“พูดเถอะ มีเรื่องอะไร”เฉียวเหวยอีช่วยเฉียวอีเหรินสั่งกาแฟหนึ่งแก้ว วางลงด้านหน้าเฉียวอีเหรินแรงๆ และพูด
เฉียวอีเหรินดึงสายตากลับมาจากด้านนอก ไม่พูดจาสบตากับเฉียวเหวยอี
เฉียวเหวยอีเห็นสายตาของเฉียวอีเหรินน่าสงสาร ก็รู้สึกจะอ้วก
ถ้าเธอไม่รู้จักนิสัยของเฉียวอีเหรินชัดเจนดี ก็จบแน่ อยู่ร่วมกับเธอมาหลายสิบปีแล้ว รู้จักสันดานของเธอลึกซึ้งกว่าคนอื่นมาก
“เธอให้นักข่าวมาแอบถ่ายอยู่ด้านนอก?”เฉียวเหวยอีกวาดสายตามองไปด้านนอก และพูด
“ไม่ใช่”เฉียวอีเหรินพูดตอบเสียงต่ำ
เวลาที่พูด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด ท่าทางเหมือนกับส่งข้อความให้ใคร
หลังจากนั้น เงยหน้าพูดเสียงเบาไปทางเฉียวเหวยอี“วันนี้เข้ามาแค่จะพูดสองสามประโยค เธอกับลี่เย่ถิงไม่มีทางเป็นไปได้ หลังจากนี้เธอจะเข้าใจว่าทำไมฉันถึงพูดแบบนี้ ถ้าเธอยังหลงงมงายในความคิด จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน”
“ดังนั้น ฉันต้องซาบซึ้งใจที่เธอมีเจตนาดีเตือนฉัน?”เฉียวเหวยอีย้อนถามเธอเสียงเรียบเฉย
“เธอต่ำช้าขนาดนี้?ลี่เย่ถิงเคยนอนกับคนอื่นมากมาย เธอก็ไม่ถือสาเลยเหรอ?”เฉียวอีเหรินค่อยๆขมวดคิ้ว ย้อนถาม
“ใช่”เฉียวเหวยอีพูดตอบอย่างไม่สนใจ
สำหรับเรื่องระหว่างลี่เย่ถิงกับเฉียวอีเหริน วิดีโอที่เฉียวอีเหรินไม่ใส่เสื้อผ้านั้น เฉียวเหวยอีไม่ต้องถามลึกซึ้ง เธอก็ยอมจะเชื่อลี่เย่ถิง เขาพูดว่าไม่เคยทำ ก็คือไม่ได้ทำ
ไม่ว่าเฉียวอีเหรินจะมาที่นี่เพื่อจะยุแหย่ให้ผิดใจกัน เธอก็ไม่มีทางเชื่อ
ระหว่างทั้งสองคนแข็งทื่อ โทรศัพท์ของเฉียวอีเหรินทันใดนั้นก็สั่นขึ้นมา มีคนตอบกลับข้อความเข้ามา
เฉียวอีเหรินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ท่าทางเหมือนกลัวว่าเฉียวเหวยอีจะมองเห็น
เฉียวเหวยอีใช้นิ้วเท้าของตัวเองคิดก็สามารถเดาได้ว่า เฉียวอีเหรินกำลังแอบถ่าย ไม่อย่างนั้นคงจะไม่นั่งหน้าตาน่าสงสารอยู่ตรงหน้าเธอ
“วันนี้พี่จะสอนเธอว่าเป็นคนต้องทำยังไง”เฉียวเหวยอีค่อยๆขมวดคิ้วขึ้น
เวลาที่พูด ทันใดนั้นก็ยื่นมือจับข้อมือของเฉียวอีเหรินที่จับแก้วกาแฟ
“เธอจะทำอะไร!”เฉียวอีเหรินถอยกลับเล็กน้อย เฉียวเหวยอีมือที่จับมือนั้นของเธอใช้แรงเงียบๆ เธอดิ้นรนออกไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น
“ฉันอยู่ต่างประเทศเคยเรียนวิชาที่เน้นสอนการโต้เถียง เรียกว่าโต้เถียงทำให้คนได้รับความเสียหาย”เฉียวเหวยอีมุมปากกระตุกยิ้มเย็นชา และพูด
“พี่ก็จะเตือนสติเธอ วางแผนทำร้ายวิธีหนึ่งครั้งสองครั้งก็ช่างมันเถอะ ใช้มากไปแล้ว ไม่ต้องให้ฉันพูด คนอื่นก็รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร”
“ฉันหวังว่าเธอจะจำบทเรียนครั้งนี้ไว้ อย่ามารบกวนฉันอีก!”
พูดจบ ก็บังคับมือของเฉียวอีเหริน นำกาแฟที่ยังคงร้อน สาดไปที่บนตัวเธอเองอย่างโหดเหี้ยม
“ว้าย！！！”เฉียวเหวยอีก็ตะโกนขึ้นมาทันที ถอยหลังไปหลายก้าว พยายามสะบัดกาแฟบนร่างกาย“เฉียวอีเหรินเธอทำอะไร!”
เฉียวเหวยอีตะโกน สายตาของคนอื่นๆในโรงแรมล้วนถูกเธอดึงดูดเข้ามา
“ฉันไม่ได้สาดเธอ!”เฉียวอีเหรินอึ้งไปชั่วขณะ รีบอธิบายกับคนรอบข้างด้วยความตื่นตระหนก
คนบริเวณรอบๆสีหน้าประหลาดใจ มองเห็นลำคอของเฉียวเหวยอีถูกลวกจนทำให้แดง ทุกคนก็ไม่ได้ตาบอด เธอสาดหรือไม่สาด ไม่ใช่เห็นได้ชัดเจนเหรอ?
พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ในห้องอาหารด้านข้าง เดินเข้ามาหาพวกเธอทั้งสองคนทันที
ถังหยวนเป่าที่ไม่ได้เดินเข้ามาโดยตลอด แอบมองดูพวกเขาจากในมุม กลัวว่าเฉียวอีเหรินจะใช้วิธีสกปรก เห็นเฉียวเหวยอีถูกสาดกาแฟ ก็พุ่งเข้ามา ไม่ยอมให้ชี้แจงแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นฟาดฝ่ามือใส่หน้าเฉียวอีเหรินอย่างโหดเหี้ยม!
? ? เธอได้รับใบรับรองตั้งแต่เมื่อไหร่
