ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่ 343 ยืมเนกไทของคุณใช้สักหน่อย

เฉียวเหวยอีถูกลี่เย่ถิงกดไว้อยู่ใต้ล่างอย่างรวดเร็ว

เขาพลิกฝ่ามือดึงเนกไทที่เธอเพิ่งจะผูกบนข้อมือของเขาออกอย่างง่ายดาย พูดเสียงต่ำ“เมื่อก่อนมองไม่ออกว่า เธอมีรสนิยมแบบนี้”

เฉียวเหวยอีขมวดคิ้ว พูดตอบเสียงแข็ง“ไม่เกี่ยวกับคุณ”

“แต่ฉันจำได้ เมื่อกี้ดูเหมือนว่าคุณเฉียวจะเปิดประตูให้ฉัน พาฉันมาล่อลวงถึงบนเตียง”ลี่เย่ถิงพูดตอบเสียงเรียบเฉย

พูดจบ ก็สูดดมอากาศอีกครั้ง“ไม่ใช่ฉีดน้ำหอม?”

เฉียวเหวยอีเดิมทีอยากใช้อุบายกับเจี่ยงหยาง สิ่งที่เธอฉีดเป็นน้ำหอมชนิดพิเศษที่จำหน่ายตามท้องตลาดของโรงแรม เธอเข้ามาก็มองเห็นวางอยู่บนหัวเตียงพอดี ในใจอยากให้เขามีอารมณ์เร็วขึ้น เพื่อประหยัดเวลาให้เธอ

ใครจะไปรู้ว่าคนที่เข้ามาคือลี่เย่ถิง!

“ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ”เฉียวเหวยอีตอบด้วยสีหน้าเย็นชา

เฉียวเหวยอีไม่เอ่ยขึ้นมาก็ไม่เป็นไร เมื่อเอ่ยขึ้นมา ลี่เย่ถิงในใจก็เพิ่มความโกรธขึ้นมา

คาดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าดึงดูดผู้ชายคนอื่นขึ้นเตียง!

เขาบีบคางของเฉียวเหวยอี สายตาเย็นชาจนทำให้คนเห็นรู้สึกกลัว

“ถ้าหากเนกไทผูกเจี่ยงหยางไม่อยู่ เธอจะทำยัง?”เขาถามเสียงหนักแน่น

“ผูกไม่อยู่ก็ผูกไม่อยู่สิ”เฉียวเหวยอีพูดตอบอย่างไม่เป็นไร

ถึงอย่างไรเจี่ยงหยางก็สู้เธอไม่ชนะ ถึงแม้ว่าเขาสามารถจะดิ้นรนให้หลุดเหมือนลี่เย่ถิง เธอก็มีวิธีจัดการเขา

เธออึ้งไปชั่วขณะ หัวเราะเยาะและพูดย้อนถาม“และยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะจัดการเรื่องของฉันยังไง เกี่ยวอะไรกับคุณลี่ ท่านไม่อยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนน้องสาวที่อ่อนแอของฉันเหรอ ไม่กลัวว่าเธอจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายเหรอ?”

“เฉียวเหวยอี!”ลี่เย่ถิงโกรธมาก ใช้แรงบีบเธอมากขึ้น

ถึงแม้ว่าเฉียวเหวยอีจะเจ็บ ยังคงพูดตอบอย่างไม่สนใจ“ไม่ต้องเรียกเสียงดัง ฉันยังไม่หูหนวก”

สายตาเธอมีความเหน็บแนม มองปราดลี่เย่ถิงอย่างเย็นชา

ผมยาวสีน้ำตาลแดงของเธอกระจายอยู่บนเตียง ปรากฏให้เห็นหูด้านขวาติดผ้าพันแผล

ลี่เย่ถิงจ้องมองเธอและแผลที่หูของเธอ สายตาก็ยิ่งน่ากลัวขึ้น

เฉียวเหวยอีเมื่อกี้มองเห็นว่าเป็นเขา ก็ประหลาดใจเกินไป ดังนั้นจึงมีอารมณ์ตื่นเต้น ผ่านไปสองสามนาที ตอนนี้ก็สงบนิ่งลงแล้ว

เขายอมที่จะโกรธก็ดี ใส่ร้ายป้ายสีเธอก็ดี เธอผิดหวังกับเขามากแล้ว ดังนั้นก็ไม่เป็นไร ไม่อยากจะเสียเวลาพูดอธิบายอะไรกับเขาอีกต่อไป

โทรศัพท์ของเธอที่ถูกลี่เย่ถิงทิ้งลงด้านข้างก็สั่นขึ้นมา เฉียวเหวยอีหันหน้าไปมอง เป็นถังอี้ส่งข้อความเข้ามา พูดว่าเขาถึงชั้นล่างแล้ว ถามเธอว่าขึ้นชั้นบนไปพักผ่อนแล้วใช่ไหม

ลี่เย่ถิงมองปราดบนหน้าจอ ก็มองเห็นเนื้อหาชัดเจนแล้ว

เฉียวเหวยอีอึ้งไปชั่วขณะ พูดต่อไป“ขอโทษด้วยคุณลี่ ท่านก็เห็นแล้ว เพื่อนของฉันใกล้จะเข้ามาแล้ว เชิญท่านรีบออกไป ไม่เช่นนั้นก็ต้องก่อความวุ่นวายจนอับอายขายหน้า ทุกคนก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก”

เพิ่งจะพูดจบ ลี่เย่ถิงก็บีบเธอขึ้นมา ยกมือฉีกกระโปรงด้านนอกของเธออย่างโหดเหี้ยม

เฉียวเหวยอีถูกเขาบังคับให้นั่งลงบนขาเขา ดิ้นรน ก็ไม่สามารถดิ้นรนหลุดพ้น

ทั้งสองต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ลี่เย่ถิงก้มหน้าลง ดูดผิวบนลำคอเรียวของเธออย่างแรง

เฉียวเหวยอีถูกเขากัดเจ็บจนต้องสูดลมหายใจ อยากจะผลักเขาก็ผลักไม่ได้ ปลายลิ้นร้อนผ่าวติดอยู่ที่ผิวของเธอ ดูดจนเธอเจ็บจนชา

“คุณนอกจากจะใช้อำนาจแล้วยังมีความสามารถอะไรอีก?!”เฉียวเหวยอีขมวดคิ้วแน่นถามด้วยเสียงหนักแน่น

“ใช่เหรอ?งั้นให้เธอได้เห็นสักหน่อย”ลี่เย่ถิงมองเธอด้วยสายตาโหดเหี้ยมอำมหิต

อะไรที่เรียกว่าใช้อำนาจ เขายังไม่เคยให้เฉียวเหวยอีได้เห็นอย่างแท้จริง

ชั่วพริบตาเดียว เฉียวเหวยอีในใจก็แจ้งเตือนให้ระวัง