ดั่งรักบันดาล – บทที่521 เย่หว่านเอ๋อบ้าไปแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซือซือก็น้ำตาไหลออกมา จนพูดไม่ออก

เธอใจเย็นขึ้น แล้วค่อยๆพูดว่า “คุณย่า … ”

คุณนายใหญ่ตบมือของเธอและพูดอย่างจริงจังว่า “นอกจากนี้ ฉันเห็นได้ว่า พวกคุณยังมีความรู้สึกระหว่างกัน และ … ”

เธอหยุดชั่วคราว ด้วยดวงตาแดงก่ำจ้องมองไปที่หร่วนซือซือ”ฉันรู้จัก ลูกทั้งสองของคุณ … ”

ก่อนที่คุณนายใหญ่จะพูดจบ ดวงตาของหร่วนซือซือก็เบิกกว้างขึ้นทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกระวนกระวาย หัวใจเต้นแรง

เธอรู้ประสบการณ์ชีวิตจริงของเซนเซนและซาซาแล้วหรือยัง?

“คุณย่า……”

เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเธอ คุณย่าพูดอย่างรีบร้อน“ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเด็กทั้งสองคน ฉันก็เดาได้อยู่แล้วในใจ ฉันขอให้คนสนิทของฉันส่งคนไปตรวจสอบ หลังจากตรวจสอบแล้ว ฉันก็คาดหวังว่ามันจะเป็นลูกของคุณ แม้ว่านามสกุลของพวกเขาจะเป็นซ่ง แต่ฉันก็รู้ ว่ามันต้องเป็นลูกของคุณกับอี่มั่ว! เพราะเจ้าตัวเล็กนั้นเหมือนกับอี่มั่วตอนเป็นเด็ก! ”

ลำคอของหร่วนซือซือแน่นจนไม่สามารถพูดได้

หลังจากที่ย่าได้พบกับเซนเซนซาซาที่ทางเข้าท้องฟ้าจำลอง เธอก็รู้ประสบการณ์ชีวิตของพวกเขาแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร….

“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับอี่มั่วกันแน่ อาจเกิดความเข้าใจผิดหรืออาจมีปัญหาจริงๆ แต่ฉันเคารพในการเลือกของคุณ แม้ว่าฉันอยากให้คุณมาอยู่ด้วยกัน จากก้นบึ้งของหัวใจฉันจะ ไม่บังคับคุณทำอะไร ”

เมื่อฟังคำพูดของคุณนายใหญ่ หร่วนซือซือมีความรู้สึกที่หลากหลายในใจของเขา

เธอมองไปที่คุณนายใหญ่ด้วยดวงตาที่มีน้ำตา กัดฟันและพูดว่า “คุณย่า ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้และพยายามหาเบาะแส”

เมื่อคุณนายใหญ่ได้ยินดังนั้น เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็ว จับมือและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและพูดอย่างจริงจังว่า “อย่างไรก็ตาม เขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเด็กสองคน แม้ว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลย แต่คุณไม่ต้องการให้พวกเขาไม่มีพ่อตั้งแต่ยังเด็กใช่ไหม?”

จิตใจของหร่วนซือซือกระพริบผ่านฉากที่อวี้อี่มั่วเล่นกับเซนเซนและซาซา และหัวใจของเขาก็สั่นไหวเล็กน้อย แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริง แต่เลือดก็ข้นกว่าน้ำและมีแรงดึงดูดที่อธิบายไม่ได้ระหว่าง พวกเขาไม่มีทางเปลี่ยนแปลงและกำจัดมันได้

เธอกัดฟันตัดสินใจในใจ และมองไปที่คุณนายใหญ่อย่างจริงจัง “คุณย่า ระวังสุขภาพของคุณและการตามหาอวี้อี่มั่ว ปล่อยให้เป็นเรื่องของฉัน”

อย่างไรก็ตาม เรื่องราวครั้งนี้ของอวี้อี่มั่วไม่สามารถแยกออกจากเธอได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ อวี้อี่มั่วจะไม่ติดกับดัก

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เธอก็ยังรู้สึกละอายใจต่อเขา

คุณนายใหญ่บีบมือด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย“ซือซือ ถ้าอย่างนั้นฉันจะตรึงความหวังทั้งหมดไว้คุณไม่ต้องกังวล ฉันรับผิดชอบบุคคลและการเงิน ตราบเท่าที่คุณต้องการ ฉันจะสัญญากับคุณว่าไม่ว่าคุณจะร้องขออะไร.! ”

หร่วนซือซือ รู้สึกเศร้าและขยับตัวเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาดึงริมฝีปากของเขามาที่เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ฉันหวังว่าจะมีผลลัพธ์ที่ดี”

“ใช่” คุณนายใหญ่พยักหน้าซ้ำ ๆ น้ำเสียงของเธอไม่เปลี่ยนแปลง “มันจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน”

เธอและคุณนายใหญ่พูดคุยกันอีกเล็กน้อย แต่ในที่สุดคุณนายใหญ่ก็ดูไม่ดีนัก เธอมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นก็เดินเข้ามาและพูดด้วยเสียงต่ำ “ซือซือ มันเป็นไปได้มากว่ามีใครบางคนจ้องมองมาที่เราในความมืด อวี้กู้เป่ยมีจิตใจที่จริงจังมาก ดังนั้นคุณต้องระวังให้มากขึ้น ”

เมื่อฟังคำแนะนำของคุณนายใหญ่ หร่วนซือซือพยักหน้าอย่างจริงจัง เธอไม่เข้าใจอวี้กู้เป่ยมาก่อน แต่ตอนนี้เธอรู้อยู่แล้วในใจของเธอ

เขาจะไม่ใช่ตัวละครธรรมดา ๆ อย่างแน่นอน และตอนนี้เธอต้องการหาที่อยู่ของอวี้อี่มั่วเธอต้องหลีกเลี่ยงเขาโดยเจตนา

“โอเค ฉันจำไว้”

คุณนายใหญ่พยักหน้าและหายใจเข้าลึกๆ “ ยังเร็วเกินไป ฉันควรกลับไปด้วยไม่เช่นนั้นอวี้กู้เป่ยจะคิดมาก เขาสงสัยในตัวฉันแล้ววันนี้ฉันมาที่สุสานเพื่อร้องไห้เพื่อความสนุกสนาน มันคือการแสดงให้เขาเห็น แต่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้พบคุณ ”

เธอสะดุ้งและถามว่า “เขาส่งคนมาจับจ้อง คุณหรือเปล่า?”

คุณนายใหญ่พยักหน้าและเงียบ

เมื่อเห็นเช่นนี้หัวใจของหร่วนซือซือก็เย็นลงมากขึ้น และเขาไม่ได้คาดหวังว่าอวี้กู้เป่ยจะทำเช่นนี้ ถึงขนาดที่แม้แต่ผู้สูงอายุก็ไม่ยอมปล่อยมันไป

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง รีบเงยหน้าขึ้นมองคุณนายใหญ่แล้วกระซิบว่า “คุณย่า หยุดอยู่แค่นี้ ไม่งั้นเขาจะสงสัยได้ เรื่องจะยากกว่านี้”

เมื่อคุณนายใหญ่ได้ยินดังนั้นเธอก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ คุณพูดถูก!”

ทั้งสองคุยกันสั้นๆ แล้วแยกจากกัน หร่วนซือซือหันหน้าไปมองลึกๆ ที่รูปถ่ายขาวดำของชายคนนั้นบนหลุมฝังศพ หัวใจของเธอจมลงเธอระงับอารมณ์ทั้งหมดและหันไปจากไป

ออกมาจากสุสาน คำพูดที่คุณนายใหญ่พูดกับเธอยังก้องอยู่ในใจ เธอหยุดรถแท็กซี่และกำลังจะขึ้นรถและออกไป แต่เธอกวาดไปที่รถสีดำข้างทางไม่ไกลมือที่ดึงประตูรถหยุดนิ่งเล็กน้อย

หลังจากนั้นครึ่งวินาทีเธอก็ยังคงเดินต่อไปอย่างไม่ไยดี และเข้าไปในรถโดยตรงหลังจากบอกที่อยู่คนขับรถก็เคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองกระจกมองหลังทั้งสองข้างและเธอก็เห็นว่ารถสีดำก็สตาร์ทช้าเช่นกัน ตามพวกเขามาใกล้ๆ

ดูเหมือนว่าเธอน่าจะตกเป็นเป้าหมายและเป็นไปได้ทั้งหมด เธอเป็นคนของอวี้กู้เป่ย

เธอกำหมัดแน่นเล็กน้อยและรู้สึกไม่มีความสุขในใจหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ค่อยๆสงบลงและทันใดนั้นก็มีความคิดในใจ

อวี้กู้เป่ยสามารถส่งใครสักคนไปติดตามเธอเพื่อตรวจสอบการเคลื่อนไหวของเธอทุกครั้ง และเธอยังทำได้เฉพาะการกระทำและพฤติกรรมที่ต้องการให้พวกเขาเห็นเท่านั้น

มีข้อดี ข้อเสีย

อย่างไรก็ตาม จากนี้ไปตราบใดที่เธอตั้งใจจะหาที่อยู่ของอวี้อี่มั่ว เธอต้องระมัดระวังและจริงจังตลอดเวลาและอย่าตกหลุมพรางของอวี้กู้เป่ย!

ปัจจุบัน ตระกูลเย่อยู่ในเมืองเจียงโจว

มีเสียงดังขึ้นที่ชั้นสองตามด้วยเสียงกรีดร้องของหญิงสาวหน้าคม ที่นั่งอยู่ในห้องชงชาชั้นล่างเย่เฟิงเผิงที่กำลังชงชาขมวดคิ้วและใบหน้าของเขาก็ดูยากในทันที

หลังจากนั้นไม่นานคนรับใช้ก็รีบลงมาจากชั้นสองลดศีรษะลงและรายงานต่อเย่เฟิงเผิงด้วยความระมัดระวัง “หญิงสาวคนที่สองกำลังอารมณ์เสียอีกแล้วเธอกำลังขว้างปาอะไรบางอย่างและเราไม่สามารถหยุดมันได้ … ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฟิงเผิงก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา“ เธอต้องการทำอะไร คุณต้องการที่จะขัดขืนหรือไม่?”

ในขณะที่คุยกันเขาก็ลุกขึ้นยืนก้าวเดินตรงไปที่ชั้นสองทันที ที่ขึ้นไปถึงบันไดขั้นบนสุด เขาก็ได้ยินเสียงขว้างของมาทางห้องนอนทันใดนั้นความโกรธของเขาก็มากขึ้น

เขาเดินไปที่ประตูห้องนอนของเย่หว่านเอ๋อยกมือขึ้นดันประตูประตูถูกล็อคจากด้านในโดยตรงเขาพยายามสองสามครั้ง โดยไม่ต้องดันเปิด จากนั้นก็สั่งให้คนรับใช้ไปเอากุญแจสำรอง

ในขณะที่รอ เขาไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้อีกต่อไปเขายกมือขึ้นแล้วเดินตรงไปตบประตูห้องนอนพร้อมกับตะโกนว่า “เย่หว่านเอ๋อ คุณจะทำบ้าอะไร!”

เสียงของสิ่งที่ตกลงมาข้างในหยุดชั่วคราว และภายในสองวินาทีเสียงปิงปังที่รุนแรงมากขึ้นก็ดังออกมา

เย่เฟิงเผิงสั่นสะท้านด้วยความโกรธในช่วงเวลานี้ เนื่องจากเย่หว่านเอ๋อไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการโยนเขาเพิ่งผ่านไปสองวันในการพักผ่อนและเธอก็ไม่คิดว่าจะถูกนางรบกวนอีก

ในขณะนี้ประตูของห้องนอนอีกห้องที่อยู่ถัดจากนั้นก็ถูกผลักให้เปิดออกจากด้านใน เย่เจ๋ออวี่เดินออกมาจากห้องนั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเสียงที่นี่เขากลอกตาด้วยความโกรธ “เกิดอะไรขึ้น? เธอกินยาผิดเหรอ! ”