เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 138 : เปิดร้านใหม่

หลังจากที่หลินฟานวางสายโทรศัพท์ เขาก็เริ่มค้นหาข่าวทางอินเทอร์เน็ตทันที
ปรากฎว่า ศูนย์แผ่นดินไหวประกาศข้อความคาดการณ์แผ่นดินไหวแล้ว แถมยังยกย่องชื่อของเขาออกสื่อด้วย
แต่ยังไม่ได้เปิดเผยรูปภาพของหลินฟานออกไป
เพราะเป็นอย่างนี้ หลินเสี่ยวเหยาจึงโทรมาถามด้วยความไม่แน่ใจ
หลินฟานจับไปที่ท้องของเขาก่อนจะตรงไปที่รถบูกัตติ เวย์รอนและเข้าไปนั่งข้างใน
“บูม!”
หลินฟานไม่มีความคิดที่จะชื่นชมรถคันใหม่เลย เขาเหยียบคันเร่งแล้วรีบออกรถทันที
หลินฟานหาอะไรกินก่อนจะตรงไปที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
ในตอนนี้ ทีป้ายตัวอักษรสีสดใสถูกแขวนไว้อยู่ที่หน้าประตูของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
“ขอแสดงความยินดีกับหลินฟานที่ประดิษฐ์เครื่องทำนายแผ่นดินไหวได้สำเร็จ!”
หลินฟานมีประสบการณ์แบบนี้เมื่อครั้งที่เขาแก้ไขปริศนาของโจวและการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่มาแล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจของพวกนี้มากเกินไป
หอพักห้อง 104
เจิ้งจินเป่ากำลังจดจ่ออยู่กับการเล่นเกมมากจนไม่ได้สังเกตเห็นหลินฟานที่เดินเข้าประตูมา
“ตึก!”ไอรีนโนเวล
ไม่นานหลังจากนั้น หม่าจงก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหนังสือที่ถืออยู่สองสามเล่ม
และหลังจากที่เขาได้เห็นหลินฟาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูด “พี่ฟาน พี่กลับมาแล้วหรอ เครื่องแผ่นดินไหวนั่น…”
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เจิ้งจินเป่าซึ่งยังคงจดจ่ออยู่กับการเล่นเกมก็กระโดดขึ้นและพูดออกมา “พี่ฟาน พี่เป็นผู้คิดค้นเครื่องทำนายแผ่นดินไหวจริงๆหรอ?”
หลินฟานมองดูท่าทางที่ตื่นเต้นของพวกเขาก่อนจะพูดตอบ”จะมีใครอีกนอกจากฉัน”
“บ้าไปแล้ว!” เจิ้งจินเป่าตะโกน
“บ้าจริงๆด้วย!” หม่าจงตะโกนต่อ
ในตอนที่พวกเขาได้เห็นข่าวว่าเครื่องทำนายแผ่นดินไหวนั้นถูกคิดค้นโดยหลินฟานจากมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย ซึ่งถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เห็นรูป แต่พวกเขาก็พอจะเดาได้ทันที
แต่หลังจากที่หลินฟานยอมรับ มันก็ยังทำให้พวกเขาตกใจอยู่ดี
รู้ไหม นั่นเป็นเครื่องทำนายแผ่นดินไหวเลยนะ!
ไม่มีใครในโลกที่คิดค้นผลิตภัณฑ์ที่ไฮเทคขนาดนี้ได้
แถมยังถูกคิดค้นโดยเพื่อนร่วมห้องของพวกเขา!
ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาจากหน้าประตู
เสียงของเขาเข้ามาถึงก่อนตัวซะอีก “พวกนายกำลังคุยอะไรกันน่ะ”
และเมื่อซงหยี่เข้ามาเห็นหลินฟานในห้อง เขาก็รีบพูดเสียงดังทันที “พี่ฟาน พี่เป็นผู้คิดค้นเครื่องทำนายแผ่นดินไหวจริงๆหรอ?”
จากนั้นซงหยี่ก็ก้าวไปข้างหน้าก่อนจะอ้าแขนของเขาเพื่อจะกอดหลินฟาน
เมื่อเห็นดังนั้น หลินฟานก็รีบก้าวถอยหลังออกมาหลายก้าวพร้อมกับพยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันคิดค้นมันขึ้นมา แต่อย่าตื่นเต้นขนาดนี้สิ ฉันไม่ได้มีงานอดิเรกแปลกๆนะ”
ซงหยี่ลูบหัวของตัวเองอย่างเขินๆก่อนจะพูด “พี่ฟาน พี่ช่วยบอกเราได้ไหมว่าเครื่องทำนายแผ่นดินไหวมีลักษณะเป็นยังไงบ้าง”
เมื่อเจิ้งจินเป่าและหม่าจงได้ยินคำที่ซงหยี่พูดออกมา ทั้งสองก็เต็มไปด้วยความสนใจทันที
หลินฟานพูด “พวกนายทุกคนก็เคยเห็นมันแล้วหนิ”
“ฮะ?” ทั้งสามคนแสดงอาการสับสน
“ไม่กี่วันก่อน พวกนายจำกล่องสีดำๆที่วางอยู่ตรงนี้ได้ไหม?” หลินฟานพูด
ทั้งสามพยักหน้าซ้ำๆ
หลินฟานพูดต่อ “นั่นคือเครื่องทำนายแผ่นดินไหว!”
“อะไรนะ!” เจิ้งจินเป่า หม่าจงและซงหยี่ต่างส่งเสียงดังออกมา
ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังออกมาจากโทรศัพท์ของหลินฟาน
เขาเหลือบไปมองดูชื่อของคนที่โทรเข้ามา ซึ่งคนที่โทรเข้ามาก็คือจี้เจิ้งยี่เพื่อนที่ดีของหลินฟานในหมู่บ้านชานหวู่
ในตอนที่เขาได้กลับไปที่หมู่บ้านชานหวู่เพื่อฉลองวันเกิดของคุณปู่นั้น หลินฟานและจี้เจิ้งยี่ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกัน
“จี้เจิงยี่ นายเองก็คงโทรมาถามเรื่องเครื่องทำนายแผ่นดินไหวเหมือนกันสินะ” หลินฟานถามด้วยรอยยิ้ม
“เครื่องทำนายแผ่นดินไหวหรอ? มันคืออะไรอ่ะ” จี้เจิงยี่ถามอย่างงุนงง
ซึ่งเมื่อหลินฟานได้ยิน เขาก็ผงะไปครู่หนึ่งและพูดว่า “อ่า…เอ่อ…ไม่มีอะไร ว่าแต่นายโทรมาหาฉันทำไมล่ะ”
“อ้อ ฉันจะมาบอกว่าร้านบาร์บีคิวของฉันอยู่ในเมืองเจียงเป่ย และวันนี้ก็เพิ่งเปิดอย่างเป็นทางการ ถ้านายมีเวลาก็มาลองกินดูได้นะ!” จี้เจิงยี่พูด
บางคนติดตามข่าวออนไลน์ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง
บางคนอุทิศเวลาทั้งหมดให้กับการทำงาน
หลินฟานยิ้มและพูด “จริงหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องไปลองกินหน่อยแล้ว! ตำแหน่งร้านอยู่ที่ไหนล่ะ นายส่งมาให้ฉันหน่อยสิ”
“ได้เลย” จี้เจิงยี่พูด
หลังจากวางสาย หลินฟานก็หันไปคุยกับเพื่อนทั้งสามคนก่อนที่เขาจะตรงไปยังที่ที่จี้เจิงยี่บอก
ซึ่งเมื่อหลินฟานผ่านร้านดอกไม้ เขาก็ได้ซื้อกระเช้าดอกไม้ติดมือมาด้วย
“กริ๊ง!”
ในขณะที่รอสัญญาณไฟจราจรอยู่นั้น โทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง
หลินฟานบ่น “ทำไมวันนี้มีคนโทรเข้ามาเยอะจังเลย”
“หลิน นายน่าทึ่งมาก! ไม่เพียงแต่นายสามารถแก้ไขปัญหาทางคณิตศาสตร์ที่สำคัญทั้งสองข้อเท่านั้น แต่นายยังสามารถประดิษฐ์เครื่องทำนายแผ่นดินไหว ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่และเป็นประโยชน์ต่อทุกคนในประเทศอีกด้วย!”
เสียงที่ดังออกมาจากทางโทรศัพท์ เป็นเสียงของผู้นำเมืองเจียงเป่ย เจียวหยาง
ครั้งล่าสุดที่เจียวหยางได้ไปยังมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คุยกับหลินฟานมากนักก็ตาม
แต่พวกเขาก็ทิ้งข้อมูลการติดต่อไว้ให้กันและกัน
หลินฟานพูด “นั่นเป็นสิ่งประดิษฐ์เล็กๆน้อยๆเท่านั้น ไม่ได้วิเศษขนาดที่พี่จะต้องมาชื่นชมหรอก”
เจียวหยางตกใจทันที
“สิ่งประดิษฐ์เล็กๆน้อยๆอย่างนั้นหรอ?”
“หากในช่วงวันขึ้นปีใหม่นี้ไม่มีเครื่องทำนายแผ่นดินไหวของน้องหลินแล้วล่ะก็ มันจะต้องทำให้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บล้มตายและสูญเสียทรัพย์สินนับไม่ถ้วนอย่างแน่นอน!”
“และนอกจากนี้ก็ไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตจะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้นตอนไหน ซึ่งเครื่องทำนายแผ่นดินไหวนี่แหละที่จะมีบทบาทในการช่วยชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน!”
น้ำเสียงของเจียวหยางที่กล่าวออกไปนั้นดูชื่นชมอย่างมาก
ราวกับว่าเขากำลังสรรเสริญพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ที่ช่วยทุกคนให้รอดอย่างไงอย่างงั้น
ช่วยทุกคนให้รอด?
คำพูดนี้ไม่ได้เกินจริงเลย เพราะเครื่องทำนายแผ่นดินไหวนั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้กอบกู้มนุษย์ยชาติได้จริงๆ!
หลังจากหยุดชั่วคราว เจียวหยางก็พูดอีกครั้ง: “นอกจากนี้ ตอนนี้ยังมีเพียงประเทศของเราเท่านั้นที่สามารถคาดเดาการเกิดแผ่นดินไหวขึ้นได้ มันจะสามารถยกระดับสถานะของประเทศเราได้อย่างมาก!”
“หลินฟาน นายคือฮีโร่ของเราในประเทศจีน!”
เจียวหยางพูดคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงชื่นชมอีกครั้ง
ถ้าเขาเป็นคนที่คิดค้นเครื่องทำนายแผ่นดินไหวได้ เจียวหยางรู้สึกว่าอนาคตของเขาจะต้องสดใสอย่างแน่นอน
น่าเสียดายที่มันไม่ใช่อย่างนั้น
หากเป็นกรณีนี้ เขาก็ต้องทำตัวให้ดีกับหลินฟานมากๆ
หลินฟานได้รับการยกย่องชื่นชมอย่างต่อเนื่อง เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอามือไปแตะจมูกและยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า “พี่เจียว พี่โทรมาเพื่อที่จะสรรเสริญให้กับฉันแค่นี้หรอเนี่ย?”
“อ้อ ที่ฉันโทรมาวันนี้ก็เพื่อแสดงความยินดีกับนายนั้นแหละ! หลังจากนี้ ฉันนัดเหล่าผู้นำของเมืองเจียงเป่ยทั้งหมดมาร่วมงานเลี้ยงฉลองที่จะจัดขึ้นเพื่อนาย !” เจียวหยางพูดด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
หลังจากฟังจบ หลินฟานก็พูดว่า “เกรงว่าผมคงยังจะไปร่วมด้วยไม่ได้ พอดีเพื่อนสนิทของผมเพิ่งเปิดร้านขึ้นมาและผมก็กำลังจะไปที่นั่น.”
เจียวหยางไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไร
ตรงกันข้าม ดวงตาของเขากับสว่างขึ้นมา
“จริงหรอ ฉันเลิกงานแล้วพอดี ขอไปร่วมงานด้วยได้ไหม” เจียวหยางพูด
ในตอนนั้น ที่เจียวหยางได้เห็นหลินฟานนั่งทานอาหารเย็นถัดจากฉินเว่ยหมิง เขาก็ต้องการที่จะทำความรู้จักกับหลินฟาน
ต่อมา ในวันเกิดของคุณปู่หลินฟาน เจียวหยางก็ได้ส่งผู้บริหารไปร่วมด้วยเช่นกัน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสที่จะไปร่วมด้วย
และตอนนี้ หลินฟานสามารถคิดค้นเครื่องทำนายแผ่นดินไหวขึ้นมาได้ เจียวหยางจึงรู้สึกกระวนกระวายใจที่จะผูกมิตรกับหลินฟานอย่างมาก และในที่สุด เขาก็พบโอกาส
หลินฟานคร่ำครวญ “ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้คุณในภายหลัง”