เขากำหมัดแน่น แรงที่มือของเขาแข็งแกร่งมากอย่างน่าประหลาด เส้นเลือดสีเขียวฝาดของเขาเห็นได้อย่างชัดเจนที่แขนของเขา ซึ่งดูน่ากลัวสุดสุด
สำหรับเย่จิ่วเหยี่ยแล้ว เขารู้จักเขาดีที่สุด ขอแค่บรรลุเป้าหมายของตัวเองไม่ว่าจะต้องทำร้ายคนบริสุทธิ์เขาก็ทำได้ ถ้าเขาเดาไม่ผิด ที่ลั่วจิ่วเหยี่ยจับตามองหร่วนซือซือเหตุผลต้องเป็นเพราะเขาแน่นอน
ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ในมือก็สั่นขึ้นอีกครั้ง มีข้อความใหม่ส่งเข้ามา——” แกว่า เด็กน้อยวัยห้าขวบจมน้ำตายในสระน้ำจะขึ้นข่าวหน้าหนึ่งของเมืองเจียงโจวได้ไหมนะ? ”
เมื่อเห็นประโยคนั้น อวี้อี่มั่วตาโตขึ้นมาทันที เขากำโทรศัพท์แน่นจนมีเสียงดังเอี๊ยด
ไอ้สารเลว!
อวี้อี่มั่วทนนั่งนิ่งๆต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาหยิบเสื้อคลุมสูทขึ้นมาและลุกเดินออกไปข้างนอก
ลั่วจิ่วเหยี่ยกล้าพูดถึงขนาดนี้แล้ว แสดงว่าเขาต้องกล้าทำแน่ ถ้าเขาลงมือทำบางอย่างขึ้นมาจริงๆ จุดจบต้อเลวร้ายแน่ๆ
เขาเปิดประตูและสับขาเดินออกไป และเขาก็เจอกับตู้เยี่ยที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาพอดี
” ท่านประธานครับ ทางด้านอู๋เจิ้น……”
ตู่เยี่ยที่เตรียมจะรายงาน แต่พอเห็นสีหน้าอวี้อี่มั่วเคร่งขรึม ก็หยุดพูดทันทีพร้อมกับเปลี่ยนไปถามว่า ” เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ? ”
อวี้อี่มั่วไม่ตอบ เขาจดจ่ออยู่กับข้อความที่ได้รับ เขาเห็นเพียงหมายเลขโทรศัพท์ที่แปลกและพิเศษไม่เหมือนของคนปกติทั่วไป เขาโทรออกก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังขึ้นจากปลายสาย และกดวางสายไปอย่างอัตโนมัติ
เขาขมวดคิ้ว และส่งโทรศัพท์ให้ตู่เยี่ยทันที ” ไปเช็คดูว่าสระว่ายน้ำในรูปคือที่ไหน และรีบเตรียมเอารถออกทันที ”
” ครับ ”
ตู่เยี่ยรีบยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์ไว้ทันที
พอเห็นรูปบนจอโทรศัพท์ เขาถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า ” นี่คือสระน้ำ เฟิงเล่อ วีไอพี ในย่านใจกลางเมืองครับ ”
แววตาอวี้อี่มั่วแฝงไปด้วยความแปลกใจ ” นายรู้จักงั้นหรอ?”
ตู้เยี่ยตอบด้วยสีหน้าสบายๆ ” ก่อนหน้านี้เคยไปครับ ”
เมื่อสองวันก่อนเขาพึ่งจะไปมาเลย เพราะว่าบังเอิญเจอซ่งอวิ้นอัน เลยตามเธอไปที่สระว่ายน้ำ เฟิงเล่อ วีไอพี โดยไม่ได้ตั้งใจ เลยเห็นเธอไปรับเซินเซินและซาซาหลังเลิกเรียน ก็เลยรู้จักสถานที่นี้
อวี้อี่มั่วก็ไม่ได้สนใจสีหน้าหรือท่าทางการตอบสนองของเขา ตอนนี้ใจของอวี้อี่มั่วลอยไปอยู่ที่สระว่ายน้ำนั่นตั้งนานแล้ว เคาอยากไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด เพื่อรักษาความปลอดภัยให้หร่วนซือซือ เซินเซินและซาซา
ระหว่างทาง เขาโทรหาหร่วนซือซือนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีคนรับสาย เดิมทีที่ไม่สบายใจอยู่แล้วก็ยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก
ถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นกับหร่วนซือซือ เซินเซินและซาซา เขาจะไม่มีวันยกโทษให้ลั่วจิ่วเหยี่ยเป็นอันขาด!
ในเวลาเดียวกัน ณ สระว่ายน้ำ
กระเป๋าของหร่วนซือซือวางอยู่บนเก้าอี้ที่ไว้สำหรับพักผ่อนข้างๆ มีสายเรียกเข้าหลายครั้ง แต่ก็โดนเสียงหัวเราะข้างสนามกลบจนไม่ได้ยิน
เมื่อสักครู่เล่นเกมส์ในน้ำที่ใช้แรงมหาศาล หร่วนซือซือและเจ้าตัวน้อยสองคนเหนื่อยกันมาก หลังจากนั้นโค้ชก็ประกาศให้พักได้พอดี พวกเขาจึงพิงขอบสระไว้และหายใจกันเฮือกใหญ่
” แม่คะ หนูอยากดื่มน้ำผลไม้ค่ะ ”
ซาซาที่นั่งอยู่ตรงริมสระ เธอเอาขาจุ่มน้ำ และเบิกตากว้างพร้อมกับมองไปที่หร่วนซือซือ
หร่วนซือซือยังไม่ทันตอบ เซินเซินที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นว่า ” ผมก็อยากดื่มครับ ผมอยากดื่มน้ำแตงโมครับ! ”
ข้างๆสระว่ายน้ำมีบาร์น้ำอยู่ร้านหนึ่ง ทั้งเครื่องดื่ม นม ชา มีทุกอย่าง มีผู้ปกครองหลายคนที่พาเด็กๆไปซื้อกันบ้างแล้ว
” เดี๋ยวแม่ไปซื้อให้นะ ”
ซ่งเย้อันหยิบผ้าขนหนูห่อตัวหร่วนซือซือไว้พร้อมกับแตะไปที่ไหล่เธอและพูดว่า ” เธอรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปซื้อเอง จะรีบไปรีบมา ”
หร่วนซือซือยิ้มให้เขา ” ได้ พวกเรารอคุณที่นี่นะ ”
ซ่งเย้อันพึ่งจะเดินออกไป เซินเซินก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า ” แม่ครับ ผมอยากกินไอศกรีมด้วยครับ ”
” ไอศกรีมเย็นเกินไป เดี๋ยวน้ำผลไม้ก็มาแล้ว รอหน่อยนะลูก ”
หร่วนซือซือเอาแต่ปลอบเจ้าตัวเล็กทั้งสอง โดยไม่ทันสังเกตว่ามีรูปร่างของคนๆหนึ่งที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น
อวี้อี่มั่วกวาดสายตามองไปรอบๆสระ สายตาเขาล็อกเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว และเดินเข้าไปหาเป้าหมายทันที
เขาแต่งตัวด้วยชุดสูทและรองเท้าหุ้มข้อ แต่งตัวอย่างเป็นทางการมาก ซึ่งไม่เข้ากับผู้คนที่ใส่กางเกงขาสั้นที่นี่เลยแม้แต่น้อย สายตาที่ตกใจและสงสัยของคนรอบข้างต่างก็มองไปที่เขา
อวี้อี่มั่วไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขายักคิ้วและเดินตรงไปที่สระว่ายน้ำ เมื่อเห็นว่าหร่วนซือซือ เซินเซินและซาซายังอยู่ดี เขาก็โล่งใจ
ทันใดนั้น เขาก็หันไปมองตู้เยี่ยที่อยู่ข้างๆ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า ” นายเอาเจ้าตัวเล็กสองคนนี้ให้อยู่หมัดนะ ”
เมื่อตู้เยี่ยได้ยินแบบนั้น เขาก็ตอบรับด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับเดินตามเขาไปทางนั้น
เดินตามอวี้อี่มั่วเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนรอบข้างก็อดไม่ได้ที่จะซุบซิบกัน เมื่อหร่วนซือซือที่นั่งอยู่ริมสระได้ยินเสียงซุบซิบพวกนั้น ก็หันมองตามเสียง วินาทีที่เห็นหน้าอวี้อี่มั่ว เธอก็คิดว่าเธอตาฝาดไป
เธอรีบหันหลับมา และยกมือตบหน้าตัวเอง และหันกลับไปอีกทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ ” เพ้อฝัน ” ไม่ได้หายไปไหน แต่กลับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น!
หร่วนซือซือสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอยังไม่ทันจะตั้งตัว ทันใดนั้นก็เห็นเพียงอวี้อี่มั่วถอดเสื้อคลุมสูทตัวนอกออกมาคลุมไว้บนตัวเธอ
ต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหู ” ไปกับฉัน ”
” หะ? ”
ในวินาทีต่อมา อวี้อี่มั่วก็อุ้มเธอขึ้น
เซินเซินและซาซาที่อยู่ข้างๆถึงกับมองตาค้าง ตู้เยี่ยเดินเข้ามาอุ้มพวกเขา โดยใช้หนึ่งมืออุ้มหนึ่งคน
ผู้คนรอบข้างต่างก็มองตาค้าง ไม่คิดเลยว่าจะกล้า ” จับตัว ” คนอย่างเปิดเผยขนาดนี้！
โค้ชที่อยู่ตรงนั้นกำลังจะเข้าไปห้ามปรามเขา แต่ออร่าของอวี้อี่มั่วที่เปล่งออกมามันแข็งแกร่งและน่ากลัวเกินไป เลยทำให้เขาลังเล
” คุณทำอะไรของคุณเนี่ย! ”
หร่วนซือซือโมโหยจนหน้าซีดเซียวไปหมด เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาของผู้คนรอบข้าง เธอก็พูดขึ้นเสียงต่ำว่า ” อวี้อี่มั่ว คุณต้องการทำอะไรของคุณกันแน่เนี่ย! ”
จู่ๆก็เดินเข้ามา และอุ้มคนไปต่อหน้าผู้คนมากมายโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!
” ถ้าไม่อยากให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นก็อยู่เงียบๆไปสะ ” อวี้อี่มั่วขมวดคิ้ว ” ที่นี่อันตราย! ”
อาจจะเป็นเพราะตกใจกับท่าทีที่จริงจังมากของชายหนุ่ม หร่วนซือซือเลยตัวแข็งทื่อและพูดอะไรไม่อก
ไม่นาน อวี้อี่มั่วก็อุ้มหร่วนซือซือออกมาจากสระว่ายน้ำ และอุ้มเธอขึ้นรถทันทีพร้อมกับสั่งคนขับรถให้ออกรถ
” แล้วเซินเซินกับซาซาล่ะ? ”
หร่วนซือซือรู้สึกเป็นห่วง เธอมองออกไปด้านนอกทันที เธอหันไปดูก็เห็นตู้เยี่ยอุ้มเซินเซินและซาซาไปยังรถที่จอดอยู่ด้านหลังคันนี้
ความวิตกกังวลพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ หร่วนซือซือจ้องไปที่อวี้อี่มั่ว ” คุณกำลังพยายามจะทำอะไรบางอย่างกับเซินเซินและซาซาใช่ไหม? ปล่อยฉันลงรถเดี๋ยวนี้นะ! ”
เธอรีบหันไปเปิดประตู แต่ประตูถูกล็อกเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ไม่มีการตอบสนองใดๆเกิดขึ้น
“หรือว่าเธอต้องการให้พวกเขาออกมาโดยสวมใส่ชุดว่ายน้ำงั้นหรอ? ฉันเตรียมชุดไว้ให้พวกเขาแล้วอยู่บนรถคันนั้น ” อวี้อี่มั่วขมวดคิ้ว ” อีกอย่างคันเดียวมันนั่งไม่พอ ”
เมื่อเห็นท่าทีของชายหนุ่มจริงจังและไม่เหมือนคนกำลังโกหก หร่วนซือซือถึงได้เงียบสงบลง แต่ความโกรธในใจเธอยังไม่หายไปแม้แต่น้อย
เธอกัดฟันถามขึ้นด้วยความโกรธ ” จู่ๆก็วิ่งมาอุ้มพวกเราออกจากที่นั่น คุณหมายความว่ายังไง? ”
” ที่นั่นไม่ปลอดภัย ” แววตาอวี้อี่มั่วลึกล้ำมาก ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ จากนั้นแววตาเขาก็เย็นชา ” หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ห้ามพาเซินเซินและซาซาไปที่นั่นอีก ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น หร่วนซือซือก็ชะงัก หลังจากนั้นสักพัก เหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอก็หัวเราะ
” งั้นหรอ? ”
เธอสูดหายใจเข้าลึก และเงยหน้าจ้องตากับชายหนุ่ม จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า ” คุณคิดว่าคุณพูดแบบนี้แล้วฉันจะเชื่องั้นหรอ? ”
ข้ออ้างที่ฟังดูสูงส่งเช่นนี้ออกมาจากปากเขา ใครเชื่อก็บ้าแล้ว!
