เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 120 : ท่านประธาณ

แม้ว่าทัศนคติของผู้จัดการหมีจะไม่ค่อยดี
แต่เพื่อผลประโยชน์ในระยะยาว หวงยี่เผิงเองจึงไม่กล้าแสดงท่าทีอะไรออกมา
เขาค่อยๆหยิบสัญญาขึ้นมาและพิจารณาอย่างรอบคอบ
แต่หลังจากนั้นไม่นาน หวงยี่เผิงก็ถามว่า “คุณหมี เมื่อปีที่แล้วเราเป็นตัวแทนจำหน่ายระดับ 2 ไม่ใช่หรอ ทำไมสัญญาฉบับนี้ถึงเป็นตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 ได้ล่ะ มีอะไรผิดพลาดหรือป่าว?”
ผู้จัดการหมีจิบชาอย่างช้าๆ แล้วเขาก็กระแอมในลำคอ
เขาพูดอย่างสบายๆว่า “ไม่มีอะไรผิดปกติ!”
“คุณหวง คุณอยู่ในวงการธุรกิจนี้มาหลายปีแล้วนะ ทำไมคุณถึงไม่รู้กฎล่ะ?”
“ระดับตัวแทนจำหน่ายขึ้นอยู่กับยอดขาย และยอดขายสินค้าในร้านค้าของคุณเมื่อปีที่แล้วก็ต่ำเกินไป ดังนั้นในปีนี้คุณจึงได้รับสัญญาตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 เท่านั้น”
น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายอย่างมาก ต่างกับหวงยี่เผิงที่ตอนนี้กำลังวิตกกังวล
“คุณหมี ราคาสินค้าหลายอย่างของตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 เพิ่มขึ้นมาถึง 5% เลยนะเมื่อเทียบกับระดับ 2 เรารับข้อตกลงนี้ไม่ได้หรอก!”
อย่าคิดว่า 5% นั้นน้อย ลองคิดดูว่าสินค้าที่ขายออกไปทั้งหมดนั้นเป็นเงินมากขนาดไหน?
ตามที่หวงยี่เผิงพูด พวกเขารับข้อตกลงนี้ไม่ได้
หลังจากได้ยินคำพูดของหวงยี่เผิง หลี่หมินก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “คุณหมี คุณจงใจรังแกพวกเรา เพราะเรื่องที่พวกเราเคยทะเลาะกันมาก่อนสินะ!”
เมื่อผู้จัดการหมีได้ยิน ใบหน้าของเขาก็ดำมืดทันทีแล้วตะโกนออกมา “คุณไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ทั้งนั้น!”
“คุณควรไปดูยอดขายสินค้าของร้านคุณก่อน! แล้วก็ไปดูกฎตัวแทนจำหน่ายของเมืองขายส่งเสี่ยวหวู่ของเราด้วย!”
“ฉันทำทุกอย่างตามกฎทั้งนั้น!”
ขณะพูด เขาก็โยนเอกสารกองหนึ่งลงบนโต๊ะ
หวงยี่เผิงเข้าใจดีว่าเขาไม่มีทางเลือกมากนัก
ดังนั้นเขาจึงรีบขอโทษ “ผู้จัดการหมี ฉันขอโทษ ภรรยาของฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“แต่ถ้าราคาเพิ่มขึ้นมา 5% ร้านของเราก็แทบจะไม่ได้กำไรเลยจริงๆ เรื่องนี้เรารับไม่ไหวหรอก!”
ผู้จัดการหมีไม่ได้เปลี่ยนใจเพราะคำขอโทษของหวงยี่เผิง
“นี่คือกฎของเมืองขายส่งเสี่ยวหวู่!”
“ปีที่แล้วยอดขายของคุณต่ำเกินไป ดังนั้นคุณจึงสามารถเซ็นสัญญาเป็นตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 ในปีนี้เท่านั้น!”
“ถ้าคุณต้องการเลื่อนระดับก็ง่ายมาก! เพียงแค่คุณเพิ่มยอดขายสินค้าในปีนี้ คุณก็จะสามารถเซ็นสัญญาระดับสูงกว่านี้ได้ในปีหน้า”
จะเพิ่มยอดขายได้อย่างไร?
ขนาดปีที่แล้วที่เขาได้รับสัญญาระดับ 2 เขาก็ยังไม่สามารถเพิ่มยอดขายได้เลย
ส่วนสัญญาปีนี้ก็เป็นเพียงสัญญาระดับ 3 และจะให้เขาทำยอดขายให้มากกว่าเดิมงั้นหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก ?
หวงยี่เผิงมีสีหน้าที่ขมขื่น แต่เขาก็เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างดีแล้วพูดว่า “ผู้จัดการหมี คุณช่วยคิดวิธีแก้ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้พวกเราหน่อยได้ไหม”
ผู้จัดการหมีพูด “มีแค่วิธีนั้นวิธีเดียว! ถ้าคุณไม่เชื่อฉันล่ะก็ คุณสามารถไปหาผู้จัดการคนอื่นๆในเมืองการค้าเสียวหวู่ของเราได้เลย”
หลังจากเขาพูดจบ ผู้จัดการหมีก็เพิกเฉยต่อหวงยี่เผิงและคนอื่นๆ จากนั้นเขาก็มุ่งความสนใจไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที
เมื่อทุกอย่างเป็นอย่างนี้ หวงยี่เผิงรู้สึกได้ถึงความสินหวัง เขาก้มหน้าอ่านสัญญาต่อไป
ให้ไปหาผู้จัดการคนอื่นในเมืองการค้าเสียวหวู่หรอ?
จะไปมีประโยชน์อะไร?
ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่ผู้จัดการพูด ว่านี่คือกฎของเมืองการค้าเสียวหวู่
ผู้จัดการหมีเป็นคนของเมืองการค้าเสียวหวู่ เขาน่าจะมีคนที่เขารู้จักอยู่ในบริษัทอย่างแน่นอน เกรงว่าเพียงแค่เขาพูดประโยคเดียวก็ทำให้ผู้จัดการคนอื่นๆทำทุกอย่างตามที่สั่งได้แล้ว
หลินฟานขมวดคิ้วเล็กน้อยและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
“กริ๊ง!”
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นซะก่อน
หลินฟานจึงเหลือบไปมองเบอร์ที่โทรเข้ามา แต่มันเป็นหมายเลขที่เขาไม่คุ้นเคย
“สวัสดีครับ นี่ใช่คุณหลินหรือเปล่า” ทันทีที่หลินฟานรับสาย เสียงอีกฝ่ายก็ดังขึ้นมาทันที
หลินฟานพูด “ใช่แล้ว ผมเองแหละ ว่าแต่คุณเป็นใคร”
“สวัสดีครับคุณหลิน ผมคือจางโจว ประธานของเมืองการค้าเสียวหวู่” เสียงในโทรศัพท์นั้นมีความเคารพต่อหลินฟานมากขึ้น
เมื่อหลินฟานได้ยิน คิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อย และใบหน้าของเขาก็มีลักษณะที่เปลี่ยนไปทันที ๆ
ในความเป็นจริง จางโจวนั้นต้องการโทรหาหลินฟานมานานแล้ว
เนื่องจากหลินฟานเป็นถึงผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในบริษัทของเขา
จางโจวจึงอยากโทรหาหลังจากที่บริษัทนั้นมีข่าวดี เพื่อที่เขาจะได้สร้างความประทับใจที่ดีให้กับหลินฟาน
หลังจากนั้นไม่นาน หลินฟานก็พูด “โอ้ คุณนั่นเอง มีอะไรหรือเปล่า”
“คุณหลิน เราได้คำนวณงบการเงินไตรมาสที่สามของเมืองการค้าเสียวหวู่แล้ว กำไรสุทธิของไตรมาสที่สามเพิ่มขึ้นมา 120% เมื่อเทียบเป็นรายปี! มีการจ่ายเงินปันผลทั้งหมด 120 ล้านหยวน และ 51% ของคุณ มีหุ้นปันผล 61 ล้าน ให้ผมโอนเข้าบัญชีเลยไหนครับ” จางโจวพูด
เมื่อหลินฟานได้ยิน มุมปากของเขาก็กระตุกเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่สนใจเรื่องเงินมากนัก
แต่เขาก็แอบรู้สึกมีความสุขนิดหน่อยที่สามารถทำเงินได้อีก 61 ล้านหยวน
จากนั้นหลินฟานก็พูด “ผมอยู่ที่ห้อง 307 ในตึกการค้าเสียวหวู่ คุณมาที่นี้ได้ไหม?”
จางโจวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบพูด “ไปครับ ผมจะรีบไปทันที!”
หลังจากวางสาย จางโจวก็ลนลานเป็นอย่างมาก
“เลขา ให้ผู้บริหารทั้งหมดมารวมกันเร็ว ๆ ตอนนี้เลยนะ!”
…………
ณ เวลานี้ ในห้อง 307
หวงยี่เผิงยังคงทบทวนสัญญาทั้งหมดอย่างช้าๆ และคิ้วของเขาก็ยังขมวดอยู่ตลอดเวลา
“ผู้จัดการหมี หากเราทำตามราคาในสัญญานี้ ร้านของเราอยู่ไม่ได้หรอก”
เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้จัดการหมีก็พูด “คุณหวง คุณหมายความว่าอย่างไร? เมืองการค้าเสียวหวู่ของเราก็มีคนลงนามในสัญญาตัวแทนจำหน่ายระดับ 3 จำนวนมาก และผมก็ไม่เห็นว่าใครจะบ่นอะไรเลย? ”
“อันที่จริง เราได้ให้ราคาต้นทุนกับตัวแทนระดับสาม ก็แค่ตัวแทนจำหน่ายระดับสองจะได้รับเงินอุดหนุนเท่านั้นเอง!”
“ซึ่งถ้าคุณอยากได้เงินอุดหนุน คุณก็ต้องมีผลงานก่อน!”
หลังจากหยุดชั่วคราว ผู้จัดการหมีก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ถ้าพวกคุณรู้สึกว่าราคามันสูงและคิดว่าไม่สามารถขายได้ เราก็จะไม่บังคับอะไร เพราะเมืองการค้าเสียวหวู่ของเราให้อิสระทุกคนตัดสินใจว่าจะรับข้อเสนอเหล่านี้ได้หรือไม่”
หลังจากพูดจบ ผู้จัดการหมีก็หยิบถ้วยชาขึ้นอีกครั้งและดื่มชาอย่างสบายอารมณ์
ข้อเสนอเหล่านี้ได้หรือไม่?
พูดออกมาง่ายๆแบบนี้เลยหรอ?
รู้รึเปล่าว่าหวงยี่เผิงใช้เงินไปถึงสองสามแสนหยวนสำหรับการตกแต่งร้าน ค่าสินค้าและอีกหลายอย่างเพื่อเปิดร้านนี้
หากเขายอมแพ้จริงๆ เงินที่ลงทุนไปก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็จะกลายเป็นไร้ประโยชน์
ตอนนี้ ใบหน้าของหวงยี่เผิงนั้นมีแต่ความโกรธ เขากำลังจะเปิดปากของเขาขึ้นเพื่อพูดอะไรบางอย่าง
“ตึก!”
ตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาจากทางเดินหน้าประตู
จากนั้นชายหญิงกลุ่มใหญ่ในชุดสูทก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ซึ่งหลังจากที่เห็นพวกเขา ผู้จัดการหมีที่กำลังดื่มชาอยู่นั้นก็แทบจะสำลักน้ำชาออกมา เขารีบลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบและกล่าวว่า “ท่านประธาณจาง ผู้จัดการทั่วไปเฉิน ผู้อำนวยการหวาง ผู้อำนวยการหลี่ ผู้อำนวยการหู…สวัสดีครับ”
อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจในสิ่งที่นายหมีพูดเลย
ประธานจางโจวเดินตรงไปหาหลินฟานและกล่าวด้วยความเคารพ “สวัสดีครับ คุณหลิน”
จากนั้นกลุ่มคนจำนวนมากที่อยู่ข้างหลังของเขาก็พูดออกมาด้วยความเคารพ “สวัสดี คุณหลิน!”
เงียบ!
ทั้งห้อง 307 ของสำนักงานได้ตกอยู่ในความเงียบไปชั่วครู่!