เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 121 : พ่อตากับแม่ยายในอนาคต

ทั้งหวงยี่เผิงและหลี่หมินอ้าปากค้างในทันที ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
พวกเขาได้ยินอย่างชัดเจนว่าผู้จัดการหมีเรียกกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าเขาว่า ‘ท่านประธาน ผู้จัดการทั่วไปและผู้อำนวยการ’
พูดได้เลยว่าคนกลุ่มนี้เป็นคนระดับสูงของเมืองการค้าเสียวหวู่อย่างแน่นอน คนเหล่านี้เป็นคนใหญ่คนโต!
แต่คนกลุ่มนี้รู้จักกับหลินฟาน!
แถมยังพูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจงอีกด้วย
พวกเขาเรียกหลินฟานว่า…คุณหลิน!
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้นั้นทำให้หวงหลิงตกตะลึง
แต่เธอก็เข้าใจสถานะการณ์ต่างๆได้รวดเร็วกว่าพ่อกับแม่ของเธอมาก
เพราะหวงหลิงรู้ดีว่าหลินฟานไม่ใช่แค่นักศึกษาธรรมดาๆ
เมื่อเผชิญกับคำทักทายอันอบอุ่นจากจางโจวและคนอื่นๆ หลินฟานก็ตอบกลับอย่างสบายๆว่า “สวัสดีครับ”
“คุณคือจางโจว?” หลินฟานพูดกับชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุด
“คุณหลิน เรียกฉันว่าเสี่ยวจางเถอะ” จางโจวพูดประจบสอพลอ
เสี่ยวจางหรอ?
เมืองการค้าเสียวหวู่เป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าในตลาดนับหมื่นล้าน!
ในฐานะประธานของเมืองการค้าเสียวหวู่ เรียกได้ว่าจางโจวนั้นเป็นจักรพรรดิบนพื้นที่หนึ่งในสามของเขตนี้
แต่ตอนนี้ เขากลับให้หลินฟานเรียกเขาว่าเสี่ยวจาง?
แล้ว… คุณหลินคนนี้เป็นใครกันแน่?
ผู้จัดการหมีอดสั่นออกมาไม้ได้
หวงยี่เผิงและหลี่หมินอ้าปากค้างไม่หุบ
หลินฟานพูด “เสี่ยวจาง?ไม่เอาหรอก ผมเรียกคุณว่าจางโจวตรงๆดีกว่า”
“ถ้าคุณหลินต้องการ จะเรียกผมว่าอะไรก็ได้ครับ” จางโจวพูด
จากนั้นเขาก็ถามอย่างประหม่าเล็กน้อย “คุณหลิน คุณมาที่เมืองการค้าเสียวหวู่ในครั้งนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”
เนื่องจากหลินฟานนั้นเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของเมืองการค้าเสียวหวู่
แต่อยู่ดีๆเขาก็มาที่เมืองการค้าเสียวหวู่อย่างกระทันหัน
หากทำอะไรให้หลินฟานไม่พอใจ มันอาจจะกลายเป็นหายนะได้
หลินฟานพูด “ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก พ่อตาของผมนั้นเป็นตัวแทนจำหน่ายรายย่อยของเมืองการค้าเสียวหวู่ วันนี้ผมเลยตามพวกเขามาด้วย”
“พ่อตากับแม่ยายเคยเซ็นสัญญาเป็นตัวแทนจำหน่ายระดับ 2 แต่ไม่รู้ว่าผู้จัดการหมีมีเรื่องขัดแย้งอะไรกับทั้งสองมาก่อนหรือเปล่า ผู้จัดการหมีเลยต้องการให้พ่อตาของผมเซ็นสัญญาตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 แทน”
ทันทีที่หลินฟานพูดจบ ใบหน้าของจางโจวก็กลายเป็นบึ้งตึงทันที
แม้ว่าเมืองการค้าเสียวหวู่จะมีการกำหนดระดับตัวแทนจำหน่ายในแต่ละปีโดยพิจารณาจากยอดขายของปีที่แล้ว
แต่โดยทั่วไปแล้ว ตราบใดที่ยอดขายของปีที่แล้วไม่ได้เลวร้ายมากนัก ระดับตัวแทนจำหน่ายก็แทบจะไม่จำเป็นต้องมีการลดระดับเลย
แต่ถ้าร้านใหนถูกลดระดับตัวแทนจำหน่าย แสดงว่าร้านค้านั้นไม่มีประสิทธิภาพอย่างยิ่งและใกล้จะล้มละลาย
เนื่องจากพ่อตาของหลินฟานมาเซ็นสัญญาฉบับใหม่ เห็นได้ชัดว่าประสิทธิภาพของร้านและยอดขายไม่ได้แย่ขนาดนั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ผู้จัดการหมีจงใจรังแกผู้คน!
รักแกพ่อตาในอนาคตของคุณหลิน?
กล้าดียังไง!?
จางโจวพูดอย่างเคร่งขรึม ” ช่วงนี้ผมมัวแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องโครงสร้างของบริษัท จนมองข้ามคุณภาพของพนักงานระดับล่างไป”
“คุณหลิน ผมจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง”
เมื่อผู้จัดการหมีที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินคำพูดของจ างโจว ร่างกายของเขาก็เย็นยะเยือกไปทั้งตัวราวกับว่าเขาถูกโยนลงไปในห้องน้ำแข็งที่หนาวเหน็บ
ตอนแรก เหตุผลที่ผู้จัดการหมีย้ายจากออกมาจากชุมชนซินหัว นั้นก็เพราะว่าเขามีญาติอยู่ในเมืองการค้าเสี่ยวหวู่ ตำแหน่งนี้จะทำให้เขามีอนาคตที่สดใส
อย่างไรก็ตาม……
อนาคตที่สดใสนั้นไม่มีอีกแล้ว!
จากนั้นจากโจวก็หันมาพูดกับหวงยี่เผิงและหลี่หมินด้วยน้ำเสียงที่ประจบประแจง “คุณเป็นพ่อตาและแม่ยายในอนาคตของคุณหลินใช่ไหม? สวัสดี สวัสดีครับ!”
หวงยี่เผิงและหลี่หมินยื่นมือออกมาจับด้วยความงุนงง
จางโจวพูดต่อ “พวกคุณสามารถร่วมมือกับเมืองการค้าเสี่ยวหวู่ ผมจะให้ใครสักคนลงนามในสัญญาความร่วมมือเชิงกลยุทธ์กับพวกคุณ โปรดรอสักครู่”
สัญญาความร่วมมือเชิงกลยุทธ์?
มันคือตัวแทนระดับภูมิภาค!
มันหมายความว่า หวงยี่เผิงและหลี่หมินจะได้รับของในราคาที่ถูกที่สุด แม้แต่ร้านค้าทั้งหมดในเมืองต้าก็ต้องมาเอาสินค้าจากพวกเขา!
เพียงแค่นั่งเฉยๆก็ทำเงินได้แล้ว!
ประโยคนี้เป็นเหมือนกับระเบิดลูกใหญ่ทำให้หวงยี่เผิงและหลี่หมินตกตะลึง
จากนั้น ด้วยคำเชิญของจางโจวและเจ้าหน้าที่ระดับสูง พวกเขาพาหลินฟาน หวงยี่เผิง หลี่หมินและหวงหลิงไปรับประทานอาหารค่ำสุดหรู
เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว จางโจวก็พาหลินฟานและคนอื่นๆกลับมาส่งที่เมืองการค้าเสี่ยวหวู่ จากนั้นจางโจวและเจ้าหน้าจึงค่อยๆจากไป
บรรยากาศที่ตึกการค้าเสี่ยวหวู่ค่อนข้างอ้างว้างไม่เหมือนในตอนที่พวกเขามาตอนแรก
หลินฟานพูด “คุณลุง เลี้ยวซ้ายไปดูบ้านของผมก่อน คืนนี้ไปพักอยู่ที่นั่นกันเถอะ”
ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงปานหลงวิลล่า
เมื่อยามที่อยู่หน้าประตูเห็นรถโตโยต้าโคโรลล่าขับเข้ามา พวกเขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะเข้าไปดูแลแต่อย่างไร
แต่หลังจากที่ได้พวกเขาได้เห็นหน้าของหลินฟาน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาในทันที ยามทุกคนยิ้มด้วยความเคารพแล้วพูด “คุณหลิน ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกเคารพนับถือหลินฟานจากก้นบึ้งของหัวใจ
เพราะสุดท้ายแล้ว หลินฟานก็เป็นเจ้าของเพียงคนเดียวของปานหลงวิลล่า
หลินฟานพยักหน้าเป็นการทักทาย
จากนั้นพวกของหลินฟานก็เดินเข้าไปข้างใน
ต้นไม้สีเขียวและกลิ่นหอมของดอกไม้ค่อยๆพัดเข้ามาหาพวกเขา ไกลออกไปนั้นมีวิลล่าคล้ายปราสาทตั้งไว้อยู่ บรรยากาศทั้งสวยงามและน่าหลงใหล
นี่…
ทั้งหวงยี่เผิงและหลี่หมินกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ๆ
หลี่หมินอดไม่ได้ที่จะถาม “หลิน…หลินฟาน บ้านของนายอยู่ที่ไหน”
หลินฟานพูด “ทั้งหมดเลยครับ”
หลี่หมินตกตะลึงครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เข้าใจ หลินฟานจึงพูดอธิบายต่อว่า “ที่ปานหลงวิลล่านี้มีวิลล่าอยู่ทั้งหมด 10 หลัง และวิลล่าทั้ง 10 หลังนี้เป็นของผมทั้งหมด คุณลุงกับคุณป้าอยากอยู่บ้านหลังไหนก็เลือกได้ตามใจชอบเลยครับ”
เงียบ!
ทันใดนั้น ทุกอย่างก็เงียบลง!
ทุกคนเงียบกริบ!
วิลล่าทั้งหมดนี่เป็นของหลินฟานเพียงคนเดียว!
เมื่อตอนที่ประธานจางแห่งเมืองการค้าเสียวหวู่และคนอื่นๆพยายามเอาใจหลินฟาน หวงยี่เผิงและหลี่หมินก็คิดไว้อยู่แล้วว่าหลินฟานนั้นต้องร่ำรวยมากแน่นอน
จะมีวิลล่าที่นี่สักหลังสองหลังก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา
แต่พวกเขาก็คิดไม่ถึงว่า.. มีวิลล่าทั้ง 10 หลังที่นี้จะเป็นของหลินฟานทั้งหมด!
นี่……
นี่มัน……
สิ่งนี้เกิดขึ้นมันเกินจินตนาการของพวกเขาไปไกล
ความเป็นจริง ไม่ใช่แค่หวงยี่เผิงและหลี่หมินเท่านั้นที่ตกใจ
หวงหลิงเองก็ตกใจเช่นกัน
ก่อนหน้านี้ หลินฟานถามกับหวงหลิงและฉิวจือเฉียนว่าเขามีวิลล่าอยู่แห่งหนึ่ง เขาถามพวกเธอว่าต้องการย้ายไปที่นั่นหรือไม่
แต่หวงหลิงและฉิวจือเฉียนรู้สึกว่าวิลล่านั้นใหญ่และอ้างว้างเกินไป
ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกอาศัยอยู่ในชุมชนยี่เกอแทน
อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นหลินฟานไม่ได้บอกว่าเขามีวิลล่าทั้งหมด 10 หลัง!
จิตใต้สำนึกของหวงหลิงคิดว่าหลินฟานมีวิลล่าแค่หลังเดียว
เมื่อเห็นพวกเขาสามคนยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานาน หลินฟานจึงไอออกมาแล้วถามว่า “คุณลุงกับคุณป้า คุณอยากอยู่ในวิลล่าหลังไหนครับ?”
หัวของหวงยี่เผิงยังคงสับสนอยู่เล็กน้อย เขาชี้ไปที่วิลล่าที่ตั้งอยู่ใกล้ๆแม่น้ำเทียนหู
หลินฟานพยักหน้าและพูด “โอเคครับ เราไปที่วิลล่าหลังนั้นกันเถอะ”
ขณะพูด หลินฟานก็ก้าวไปข้างหน้าและป้อนรหัสผ่านเพื่อเปิดประตู
“ติ๊ด!”
ประตูค่อยๆเปิดออกหลังจากมีเสียงที่แผ่วเบา
ทันใดนั้น ภาพการตกแต่งที่หรูหราในวิลล่าก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของหวงยี่เผิง หลี่หมินและหวงหลิง