เฉียวเหวยอีหันหน้ากลับมา ก็ถูกเพชรเม็ดนี้ดึงดูดให้หยุด เข้าไปมองใกล้ๆ ในเพรชเม็ดนี้ยิ่งมีเสน่ห์ แสงภายในเพชรเป็นสีเงิน เหมือนมีหมอกบางๆ ทำให้รู้สึกหลงใหล
“เพชรโกลคอนดา”คนอื่นๆด้านข้างก็หยุดเพราะว่าเพชรเม็ดนี้ พูดเจื้อยแจ้วด้วยความประหลาดใจ
ลี่เย่ถิงเงยหน้าขึ้น มองดูเฉียวเหวยอีที่จ้องมองเพชรนี้ มองสายตาของเธอ น่าจะชอบ
ลุงฉินเป็นเพื่อนทั้งสองคนเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยสักพัก ก็ดูเพชรเม็ดอื่นๆ
เฉียวเหวยอีอดทนเดินเตร็ดเตร่จนถึงห้าโมงกว่า คิดว่านิทรรศการถึงแล้วก็สามารถกลับได้แล้ว กำลังเตรียมตัวบอกลาลุงฉิน ลุงฉินก็พูดเสียงเบาไปที่สองคน“อาหารเย็นสำหรับสองท่านพร้อมแล้ว”
“งานจะเริ่มเปิดเวลาหกโมงตรง”
“ยังมีกิจกรรมอะไรเหรอ?”เฉียวเหวยอีเหลือบมองลี่เย่ถิง
ลี่เย่ถิงดึงมือของเฉียวเหวยอีเบาๆ เดินไปทางห้องรับรองส่วนตัวที่ลุงฉินเตรียมไว้ให้พวกเขา พูดเสียงเบา“คืนนี้ยังมีการประมูล”
เฉียวเหวยอีจึงเข้าใจ ลี่เย่ถิงวันนี้วางแผนพาเธอมา เพชรเหล่านั้นสามารถซื้อและขายได้ แต่บางอย่างขายไม่ได้ เฉียวเหวยอีเห็นลี่เย่ถิงไม่ได้พูดจา คิดว่าพวกเขาเข้ามาร่วมงานนิทรรศการเท่านั้นเอง
แต่ เดิมทีเธอคิดว่าเพชรเหล่านั้นไม่ได้ขายแค่พามาจัดนิทรรศการ เพชรโกลคอนดาดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในสมบัติล้ำค่าที่สืบทอดมาจากราชวงศ์ เพชรส่วนใหญ่ก็มีต้นกำเนิดเช่นกัน ไม่คิดว่าจะมาใช้ประมูล!
“พวกเรากลับกันเถอะ”เธอครุ่นคิดสักครู่ ก็ดึงแขนเสื้อของลี่เย่ถิงพูดเสียงเบา
ไม่อย่างนั้นยิ่งทำให้เป็นเรื่องใหญ่
มิน่าล่ะเมื่อกี้ลุงฉินท่าทางเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูด
“เธอคิดว่าล่ะ?”ลี่เย่ถิงลูบศีรษะของเธอ ก็ย้อนถาม
ผู้หญิงของลี่เย่ถิง ต้องได้รับสิ่งที่คุ้มค่าที่สุดในโลกนี้
……
บ้านเก่าตระกูลลี่
“เย่ถิงพาเฉียวเหวยอีไปดูนิทรรศการเพชรจริงๆเหรอ?!”ลี่จือจิ้งถามพ่อบ้านเสียงหนักแน่น
“ครับ มีคนเห็นมากมาย เพียงแค่คุณชายไม่ให้สื่อมวลชนเปิดเผยใบหน้าของเฉียวเหวยอี”พ่อบ้านพูดตัวสั่นงันงก
ลี่จือจิ้งสีหน้ามืดครึ้ม“เฉียวเหวยอีชอบเพชรเม็ดไหน?”
“เพชรเม็ดเล็ก คุณชายไม่ได้ซื้อเม็ดนั้น ดูเหมือนจะชอบเพชรแชมเปญของแอฟริกาใต้ ทั้งสองดูอยู่พักหนึ่ง น่าจะคิดประมูลคืนนี้”
ถ้าลี่เย่ถิงซื้อเพชร ก็ใกล้จะขอแต่งงานแล้ว ลี่จือจิ้งไม่มีทางให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
ลี่จือจิ้งเงยหน้าขึ้น มองไปที่ประตูห้องชั้นบนของเฉียวอีเหริน
ตั้งแต่ลี่เย่ถิงระงับข่าวเรื่องขอแต่งงาน เฉียวอีเหรินก็ขังตัวเองไว้ในห้องหลายวันแล้ว
ลี่จือจิ้งมองเห็นก็เจ็บปวดหัวใจ
เขาไตร่ตรองหลายวินาที ก็พูดกับพ่อบ้าน“ให้เฉียวอีเหรินลงมา ฉันจะพูดคุยกับเธอ”
……
หกโมงครึ่ง รถโรลส์รอยซ์จอดอยู่หน้าประตู“นี่สุ่ยหัน”
แขกวีไอพีจะมาประมูลในคืนนี้ ไม่ได้เข้าร่วมงานนิทรรศการของตอนเที่ยง ดังนั้นจึงกรีดกรายมาสาย
สื่อมวลชนบางส่วนรู้ว่ายังมีบุคคลสำคัญจะปรากฏออกมา รถจอดหน้าประตูก็รอโอกาสถ่ายรูป
วินาทีต่อมา ผู้หญิงในชุดราตรีรัดรูปสีดำ ลงจากรถเดินออกมา
เฉียวอีเหรินไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชนหลายวันแล้ว ผมดัดลอน แต่งหน้าละเอียดงดงาม ใส่รองเท้าส้นสูงสีดำสีหน้าไร้อารมณ์เดินเข้าประตูใหญ่นี่สุ่ยหัน
เธอไม่ได้แต่งหน้าจัด แต่สีปากก็เจิดจ้าดุจเปลวไฟ เทียบกับตอนที่ฆ่าตัวตายที่สนามบินเมื่อหลายวันก่อน เหมือนกลายเป็นอีกคน
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
