เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 158 : ผมเชื่อคุณ

ตอนที่ 158 : ผมเชื่อคุณ
วันถัดมา
เมื่อแสงแดดยามเช้าค่อยๆส่องเข้ามา หลินฟานก็ลุกขึ้นจากเตียงขนาดใหญ่ที่วิลล่า
“กริ๊งงงง!”
มีเสียงโทรเข้าดังขึ้นที่โทรศัพท์ของเขา
หลินฟานเหลือบไปมองชื่อคนที่โทรเข้ามา มันเป็นหมายเลขที่หลินฟานไม่ได้เมมเบอร์ไว้ ซึ่งเขาก็แอบคุ้นเคยอยู่นิดหน่อย
“เฮ้?”
“สวัสดี คุณหลิน ผมเป็นคนของบริษัทขนส่ง จะให้ผมไปส่งสินค้าที่ชุมชนยี่เกอเลยไหมครับ” เสียงทุ้มดังออกมาจากโทรศัพท์
หลินฟานจำอีกฝ่ายได้ทันที
เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเป็นคนที่ขนกระเป๋าและเสื้อผ้าหลุยส์วิตตอง ให้รถบรรทุกจำนวนมาก
หลินฟานพูด “ส่งมาที่ปานหลงวิลล่า คุณรู้จักที่นี่หรือเปล่า?”
“คฤหาสน์ปานหลงริมทะเลสาบเทียนหูใช่ไหมครับ” คนขับถาม
“ใช่ครับ” หลินฟานพูด
“โอเค โปรดรอสักครู่ ผมจะไปถึงในอีก 15 นาที” คนขับรถพูด
หลินฟานไม่ได้รีบร้อน เขาเดินไปที่ห้องน้ำและอาบน้ำอยู่ครู่นึง
เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่นเพื่อพักผ่อน โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณหลิน เราถึงแล้ว” เสียงของคนขับพูดขึ้น
หลินฟานมองออกไปนอกหน้าต่าง…
รถบรรทุกก็มาจอดอยู่ที่หน้าประตูแล้ว
หลังจากที่เห็นหลินฟานเดินออกมา คนขับก็พูดด้วยน้ำเสียงเคารพ “หวัดดีครับ คุณหลิน”
ไม่แปลกที่คนขับจะเป็นแบบนี้
เพราะเขาส่งพัสดุด่วนถึงหลินฟานทั้งหมดสองครั้ง
และทุกครั้งที่เขามาส่งสินค้า ของแต่ละอย่างนั้นมีราคาแพงมาก แถมสถานที่ที่เขาไปส่งก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน
เขาไม่สามารถเดาตัวตนของหลินฟานได้เลย
หลังจากนั้น คนขับก็เปิดท้ายรถให้เห็นเสื้อผ้าและกระเป๋าอยู่ข้างใน…
จากนั้นเขาก็พูดขึ้น “คุณหลิน จะให้เราเอาของพวกนี้ไปไว้ในวิลล่าหลังนี้เลยหรือเปล่า”
แม้ว่าหลินฟานจะเตรียมใจไว้แล้ว
แต่เมื่อหลินฟานได้เห็นเสื้อผ้าและกระเป๋าจำนวนมากอีกครั้ง มันก็ยังทำให้เขาตกตะลึงอยู่ดี
หลังจากนั้นไม่นานหลินฟานก็พยักหน้าแล้วพูด “อืม เอาวางไว้ในห้องนั่งเล่นก็ได้”
“โอเคครับ”
คนขับตอบรับ จากนั้นเขากับพนักงานทั้งสองคนก็ช่วยกันขนเสื้อผ้าและกระเป๋าเข้าไปข้างใน
หลินฟานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋ามาสองสามใบมาใส่ไว้ในรถบิ๊กจี
หลังจากนั้นไม่นาน ห้องรับแขกก็มีกระเป๋าและเสื้อผ้าอยู่เต็มไปหมด
หลังจากที่คนขับจากไป หลินฟานก็ไม่อยากพักอีกต่อไป เขาขับรถบิ๊กจีและมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
เช้าวันจันทร์ เป็นวันที่รถบนถนนแออัดกว่าวันอื่นๆ
หลินฟานเบื่อที่จะนั่งรออยู่ในรถและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ระบบลงชื่อเข้าใช้
[คุณต้องการลงชื่อเข้าใช้หรือไม่? 】
“ใช่!”
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับสิทธิ์ในทรัพย์สินทั้งหมดของชุมชนเจิ้นหูหยูถิง 】
เจิ้นหูหยูถิงเป็นอาคารที่ตั้งอยู่ในใจกลางจังหวัดเจียงเป่ย สภาพแวดล้อมของชุมชนเป็นเลิศและอุตสาหกรรมโดยรอบก็อุดมสมบูรณ์ เป็นที่อยู่อาศัยในอุดมคติสำหรับบริษัทระดับสูงๆหลายแห่ง
มีห้องมากกว่าพันห้องในชุมชน!
ถ้าคิดแบบจริงจังก็ตกห้องละ 8 ล้านหยวน
มูลค่ารวมราวๆ 8 พันล้าน!
หลังจากคำนวณหลินฟานก็พยักหน้าเล็กน้อย
เมื่อเขาหันไปด้านข้าง เขาก็เห็นว่าที่นั่งด้านข้างนั้นเต็มไปด้วยใบรับรองอสังหาริมทรัพย์และกุญแจชุดใหญ่สองสามชุด
หลินฟานเปิดใบรับรองอสังหาริมทรัพย์หลายใบตามต้องการ
“อาคารเจิ้นหูหยูถิง A 201 มีพื้นที่ทั้งหมด 125 ตารางเมตร เจ้าของทรัพย์สิน หลินฟาน”
“อาคารเจิ้นหูหยูถิง A 202 มีพื้นที่ทั้งหมด 109 ตารางเมตร เจ้าของทรัพย์สิน หลินฟาน”
…………
จากนั้น หลินฟานมองไปที่ถนนที่แออัดอยู่ตรงหน้า หลังจากลังเลเล็กน้อย เขาก็หันรถและมุ่งหน้าไปยังอสังหาริมทรัพย์เหลียนเจียที่อยู่ไม่ไกล
ในเวลานี้ หานเทียนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ และมองไปที่เอกสารต่างๆอย่างระมัดระวัง
และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอพูด“คุณหลิน?”
จากนั้นเธอก็รีบพูดต่อ “คุณหลิน กรุณานั่งลงก่อน ฉันจะไปชงกาแฟให้คุณเดี๋ยวนี้”
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบลุกขึ้นและหยิบกล่องกาแฟที่บรรจุไว้อย่างสวยงามออกมาจากตู้
หลังจากชงอย่างพิถีพิถัน เธอก็นำมันมาให้หลินฟานอย่างระมัดระวัง
สำหรับหานเทียนแล้ว เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกพิเศษต่อหลินฟาน
ทั้งรวย หล่อ สุภาพ
เสียดายอย่างเดียวก็คือเขามีแฟนแล้ว
หลินฟานไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของกาแฟมากนัก เขาแค่จิบมันเบาๆ
แต่อย่างไรก็ตาม หลินฟานก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอย่างลับๆ ทั้งหวานมันและอร่อย รสชาติดีมากๆ
หานเทียนพูด “คุณหลิน คุณมาพอดีเลย ฉันจะได้ส่งเงินค่าเช่าของอาคารว่านเจียในเดือนที่แล้วให้คุณด้วย”
ขณะพูด เธอก็ยื่นเอกสารมาให้
“ค่าเช่าทั้งหมด 800,000 หยวน”ไอรีนโนเวล
เนื่องจากหลินฟานมีความสามารถในการสแกน ไม่ว่าจะมีข้อมูลมากเพียงใด เขาก็สามารถอ่านข้อมูลทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว
แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ก้มลงไปอ่านข้อมูลบนเอกสารเลย
“ผมไม่อ่านหรอก ผมเชื่อคุณ!”
เมื่อหานเทียนได้ยินคำพูดของหลินฟาน หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขใจ
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเงินเกือบล้านหยวน แต่เขาก็ยังเชื่อมั่นในตัวเธอมาก
หลินฟานพูดขึ้นอีกครั้ง “ผมมาที่นี่เพื่อให้คุณเช่าอาคารเจิ้นหูหยูถิง”
“ ให้ฉันเช่าอาคารเจิ้นหูหยูถิง?” ฮั่นเทียนพูด
หลินฟานพยักหน้าแล้ววางถุงใบใหญ่ไว้บนโต๊ะ
ภายในกระเป๋านั้นเต็มไปด้วยใบรับรองอสังหาริมทรัพย์และกุญแจ
นี่…
หานเทียนแข็งค้างไปก่อนจะได้สติกลับมา”หลิน…คุณหลิน นี่คือ … ”
“โอ้ ผมเป็นเจ้าของอาคารเจิ้นหูหยูถิงทั้งหมดแล้ว ในนั้นมีใบรับรองอสังหาริมทรัพย์และกุญแจ จากนี้ไป ผมจะขอให้คุณเช่ามันต่อ” หลิน ฟานกล่าว
น้ำเสียงของเขาธรรมดามาก
แต่กลับกัน หูเทียนเหมือนกับพึ่งได้ยินเสียงฟ้าร้องที่ข้างหูของเธอ
เป็นเจ้าของอาคารเจิ้นหูหยูถิงทั้งหมด?
ต้องใช้เงินอย่างน้อยหลายพันล้านเพื่อเป็นเจ้าของห้องทั้งหมด!
แล้วยัง…ให้เธอเช่าอีก?
แม้ว่าจะสามารถเก็บค่าเช่าได้ 100 ล้านหยวนทุกปี แต่ก็ต้องใช้เวลาหลายสิบปีเพื่อคืนทุน
นี่ไม่ใช้สิ่งที่นักธุรกิจจะยอมทำอย่างแน่นอน
แล้วทำไมเขาถึงทำแบบนี้?
หลินฟานเพิกเฉยต่อความคิดของหานเทียน เขาถามออกไปตรงๆ “เราจะเซ็นสัญญาค่าคอมมิชชั่นกันเลยหรือเปล่า?”
“เอ่อ…เอ่อ…เซ็นเลยค่ะ” หานเทียนพูด
หลังจากที่เครื่องพิมพ์ส่งเสียงดังขึ้น ใบสัญญาอุ่นๆก็ปรากฏอยู่ในมือของหลินฟาน
หลินฟานอ่านเอกสารต่างๆแบบผ่านๆและสุดท้ายก็เซ็นชื่อของเขาลงไป
จากนั้น หลินฟานก็ยื่นกระเป๋าที่สวยงามสองใบให้หานเทียนพร้อมกับพูดว่า “กระเป๋าสองใบนี้ ผมให้คุณ”
จากนั้นเขาเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือก่อนจะพูด “นี่ก็สายแล้ว ผมไปก่อนนะ”
หลังจากพูดจบ หลินฟานก็หันหลังเดินออกไปก่อนจะเข้าไปนั่งบนบิ๊กจี แล้วมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้ หานเทียนก็ยืนมองไปยังรถบิ๊กจีอย่างสับสนเช่นกัน
ในความคิดของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างหลินฟาน
หลินฟานเชิญตัวเองมาทานอาหารที่ร้านอาหารสตาร์… เพื่อให้ตัวเองได้กินอาหารอร่อยๆ
หลินฟานซื้ออาคารเจิ้นหูหยูถิงมาให้ตัวเอง… เพื่ออยากให้งานของตัวเธอราบรื่น
แถมหลินฟานยังมอบกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นสองใบให้…เพื่อให้เธอได้เพลิดเพลินกับสินค้าจากแบรนด์ดัง
หวั่นไหว สุขใจ อารมณ์พวกนี้หลั่งไหลเข้ามาในใจของเธอ
หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ใบหน้าที่สวยงามของหานเทียนแดงขึ้นมาทันที
ในขณะเดียวกัน หลินฟานซึ่งกำลังขับบิ๊กจีอยู่ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นข้างใจของเขา
【ติ๊ง! ออร่าเสน่ห์! ( โอกาส 10 %ไม่สามารถลืมได้ ) 】