่วนซือซือ
หร่วนซือซือยิ้มเมื่อได้ยินคำพูด แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ซ่งเย้อันเป็นคนดีและเธอต้องค่อยๆเปิดใจให้เขา
ระหว่างรับประทานอาหารในตอนเย็น หร่วนซือซือและซ่งอวิ้นอัน มีโอกาสที่หาได้ยากที่จะพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อต่างๆมากมายที่พวกเขาไม่เคยพูดถึงมาก่อนและไม่กี่ชั่วโมงก็ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
ในที่สุดเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยทั้งสองง่วงนอนเกินไป หร่วนซือซือจึงบอกลา ซ่งอวิ้นอันและนั่งแท็กซี่กลับไปที่สวนฉีเซียว
หลังจากอาบน้ำแล้วเธอก็นอนบนเตียงและคิดมากก่อนที่เธอจะรู้ตัว
ในห้าปีที่ผ่านมา แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับซ่งอวิ้นอันจะไม่เหินห่าง แต่พวกเขาก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันเหมือนเมื่อก่อน แต่มื้อนี้ในคืนนี้ทำให้เธอกลับมารู้สึกถึงความใกล้ชิดที่เธอไม่ได้อยู่มานาน
เมื่อนึกถึงแล้ว หร่วนซือซือก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หร่วนซือซือก็พาเซนเซนและ ซาซาไปมาและภายในสองวันก็มีการเก็บตัวอย่างกลุ่มหนึ่ง
ในฉากการถ่ายทำ พี่ฉียกนิ้วให้หร่วนซือซือว่า “ประสิทธิภาพสูงมาก ตราบใดที่ตัวอย่างผ่านไปอนาคตก็จะดีขึ้น”
หร่วนซือซือยืนอยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เปลือกตาของเขาก็เพิ่มขึ้นสองครั้ง หัวใจของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
