ดนตรีและเพลงค่อยๆหยุดลง
โมโมะถามด้วยน้ำเสียงที่คาดหวังและรู้สึกประหม่าอย่างมาก “เศรษฐีต้าจงเหริน ฉันร้องเพลงเป็นยังไงบ้าง?”
เธอดูเหมือนกับนักเรียนที่เพิ่งส่งข้อสอบ ดูเป็นกังวลอย่างมาก
ต้าจงเหริน: คุณร้องเพราะมาก!
“ฟิ๊วว!”
“ฟิ๊วว!”
วินาทีถัดมา จรวดหลายร้อยลำก็พุ่งขึ้นบนหน้าจอ
10 ลำ!
100 ลำ!
200 ลำ!
500 ….!
มีจรวดกว่า 500 ลำพุ่งขึ้นไปทั่วทั้งห้องไลฟ์สตรีม!
จรวดปรากฏขึ้นในห้องไลฟ์สตรีมจนเต็มหน้าจอ
ผู้ชมมากมาต่างยพากันส่งข้อความมา
เซียงสือ : ทุกคนบูชาเทพต้าจงเหริน!
เฟิงโก ยี่ซื่อ : เข่าของฉัน ฉันกำลังคุกเข่าอยู่ใช่มั้ย?
เสี้ยวเพิงจี้ : ต้าจงเหริน เศรษฐีต้าจงเหริน ท่านเทพต้าจงเหริน!
เฉียงจื่อ : ต่อไปนี้เป้าหมายของฉันคือการเป็นเหมือนกับต้าจงเหริน!
…
ดวงตาที่สดใสของโมโมะถึงกับสั่นไหว และน้ำตาก็ไหลรินออกมา เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก “ขอบคุณมาก ขอบคุณค่ะ เศรษฐีต้าจงเหริน!”
“เศรษฐีต้าจงเหริน คุณมีเพลงอะไรที่คุณอยากฟังอีกไหม ฉันจะร้องเพลงให้คุณฟังเอง”
หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่งข้อความไป
ต้าจงเหริน: ที่ผมสามารถทำได้ และก็เพลง พร้อมระเบิด … คุณร้องเพลงสองเพลงนี้ได้ไหม
โมโมะรีบพูดว่า “ได้สิ ฉันจะร้องให้คุณฟังเดี๋ยวนี้เลย”
เสียงดนตรีดังได้ขึ้นพร้อมกับเสียงร้องเพลงของเธอ
สองเพลงนี้มีสไตล์ที่แตกต่างกัน แต่มันดูไม่ได้ยากสำหรับโมโมะเลย เธอร้องเพลงได้ไพเราะมาก และแต่ละเพลงก็ใส่ลักษณะเฉพาะของตัวเองลงไปในบทเพลงด้วย
หลินฟานพยักหน้าช้าๆ
จากนั้นเขาก็กดไปที่หน้าจออีกครั้ง
ทันใดนั้น ก็มีจรวดพุ่งขึ้นในห้องไลฟ์สตรีมของโมโมะอีกครั้ง
100 ลำ!
200 ลำ!
500 ลำ!
มีจรวด 500 ลำบินว่อนทั่วทั้งห้องสตรีมของโมโมะ!
ช่องแชทก็เต็มไปด้วยผู้ชมที่พิมพ์เลข ‘666’ (เลขนำโชคของจีน)
หยวน:เศรษฐีต้าจงเหริน เซียวอ้ายเองก็ร้องเพลงได้เช่นกัน ดังนั้นฉันอยากขอให้เศรษฐีต้าจงเหรินไปดูช่องสตรีมของเซียวอ้ายด้วย
ไอดี: ถูกต้อง ถูกต้อง! เสี่ยวอ้ายไม่เพียงแต่ร้องเพลงได้ดี แต่เธอยังดูดีมากอีกด้วย!
…
หลินฟาน ค้นหาคำว่า ” เสี่ยวอ้าย” หลังจากเห็นข้อความเหล่านี้
ในไม่ช้าเขาก็เห็นใบหน้าที่น่ารักปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 93】
【คะแนนความชอบ: 60】
ในขณะเดียวกัน ห้องสตรีมของเสี่ยวอ้าย ก็ได้ทำการเตือน: ยินดีต้อนรับจักรพรรดิต้าจงเหริน
ชุนฉี: เศรษฐีต้าจงเหริน มาถึงห้องสตรีมของเสี่ยวอ้ายแล้ว!!
อี้หลู่เซี่ยงซี: ยินดีต้อนรับสู่เศรษฐีต้าจงเหริน!
เทียนดี้: เชี่ย! ต้าจงเหรินมาแล้ว!
…
เสี่ยวอ้ายก็รับรู้เรื่องของต้าจงเหรินมาแล้วเช่นกัน ร่างกายของต้าจงเหรินสั่นด้วยความตื่นเต้น เธอพูดอย่างมีความสุข: “ยินดีต้อนรับเศรษฐีต้า
จงเหรินที่มาไลฟ์สตรีมของฉัน”
ต้าจงเหริน: ขอบคุณทุกคน ขอบคุณเสี่ยวอ้าย
ต้าจงเหริน: เซียวอ้ายร้องเพลงรองเท้าส้นสูงสีแดงได้ไหม
เสี่ยวอ้ายรีบพูดว่า: “แน่นอนเลย ฉันร้องได้! เศรษฐีต้าจงเหรินกรุณารอสักครู่”
ในไม่ช้า ก็มีเพลงดังขึ้นในห้องไลฟ์สตรีม
“ควรจะอธิบายเกี่ยวกับคุณอย่างไรถึงจะเหมาะสม”
“จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับคุณดีถึงจะดูพิเศษกว่าใคร”
…
“เธอทำให้ฉันหยุดการไล่ตามแบบนี้ซักทีได้ไหม”
“เป็นรองเท้าส้นสูงสีแดงเพียงคู่เดียวในโลกแบบนี้ได้ไหม”
เพลงก็จบลง
ต้าจงเหริน: คุณร้องเพลงได้ดีเลย
จรวด…
10 ลำ!
100 ลำ!
200 ลำ!
500 ลำ!
จรวดพุ่งขึ้นไปเต็มหน้าจอ
หลังจากที่หลินฟานส่งจรวดถึง 500 ลำ เสี่ยวอ้ายเองก็รู้สึกขอบคุณเขาอย่างจริงใจ แต่เขาเพิกเฉยต่อคำชมที่นับไม่ถ้วนนั้น
เขากลับไปที่ห้องสตรีมของเซียงเซียงอีกครั้ง และหลังจากแจกจรวดอีก 500 ลำ เขาก็กดออกจากแพลตฟอร์มไลฟ์สตรีมและได้ถอดหูฟังออกลง
ท้ายที่สุดนี้หลินฟาน ยังมีคาบเรียนในตอนบ่ายที่ต้องเรียน
และเนื่องจากการกดส่งขวัญอย่างต่อเนื่อง ทำให้นิ้วของ หลินฟาน มีอาการปวดเมื่อยเล็กน้อยเช่นกัน
ต้องหยุดพัก!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณเห็นมันไหม คุณเห็นมันรึเปล่า เซียงเซียงได้รับของขวัญเป็นจรวด 1,500 ลำ จากเศรษฐีคนนั้น!” เจิ้งจินเป่า อุทานอย่างตื่นเต้น “ฉันบอกแล้วว่าเซียงเซียงจะต้องดังขึ้นในสักวันหนึ่งแน่ๆ!”
เจิ้งจินเป่า กระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข ไขมันในร่างกายของเขาก็กระเพื่อมขึ้นลงๆ
เขาดีใจราวกับว่าเขาได้รับของขวัญเป็นจรวด 1,500 ลำซะเอง
“แถมเขายังส่งจรวดเพิ่มอีก 500 ลูก! นี่มันจะสุดยอดอะไรขนาดนี้!” ซงหยี่ถอนหายใจ
เจิ้งจินเป่าตะโกน: “ต้าจงเหริน ท่านต้าจงเหริน!”
เขาพูดด้วยความมั่นใจ: “ในอนาคตฉันก็อยากจะเป็นแบบต้าจงเหริน!”
หม่าจงที่รักการเรียนรู้มาโดยตลอด เริ่มให้ความสนใจกับการพูดคุยของทั้งสองคน
ในที่สุด เขาก็วางหนังสือลงและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ใครคือต้าจงเหริน? ทำไมเขาถึงส่งจรวดได้ถึง 1,500 ลำ?”
ซ่งหยี่พูด “เมื่อประมาณยี่สิบนาทีที่แล้ว ในไลฟ์สตรีมของแพลตฟอร์มซางหยู ผู้คนพูดถึง เศรษฐีต้าจงเหรินกันไปทั่ว ไม่เพียงแต่เซียงเซียงที่ได้ของขวัญเป็นจรวด 1,500 ลำ แต่ยังมี โมโมะ และ เสี่ยวอ้าย ที่ได้รับของขวัญเป็นจรวด 1,000 ลำและอีก 500 ลำตามลำดับ!”
“รวมกันทั้งหมด เขากดส่งจรวดไปถึง 3,000 ลำ!”
“จรวดหนึ่งลำเท่ากับ 1,000 หยวน!”
“จรวด 3,000 ลำ ก็จะคิดเป็นเงิน 3 ล้านหยวน!”
“อะไรนะ เงิน 3 ล้านหยวน?” ดวงตาของ หม่าจก ถึงกับเบิกกว้าง
แม้ว่าตอนนี้เขาจะพอรู้แล้วว่ามีสิ่งที่น่าตกใจเกิดขึ้นในไลฟ์สตรีม
แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเยอะมากมายขนาดนี้!
แค่ 20 นาทีเองแต่กดส่งของขวัญไปตั้ง 3 ล้านหยวน? !
ความยากจนจำกัดจินตนาการของเขา!
…
สำนักงานใหญ่ของซางหยูซีโป๋
ผู้จัดการทั่วไปพูดขึ้น “ส่งจรวด 3,000 ลูกในครั้งเดียวงั้นหรอ! ตรวจสอบแหล่งที่มาของเหรียญฉลามเดี๋ยวนี้ !”
“แหล่งที่มาปกติดีครับ!” ผู้จัดการด้านเทคนิคพูดตอบ
“เยี่ยมเลย!” ผู้จัดการทั่วไปรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก “เร็วเข้า รีบโปรโมตไปบนแพลตฟอร์มตอนนี้เลย!”
แพลตฟอร์มมีการรับส่งข้อมูลที่รวดเร็วมาก ควบคู่ไปกับการประชาสัมพันธ์ของซางหยูซีโป๋
ในไม่ช้าเศรษฐีต้าจงเหรินก็อยู่ในรายชื่อการค้นหายอดนิยม มันดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากเลยทีเดียว
สำหรับสิ่งเหล่านี้ หลินฟานไม่ได้ใส่ใจกับมันเลยสักนิด
ในเวลานี้ เขาอยู่ในห้องเรียนกับ หม่าจง, ซงหยี่และเจิ้งจินเป่า เรียบร้อยแล้ว
บ่ายนี้เป็นคาบเรียนของอาจารย์เฒ่า นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนถอนหายใจอย่างเซื่องซึม
แต่อย่างไรก็ตาม…
วินาทีถัดมา ก็ทำให้พวกเขาทั้งหมดยืดหลังตรงกันทันที
เพราะคนที่เดินเข้ามากลับไม่ใช่อาจารย์เฒ่า แต่กลับเป็นหูเทียน
วันนี้ หูเทียนรวบผมของเธอไปข้างหลัง สะพายกระเป๋าสีแดงอ่อนและสวมกระโปรงยาว เธอดูสง่าผ่าเผยและสวยงามราวกับเจ้าหญิงเหมือนเคย
หูเทียนพูดขึ้น “ศาสตราจารย์หว่าน มีบางอย่างที่ต้องทำในวันนี้ เขาเลยขอให้ฉันมาแทนเขาในคาบเรียนนี้ ทุกคนบอกฉันทีว่าศาสตราจารย์หว่าน สอนไปถึงตรงไหนแล้ว หรือบอกฉันว่าพวกเธอเรียนไม่เข้าใจตรงไหนก็ได้”
“หน้าที่ 20!”
“เนื้อหาพื้นฐานของทฤษฎีจำนวน!”
เกือบจะทันทีที่เสียงของหูเทียนดังขึ้น ทั้งห้องเรียนก็กรีดร้องออกมากันทันที
ในสายตาของนักเรียนทุกคน นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีในการพูดคุยกับอาจารย์เทียนเถียน
หูเทียนเถียนพยักหน้าและพูดว่า “โอเค ฉันจะสอนพวกคุณเกี่ยวกับทฤษฎีตัวเลขโดยสังเขป…”
ที่ผ่านมาของ ทุกวันศุกร์ นักศึกษาทุกคนอยากจะให้คาบเรียนนี้จบอย่างรวดเร็ว เพื่อที่พวกเขาจะได้เริ่มต้นช่วงเวลาที่ดีในวันหยุดสุดสัปดาห์
แต่วันนี้นักเรียนทุกคนหวังอยากให้คาบเรียนนี้เลิกช้าลงกว่าทุกครั้ง
เพราะพวกเขาจะสามารถอยู่กับอาจารย์เทียนเถียนได้นานยิ่งขึ้นกว่าเดิม
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเวลาจะไม่ได้หยุดตามความคิดของพวกเขา
ด้วยเสียงกริ่งที่ดังกึกก้อง ทำให้หลักสูตรของสัปดาห์นี้ได้จบลงแล้ว
หูเทียนเก็บหนังสือเรียนและพูด “คาบเรียนในวันนี้จบแล้ว”
หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เธอก็พูดขึ้นอีกครั้ง “หลินฟานขอเวลาสักครู่ช่วยตามฉันมาหน่อย”
หลินฟานสับสน: หรือว่าเธอต้องการพูดคุยกับเขาเรื่องการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อีกครั้ง?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลินฟานก็ค่อยๆ ลุกขึ้นและได้เดินตามหูเทียนออกจากห้องไป
ข้างหลังของเขา ดูเหมือนเพื่อนร่วมชั้นทุกคนจะได้มองเห็นฉากนี้ด้วยความอิจฉา
