ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่295 กักขัง

อู๋โยวถือของขวัญแสดงให้ทุกคนรอบตัวได้เห็น และยัดหยกเจ้าแม่กวนอิมกลับเข้าไปในกล่องของขวัญอีกครั้ง

จากนั้นหันกลับมาและเปิดของขวัญชิ้นที่สอง

ของขวัญชิ้นที่สองมีขนาดใหญ่กว่ากล่องหยกเจ้าแม่กวนอิมและยาวกว่าหนึ่งเมตร

ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่องก็อดใจรอดูไม่ได้ว่าของขวัญชิ้นที่ 2 จะเป็นอย่างไร

ขณะที่อู๋โยวค่อย ๆ เปิดกล่องของขวัญ ผู้คนที่รู้จักของชั้นนี้ที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มจะดูออกแล้ว “นี่เป็นเครื่องสำอางที่มีอายุอย่างน้อยหลายร้อยปีก่อน!”

เครื่องสำอางที่ตกทอดมาจากราชวงศ์ชิงสามารถขายได้ในราคาหลายล้านเหรียญในตลาดมืด ดูเหมือนว่าของสิ่งนี้จะไม่ใช่ของราชวงศ์ชิง แต่มันต้องตกทอดมาจากยุคสมัยที่ห่างไกลกว่านั้นแน่!

ลี่เย่ถิงกล่าวอย่างแผ่วเบา “ของขวัญชิ้นที่สอง เครื่องสำอางที่สืบทอดมาจากราชวงศ์หยวนมาจนถึงทุกวันนี้”

“การแต่งหน้านี้ทำขึ้นเพื่อเป็นพรแก่น้องสาวที่แสนดีของฉันและพี่เขยที่ดีของฉันให้อยู่ด้วยกันเป็นเวลาร้อยปี ฉันหวังว่าตั้งแต่วินาทีที่เธอแต่งงานกับตระกูลเซียว เธอจะปฏิบัติหน้าที่ภรรยาอย่างจริงใจ และอยู่กับตระกูลเซียวไปจนแก่เฒ่า ”

ผู้อื่นได้ฟังก็นึกว่าเป็นการอวยพรธรรมดาทั่วไป

แต่สำหรับเฉียวอีเหรินมันคือคำสาปแช่ง

ลี่เย่ถิงต้องการให้เธออยู่กับเซียวเซิ่งไปตลอดกาลโดยไม่แยกจากกัน

นี่คือการลงโทษของเขา เขาต้องการให้เธออยู่กับขยะที่ไร้มนุษยธรรมตลอดไป!

เธอเหลือบมองเซียวเซิ่งที่กำลังจ้องมองที่ของขวัญของเธอด้วยความประหลาดใจ แต่เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกมีดแทงลงกลางใจ !

เซียวเซิ่งสามารถให้อะไรกับเธอได้บ้าง? เธอไม่มีอะไรเหลือแล้ว! สิ่งที่เธอคิดว่าเป็นอนาคตที่ดีและชีวิตที่ดีถูกทำลายโดยเซียวเซิ่ง คนงี่เง่า !

เธอขอให้เขาพาเฉียวเหวยอีไปให้ไกลเท่าที่จะทำได้เป็นระยะเวลาหนึ่ง เธอบอกว่าแค่เพียงไม่กี่ปีก็ได้ ขอแค่ให้ลี่เย่ถิงลืมเฉียวเหวยอี และขอให้เธอกลายเป็นคุณผู้หญิงตระกูลลี่ เธอสามารถตอบแทนเซียวเซิ่งได้ทุกสิ่งที่เขาต้องการ !

แต่เขาไม่ฟังเธอ คนงี่เง่านั่นทำให้พวกเขาพบเจอตัวเฉียวเหวยอีได้อย่างง่ายดาย !

เป็นเพราะเซียวเซิ่ง ขยะที่ไร้ประโยชน์ เธอจึงสูญเสียทุกอย่าง !!!

อู๋โยวเดินตามอย่างใกล้ชิดและหยิบของขวัญแต่งงานชิ้นที่สามออกมา

หนังสือสัญญาเช่าบ้านพักสีแดง

“ของขวัญชิ้นที่สาม สัญญาเช่าบ้านพักตากอากาศคฤหาสน์หย่งหรง” ลี่เย่ถิงยกข้อมือขึ้นและมองดูเวลาขณะที่เขาพูด

เกือบจะถึงเวลาแล้ว

เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นและกระซิบกับเฉียวอีเหรินว่า “นี่คือบ้านใหม่สำหรับน้องสาวที่แสนดีของฉัน อีกสองวันฉันจะจัดให้คนย้ายเข้ามาโดยเร็วที่สุด”

คฤหาสน์หย่งหรงเหรอ ?

ผู้คนโดยรอบค่อยๆ ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้ว่าลี่เย่ถิงจะกล่าวคำอวยพร ดูเหมือนเขาจะรักสัญญาเช่าบ้านพักมาก แต่ทุกคำอวยพรกลับแฝงไปด้วยคำพูดที่ประชดประชัน

แม้ว่าคฤหาสน์หย่งหรงจะกล่าวกันว่าเป็นบ้านพักตากอากาศ แต่ก็อยู่ไกลจากตัวเมืองและบริเวณโดยรอบก็รกร้างมากจนแทบไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ เทียบเท่ากับบ้านในชนบท และถูกขายออนไลน์มาเกือบสิบปีแล้ว ราคาถูกกว่าบ้านพักตากอากาศทั่วไปครึ่งหนึ่ง เพราะขายไม่ออก

และแทบไม่มีใครที่ซื้อที่พักอาศัยแถวนั้นเลย เรียกได้ว่าเป็นเมืองร้างด้วยซ้ำไป !

ตระกูลลี่รักเฉียวอีเหรินจริง ๆ หรือกำลังทำร้ายเธอกันแน่ ?

บรรยากาศในห้องโถงทั้งหมดค่อนข้างแปลก และทุกคนก็ค่อยๆ หยุดพูด

เฉียวอีเหรินเข้าใจความหมายในสิ่งที่ลี่เย่ถิงพูดเป็นอย่างดี จากนี้ไปเขาจะกักขังเธอไว้ในคฤหาสน์หย่งหรงและเขาจะส่งคนไปดู

เธอแย่แล้ว

ชีวิตของเธอจบลงแล้ว

คนในตระกูลเซียวเป็นพวกงี่เง่าและรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ลี่เย่ถิงมอบของขวัญสามชิ้นนี้เพื่อบังคับให้พวกเขายอมรับเฉียวอีเหรินเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเซียว โดยปฏิเสธไม่ได้

จนกระทั่งถึงเวลานี้เองที่พวกเขาตระหนักว่างานแต่งงานของวันนี้ถูกวางแผนทั้งหมดโดยลี่เย่ถิง

พวกเขาคิดว่าพวกเขากำลังได้เปรียบ ดังนั้นตอนส่งมอบของขวัญ พวกเขาจึงไม่พูดอะไร และยอมรับเฉียวอีเหรินเป็นลูกสะใภ้อย่างเงียบ ๆ

มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรตอนนี้ !

ในขณะนั้นเอง ประตูล็อบบี้ของโรงแรมถูกผลักออกอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าการเคลื่อนไหวครั้งนี้รุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม มีตำรวจกลุ่มใหญ่ที่มีปืนจริงก็ตะโกนขึ้นว่า “ทุกคนอย่าขยับ !!!”