เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 176 : กระเป๋าเป็นรอย

ไม่นาน หน่วยรักษาความปลอดภัยหลายนายก็รีบเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เกาเจิ้งโปกล้าที่จะอยู่ต่อไปที่ไหน เขารีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
จากนั้น จางตงและหลินฟานก็พูดคุยกันต่ออีกหน่อย
อย่างไรก็ตาม จางตงสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าหลินฟานดูเหมือนจะยังอยากพูดคุยกับนักไลฟ์สตรีมต่อ
ด้วยเหตุนี้ จางตงจึงเลือกที่จะจากไปอย่างชาญฉลาด และในขณะเดียวกัน เขาก็แอบเก็บนักไลฟ์สตรีมเหล่านี้ไว้ในใจ และเตรียมที่จะเข้าใกล้นักไลฟ์สตรีมเหล่านี้ให้มากขึ้นในอนาคต
หลังจากที่จางตงและคนอื่นๆออกไป บรรยากาศในงานก็กลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง
โมโมะพูดขอบคุณ “เศรษฐีต้าจงเหริน ขอบคุณมากจริงๆ… ไม่อย่างนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนี้”
“เศรษฐีต้าจงเหริน ขอบคุณนะ” เซียงเซียง เสี่ยวอ้าย เสี่ยวหลี่และคนอื่นๆต่างก็พูดขอบคุณออกมา
สถานะของเกาเจิ้งโปนั้นสูงส่งเกินไป และเขายังเคยมีข่าวอื้อฉ่าวออกมามากมายด้วย
พวกเธอไม่อยากจะนึกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหลินฟานไม่อยู่ตรงนี้
คำขอบคุณนี้มาจากหัวใจของพวกเธอจริงๆ
จิ่วยี่ไคที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา “เศรษฐีต้าจงเหริน นายทำให้ประธานซางหยูพูดอ่อนน้อมอย่างนั้นกับนายได้ยังไงน่ะ?”
ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนในนี้ก็หูผึ่งขึ้นมาทันที
แน่นอนว่าทุกคนสนใจเรื่องนี้มาก…
ส่งของขวัญในไลฟ์สดตามใจชอบ!
ประธานของซางหยูยังต้องทำตัวนอบน้อมกับเขา?
ตอนที่ประธานคุยกับหลินฟานนั้นเต็มไปด้วยคำเยินยอ
ถึงขนาดที่ว่า ขับไล่นายน้อยของกลุ่มอุ๊ปส์ออกไปอย่างไม่ไว้หน้าก็เพื่อที่จะทำให้หลินฟานพอใจ
รู้ไหม… บริษัทนี้เป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าในตลาดนับพันล้าน และยังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของซางหยไลฟ์ด้วย!
หลินฟานยิ้มแล้วพูด “ฉัน… เป็นแค่นักศึกษาธรรมดาๆเท่านั้นเอง”
เมื่อทุกคนได้ยินก็แทบจะคุกเข่าลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของหลินฟาน
พวกเธอต้องการพูดว่า: เศรษฐีต้าจงเหริน คุณมีความเข้าใจผิดใดๆเกี่ยวกับคำว่าคนธรรมดาหรือเปล่า?
…………
หลังจากที่หลินฟานออกจากงานซางหยูคาร์นิวัล เขาก็ขับรถปากานี เฟิงเสินไปที่ชุมชนยี่เกอในทันที
หลินฟานมองไปรอบๆระหว่างติดไฟแดงด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย
ตอนนั้นเอง…
ไม่ไกลนัก ตุ๊กตาในชุดหมีที่ยืนอยู่บนทางเท้าและกำลังแจกใบปลิวอยู่
หลังจากแจกใบปลิวต่อคนตรงหน้าเสร็จ เธอก็ค่อยๆหันกลับมา ระหว่างนั้น โดยไม่ทันสังเกตว่ามีผู้หญิงข้างหลังที่กำลังคุ้ยหาบางอย่างในกระเป๋าเดินเข้ามาพอดี
มือของตุ๊กตาหมีกระแทกเข้าไปที่กระเป๋าของผู้หญิงคนนั้น
“ตุบ!”
กระเป๋าของผู้หญิงคนนั้นตกลงไปที่พื้นอย่างแรง
ผู้หญิงคนนั้นโกรธจนหน้าแดง เธอผลักตุ๊กตาหมีลงไปที่พื้นอย่างรุนแรงก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
ใบปลิวที่ตุ๊กตาหมีถืออยู่ปลิวว่อนไปบนท้องฟ้าและร่วงหล่นลงมาเหมือนกับสายฝน
เพื่อที่จะยืนขึ้น ตุ๊กตาหมีจึงต้องถอดหมวกหมีออกมา
คนที่อยู่ด้านในกลายเป็นซูหนิง!
เมื่อหลินฟานเห็นสิ่งนี้ …
เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และเมื่อไฟเขียวสว่างขึ้น เขาก็ขับรถไปในที่จอดรถสาธารณข้างๆ ทางในทันที ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินไปที่ที่ซูหนิงอยู่
ในขณะนี้ ซูหนิงนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเธอปวดเมื่อยไปหมด แต่หัวใจของนั้นเธอยิ่งเจ็บปวดมากกว่า
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจอะไรมาก เธอยังตะโกนด่าอย่างต่อเนื่อง “คุณมีตาไหม คุณืำกระเป๋าของฉันตกพื้น!”
หัวใจของซูหนิงยิ่งเศร้าโศก น้ำตาที่ใสเหมือนกับคริสตัลไหลออกมาเหมือนกับสายน้ำ
เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้นจากพื้นดิน
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของซูหนิงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นี้ทำให้เธอไม่สามารถลุกขึ้นมาเองได้
ทันใดนั้น ชายร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆเธอพร้อมกับกระซิบว่า “ผมจะช่วยคุณเอง”
ขณะพูด หลินฟานก็ยื่นมือออกมาช่วยซูหนิงจิง
ซูหนิงรู้สึกเพียงว่ามือนี้นั้นอบอุ่นและแข็งแรง มือนนี้มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก
ผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยังคงตะโกนว่า “คุณรู้ไหมว่ากระเป๋าใบนี้มันเท่าไหร? มันคือกระเป๋าหลุยส์วิตตอง ฉันซื้อมันมาเมื่อวานนี้เอง!”
“ตอนนี้ คุณทำมันตกบนพื้นแล้ว จ่ายมา! คุณต้องจ่ายค่าเสียหายให้ฉัน!”
“มิฉะนั้น เรื่องนี้จะไม่จบในวันนี้แน่!”
เสียงของผู้หญิงคนนั้นดังมาก มันดึงดูดความสนใจของผู้คนที่อยู่รอบข้างได้อย่างรวดเร็ว
ซูหนิงจิงพูดอย่างแผ่วเบา “แล้ว…ฉันต้องจ่ายเท่าไหร่?”
“เมื่อวานฉันซื้อมันมาในราคา 13,800 หยวน! ตอนนี้คุณทำให้มันเป็นรอย! จ่ายคืนให้ฉันในราคาเดิม!” ผู้หญิงคนนั้นตะโกน
ใบหน้าที่สวยงามของซูหนิงขาวซีดในทันที
13,800 หยวน!
เธอได้ส่งเงินที่ได้จากหลินฟานให้เป็นค่ารักษาพยาบาลของย่าเธอไปหมดแล้ว
ตอนนี้นับประสาอะไรกับ 13,800 หยวน แค่ 800 หยวนเธอยังไม่มีจ่ายเลยด้วยซ้ำ
แล้วจะทำยังไงดี?
หลินฟานมองไปที่ท่าทางของซูหนิง และคาดเดาอยู่ในใจของเขา
ดังนั้นเขาจึงเปิดปากของเขาและพูดว่า “โอเค เราจะจ่าย”
ขณะพูด หลินฟานก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและสแกนรหัสการชำระเงินผ่านวีแชทของผู้หญิงคนนั้น
“ติ๊งตอง!”
13,800 หยวน เข้าบัญชีแล้ว!
ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยความพอใจ “ดีมาก!”
หลังจากสูดหายใจเบาๆ เธอก็กำลังจะจากไป
ตอนนั้นเอง หลินฟานก็พูดขึ้นมา “รอเดี๋ยวก่อน!”
“ฮะ?” ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “มีอะไรอีก”
“ฉันจ่ายค่าเสียหายให้คุณเสร็จแล้ว ตอนนี้ได้เวลาคิดบัญชีกับสิ่งที่คุณผลักเธอลงไปที่พื้นแล้ว” หลินฟานพูดอย่างเย็นชา
ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วและพูดอย่างเคร่งขรึม “นายต้องการอะไร!”
“ทำลายเพื่อนของฉัน ทำให้เธอได้รับความเสียหายทางร่างกายและจิตใจอย่างร้ายแรง 1,380,000 หยวน ถ้าจ่ายเรื่องนี้ก็จบ” หลินฟานพูดเบา ๆ
เสียเงินไปเพียง 13,800 หยวนสำหรับค่ากระเป๋า
แต่อีกฝ่ายต้องจ่าย 1,380,000 หยวนค่าทำร้ายร่างกาย!
มันเพิ่มมา 100 เท่า!
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเคร่งเครียด “1,380,000 หยวน ฝันไปเถอะ! ถ้าฉันจะจากไป นายคิดว่าจะทำอะไรกับฉันได้รึไง!”
ขณะที่เธอพูด เธอก็เดินออกห่างไปทันที
อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เธอเดินห่างออกมา เธอก็สังเกตเห็นความเศร้าใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของหลินฟานได้ในอย่างชัดเจน สิ่งนี้มันทำหัวใจของเธอมีความสุขขึ้นทันที และมันก็ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้นด้วย
“นายจงใจหาความผิดให้ฉันงั้นหรอ? ในเจียงเป่ย ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้กับฉัน! ฉันละอยากเห็นนักว่านายจะเอาเงิน 1,380,000 หยวนจากฉันได้ยังไง!”
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่จากไปก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วโทรออก
“พี่ไห่ ฉันเอง เซียวเฉียน…”
“ฉันถูกรังแกอยู่ที่ถนนเฉียนคุน… พี่ไห่ พี่ต้องช่วยฉันนะ…”
“ใช่ พวกเขารอคุณอยู่ที่นี่”
น้ำเสียงที่คุยผ่านโทรศัพท์ของหญิงสาวในนี้ตอนนี่เปลี่ยนจากเสียงเย่อหยิ่ง กลายเป็นเสียงออดอ้อนจนทำให้ผู้คนขนลุก
หลังจากวางสาย สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความหยิ่งยโสดังเดิม เธอฮัมเพลงเบาๆขณะมองไปที่หลินฟานและและซูหนิง
ซูหนิงกังวลใจ: “หลิน…คุณหลิน ลืมเรื่องนี้ไป…เราไปจากที่นี้กันเถอะ”
เธอไม่ต้องการให้หลินฟานตกอยู่ในอันตรายเพราะเรื่องของเธอ
หลินฟานตบไหล่ของซูหนิงจิงเบาๆพลางพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้ผมจัดการเอง”
จะสู้กันหรอ?
หลินฟานมีทักษะการโจมตีที่สวยงาม สู้หนึ่งต่อร้อยได้สบายมาก
หรือจะใช้อำนาจข่มขู่?
ด้วยสถานะต่างๆในปัจจุบันของหลินฟาน เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
“ตึก ตึก ตึก!”
ตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าจำนวนมากก็ดังขึ้นมาจากระยะไกล
คนหนุ่มสาวกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
หลังจากเห็นชายที่เดินอยู่ข้างหน้ากลุ่ม เซียวเฉียนก็รีบเข้าไปทักทายทันที “พี่ไห่ ในที่สุดพี่ก็มา…ฉันเกือบจะถูกรังแกจนตายแล้ว…”
ชายคนนั้นพูดขึ้น “จริงหรอ? ในเจียงเป่ยยังมีคนที่กล้ารังแกผู้หญิงของฉันอยู่อีกรึไง? บอกมาสิว่ามันเป็นใคร?”
หลินฟายพูด “ฉันเอง!”
ทัดใดนั้น ชายคนนั้นก็มองไปในทิศทางของเสียง หัวใจของเขาสั่นไหว ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นมาในทันที