ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่ 247 มองดูหลายครั้ง

ลี่เย่ถิงกำลังก้มหน้ามองเพชรในสมุด การกระทำบนมือหยุดชะงักไป เหลือบมองหลานซวี่ที่อยู่ด้านข้าง

หลานซวี่ไม่กล้าสบตากับลี่เย่ถิง ไตร่ตรองเล็กน้อย ฝืนพูดเสียงเบา“อาจจะเป็นสื่อมวลชนไม่เชื่อฟัง นำข่าวท่านกับคุณผู้หญิงมาดูนิทรรศการเปิดเผยออกไป”

“ใช่เหรอ?”ลี่เย่ถิงจ้องมองหลานซวี่ ย้อนถามเสียงเรียบเฉย

เขารู้ว่าหลานซวี่ไว้ใจมากไม่ได้มานานแล้ว หลานซวี่เป็นคนข้างกายของลี่จือจิ้ง

หลานซวี่ร่างกายแข็งทื่อ ไม่กล้าพูดจา

“จะกลัวทำไม?”ลี่เย่ถิงยิ้มเบาๆ“แค่ทำเรื่องไม่ดี ฉันก็จะกินหัวนายเหรอ?”

หลานซวี่ไม่รู้นิสัยของลี่เย่ถิงมากพอ ได้ยินลี่เย่ถิงพูดแบบนี้ คิดว่าลี่เย่ถิงไม่ได้โยนความผิดลงบนหัวเขา

ด้านล่างเริ่มจะเปิดการประมูลแล้ว เพชรเม็ดแรก ถูกนำขึ้นมาบนเวทีแล้ว

ลี่เย่ถิงจับมือเล็กของเฉียวเหวยอีไว้ในฝ่ามือ บีบเบาๆ ไม่ได้มองหลานซวี่อีก

ความเร็วของการประมูลเร็วมาก ไม่กี่วินาที ก็สิ้นสุดการประมูลเพชรเบอร์หนึ่ง ถูกมาก ราคาไม่ถึงสามสิบล้าน

หลังจากนั้นสิบนาที เพชรเม็ดที่สองก็ประมูลเสร็จแล้ว

คนข้างล่างเวทีจำนวนมากไม่ได้เสนอราคา เป้าหมายของคนส่วนใหญ่ไม่มีอะไรมากไปกว่าชิ้นส่วนที่ดีที่สุดเหล่านั้น

“… ในที่สุดเพชรเบอร์สองก็ขายได้ไปในราคาสามสิบหกล้าน!ต่อมาก็เบอร์สาม เพชรแชมเปญที่บริสุทธิ์ที่สุดที่ผลิตในแอฟริกาใต้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา!”

คนด้านล่างเตรียมตัวพร้อมจะลงมือบุกแล้ว เพชรแชมเปญแพงและเป็นสีที่หายาก มูลค่าที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องสูงกว่าเพชรใสเสมอไป แต่หลายคนชอบสีที่พิเศษ

พ่อบ้านตระกูลลี่เหลือบมองลี่เย่ถิงกับเฉียวเหวยอีที่นั่งด้านหน้าพวกเขา ยิ้มให้เฉียวอีเหริน“เพชรเม็ดนี้พวกเราจำเป็นต้องเอามาให้ได้ ไม่สามารถให้ตกอยู่ในมือคุณชาย!”

เฉียวเหวยอียิ่งชอบ พวกเราก็จะยิ่งไม่ให้เฉียวเหวยอีได้รับ

เฉียวอีเหรินเงยหน้าขึ้น จ้องมองเฉียวเหวยอีด้านบน กระตุกยิ้มมุมปาก

“สิบห้าล้าน!”ด้านล่างเวทีผู้ประมูลคนแรกพูดเปิดราคา

“ยี่สิบล้าน!”มีคนเพิ่มราคาขึ้นมาทันที บรรยากาศแตกต่างจากการประมูลสองชิ้นแรกอย่างสิ้นเชิง

“ห้าสิบล้าน”เฉียวอีเหรินยกป้ายขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ห้าสิบห้าล้าน”มีคนเพิ่มราคาทันที

“แปดสิบล้าน”เฉียวอีเหรินยกป้ายพูดต่อไป

โดยปกติมักจะเพิ่มราคาไม่กี่ล้าน เฉียวอีเหรินครั้งนี้เพิ่มมาหลายล้าน หลายคนก็ส่ายหน้าเงียบๆ จะทิ้งแล้ว

“เก้าสิบล้าน”หลังจากไม่กี่วินาที มีคนยกป้ายขึ้นมาอีก

“ร้อยยี่สิบล้าน”เฉียวอีเหรินสีหน้าไม่เปลี่ยน

คนด้านข้างพูดคุยกันเสียงเบา“ปล่อยไปเถอะ เกินหนึ่งร้อยล้านไม่คุ้มค่าแล้ว”

“ใช่ ไม่เอาแล้ว มีเงินก็ไปซื้อที่คุ้มค่ากว่า”

พิธีกรบนเวทีก็ตกตะลึง มองไปรอบทิศ ไม่มีใครกล้าเพิ่มราคา เปิดปากพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณหนูเฉียวร้อยยี่สิบล้าน ยังมีที่สูงกว่านี้ไหม?”

สายตาเฉียวอีเหรินตกอยู่บนตัวของลี่เย่ถิง ตามที่เธอเข้าใจลี่เย่ถิง เพียงแค่เฉียวเหวยอีชอบ เขาจะต้องแข่งขันราคาแน่นอน

“ร้อยยี่สิบล้านครั้งที่หนึ่ง ร้อยยี่สิบล้านครั้งที่สอง ร้อยยี่สิบล้านครั้ง…”

“สองร้อยล้าน”เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นมาจากมุมห้อง

เฉียวเหวยอีได้ยินลี่เย่ถิงเปิดปากพูด ก็อึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็หันหน้าไปมองเขาทันที

แค่เพชรแชมเปญเล็กๆนี้ ความจริงเวลาที่เฉียวเหวยอีดูนิทรรศการก็เบื่อ คิดว่าสีของมันบริสุทธิ์และหายาก จึงมองดูหลายครั้ง แต่ไม่ได้ชอบมาก

ลี่เย่ถิงสบตากับเธอ ดวงตาที่ลึกซึ้ง แฝงไปด้วยความหมายที่เธอไม่เข้าใจ