เซียวเซิ่งเดินเข้ามาช้าๆ ด้วยไม้เท้า แล้วถามเฉียวเหวยอีเบา ๆ ว่า “รู้สึกเจ็บปวดไม่ทั้งร่างกายใช่ไหมล่ะ ?”
เฉียวเหวยอีดิ้นรนเก่งน่ะเป็นเรื่องจริง แต่เขาได้วางยาเธอ ทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้ขัดขืน
เฉียวเหวยอีที่นั่งอยู่บนเตียงจ้องมองมาที่เขาอย่างเงียบๆ
ในสถานการณ์ปัจจุบัน มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะหลบหนี
เว้นแต่ว่าเรี่ยวแรงของเธอจะคืนกลับมาถึงจะมีโอกาสรอด ดังนั้นสำหรับตอนนี้ เธอไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเธออย่างสุ่มสี่สุ่มห้าและปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบได้
เซียวเซิ่งเห็นว่าจ้องมองเขาอย่างนิ่งเฉยและรู้สึกว่าสายตาของเธอมีความเย้ยหยัน ทำให้หัวใจของเขาก็หงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ
“เธอมีดวงตาที่สวยมาก ถ้าควักลูกตาออกมาเพื่อทำตัวอย่าง มันคงจะสวยเหลือเกิน !” เขากัดฟันพูดอย่างเคร่งขรึม
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย
เซียวเซิ่งหัวเราะในทันที “แต่ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ควักลูกตาเธอในตอนนี้หรอก”
“ฉันจะควักมันหลังจากที่ฉันเบื่อที่จะเล่นแล้ว !”
ยิ่งเขาพูดเร็วเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งพูดไม่ชัดมากขึ้นเท่านั้น เฉียวเหวยอีต้องเดาว่าเขากำลังพูดถึงอะไรกันแน่
เขาเข้าใกล้มากขึ้น เฉียวเหวยอีจึงมีโอกาสที่จะเห็นปากของเขาได้ชัดเจนผ่านแสงภายนอก ส่วนหน้าของลิ้นของเขาหายไป ปากของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น และเขาดูน่ากลัวเล็กน้อย
“ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ!” เมื่อเห็นว่าสายตาของเฉียวเหวยอีจ้องมองไปที่ปากของเขา เซียวเซิ่งก็ก้าวไปข้างหน้าและจิกผมของเธอ และตะโกนอย่างเฉียบขาดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ลิ้นของฉันจะไม่ถูกตัดโดยลี่เย่ถิง !”
“รู้ไหม ฉันนอนโรงพยาบาลมาเดือนกว่า ตายเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่!”
รู้สึกเจ็บศีรษะจนต้องมองเซียวเซิ่ง แต่สีหน้าของเขายังคงสงบ
มันถูกตัดอย่างดีโดยลี่เย่ถิง ต้องเป็นคืนนั้นแน่ หลังจากที่เซียวเซิ่งใส่บางอย่างให้กับเธอในไวน์ ลี่เย่ถิงคงให้ใครสักคนเป็นคนทำ
เขาทำสิ่งนี้เพื่อเธอ แต่ไม่ได้บอกเธอสักคำ
“ลี่เย่ถิงตัดลิ้นของคุณแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน” เธอเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามเขาเบาๆ
จิตวิทยาของเซียวเซิ่งบิดเบี้ยวไปแล้ว และเธอก็จะไม่โง่เขลาที่จะยั่วยุเขา
“ทั้งหมดเป็นเพราะสิ่งที่เธอพูดกับฉันในงานเลี้ยง!” เซียวเซิ่งขู่กลับ “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยั่วยวนฉันที่งานเลี้ยงนั่น !!!”
“นั่นเป็นข้อตกลงของเฉียวเจิ้งกั๋วกับคุณต่างหาก ฉันผิดอะไร ?” เฉียวเหวยอีถามเขา
“นอกจากนี้กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา คุณควรไปที่คฤหาสน์ตระกูลเฉียว…”
ก่อนที่เฉียวเหวยอีจะพูดจบ เซียวเซิ่งก็ลากออกจากเตียงอย่างแรง ปล่อยให้เธอคุกเข่าและนั่งต่อหน้าเขา
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยื่นมือออกมาปกป้องโคนผมของเธอ
เซียวเซิ่งจับมือเธอและสัมผัสร่างกายส่วนล่างของเธอ เฉียวเหวยอีไม่สามารถหลุดพ้นได้
ทันทีที่เธอดึงมือออกอย่างหมดท่า เธอก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสเขา ในขณะนี้ เธอก็สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ
เซียวเซิ่งไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไป…
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะเขาทำไม่ได้แล้ว
“เธอได้แตะมันหรือเปล่า ! เพราะเท้าของเธอ ! มันทำให้ฉันแทบเสียศักดิ์ศรีของการเป็นผู้ชายไปเลย!” เซียวเซิ่งก้มศีรษะลงและคำรามใส่เธอ
“พวกแกไม่ยอมให้ฉันอยู่อย่างมีความสุข พวกแกก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่กันอย่างสงบสุขเลย! ถ้าเธอทำลายฉัน เธอก็ต้องชดใช้! เธอไม่ต้องการแต่งงานกับฉันแถมยังฉันดูถูกฉันอีกใช่ไหม?! ต่อให้ต้องตัดขาของเธอ เธอก็ต้องเข้าร่วมงานแต่งงาน !”
“งานแต่งงานจะจัดขึ้นในสามวันข้างหน้า! ฉันจะให้ทุกคนในเมืองเจียงเฉิงเห็นงานแต่งงานของเรา !!!”
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
