ระหว่างพูดสายในโทรศัพท์เย่เจ๋ออวี่และเย่เฟิงเผิงต่างก็ตกตะลึงหลังจากหยุดไปสองสามวินาที พวกเขาก็พูดอย่างเงียบๆว่า “ก็คือน้องสาวฉัน ช่วงนี้นี้สภาพจิตใจของเธอไม่ค่อยดีนัก ในความคิดเห็นของฉันและพ่อคือการพาเธอไปพบจิตแพทย์”
ในเวลาเดียวกันดวงตาของอวี้กู้เป่ยก็กระพริบไปทางอื่นและมีบางอย่างกระพริบในความคิดของเขา จากนั้นมุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยและเขาก็กระซิบว่า “ฉันรู้จักกับแพทย์ที่มีประสบการณ์ ฉันสามารถช่วยคุณนัดหมายกับเขาได้”
เย่เจ๋ออวี่หยุดชั่วคราวจากนั้นมองไปที่ใบหน้าของเย่เฟิงเผิงและเห็นว่าเขาพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “ได้ ประธานอวี้รู้จักกับหมอ ต้องไว้ใจได้แน่นอน! งั้นก็ต้องรบกวนประธานอวี้แล้วแหละ”
เสียงของอวี้กู้เป่ยดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มดังมาจากปลายอีกด้านหนึ่ง “รบกวนอะไร พวกเราเป็นเพื่อนกัน”
เขาพูดแบบนี้ราวกับว่าเขาสวมหมวกทรงสูงให้กับเย่เฟิงเผิงและเย่เจ๋ออวี่ พวกเขารู้สึกยินดีในทันทีและใบหน้าของพวกเขาก็ฉายแววแห่งความสุข
เย่เจ๋ออวี่ตอบครั้งแล้วครั้งเล่า “ใช่…พวกเราเป็นเพื่อนกัน”
“ถ้าอย่างงั้นเป็นวันพรุ่งนี้ เพื่อนที่เป็นหมอจิตแพทย์ของฉันเข้าเวรที่โรงพยาบาลและบังเอิญพรุ่งนี้เขาทำงานช่วงกลางวัน”
“ตกลง!”
ทั้งสองฝ่ายบรรลุข้อตกลงกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นเย่เจ๋ออวี่ก็วางสายหันไปมองเย่เฟิงเผิงและยิ้มอย่างมีชัย “พ่อ…ได้ยินไหมเมื่อกี้อวี้กู้เป่ยบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน!”
ปัจจุบันอวี้กู้เป่ยได้กลายเป็นประธานใหญ่ของอวี้กรุ๊ปจากที่ไม่มีสิทธิ์มาก่อน ตอนนี้คนในเมืองเจียงโจวต้องการร่วมงานกับเขา อวี้กู้เป่ยบอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันและจนน่าตื่นเต้น
อย่างที่บอกไปมันเป็นเรื่องดีที่ได้เพลิดเพลินไปกับความเย็นสบายใต้ต้นไม้ใหญ่ ก่อนที่พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้เย่หว่านเอ๋อแต่งงานกับอวี้อี่มั่ว เพื่อให้ตระกูลเย่สามารถกอดต้นขาของอวี้กรุ๊ปและปีนขึ้นไปที่นั่นได้ หลังจากการหย่าร้างของเย่หว่านเอ๋อและอวี้อี่มั่วอย่างเงียบๆพวกเขาเปลี่ยนผู้สนับสนุนทันทีและตอนนี้พวกเขาทั้งหมดจมอยู่กับความยากลำบากและตอนนี้พวกเขาก็ยังรอดชีวิตมาได้
ทันใดนั้นเย่เจ๋ออวี่ก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างใบหน้าของเขาแข็งทื่อพร้อมกับรอยยิ้ม “แล้วถ้าหว่านเอ๋อไม่ได้เป็นอะไรล่ะ?”
เย่เฟิงเผิงเลิกคิ้วและพูดด้วยความไม่พอใจ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน เราต้องใช้โอกาสนี้เพื่อขอบคุณอวี้กู้เป่ยให้เป็นประโยชน์ นอกจากนี้ยังเป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดี!”
เย่เจ๋ออวี่พยักหน้าซ้ำๆและเห็นด้วย “ใช่พ่อ คุณพูดถูก!”
โดยรวมแล้วมันไม่สำคัญสำหรับพวกเขาว่าสภาพร่างกายของเย่หว่านเอ๋อจะแข็งแรงหรือไม่ พวกเขาแค่ต้องการใช้อำนาจมากขึ้นในย่านธุรกิจในเมืองเจียงโจวเพื่อทำให้ตระกูลเย่ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ!
ในสายตาของนักธุรกิจตั้งแต่ต้นจนจบสิ่งแรกคือผลประโยชน์เสมอ
เมื่อสามปีก่อนเย่เฟิงเผิงสามารถให้เย่หว่านเอ๋อแต่งงานเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับอวี้อี่มั่ว ตอนนี้เขาสามารถพูดได้ว่าจิตใจของลูกสาวของเขามีปัญหา เพื่อที่จะได้รับความโปรดปรานจากอวี้กู้เป่ย
ในสายตาของเขาเย่หว่านเอ๋อเป็นเพียงสินค้าที่สามารถใช้ในการประเมินผล
วันรุ่งขึ้นเพียงหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะส่งเย่หว่านเอ๋อไปที่โรงพยาบาลประชาชนเพื่อไปพบจิตแพทย์ เย่เฟิงเผิงก้าวขึ้นไปชั้นบนนำคนรับใช้ไปที่ประตูผลักประตูให้เปิดออก
เย่หว่านเอ๋อที่นอนอยู่ในห้องมือและเท้าของเธอยังถูกมัดอยู่และผมก็ยุ่งเหยิง ใบหน้าของเธอซีดเซียว ไม่เหมือนคนและไม่เหมือนผี
เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้เย่เฟิงเผิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและสั่งคนรับใช้ที่อยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา “เปลี่ยนเสื้อผ้าและหวีผมให้เธอ แล้วจัดรถพาเธอไปโรงพยาบาล”
คนรับใช้พยักหน้าเห็นด้วยทันที
เย่หว่านเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่เฟิงเผิงและพูดอย่างอ่อนแรง “พ่อ ฉันผิดไปแล้ว คุณช่วยฉันตามหาพี่มั่ว…”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดสีหน้าของเย่เฟิงเผิงก็มืดมนทันที เขาสะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธและหันไปจากเขาก้าวออกจากประตูและทิ้งคำไว้อย่างเย็นชา “อย่าหมกมุ่นอยู่กับมัน!”
ตอนนี้เธอตกลงไปในหลุมของอวี้อี่มั่วและไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ เธอสิ้นหวังจริงๆ! ตอนนี้เมื่อเผชิญกับผลประโยชน์ของตระกูล เธอยังคงคิดถึงความรักของลูกๆ เหมือนเป็นโคลนที่กำแพงไม่สามารถรองรับได้!
เดิมทีเขาต้องการพาเธอไปโรงพยาบาล แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเธอหน้าตาแบบนี้ จู่ๆเขาก็เลิกคิดและเดินออกไปที่ประตูและไอสองสามครั้ง จากนั้นมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ด้านข้างและพูดอย่างเย็นชา “เดี๋ยวพาเธอไปโรงพยาบาล ดูแลเธอให้ดี ตรวจเสร็จก็พาเธอกลับมา และรอรับผลตรวจด้วย”
ลูกน้องพยักหน้าทันที “ตกลง”
หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้วเขาก็ก้าวและออกไป
ในไม่ช้าเย่หว่านเอ๋อก็พร้อมที่จะตรงไปที่โรงพยาบาลประชาชนในเมืองเจียวโจวพร้อมกับสาวรับใช้ที่ดูแลเธอทุกวันและพาคนของเย่เฟิงเผิงไปด้วย
ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว…
หร่วนซือซือมาถึงโรงพยาบาลกลางแล้วเธออธิบายสถานการณ์ให้บุคลากรที่เกี่ยวข้องฟังและรออยู่ข้างๆ
เมื่อวานนี้ตั้งแต่ฉันได้พบกับหญิงชราและได้ให้คนสองสามคนช่วยเธอหาที่อยู่ของอวี้อี่มั่ว เธอยังบอกเวลาและสถานที่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นตู้เยี่ยเพื่อที่เธอจะได้หาเบาะแส
ในตอนแรกสิ่งที่เธอได้เรียนรู้คือตู้เยี่ยเคยปรากฏตัวในโรงพยาบาลประชาชนเมื่อครึ่งเดือนก่อนเห็นภาพจากกล้องวงจรปิด ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นและกำลังตามรอยของเขา
นี่เป็นสิ่งที่หญิงชราเดินตามไปและไม่พบอะไรเลย หลังจากที่หร่วนซือซือได้เรียนรู้จากผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้น เธอต้องการเห็นภาพสุดท้ายของตู้เยี่ยด้วยตาของเธอเองและดูว่าเธอสามารถหาเบาะแสได้หรือไม่!
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ประตูก็เปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดพยาบาลก็เดินเข้ามาดูเธอแล้วพูดว่า “เดิมทีกล้องวงจรปิดจะถูกล้างทุกๆเจ็ดวัน แต่มีคนมาเห็นครั้งสุดท้ายเรากลัวว่านี่จะเกิดขึ้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคดีสำคัญบางอย่าง ดังนั้นฉันจึงสำรองข้อมูลเป็นพิเศษ”
เมื่อหร่วนซือซือได้ยินดังนั้นเขาก็พยักหน้าทันทีและก้าวไปตามพยาบาล
ในขณะที่เธอเดินเข้าไปในห้องควบคุมส่วนกลางของโรงพยาบาลและเห็นหน้าจอการตรวจสอบที่แสดงบนผนังทั้งสองด้านในห้องขนาดใหญ่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ
โรงพยาบาลทั้งหมดถูกตรวจสอบทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก พยาบาลที่นำทางเดินไปที่คอมพิวเตอร์และพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ จากนั้นพยักหน้าให้หร่วนซือซือและหันไปทางซ้าย
เมื่อพนักงานรู้ถึงความตั้งใจของเธอพวกเขาก็หยิบUSBขนาดเล็กออกมาจากลิ้นชักและเสียบกับคอมพิวเตอร์พร้อมเปิดหน้าจอขึ้นมา
จากนั้นไม่นานภาพก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ภาพขณะอยู่ในลิฟต์ มีคนหลายคนอยู่ข้างในประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิด ขณะนี้จู่ๆก็มีคนคนหนึ่งเดินขึ้นมา
เขาสวมชุดของโรงพยาบาล ผมบนหน้าผากของเขายาวไปหน่อยเพราะมันไม่ได้รับการดูแลมันจึงทำให้ดวงตาของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นหร่วนซือซือก็จำได้ในพริบตาว่าผู้ชายคนนั้นคือตู้เยี่ย!
ไม่นานวิดีโอก็จบลงและมีภาพอีกภาพปรากฏขึ้นบนหน้าจอในล็อบบี้ของโรงพยาบาล ตู้เยี่ยก้มศีรษะเล็กน้อยและเดินไปข้างหน้าอย่างรีบร้อนและดูเหมือนจะถูกไล่ล่า เขาไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า แต่ค่อนข้างลุกลี้ลุกลน เขาหันไปมองข้างหลังแล้วเร่งฝีเท้าเดินไปข้างหน้า
หลังจากดูภาพกล้องวงจรปิดหลายครั้งที่ตู้เยี่ยปรากฏตัว หร่วนซือซือก็ตกอยู่ในความคิดที่ลึกซึ้งและไม่ได้พูดเป็นเวลานาน
ตอนนี้มีข้อมูลที่ถูกต้องเพียงสองอย่างที่เธอสามารถหาได้ หนึ่งคือตู้เยี่ยสวมชุดของโรงพยาบาล ซึ่งหมายความว่าเขาอาจได้รับบาดเจ็บและต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ประการที่สองเมื่อพิจารณาจากภาพกล้องวงจรปิดบนหน้าจอดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังไล่ตามเขาและดูเหมือนว่าเขาจะวิ่งหนีจากคนเหล่านั้น
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ยังไม่คิดอะไร เงยหน้าขึ้นสบตากับพนักงานที่อยู่ด้านข้างแล้วกระซิบว่า “ขอบคุณ ขอสำเนาวิดีโอนี้ให้ฉันได้ไหม?”
แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีเบาะแส แต่ครั้งนี้ก็คุ้มค่า หากสามารถนำวิดีโอที่คัดลอกกลับมาดูช้าๆและดูหลายๆครั้งอาจมีการค้นพบใหม่ๆ
