ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่ 319 ชนเขาแล้ว

เฉียวเหวยอีรับสายโทรศัพท์ของฟู่ฉืออีกครั้ง ประหลาดใจเล็กน้อย

เธอมีความรู้สึกไวกับตัวเลขมาก เพียงแค่เห็นหมายเลขโทรศัพท์สองครั้ง แทบจะสามารถติดต่อได้ทันที ไม่ต้องมีคำอธิบายประกอบ

เธอไตร่ตรองเล็กน้อย ปฏิเสธสายโทรศัพท์ของฟู่ฉือโดยตรง ถือโอกาสบล็อกเขา

ความสัมพันธ์ฟู่ฉือกับลี่เย่ถิงใกล้ชิดเกินไป ง่ายที่เธอจะถูกเปิดเผยได้

เธอถือโอกาสนำโทรศัพท์วางไว้ด้านข้าง ทายาให้ตัวเองต่อไป ก่อนหน้านี้ตบเฉียวอีเหรินรุนแรงเกินไป ข้อมือของเธอบวมเล็กน้อย จนปวดข้อมือถึงเอ็น

ทายาเสร็จ นึกถึงเรื่องที่ฟู่ฉือโทรศัพท์มาหาเธอ ใจเธอก็เต้นขึ้นมาฉับพลัน นี้รู้สึกว่าไม่ปกติ ฟู่ฉือไม่มีทางจะโทรศัพท์มาหาเธออย่างไร้เหตุผล

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที ดึงตำแหน่งของตัวเองไปใกล้บริเวณเทือกเขาหิมาลัย จากนั้นก็คลิกสองครั้งที่โปรแกรมกำหนดตำแหน่ง

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ดูจุดสีเขียวเล็กๆกะพริบใกล้เมืองเจียงเฉิง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ที่จุดสีเขียวกะพริบ มีคนกำลังติดตามตำแหน่งของเธอทางออนไลน์

คาดไม่ถึงว่าฟู่ฉือจะหาแฮ็กเกอร์มาติดตามเธอจริงๆ

เพราะอะไร?

เฉียวเหวยอีส่งข้อความหาลุงฉิน“ลุงฉิน ได้รับจดหมายแล้วตอบกลับฉันทันที”

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ลุงฉินตอบกลับ“？”

ยังดี ที่ลุงฉินสนใจเธอ

“ฟู่ฉือไม่ได้ไปหาคุณไหม?เขากำลังหาฉัน?”เฉียวเหวยอีรีบถามเขา

“เปล่า ตั้งแต่ครั้งนั้น เขาไม่ได้ติดต่อฉันอีกเลย”ลุงฉินตอบ

เฉียวเหวยอีไตร่ตรองอย่างละเอียด เรื่องผิดปกติ ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน

หลังจากนี้เธอต้องระมัดระวังฟู่ฉือ

……

สนามบินเมืองเจียงเฉิง โรงจอดรถใต้ดิน

ฟู่ฉือดึงประตูรถเปิด พูดอย่างจนปัญญากับลี่เย่ถิง“ไม่รับสาย คนอยู่ที่เทือกเขาหิมาลัย อาจจะสัญญาณโทรศัพท์ไม่ดี”

ลี่เย่ถิงก้มหน้าลง มองโทรศัพท์ของฟู่ฉือหลายครั้ง หน้าจอแสดงชื่อสองตัวอักษร“ชิงอวิ๋น”

“นำหมายเลขโทรศัพท์ให้ฉัน”ลี่เย่ถิงไตร่ตรองหลายวินาที พูดกับฟู่ฉือเสียงต่ำ

“ได้”ฟู่ฉือพยักหน้า

กำลังจะนำหมายเลขโทรศัพท์ให้ลี่เย่ถิง ไม่ไกลจากตรงนั้นก็มีคนเรียกชื่อเขาขึ้นมาฉับพลัน“อาฉือ?”

ฟู่ฉือหันหน้าไปมอง คาดไม่ถึงว่าเป็นฟู่หย่วนซานมารับเขาด้วยตัวเอง เขาเดินไปที่รถของฟู่หย่วนซานทันที“หัวหน้าฟู่ ทำไมท่านมาด้วยตัวเอง?”

ฟู่ฉือกลับมาครั้งนี้ คือต้องการมาเลือกคนเกณฑ์ทหารชุดใหม่เข้ากลุ่มบุคคลอัจฉริยะด้วยตัวเอง

“ขึ้นมาก่อน ฉันมีเรื่องจะปรึกษากับนาย”ฟู่หย่วนซานมองไปทางฟู่ฉือ พูดเสียงต่ำ

ฟู่หย่วนซานได้ยินกองทัพพูดว่าฟู่ฉือกลับมาวันนี้ ดังนั้นจึงตั้งใจมารับที่สนามบินด้วยตัวเอง

ฟู่ฉือลังเลเล็กน้อย เปิดประตูรถเข้าไปนั่งทันที

“….ฉันหวังว่านายจะคิดไตร่ตรองให้ละเอียด อายุยี่สิบแปดปี ก็ไม่ถือว่าอายุน้อย ถ้าเป็นเวลานี้กลับมา ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียสำหรับอาชีพในอนาคตของนาย”ฟู่หย่วนซานกับฟู่ฉือพูดคุยกันสักพัก เห็นฟู่ฉือไม่พูดจา ก็ถาม

“รู้แล้ว ผมจะไตร่ตรองให้ดี”ฟู่ฉือพูดตอบเสียงเรียบเฉย

“อาฉือ ฉันรู้ว่านายเคียดแค้นพวกเราตอนนั้นที่ไม่ยุติธรรมกับนาน แต่ว่า…”ฟู่หย่วนซานเห็นฟู่ฉือ ก็พูดเสียงเบา

“ผมไม่เคยเคียดแค้น”ฟู่ฉือไม่รอให้เขาพูดจบ ก็พูดเสียงต่ำ

“ถ้าหากหัวหน้าฟู่มีเรื่องจะชี้แจงแค่นี้ ผมยังมีเรื่องอื่นต้องทำ“

ฟู่หย่วนซานเงียบไม่พูดจา พยักหน้าตอบ “ได้ ไปเถอะ”

ฟู่ฉือเปิดประตูรถเดินออกไปทันที

ฟู่หย่วนซานมองแผ่นหลังที่ซูบผอมเล็กน้อยของเขา ราวกับเห็นฟู่ฉือตอนอายุสิบขวบ ใส่รองเท้าผ้าใบและกางเกงสีขาว แข็งแรงแต่ดูอ่อนน้อมถ่อมตน