________________________________________
ผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์ทุกคนที่อยู่ที่นี่รู้ดีว่าปริศนาของโจวของโจวนั้นไม่สามารถที่จะแก้ได้ตั้งแต่แรกเห็น แต่ต้องผ่านการวิเคราะห์มาหลายปีก่อนถึงจะแก้มันได้
และปริศนาของโจวก็ยังคงเป็นโจทย์คณิตที่แก้ไม่ได้มานานกว่าสิบปี เพื่อแก้ไขปริศนาของโจว จึงจำเป็นต้องมีการสะสมความรู้ทางด้านคณิตศาสตร์มาอย่างยาวนาน
เห็นได้ชัดว่าโจทย์นี้… ไม่ใช่สิ่งที่ชายหนุ่มอายุเพียง 20 ปีจะสามารถแก้ได้
ยามาโมโตะ จูโระพูดเยาะเย้ยออไปทันที “เด็กนี่อะหรอที่จะขึ้นมาบรรยายการวิธีแก้ปริศนาของโจว ฉันเกรงว่านี่คงเป็นการแค่กิจกรรมพูดคุยกันเรื่องเศรษฐกิจในประเทศจีนซะมากกว่า”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็พากันขมวดคิ้ว
เพราะประเทศของพวกเขาอยู่ห่างไกลออกไปจากประเทศจีนถึงหลายพันไมล์ และที่พวกเขายอมเดินทางมาถึงที่นี่ก็เพื่อต้องการมาฟังบรรยายโดยเฉพาะ
มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย
ในตอนนี้ เจฟฟรีย์ได้ถอนหายใจออกมาและพูดว่า “ฟังสักหน่อยก็แล้วกัน”
เห็นได้ชัดเลยว่าตอนนี้เจฟฟรีย์ไม่ได้คาดหวังอะไรจากตัวของหลินฟาน
มันไม่มีทางที่เด็กอย่างหลินฟานจะสามารถแก้ไขปริศนาของโจวได้
แม้แต่นักศึกษาระดับปริญญาเอกที่ฝึกงานอยู่กับเขาก็ยังแก่กว่าหลินฟาน
…………
หลังสุดของห้องประชุม.
เนี่ยเจิ้นเจียงจากมหาวิทยาลัยชิงหัวกำลังจ้องไปที่หลินฟานแล้วพูดออกมาว่า “ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่านายจะสามารถบรรยายวิธีการแก้ไขปริศนาของโจวออกมาได้จริงๆหรือเปล่า!”
เนี่ยเจิ้นเจียงเตรียมตัวมาอย่างมากสำหรับการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ในปีนี้
และเขาก็คิดว่าถ้วยอุดมศึกษาจะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน แต่ว่าเขากับถูกหลินฟานแย่งชิงไป ทั้งๆที่หลินฟานไม่ได้มาร่วมตอบคำถามที่เมืองหลวงด้วยแท้ๆ แต่เขากลับได้รับชัยชนะ
ในมุมมองของเนี่ยเจิ้นเจียง เขาคิดว่าที่ผู้ตัดสินได้มอบถ้วยอุดมศึกษาให้กับหลินฟาน ล้วนเป็นเพราะข่าวลือที่หลินฟานสามารถแก้ไขปริศนาของโจวได้
เนี่ยเจิ้นเจียงเอาแต่ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาโดยตลอด
เขาจึงออกจากเมืองหลวงและมายังเจียงเป่ย เพื่อฟังการบรรยายของหลินฟานในวันนี้
จุดประสงค์คือการได้เห็นด้วยตาของตนเอง ว่าหลินฟานจะแก้ไขปริศนาของโจวได้จริงๆหรือเปล่า
ถ้าหากเป็นแค่ข่าวลือล่ะก็!
บางทีนายคงต้องออกมาอธิบายให้กับพวกเราทุกคนได้รับฟัง จากนั้นการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แห่งชาติก็ต้องจัดการแข่งขันใหม่อย่างแน่นอน…
…………
ตรงกลางของห้องประชุม
หูเทียนปิดสมุดบันทึกของเธอ จากนั้นดวงตาที่สวยงามของเธอก็จับจ้องไปที่หลินฟาน พร้อมกับบ่นอยู่ในใจ: นายจะบรรยายมันออกมายังไงล่ะ หลินฟาน
ในเวลานี้ หลินฟานที่ยืนอยู่บนเวทีก็ได้พูดออกมาในที่สุด “สวัสดีทุกคน ฉันชื่อหลินฟาน ฉันจะเริ่มบรรยายวิธีการแก้ไขปริศนาของโจวเลยนะ”
เมื่อคำพูดเหล่านี้จบลง หลินฟานก็เดินตรงไปที่กระดานอิเล็กทรอนิกส์ และเริ่มเขียนขั้นตอนการแก้ไขปัญหาปริศนาของโจวอย่างละเอียด
ซึ่งคนที่อยู่ในหอประชุมแห่งนี้ ส่วนใหญ่ต่างก็มีคุณสมบัติชั้นสูงของนักคณิตศาสตร์ทั้งนั้น
ถึงแม้ว่าบางคนจะไม่เข้าใจภาษาจีนที่หลินฟานพูด
แต่ตัวเลขและสัญลักษณ์ที่เขียน นั้นเป็นของสากล
ΠMp(22n)^πMp(22n-1)=2n^1……(a)
ΠMp(22n)=2n+1^n-1
…………
ในตอนแรก นักคณิตศาสตร์ทุกคนต่างก็สงสัยในตัวของหลินฟาน บางคนก็ถึงขั้นเกลียดชังไปเลยเมื่อรู้ว่าหลินฟานเป็นยังหนุ่มขนาดนี้
แต่หลังจากที่หลินฟานเริ่มเขียนการคำนวณทีละขั้นตอนแล้ว ทุกคนก็เลิกดูถูกเหยียดหยามอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นคนจดจ่ออยู่กับมันในทันที!
นักคณิตศาสตร์หลายคนหยิบกระดาษและปากกาขึ้นมา พวกเขาเริ่มทำการคำนวณตามวิธีของหลินฟาน ในตอนแรกพวกเขาพยักหน้าด้วยความเข้าใจ แต่ผ่านไปไม่นานใบหน้าของพวกเขาก็มีแต่ความมึนงงปรากฏขึ้นมาให้เห็น…
ซึ่งในที่สุดหลินฟานก็ได้เขียนคำตอบสุดท้าย หลังจากที่เขียนการคำนวณอย่างละเอียดมาหลายร้อยขั้นตอน-
ดังนั้น: 2^(2^n)<2^(2^(n+1)), Mp มี 2^(n+1)-1 ซึ่งเป็นจำนวนเฉพาะ ณ ตอนนี้ ปริศนาของโจวได้ถูกแก้ไขแล้ว! และโดยปกติการบรรยายก็ต้องสิ้นสุดลง แต่หลินฟานไม่ได้หยุดอยู่เพียงเท่านี้ เขากลับเพิ่มความเร็วในการเขียนของเขาขึ้นมากกว่าเดิม 6{6NM+(M-N)}-1=(6N+1)(6M-1) X=/=6NM+-(M-N) 6X-1=q ………… …… … ในตอนที่หลินฟานได้เขียนคำตอบสุดท้ายลงไป นักคณิตศาสตร์หลายคนก็พร้อมที่จะลุกขึ้นและปรบมือให้ แต่พอได้เห็นสิ่งที่หลินฟานกำลังเขียนแล้ว ทุกคนก็ตกตะลึงในทันที ซึ่งในตอนนี้ จางหยงเองก็รู้สึกสงสัยว่าทำไมหลินฟานถึงยังไม่ลงมาสักที “นี่ นี่มัน…การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่?” “นี่…นี่มัน…” หูชวนเบิกตากว้าง ………… ดวงตาของศาสตราจารย์บาร์เน็ตตันเองก็สว่างขึ้นมา และเขาก็เริ่มจดจ่อกับสิ่งที่หลินฟานกำลังเขียนมากยิ่งขึ้น “ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ต่อทันทีเลยหรอ?” แลนน็อตต์ถามด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเจฟฟรีย์ก็ยิ้มขึ้นมาแล้วพูดว่า “ศาสตราจารย์เอ็ดวินและอีกหลายๆคนที่ไม่ได้มาดูการบรรยายในประเทศจีนครั้งนี้ คงต้องรู้สึกเสียใจที่พลาดอะไรแบบนี้ไปแน่ๆ” “นายคิดว่าเขาจะสามารถแก้การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้สำเร็จหรือเปล่า” แลนซ์น็อตถาม “ใครจะไปรู้ ไม่มีใครรับประกันคำตอบที่เป็นปัญหาของโลกแบบนี้ได้หรอก ตั้งหน้าตั้งตารอดูต่อไปเถอะ” เจฟฟรีย์พูด แลนซ์น็อตพยักหน้า ยามาโมโตะ จูโระที่นั่งอยู่ข้างๆเองก็ถอนหายใจออกมา “คนจีนช่างสุดยอดจริงๆ” คนของประเทศญี่ปุ่นเองก็นับถือคนที่มีความสามารถและกล้าหาญ โดยเฉพาะ หลินฟานที่ได้เขียนการคำนวนเกี่ยวกับปริศนาของโจวอย่างละเอียดมาหลายร้อยขั้นตอน และยังกล้าที่จะท้าทายกับปัญหาระดับโลกอีกเรื่องหนึ่งต่อเลย คนแบบนี้… มีความสามารถและกล้าหาญ! นี่แหละขุมพลังแห่งคณิตศาสตร์! ………… ด้านหลังของห้องประชุม. เมื่อเนี่ยเจิ้นเจียงได้เห็นการคำนวนอย่างละเอียดของหลินฟาน เขาก็ไม่มีอะไรที่จะต้องสงสัยอีกต่อไป บุคคลที่สามารถแก้ไขปริศนาของโจวได้ จะได้รับถ้วยอุดมศึกษาจากการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เมื่อเขาเห็นว่าหลินฟานยังคงเขียนการคำนวณต่อไป ดวงตาของเนี่ยเจิ้นเจียงก็หมุนอย่างมึนงง ………… กลางหอประชุม ดวงตาที่สวยงามของหูเทียนยังคงจ้องมองอยู่ที่หลินฟานตั้งแต่ต้นจนจบ ในสายตาของเธอ หลินฟานไม่เหมือนกับว่ากำลังเขียนการคำนวนอยู่เลย แต่เหมือนกับว่าเขากำลังร่ายรำไปกับบทเพลงอันแสนจะไพเราะมากกว่า สวยงามและมีเสน่ห์! และเมื่อปริศนาของโจวได้ถูกแก้ไข หลินฟานก็ไม่ได้หยุดแต่อย่างใด เขากลับเริ่มแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ต่อในทันที มันเหมือนกับการที่ร่ายรำเสร็จ แล้วสลับไปบรรเลงเพลงต่อ ด้วยตัวเลขการคำนวณที่ปรากฏขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้อัตราการเต้นหัวใจของหูเทียนเร็วขึ้น…เร็วขึ้นมากเรื่อยๆ! เวลาผ่านไปไวเหมือนสายน้ำ พริบตาเดียวก็ผ่านไป 4 ชั่วโมงแล้ว ในขณะนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมง ตั้งแต่เข้าหอประชุมมาในตอนเช้า นักคณิตศาสตร์หลายคนก็เอาแต่นั่งอยู่ข้างในห้องประชุม แม้ว่าท้องของพวกเขาจะส่งเสียงร้องออกมา แต่ก็ไม่มีใครออกไปหาข้าวกินเลย ไม่มีแม้แต่คนเดียว! เพราะพวกเขากลัวว่าจะพลาดช่วงเวลาดีๆที่อาจจะเกิดขึ้น! “ขีด ขีด!” หลินฟานไม่ได้สนใจแต่อย่างใด เขายังคงเขียนการคำนวนอย่างรวดเร็วอยู่บนเวที ซึ่งในตอนแรกหลินฟานตั้งใจจะเขียนแค่วิธีการแก้ไขปริศนาของโจวเพียงเท่านั้น แต่ในขณะที่การเขียนกำลังดำเนินไป จิตใจของเขาก็จดจ่ออยู่กับมันโดยสมบูรณ์ เลยทำให้ร่างกายของเขาเริ่มเขียนสูตรการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่โดยไม่ได้ตั้งใจ และจากตอนนั้น ก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว การเขียนของหลินฟานช้าลงอย่างเห็นได้ชัด หรือว่า… นักคณิตศาสตร์ที่นั่งอยู่ด้านล่างพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ทำไม่สำเร็จหรอ?” “น่าจะใช่แหละ ก็มันยากมากเลยหนิ…” “เขาไม่ผิดหรอก” ………… ตอนนี้ หลินฟานที่กำลังยืนอยู่บนเวทีได้พบกับปัญหาจริงๆ ในความคิดของหลินฟาน สิ่งที่เขาได้เขียนไปทั้งหมดไม่ใช่สูตรการคำนวน แต่เป็นเส้นทางสู่ความสำเร็จที่แสนจะสุดยอด ถึงแม้ที่ผ่านมาระหว่างทางของถนนเส้นนี้จะมีเพียงหลุมและเศษหินเล็กๆ แต่ตอนนี้เขาก็ได้พบกับหินก้อนใหญ่ที่วางอยู่กลางถนน ถ้าอยากเห็นวิวแสนสวยข้างหน้าก็มีแต่ต้องเอาหินออกไป! ทิวทัศน์ที่สวยงามได้มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว หลินฟานไม่อยากยอมแพ้! เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะก้าวต่อไป! [ คุณต้องการใช้การ์ดเพิ่มพลังทักษะสองเท่า เพื่อเพิ่มความรู้คณิตศาสตร์ระดับนักวิชาการ เป็นเวลา 1 ชั่วโมง หรือไม่? 】 “ใช้เลย!” หลินฟานเกือบจะตอบสนองไปตามสัญชาตญาณ และในเวลาเดียวกัน เสียงเตือนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในใจมาของหลินฟาน 【ติ๊ง! มุ่งมั่นเต็มที่ ประกายแห่งแรงบันดาลใจ! 】
