เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง – ตอนที่ 179 : ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่

ณ ขณะนี้……
⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠
ที่ซิงหลงรีสอร์ทในห้องชั้นบนสุด มีไวน์ขวดใหญ่สองสามขวดวางอยู่บนโต๊ะ
เกาเจิ้นโปที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆลืมตาขึ้นมาและเอามือลูบหัวที่ยังคงมึนอยู่ช้าๆ
ในตอนนี้เกาเจิ้นโปอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก!
เพราะเมื่อวานเขาโดนไล่ออกมาจากโรงแรมอย่างง่ายดาย!
เขารู้สึกหงุดหงิดมาก!
ดังนั้น เกาเจิ้นโปจึงได้มุ่งตรงมาที่รีสอร์ทของเขาและดื่มไวน์ขวดใหญ่สองสามขวดก่อนจะผล็อยหลับไป
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาตื่นมาและนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ความโกรธของเขาก็กลับมาอีกครั้ง
เกาเจิ้นโปพูดอย่างชั่วร้าย “ไอหลิน รอก่อนเถอะ แกได้เจอดีแน่!”
จากนั้น เขาที่กำลังนอนอยู่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้น
เกาเจิ้นโปสัมผัสท้องของเขาและหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาแล้วพูดว่า “เอาอะไรมาให้ฉันกินหน่อยสิ”
เมื่อพูดจบ เขาก็กดวางสายแล้วโยนโทรศัพท์ออกไปด้านข้างของตัวเอง
“กริ๊ง!”
ไม่นานหลังจากนั้น กริ่งของประตูก็ดังขึ้น
และผานหย่งหลี่ผู้จัดการทั่วไปที่ใส่ชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆพร้อมกับถืออาหารเลิศรสมาด้วยตนเอง
ผานหย่งหลี่พูดอย่างกระตือรือร้น “นายน้อยเกา นี่คือกุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลีย เม่นทะเลคุณภาพเยี่ยม คาเวียร์และสเต็กออสเตรเลียคุณภาพเยี่ยม…”
“แถมอาหารเหล่านี้ก็ถูกปรุงอย่างพิถีพิถันโดยเชฟฝีมือดีของเราในซิงหลงรีสอร์ท…”
“และฉันก็ขอแนะนำให้คุณดื่มซุปนี้เป็นอันดับแรก เพราะมันอร่อยและสามารถเพิ่มความอยากอาหารของคุณได้”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ค่อยๆเทน้ำซุปที่หอมกรุ่นออกมา
จากนั้น เกาเจิ้นโปก็จิบน้ำซุปและพยักหน้าเล็กน้อย
ซึ่งเมื่อเห็นท่าทางพอใจของเกาเจิ้นโป…
ใบหน้าแห่งความสุขของผานหย่งหลี่ก็ปรากฏออกมา
และซุปชามนี้ก็ดูเหมือนว่าจะเพิ่มความอยากอาหารขึ้นมาจริงๆ มันทำให้เกาเจิ้นโปกัดกินล็อบสเตอร์ เม่นทะเล และสเต็ก…อย่างตะกละตะกลาม
ซึ่งหลังจากที่ผานหย่งหลี่เห็นฉากนี้ เขาก็มีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม
และหลังจากที่เกาเจิ้นโปกินจนอิ่ม เขาก็เรอออกมาและพูดว่า “วันนี้มีการแสดงอะไรในรีสอร์ทงั้นหรอ”
ผานหย่งหลี่พูด “วันนี้เรามีโชวจากปรมาจารย์แห่งวงการมายากลครับ”
เกาเจิ้นโปหาวและพูด “มายากลหรอ? มีอะไรที่น่าสนใจกว่านีไหม?”
ผานหย่งหลี่พูดอีกครั้ง “แล้วจากนั้นก็จะมีนางแบบมาเดินแคทวอล์คโชว์”
แคทวอล์ค?
นางแบบ?
เห็นได้ชัดว่าคำที่ผานหย่งหลี่พูดออกมานั้นมีความหมายแฝงถึงบางสิ่งบางอย่างอยู่
แต่เกาเจิ้นโปไม่สนใจและพูดว่า “ผู้หญิงน่ะ ฉันหาซื้อเองเมื่อไหร่ก็ได้”
สิ่งนี้ ทำให้ผานหย่งหลี่ถึงกับต้องปวดหัวจากการเรื่องมากของเกาเจิ้นโปในทันที
และทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้นมา
เขาทำท่าทีขอโทษเและพูด “นายน้อยเกา ฉันขอรับสายก่อนนะ”
“ตามสบาย” เกาเจิ้นโปพูด
จากนั้น ผานหย่งหลี่ก็ได้พบว่าคนที่โทรมานั้นคือลูกชายของเขา ผานเฉิน
“เสี่ยวเฉิน มีอะไรงั้นหรอ?” ผานหย่งหลี่ถามด้วยเสียงต่ำ
“ผมพาเพื่อนร่วมชั้นมาที่โรงแรมซิงหลงรีสอร์ท พ่ออยู่ในโรงแรมหรือเปล่า ถ้าว่างๆพ่อก็ลงมาหาด้วยนะ” ผานเฉินกล่าว
แม้ว่าตอนนี้เหล่าเพื่อนๆจะรู้ถึงความร่ำรวยของเขาแล้ว
แต่ผานเฉินรู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ
เขาต้องการให้พ่อของเขามาแสดงให้เห็นถึงความมั่งคั่งด้วย
สิ่งนี้…
เพื่อให้เขากลับไปอยู่บนจุดสูงสุดอีกครั้ง!
ซึ่งเมื่อผานหย่งหลี่ได้ยิน เขาก็ขมวดคิ้วทันที ถึงแม้ว่าการที่ลูกชายจะพาเพื่อนร่วมชั้นมาที่โรงแรมนั้นไม่ได้ผิดอะไร
แต่เขาก็ต้องจัดการด้วยตัวเองสิ!
ไม่ใช่มาเรียกหาพ่อไม่ใช่หรือไง?
ผานหย่งหลี่กำลังจะดุลูก
แต่เมื่อเขาเห็นว่าเกาเจิ้นโปนั้นนั่งอยู่ข้างๆ คำพูดกับน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไป
“ถ้าพ่อมีเวลาพ่อจะลงไปหานะ”
พูดเสร็จเขาก็กดวางสายทันที
จากนั้น ผานหย่งหลี่ก็พูดด้วยน้ำเสียงประจบสอพลอ “นายน้อยเกา วันนี้ลูกชายของฉันได้พาเพื่อนร่วมชั้นมาที่โรงแรมของเรา คุณอยากจะลงไปดูหน่อยมั้ย”
ซึ่งเมื่อเกาเจิ้นโปได้ยิน เขาก็รีบถามทันที “ลูกชายของนายยังเรียนอยู่เปล่า?”
“ยังเรียนอยู่ครับ เขากำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ย” ผานหย่งหลี่ได้ตอบกลับ
“ว้าว” ดวงตาของเกาเจิ้นโปสว่างขึ้นทันที
เพราะเมื่อเทียบกับนางแบบเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่านักศึกษาที่อายุน้อยอย่างนี้มีเสน่ห์มากกว่า
และยิ่งเป็นมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย…
มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในจังหวัดแล้ว มันจะต้องมีสาวงามอยู่แน่นอน
ดังนั้น เกาเจิ้นโปจึงพูดต่อ “นายมีความสามารถที่ดี ลูกชายของนายก็น่าจะยอดเยี่ยมเช่นกัน! และไหนไหนเขาก็มาที่นี่แล้ว ฉันคงต้องลงไปดูสักหน่อย!”
“เพราะบางที เขาอาจจะเป็นผู้บริหารในอุ๊ปกรุ๊ปของฉันในอนาคตก็ได้!”
ผานหย่งหลี่ดีใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “เป็นเกียรติ์อย่างยิ่งเลยที่นายน้อยยอมลงไปพบกับลูกของผม!”
จากนั้นผานเฉินก็ได้รับข้อความจากผานหย่งหลี่
นายน้อยเกาเจิ้นโปจะลงไปหาลูกนะ!
เมื่อเห็นข้อความนี้ ผานเฉินก็แทบจะกระโดดตัวลอยในทันที
เนื่องจาก……
เกาเจิ้นโปนั้นเป็นถึงลูกของประธานคนปัจุบัน และเขาจะต้องได้เป็นประธานแน่ๆในอนาคต!
ถ้าเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเกาเจิ้นโปได้ล่ะก็ อนาคตของเขาก็จะราบลื่น?
ใบหน้าของผานเฉินมีรอยยิ้มออกมาทันทีที่นึกแบบนี้
จากนั้น เขาก็เหลือบไปมองที่หลินฟาน
ผานเฉินคิดในใจ: นายก็ทำได้แค่แก้ปัญหาคณิตศาสตร์เท่านั้นแหละ อนาคตของนายไม่มีทางสู้ฉันได้!
จากนั้นผานเฉินก็กระแอมและพูดว่า: “เพื่อนร่วมห้องทุกคน เพื่อนๆ ได้โปรดช่วยอยู่ในความเงียบกันสักครู่!”
เพื่อนร่วมห้องที่กำลังสนุกสนานกันก็หยุดอย่างงุนงง
และทุกคนก็หันมามองที่ผานเฉิน
ผานเฉินชอบความรู้สึกที่ทุกคนหันมามองเช่นนี้ เขายิ้มที่มุมปากและพูดว่า “ฉันขอบอกข่าวดีกับทุกคน…ว่านายน้อยจากกลุ่มบริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์กำลังจะมาหาพวกเรา!”
“ถ้าสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา มันจะต้องเป็นประโยชน์กับพวกเราในอนาคตอย่างแน่นอน! ขนาดที่ว่าไม่ต้องห่วงเรื่องหลังเรียนจบเลย!”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เพื่อนๆทุกคนก็ตาสว่างและตื่นเต้นกันทันที
บริษัทมูลค่าหลายพันล้าน!
นี่เป็นมหาอำนาจสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน!
ผู้ชายบางคนถึงกับรีบจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เป็นระเบียบ
ผู้หญิงบางคนถึงกับรีบหยิบกระจกแต่งหน้าออกมาและแต่งอย่างระมัดระวัง
เพราะความประทับใจในครั้งแรกที่พบกันนั้นสำคัญมาก
และถ้าสามารถทิ้งความประทับใจไว้ให้นายน้อยคนนี้ได้
มันจะต้องเป็นเรื่องดีอย่างแน่นอน!
ซึ่งเมื่อเห็นเช่นนี้…
ใบหน้าของผานเฉินก็ยิ้มออกมาทันที เพราะข้อความของของพ่อเขา ผานหย่งหลี่ได้บอกเอาไว้อย่างชัดเจน ว่าพยายามให้คนสวยในชั้นเรียนเตรียมพร้อมหน้าตาเอาไว้
และผานเฉินก็เข้าใจทันทีว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไร
“ตึก ตึก ตึก!”
ตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาแต่ไกล
จากนั้น ผานหย่งหลี่กับเกาเจิ้นโปก็เดินเข้ามาช้าๆ
ผานเฉินก้มตัวกว่า 90 องศาราวกับหมาปั๊กผู้ซื่อสัตย์และพูดทักทายด้วยความเคารพ “สวัสดีครับคุณพ่อและนายน้อยสุดหล่อ”
จากนั้น เกาเจิ้นโปก็พยักหน้าแล้วมองไปยังนักศึกษาที่อยู่ข้างหน้าของเขา
ซึ่งเมื่อเขาเห็นผู้หญิงสวย ๆ เขาก็พยักหน้าในใจ
แต่ทันใดนั้น……
เกาเจิ้นโปก็เลิกคิ้วอย่างกะทันหันและตะโกนอย่างดุเดือด “ไอหลิน ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่!”