เมื่อได้ยินเสียงดวงตาของอวี้อี่มั่วก็กลายเป็นเย็นชาและมีชั้นความเย็นปกคลุมร่างกายของเขา
“พวกเขาคิดจะทำอะไร?”
ตู้เยี่ยรายงานตามความเป็นจริงว่า “ไม่คิดว่าพวกเขาพาพวกอันธพาลมาที่นี่โดยที่ไม่พูดอะไร พวกเขาแค่ทำร้ายเจ้าหน้าที่และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ได้รับบาดเจ็บหลายคน”
อวี้อี่มั่วลุกขึ้นทันทีก้าวไปข้างหน้าแล้วเดินออกไป “ไป ไปดู”
เขาขึ้นลิฟต์ไปที่ล็อบบี้ ทันทีที่เขาออกจากลิฟต์เขาก็เห็นความวุ่นวายด้านนอก เย่เฟิงเผิงพาคนหลายสิบคนมายืนเรียงกัน แต่ละคนถือไม้ แต่ในขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและแผนกต้อนรับของบริษัทเย่ยืนอยู่เรียงกันและหยุดอยู่หน้าลิฟต์
ใบหน้าของอวี้อี่มั่วก็จมลง
ทันทีที่วิดีโอถูกเปิดเผยเมื่อเช้านี้ เขาเดาได้ว่าเย่เฟิงเผิงจะแสดงท่าทีออกมา แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะใช้วิธีการที่รุนแรงเช่นนี้
ในช่วงต้นปีที่ผ่านมาเย่เฟิงเผิงได้รับการผสมผสานบนท้องถนนทั้งดุร้ายและเลวทรามและมันก็สมเหตุสมผลที่จะสามารถกระทำเช่นนั้นได้
“ประธานอวี้!”
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์เห็นอวี้อี่มั่วก็เหมือนกับเห็นผู้ช่วยชีวิตและดวงตาของพวกเขาก็พบกับแสงสว่างวาบ
อวี้อี่มั่วพยักหน้าเล็กน้อยแล้วสั่งคนข้างหลังว่า “พาพวกเขาไปโรงพยาบาล เพื่อทำการตรวจสอบบาดแผล”
“ตอนนี้หรอ?”
“อืม ไปกันเถอะ”
ทันใดนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาลังเล
ตอนนี้เย่เฟิงเผิงพาคนมาด้วยและเขายังมีพนักงานออฟฟิศที่เป็นผู้ชายอยู่ข้างๆทั้งหมด และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลือบางคนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ถ้าพวกเขาไปหมดแล้ว อวี้อี่มั่วอยู่คนเดียวใช่ว่าจะทำอะไรไม่ถูก อีกทั้งยังต่อสู้กับคนของเย่เฟิงเผิงนับสิบคนได้อย่างไร?
อวี้อี่มั่วรู้ถึงความเกรงใจของเขา แต่ยืนยันว่า “งั้นก็ไป”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบสนองและพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกไป
เวลานั้นในห้องโถงมีเพียงอวี้อี่มั่วที่ยืนเผชิญหน้ากับคนของเย่เฟิงเผิง
ก่อนที่เย่เฟิงเผิงจะพูดอวี้อี่มั่วก็ก้าวไปข้างหน้าและทันใดนั้นคนของเย่เฟิงเผิงที่อยู่ข้างๆเขาก็ลังเลว่าจะทำการต่อสู้หรือไม่
ดวงตาของอวี้อี่มั่วลดลงเล็กน้อยมองดูคนสองสามคนและก็มองไปที่เย่เฟิงเผิง “คุณลุงเย่ ครั้งนี้คุณจะทำอะไร?”
ดวงตาของเย่เฟิงเผิงกลายเป็นแสงเย็นและเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อี่มั่ว เรื่องนี้ คุณทำได้อย่างแน่นอน”
แน่นอนว่าอวี้อี่มั่วรู้ความหมายของคำพูดนี้ ไม่รอให้เขาตอบ และได้เริ่มที่จะพูดก่อนว่า “ฉันไม่ได้เป็นคนส่งวีดีโอนี้”
“คุณคิดว่าฉันจะเชื่อหรอ? เราตระกูลเย่จบลงแล้ว ฉันจะลากคุณไปตกน้ำด้วยกันอย่างแน่นอน!”
เย่เจ๋ออวี่ยังสะท้อนกับเขาว่า “ก็คือ อวี้อี่มั่ว คุณหย่ากับน้องสาวของฉัน กลัวว่าจะทำให้ชีวิตของเธอต้องตาย อีกทั้งยังจะส่งวิดีโอมา ไม่ปล่อยให้ตระกูลเยย่ได้มีชีวิตอยู่ งั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว! ก็เหมือนกับการกลัวที่จะต้องเดินเท้าเปล่า ถ้าต้องตายทุกคนก็ตายด้วยกัน!”
อวี้อี่มั่วเพิกเฉยต่อเย่เจ๋ออวี่โดยตรงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวมองไปที่เย่เฟิงเผิงและพูดว่า “คุณลุงเย่ ฉันกลัวว่าคุณจะเข้าใจผิดมันไม่มีประโยชน์เลยที่ตระกูลอวี้จะโพสต์วิดีโอเพื่อจะทำให้ธุรกิจขาดทุน นอกจากนี้โลกภายนอกกำลังจ้องมองมาที่เรา อีกทั้งตอนนี้พวกถ้าเราเป็นแบบนี้มันไม่มีผลดีสำหรับใครเลย”
เย่เฟิงเผิงตะโกนอย่างเย็นชาและเพียงแค่ชี้ให้เห็นว่า “อวี้อี่มั่ว คุณประเมินค่าตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า คุณรู้ได้อย่างไรว่าหลังจากที่ฉันเผชิญหน้ากับคุณจะไม่มีเพื่อนอีก ต่อไปหลังจากนั้นในเจียงโจวก็จะไม่คุ้นเคยกับอวี้กรุ๊ปอีก ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้อวี้อี่มั่วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและดวงตาของเขาก็เย็นลง
ดูเหมือนว่าเย่เฟิงเผิงจะเตรียมพร้อมหากเขาไม่มีความกล้าที่จะเข้ามาเผชิญหน้ากับเขาอย่างตรงไปตรงมาหากเขาเปลี่ยนงาน แต่ตอนนี้เขามีการสนับสนุนอย่างชัดเจน
ความวิตกกังวลเล็กน้อยปรากฏขึ้นในใจของเขาและอวี้อี่มั่วก็พูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “คุณจะแก้ปัญหาอย่างไร?”
เขานำผู้คนไปเยอะมาก มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการพยายามต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
ยฝถเย้ยหยัน “ฉันไม่จำเป็นต้องตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ แต่เนื่องจากคุณและหว่านเอ๋อหย่ากันแล้ว คุณควรให้ค่าตอบแทนแก่เธอบ้าง”
อวี้อี่มั่วถามด้วยเสียงทุ้ม “คุณต้องการอะไร?”
เย่เฟิงเผิงกล่าวโดยไม่ลังเลว่า “บ้านหรูสองหลังในตัวเมืองเจียงโจวมีหุ้นอยู่ 15% ของอวี้กรุ๊ปด้วย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนก็ตกตะลึง
นี่อาจกล่าวได้ว่าเป็นคำพูดที่ยิ่งใหญ่ของสิงโตไม่ต้องพูดถึงบ้านหรูสองหลังในเมืองที่มีหุ้น 15% ของอวี้กรุ๊ปมันก็มีน้ำหนักมากอยู่แล้ว
ปัจจุบันตั๋วธรรมดาสามารถตอบสนองความอยากอาหารของเขาได้และเขามีหุ้น 15% เมื่อเขาเปิดปาก แสดงให้เห็นว่าความทะเยอทะยานของเขานั้นมีมากเพียงใด
ใบหน้าของอวี้อี่มั่วจมลงและเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าแม้แต่จะคิดถึงเรื่องนี้”
หุ้นในมือของอวี้กรุ๊ป นอกจากอยู่ในมือของเขาและอวี้กู้เป่ยแล้ว บางส่วนก็เป็นของอวี้ชิงซาน ส่วนที่เหลืออยู่ในมือของผู้ถือหุ้นรายใหญ่และรายย่อย เย่เฟิงเผิงต้องการหุ้น 15% พูดได้คำเดียวว่าเป็นความตั้งใจอันยิ่งใหญ่ แต่มันก็ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก
เมื่อได้ยินคำปฏิเสธของเขาสีหน้าของเย่เฟิงเผิงก็ดูแข็งกร้าว เขามองไปที่คนของเขาและก่อนที่เขาจะออกคำสั่ง เสียงของอวี้อี่มั่วก็ดังขึ้น “คุณลุงเย่ แม้ว่าคุณจะทำลายทั้งตระกูลอวี้ แต่ก็จะไม่ได้รับส่วนแบ่ง หากคุณยึดหุ้นอย่างโจ่งแจ้งและกระจายออกไปยังตระกูลเย่ กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องตลกของเจียงโจวมากขึ้นไปอีก”
ใบหน้าของเย่เฟิงเผิงกลายเป็นเย็นชาทันทีที่เขาพูดแบบนี้
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่เขาไม่สามารถทำให้ความตั้งใจของเขาชัดเจนได้และต้องสูญเสียตรงนั้นไป
เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันมาที่นี่เพราะความอยุติธรรมของลูกสาวของฉัน อวี้อี่มั่ว คุณไม่รู้ว่าคุณเป็นหนี้พวกเรามากแค่ไหน?”
ในขณะที่เขาพูดเขาก้าวไปข้างหน้าและกลุ่มอันธพาลข้างๆเขาก็เดินตามมา
อวี้อี่มั่วยืนอยู่ที่นั่นดูทุกคนที่เข้ามาใกล้โดยไม่เคลื่อนไหว
บรรยากาศรุนแรงขึ้น เขาไม่ได้ถอยหนีหรือหลบเลี่ยง เพียงแต่เห็นเย่เจ๋ออวี่ก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้นมือที่ถือไม้ก็โบกมือเข้าหาเขาทันที
อวี้อี่มั่วยกมือขึ้นและใช้ศอกกั้นไว้ จากนั้นเขาก็จับปลายไม้อีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็วแล้วดันไปข้างหน้า
เย่เจ๋ออวี่รู้สึกเจ็บที่หน้าอก เขาหายใจออกด้วยความเจ็บปวดและถอยหลังไปสองก้าว จากนั้นเขาก็พบว่าไม้ในมือของเขาอยู่ในมือของอวี้อี่มั่ว เขาถอยออกไปด้วยความตกใจและมองไปที่เย่เฟิงเผิงข้างๆเขา “พ่อ!”
พวกอันธพาลคนอื่น ๆ ก็มองไปที่เย่เฟิงเผิงและรอให้เขาออกคำสั่ง
บรรยากาศแย่มาก อวี้อี่มั่วอยู่คนเดียวถือไม้จัดการกับคนมากกว่าสิบสองคน
มีความแตกต่างอย่างมากในจำนวนผู้คน ฉันกลัวว่ามันจะไม่ง่ายนักที่จะจัดการกับมัน
ทันใดนั้นกลุ่มคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู มีคนประมาณยี่สิบหรือสามสิบคนอยู่ในความมืด ตู้เยี่ยเป็นผู้นำและล้อมรอบจากประตู
คนของเย่เฟิงเผิงหันกลับมาทันทีและเมื่อพวกเขาเห็นผู้คนรอบ ๆ ก็เกิดความตื่นตระหนกบนใบหน้าของพวกเขาทันที
คนพวกนี้ก็จับพวกมันได้เหมือนกันและมากกว่าพวกเขาถึงสองเท่าถ้าพวกเขาสู้กันจริงๆพวกเขาจะไม่ได้เปรียบอะไรเลย
ทันใดนั้นใบหน้าของเย่เฟิงเผิงก็เย็นลง ก่อนที่เขาจะพูด คนของเขาก็ตื่นตระหนกไปแล้ว
ตู้เยี่ยนำผู้คนไปข้างหน้ามองไปที่อวี้อี่มั่วที่นั่นและรอคำแนะนำของเขา
ในเวลานี้หากเย่เฟิงเผิงยืนกรานที่จะทำเช่นนั้นฉันก็กลัวว่าจะมีปัญหาในใจของเขา
มีสายตาที่ชั่วร้ายในดวงตาของเขาและเขามองไปที่อวี้อี่มั่วอย่างเย็นชา “อวี้อี่มั่ว มันยังมีเวลาอีกมากในอนาคต เรื่องนี้มันจะไม่เป็นเช่นนั้น!”
หลังจากนั้นเขาส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถอย แต่เย่เจ๋ออวี่ยังดูไม่เต็มใจและปฏิเสธที่จะจากไป “พ่อ เราจะปล่อยไว้แบบนี้หรอ?”
เย่เฟิงเผิงกล่าวอย่างเย็นชา “ไป!”
เย่เจ๋ออวี่หันหน้าไปทางเขาด้วยความโกรธมองไปที่อวี้อี่มั่วชี้ไปที่เขาด้วยนิ้วชี้จากนั้นก็เดินตาม เย่เฟิงเผิงออกไป
คนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านประตูและจากไปอย่างทุลักทุเล
ตู้เยี่ยรีบก้าวไปข้างหน้าทันทีและถามว่า “ท่านประธาน คุณโอเคไหม?”
อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปยังทิศทางที่พวกเขากำลังจะออกไปโดยไม่พูด เขาบีบไม้ในมือสองวินาทีต่อมาด้วยการ “คลิก” เสียงไม้ที่หัก
ตอนที่เย่เฟิงเผิงพาคนมาที่นี่ เขาไม่ได้วางแผนที่จะมองย้อนกลับไป พวกเขาฉีกหน้าฉันกลัวว่าสถานการณ์จะแย่ลงในอนาคต
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือเขายังไม่รู้ว่าใครคือผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังเย่เฟิงเผิง
