ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่205 คุณแต่งงานก็ต้องรายงานฉันด้วยงั้นเหรอ?

เฉียวเหวยอียืนอยู่ที่เดิมด้วยความงุนงง มองดูบอลลูนที่ลอยผ่านบริษัทไป

พนักงานหญิงที่อยู่ข้างๆ ยังคงกรีดร้องและชื่นชมว่า “โรแมนติกเกินไปแล้วนะ! นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นการขอแต่งงานที่โรแมนติกแบบนี้ !”

“นี่ไม่ใช่เป็นการบอกคนทั้งเมืองเหรอว่าลี่เย่ถิงกำลังของเฉียวอีเหรินแต่งงาน”

“แต่เรื่องของเฉียวอีเหริน…”

“ยัยโง่ ! ถ้ามันเป็นเรื่องนี้ ตระกูลลี่จะยอมให้พวกเขาสองคนแต่งงานกันหรือไง ?”

เฉียวเหวยอีที่มองดูฝูงชนที่ส่งเสียงดัง รู้สึกได้ว่าว่าโทรศัพท์ในมือของเธอร้อนขึ้น

ใช่แล้ว ตระกูลลี่ชอบเฉียวอีเหรินมากและลี่เย่ถิงเองก็ชอบเธอมากเช่นกัน วันนั้นลี่เย่ถิงก็อยู่ในเหตุการณ์เช่นกัน ถ้าไม่โง่ก็คงดูออกว่าเธอเป็นคนเอาคืนเฉียวเหวยอีเอง

เขาก็แค่ไม่ยอมรับ ไม่ได้แปลว่าเขาไม่รู้ดีแก่ใจ

เธอเบ้ปากอย่างเงียบงัน หันกลับมา และเดินช้าๆ ไปที่ห้องนั่งเล่น

เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับลี่เย่ถิงที่จะขอเฉียวอีเหรินแต่งงาน เธอจะไม่รบกวน พวกเขาเป็นอันขาด เกรงว่าเธอจะทำให้เขาไม่พอใจอีก

ในอนาคต เฉียวอีเหรินคือคุณนายลี่ และจะทำให้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบากมากยิ่งขึ้น

ทัศนคติของเขาที่มีต่อเธอในห้องน้ำร้านอาหารเมื่อวันก่อนเมื่อวานนี้ทำให้ชัดเจนแล้ว

“เฉียวเหวยอี เธอเข้าใจไหมว่าลูกของมือที่สามก็เป็นได้แค่มือที่สามวันยังค่ำเธอน่ะไม่เหมาะสมกับลี่เย่ถิงสักนิด” ข้อความจากสายนิรนามถูกส่งมายังโทรศัพท์มือถือ

เฉียวเหวยอีรู้ได้ทันทีว่าเฉียวอีเหรินเป็นคนส่งมา

เธอกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและนั่งบนโซฟา จ้องไปที่มือซ้ายที่บาดเจ็บของเธอ

แสดงว่าเดิมทีเขารู้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคน แต่เขาทำเป็นมองไม่เห็น วันนี้เขาสามารถนอนกับเธอและกลับไปหาเฉียวอีเหรินในวันพรุ่งนี้ได้

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความกลับไปหาเฉียวอีเหรินว่า “ฉันก็ขอให้พวกคุณมีความสุขตลอดไป”

ทันทีที่ส่งไป ลี่เยาถิงก็โทรมา

เธอจ้องไปที่หมายเลขของลี่เย่ถิง แต่ไม่รับสาย

เธอไม่รับสาย ครั้งที่สองและสามก็ยังไม่ยอมรับสาย

ขณะที่เธอกำลังจะปิดเครื่องหยวนเป่าก็โทรเข้ามา

เธอสงบสติอารมณ์ลงแล้วกดรับสายและถามว่า “มีอะไรเหรอ ?”

ถังหยวนเป่ากรีดร้องและตอบว่า “คุณมารับฉันที่ชั้นจอดรถใต้ดินที ! แม่ของฉันขอให้ฉันนำเอาอะไรมาให้ถังอี้ก็ไม่รู้ มันเป็นกล่องที่ใหญ่มาก มาช่วยฉํนถือหน่อยสิ !”

เฉียวเหวยอีไม่แสดงอาการผิดปกติ เธอตอบและลงไปยังชั้นล่าง

เมื่อประตูลิฟต์เปิดที่ชั้นใต้ดิน ร่างสูงสองคนก็เดินไปที่ลิฟต์อย่างรวดเร็ว

เฉียวเหวยอีเหลือบมองเขาโดยไม่ตั้งใจ

เธอตกตะลึง กำลังจะปิดประตูลิฟต์ จึงเท้าข้างหนึ่งสะบัดไปขวางไว้

เมื่อเห็นด้านหลังของเธอ ลี่เย่ถิงก็ก้าวไปข้างหน้าและบีบข้อมือของเธออย่างรุนแรง และถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์ล่ะ ?”

เฉียวเหวยอีที่ถูกเขาบีบด้วยความเจ็บปวด จึงอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

“ฉันถามเธอว่าทำไมไม่รับสาย !!!” ดวงตาของลี่เย่ถิงไปด้วยความโกรธที่พุ่งออกมา

“คุณคิดว่าไงล่ะ” เฉียวเหวยอีกัดฟันถาม หน้าซีดด้วยความเจ็บปวด

เขาจะแต่งงานกับเฉียวอีเหริน แต่เขามาหาเธอเพื่ออะไร ?

“ฉันไม่รู้ !” ลี่เย่ถิงตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“คุณจะมาอธิบายให้ฉันฟังมากมายไปเพื่ออะไรกัน ?” เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “คุณจะแต่งงานก็ต้องรายงานฉันด้วยงั้นเหรอ ?”

ลี่เย่ถิงจ้องไปที่เธอโดยตรง และหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็หันไปพูดกับหลานซวี่อย่างเคร่งขรึม “หยุดลิฟต์ ! ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ใช้ !”

“ครับ” หลานซวี่ก้มศีรษะลงทันทีและช่วยพวกเขาปิดประตูลิฟต์