วันรุ่งขึ้น ไม่มีคาบเรียนในตอนเช้า
ในบรรดาทั้งสี่คนในหอพักห้อง 104 หม่าจงได้ออกไปที่ห้องสมุด
ซงหยี่ก็ออกจากหอพักไปแต่เช้า และเจิ้งจินเป่ายังหลับอยู่ใหห้อง
หลังจากที่ หลินฟาน ตื่นขึ้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดดู
“ยอดเงินเข้าบัญชี 710,200 หยวน เวลา 0:00 น.”
[ชื่อ: หลินฟาน]
[ระดับ: LV4]
【รางวัล LV4: รับ 10 หยวนทุกลมหายใจ รับ 10 หยวนทุก ๆ 1 วินาทีเมื่อนอนหลับ รับ 10 หยวนสำหรับทุกการกระทำของคุณ เงินจะถูกโอนเข้าบัญชีเวลา 24 นาฬิกาของทุกวัน 】
【ปริมาณเพื่ออัพเกรด: 3ล้าน/10 ล้าน (ของขวัญที่ให้ผู้อื่น การพนัน ฯลฯ จะไม่ถูกนับ นอกจากนี้ ไอเทมทั้งหมดที่ได้รับจากระบบจะถูกห้ามทำการซื้อขาย)】
[ทักษะ: ทักษะการขับรถอย่างมืออาชีพ, ออร่าเสน่ห์ (มีโอกาส 5% ที่จะกระตุ้นความรักตั้งแต่แรกเห็น, ไม่สามารถลืมได้), ทักษะการโจมตีที่สวยงาม, ทักษะยอดนักดื่ม, มุ่งมั่นเต็มที่ (มีโอกาส 5% ที่จะทำให้เกิดแสงวูบวาบ), ความรู้คณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ, ดวงตาแห่งความจริง, ทักษะบาสระดับมือโปร,ทักษะการเล่นเปียโนระดับมืออาชีพ, ลายมือของผู้เชี่ยวชาญ 】
[เงินสะสม : 16.01 ล้าน]
หลินฟาน เลื่อนสายตาอ่านผ่านๆ จากนั้นเขาก็เปลี่ยนไปอ่านข่าวต่อ
“ตืดด!”
แสงแดดสาดส่องเข้ามาหน้าต่าง โทรศัพท์ของหลินฟานสั่นขึ้น
มีข้อความเด้งขึ้นมา
ซุนลูกั่ว: พี่หลินฟาน ครอบครัวของเราทำการซื้อเห็ดหลินจืออายุร้อยปีมาได้แล้ว ตอนนี้พี่อยู่ที่ มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยหรือป่าว?
เมื่อได้ดูข้อความ…
ดวงตาของหลินฟานก็สว่างขึ้นทันที
เขาแอบชื่นชมอยู่ในใจ สมแล้วที่เป็นตระกูลแพทย์ที่มีชื่อเสียงในมณฑลเจียงเป่ย!
หลินฟาน : ตอนนี้ฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
ซุนลูกั่ว : โอเคครับ ในอีก 20 นาที ผมน่าจะถึงที่ประตูตะวันออกของมหาวิมยาลัยเจียงเป่ยนะครับ
หลินฟานวางโทรศัพท์และรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที
จากนั้นเขาก็ได้มุ่งหน้าไปที่ประตูตะวันออกของ มหาวิมยาลัยเจียงเป่ย
และไม่นานหลังจากนั้นก็ได้มี BMW Z5 สีขาวขับมาจอดอยู่ตรงหน้าเขา
ซุนลูกั่วที่สวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตได้เดินลงมาแล้วพูด “พี่หลินฟาน กว่าผมจะมาถึง คงทำให้พี่ยืนรอซะนานเลย”
หลินฟานพูด “ไม่เป็นไร ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”
“นี่คือเห็ดหลินจืออายุร้อยปีที่ครอบครัวของผมได้ทำการหามา” ซุนลูกั่ว มอบกล่องไม้ที่มีความปราณีต
หลินฟานพูด “นายช่วยฉันได้มากเลยจริงๆ! เห็ดหลินจือนี่มีราคาเท่าไหร่ล่ะ ฉันจะโอนเงินค่าเห็ดให้นาย!”
ซุนลูกั่วโบกมือไปมา “ถ้าผมเก็บเงินจากพี่ ผมคงจะโดนพี่เจียซิน หัวเราะเยาะเป็นแน่!”
หลังจากเงีบบไปชั่วครู่ เขาก็อธิบายว่า “อย่างไรก็ตาม เห็ดหลินจือไม่เหมือนกับโสมและยาชนิดอื่น ๆที่ยิ่งมีอายุมากขึ้นเท่าไรก็ยิ่งได้ผลดีมากขึ้นเท่านั้น”
“เห็ดหลินจือจะค่อยๆ กลายเป็นไม้เมื่ออายุมากจนถึงเกณฑ์ของมัน ซึ่งเมื่อกลายเป็นไม้เมื่อไหร่มันจะไม่มีคุณค่าทางยาเลย คงเก็บไว้ดูเล่นได้อย่างเดียว”
อย่ามองว่า ซุนลูกั่วและหลิวหยูหาง เป็นพวกงี่เง่าเพียงเพราะเขาเป็นปรปักษ์กันและเอาแต่แข่งรถ
แต่อันที่จริง พวกเขาเติบโตขึ้นมาในครอบครัวหมอยา ตระกูลพวกเขามีความซับซ้อนอยู่มาก และยังมีการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับยาต่างๆด้วย
หลินฟานเองก็ไม่ได้ดื้อรั้นที่จะจ่ายเงินมากเกินไป
เขารู้อยู่แล้วว่าซุนลูกั่วเองก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน
ซุนลูกั่วเป็นพวกที่ให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่า
และก็เรื่องคำเตือนของซุนลูกั่ว ดูเหมือนว่าเขาจะนึกว่าหลินฟานจะเก็บเห็ดหลินจือนี่ไว้ใช้กับตนเอง
หลินฟานจึงพูดอธิบายว่า “มีผู้เฒ่าคนหนึ่งวานให้ฉันหาเห็ดหลินจือร้อยปีและโสมร้อยปี ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเอาไปทำอะไร ผู้เฒ่าแค่ขอให้ฉันช่วยหามัน”
“อย่างไรก็ตาม ฉันคงต้องขอบคุณนายที่เตือนเรื่องนี้ ฉันจะบอกผู้เฒ่าเกี่ยวกับข้อมูลของเห็ดหลินจือร้อยปี”
ซุนลูกั่วพยักหน้าก่อนจะพูด “ส่วนโสมร้อยปีผมก็กำลังตามหามันอยู่ ถ้าผมพบเมื่อไหร่จะแจ้งให้พี่ทราบเรื่องทันที”
หลินฟาน กล่าวว่า: “จะไม่มีปัญหาใช่ไหม!”
“นี่แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่ได้เดือดร้อนอะไร” ซุนลูกั่ว กล่าว
หลินฟานพูดอย่างจริงจัง “แต่นี่เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับฉัน”
ซุนลูกั่วมองดูท่าทางที่จริงจังของหลินฟานและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลหรอก ผมสามารถหามันเจอได้อย่างแน่นอน ที่เหลือก็เป็นเรื่องขอเวลาเท่านั้น”
จากนั้นทั้งสองก็คุยกันต่ออีกสักพักก่อนจะแยกย้ายกันไป
เมื่อเดินไปตามทางเดินในป่าของมหาวิทยาลัย หลินฟานก็อดไม่ได้ที่จะเปิดกล่องไม้และเหลือบมองไปที่เห็ดหลินจือซึ่งมีลักษณะคล้ายไม้อย่างมาก
【ติ๊ง! คุณจะเพิ่มเห็ดหลินจือร้อยปี ลงไปในการ์ดหรือไม่? 】
“ตกลง!”
ทันใดนั้น เห็ดหลินจือร้อยปีที่อยู่ในกล่องไม้ก็ได้สลายหายไปกับอากาศ
และในเวลาเดียวกัน ก็ได้มีลวดลายของเห็ดหลินจือร้อยปีขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนการ์ดใบสั่งยาการแพทย์
น่าอัศจรรย์!
หลินฟานบ่นพึมพัม “ถ้าฉันได้โสมร้อยปีมาเมื่อไหร่ ฉันก็จะมีสิทธ์ในการซื้อยา”
“เมื่อตอนนั้นมาถึง ร่างกายของพ่อก็คงจะสามารถฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์!”
“ตืดด!”
ในขณะนั้นเอง เวลาก็ถึง 12:00 น.พอดี
โทรศัพท์ของ หลินฟานก็สั่นขึ้น
ซองแดงก็ปรากฎขึ้นมา!
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน”
…
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วยคุณได้รับ เหรียญฉลาม 1 พันล้านเหรียญ”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน”
ครั้งนี้ หลินฟานได้รับเงินทั้งหมดกว่า 40,000 หยวนและเหรียญฉลาม 1 พันล้านเหรียญ
ชางหยู ซีโป๋ บี๋ หรือที่เรียกว่า เหรียญฉลาม เป็นสกุลเงินเสมือนของ ชาหยู ซีโป๋ ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
1 หยวนสามารถแลกเปลี่ยนเป็น 100 เหรียญฉลาม
1 พันล้านเหรียญฉลามก็มีมูลค่าเท่ากับ 10 ล้านหยวน!
“หลินฟาน นายอยู่ที่นี่หรือเปล่า” ซุนเหยาตงที่ปรึกษาของห้องหลินฟาน ตะโกนมาแต่ไกล
หลินฟานหันไปมองและถามด้วยความสงสัย “ครูที่ปรึกษา คุณกำลังตามหาผมอยู่หรอ”
“โอ้ ใช่แล้ว การแข่งขันทางคณิตศาสตร์แห่งชาติกำลังจะเริ่ม นายมีความสามารถที่โดดเด่น นายต้องสมัครเข้าร่วมด้วยนะ เกียรติของชั้นเรียนของเราคงต้องหวังพึ่งนายแล้ว!” ขณะซุนเหยาตงพูดเขาก็วางมือลงบนไหล่ของหลินฟาน
หลินฟานพูดในใจ: เขาคงยังไม่รู้ว่าฉันสามารถแก้ไขโจทย์ปริศนาของโจวได้
ถูกต้องแล้ว ซุนเหยาตง เป็นที่ปรึกษาชั้นเรียนของเขาเอง
การเข้าร่วมการแข่งขันหรืออะไรก็ตามแต่มักจะมีแต่เรื่องวุ่นวาย
หลินฟาน เกลียดเรื่องวุ่นวายมากๆ
แต่ในฐานะสมาชิกของห้องเรียน ฉันก็ควรจะมีส่วนร่วมในห้องเรียนสักหน่อย
เมื่อคิดอย่างนี้ หลินฟานก็พยักหน้าและพูดว่า “โอเค ผมจะลงสมัคร!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยมไปเลย! สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของฉัน! เดี๋ยวฉันจะไปรายงานชื่อของนายก่อน!” หลังจากซุนเหยาตงพูดจบ เขาก็รีบวิ่งไปทันที
เธอคงกลัวว่าหลินฟานจะเปลี่ยนใจ
หลินฟาน มองไปที่หลังของเธอและส่ายหัวเล็กน้อย
เมื่อหลินฟานกลับมาถึงหอพัก ซงหยี่ก็กลับมาถึงหอพักพร้อมกับเอกสารคณิตศาสตร์มากมายด้วยเช่นกัน
หลินฟานพูด “ซงหยี่ ฉันไม่คาดคิดเลยว่านายจะมุ่งมั่นกับการเรียนวิชาคณิตศาสตร์”
ซงหยี่หัวเราะแล้วพูดตอบ “ก็ต้องมีติวกันบ้าง การแข่งขันสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน ฉันก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าฉันมีความสามารถในด้านนี้ ฉันจะเป็นคนเอารางวัลเกียรติยศสำหรับชั้นเรียนมาให้ได้!”
หม่าจงที่กำลังอ่านหนังสืออย่างจริงจังก็หันกลับมาแล้วพูด “นี่…อาจารย์ซุนเป็นคนไปพูดเรื่องการแข่งขันกับนายหรอ”
“นายรู้ได้ยังไง ดูเหมือนว่า อาจารย์ซุนจะบอกนายแล้วสินะว่าฉันคนนี้โดดเด่นขนาดใหน” ซงหยี่พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “เฮ้ ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะไม่แสดงมันออกมา แต่สุดท้ายก็ถูกคนอื่นค้นพบจนได้”
หม่าจง “วันนี้ อาจารย์ซุนก็พูดแบบนี้กับฉันด้วย”
เจิ้งจินเป่า ที่กำลังดูดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ก็พูดขึ้นมา “เฮ้ ตอนที่ฉันกำลังซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาจารย์ซุนก็พูดว่าฉันเก่งคณิตศาสตร์และขอให้ฉันเข้าร่วมการแข่งขันสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ”
หม่าจง,ซงหยี่และเจิ้งจินเป่า มองหน้ากันไปมาทันที
มุมปากของหลินฟานกระตุกเล็กน้อย
ซุนเหยาตง แสดงบทที่ได้พบกับนักเรียนคนหนึ่งในห้องเรียน แล้วพูดว่าเขามีความสามารถโดดเด่น
จากนั้นก็หลอกให้นักศึกษาลงสมัครการแข่งขันทางคณิตศาสตร์แห่งชาติ?
หรือนี่คือวิธีการของที่ปรึกษาซุน?
อาจารย์ซุน คุณแสบมาก!
